ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กามนิต]

.....

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

นึกเบื่อกลอนอ้อนคำทั้งสัมผัส
สารพัดทุกอย่าง  วางทิ้งหลัก
ใจไม่เอื้อเบื่อมากก็อยากพัก
หยุดเรื่องรักเรื่องกลอนไปนอนเปล

อยู่สงบจบวุ่นเคยจุ้นจ้าน
จึงชะงักพักกานท์หว่านเสน่ห์
ไปพักผ่อนหย่อนอารมณ์สมคะเน
หรือไปเหล่สาวๆขาวๆดู

จะดูหนังฟังเพลง เขลงกับบ้าน
หรือจะไปภัตตาคารอาหารหรู
สั่งอาหารหลายสำหรับกับเมนู
กับอีหนูหมวยอึ๋ม..สร่างซึมเซา

สารพัดคลายอารมณ์เลิกบ่มเบื่อ
หลบแม่เสือไปได้ก็หายเหงา
ก็คงสบสุขสันต์ทุกข์บรรเทา
แต่กระเป๋าคุณพี่ต้องมีตังค์...

[ทอฝัน]

...รู้สึกเบื่อเหมือนกันฉันก็เบื่อ
มันอ่อนเปลี้ยเพลียเยื่อถึงเนื้อหนัง
มันเคว้งคว้างว้างไหวไร้กำลัง
คล้ายถูกขังในกรงยังงงใจ

...เหมือนผักบุ้งทอดทาบระนาบหลง
ไร้หลักอันมั่นคงพะวงใฝ่
ปล่อยยอดตามน้ำหลากที่กรากไป
ทั้งไม่ใช่ตัวตนของคนนี้...
 
...........งงแฮะ!ไปนอนดีก่า...//ทอฝัน

[พรายม่าน]

แม้ปราชญ์ปรีตรีปวายยังร่ายผิด
ภูกษิตฤทธิ์พรหมโดนข่มเหง
กฤษณะอวตารยังพล่านเพลง
ไยจะเกรงเชลงกร่อยเพราะคอยคำ

อาจเพียงตรึกลึกตามอัตตาต้อง
เกรงทำนองผยองข่มไม่คมขำ
ไม่ผาดผึงกลึงกลมอมพะนำ
เลยเจ่าจิตปิดอำ ธรรมดา

ลองปล่อยวางอย่างพักความหนักอึ้ง
ปลดคนึงถึงความที่ตามหา
ปล่อยให้สายศิลป์เสียดเรียดธารา
ไม่หาค่าหาคล่องไม่มองคม

ก็เพรงกรรมพรำพร่างอยู่อย่างนั้น
ทั้ง เกิด ตั้ง ดับขันธ์ เหลือดันข่ม
เหมือนเมฆฟ่องฟองสลายกับสายลม
จะขื่นขมชมได้ เท่าใดเชียว

พรายม่าน
สันทราย
๐๖.๐๔.๕๔

[Kotchanan]

"เบื่อ"คำนี้ที่เจือเบื่อคำนี้
เบื่อทุกปีที่คล้ายเราฉายเดี่ยว
เบื่อโลกวุ่นวายนักไร้รักเยียว
เบื่อที่เหลี่ยวแลหาไร้ตาเธอ

ชมอักษรกลอนคมชมอักษร
คำยังอ้อนวอนหามาเสมอ
แม้ไกลมิตรคิดถึงเหมือนหนึ่งเจอ
เขียนถึงเกลอคนเก่าจากเราเอง



 

[บ้านกลอนไทย]

๏ เห็นบ่นเบื่อ เมื่อเย็น เห็นบ่นเบื่อ
แต่คำเกื้อ กล่อมกรุ่น ยังหมุนเก่ง
กลอนยังพร่าง พราวพร้อง ดั่งร้องเพลง
คล้ายปราชญ์เปล่ง ปลื้มไป จากใจเปรย

๏ แอบแฝงฝัง หลังแนบ แอบแฝงฝัง
เพราะใจรั้ง ยั้งเรา เฝ้าเฉลย
เขียนกลอนเชื่อม ชนชาติ วาดไว้เชย
ให้ศิลป์เย้ย แย้มยัง...รุ่นหลังยิน





แบบว่า...เป็นหน้าที่ของพวกเราทุกคนเนาะ
ดั่งนั้นจึงอย่าพึงเบื่อกัน เอิ๊กๆ

   

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

เบื่ออะไรไม่ว่าท้าลิขิต
ขออย่าเบื่อชีวิตจักผิดสิ้น
คนเบื่อแฟนแม้นหากิ๊กมากิน
เคยได้ยินเห็นอยู่มักหูยาน

เบื่ออะไรเบื่อได้คงไม่ผิด
แต่อย่าเบื่อมิ่งมิตร  จงคิดอ่าน
เบื่อทรัพย์สินเงินทองต้องให้ทาน
เบื่อสังขารโอดโอยมักโรยแรง

เบื่อดวงดาวพราวฟ้าในคราค่ำ
จึงเหยียบย่ำราตรีฝ่าสีแสง
เบื่อถนนจนใจเพราะไฟแดง
เบื่อคอมแฮงค์ทุบไปหาใหม่แทน

แม้เบื่อหนังยังมีทีวีอยู่
เบื่อเนื้อหมูกินไก่สุขใจแสน
เบื่อสก๊อตไม่ปลื้มก็ดื่มแบรนด์
เบื่อเป็นแมนนั้นไซร้ไปยันฮี

พูดเรื่องเบือเจือคำกลัวซ้ำซาก
เบื่อลำบากอยากสบายกายสุขี
แต่ความแก่แม้เบื่อมันเหลือดี
มิอาจหนีจากไปให้ไกลตา....

[ไพร พนาวัลย์]

มิได้เบื่อไรเลยมิเคยเบื่อ
อยากจุนเจือเก้อหนุนรุนต่อแถว
แต่เวลาไม่มีหมดวี่แวว
จึงขอแจวจากบ้างใช่ร้างรา

 

"ปรางค์  สามยอด"

 

[(ฟ้า) มารสุรา]

เบื่อยิ่งนักรักใครไม่สุขสม
ความขื่นขมบ่มไว้ข้างในหัว
เบื่อหญิงงามตามจีบรีบเล่นตัว
บอกว่ากลัวเราหลอกชอกช้ำใจ

เบื่อตัวเราเฝ้าแต่แลห่างๆ
ไม่มีทางสมหวังดังที่ใฝ่
เบื่อฤดีดวงนี้ไม่มีใคร
มาอยู่ในให้อุ่นหนุนแนบนอน

เบื่อชีวิตคิดเศร้าเราไร้คู่
คงสุขอยู่แค่ฝันนั้นยามหลอน
เบื่อชะตาหาไม่ได้ใครอาทร
คงเหลือกลอนเท่านั้นรักฉันจริง

(ฟ้า) ยองหละปูน

[เมฆา...]

เบื่อยิ่งนักรักใครไม่สุขสม
ความขื่นขมบ่มไว้ข้างในหัว
เบื่อหญิงงามตามจีบรีบเล่นตัว
บอกว่ากลัวเราหลอกชอกช้ำใจ

เบื่อตัวเราเฝ้าแต่แลห่างๆ
ไม่มีทางสมหวังดังที่ใฝ่
เบื่อฤดีดวงนี้ไม่มีใคร
มาอยู่ในให้อุ่นหนุนแนบนอน

เบื่อชีวิตคิเศร้าเราไร้คู่
คงสุขอยู่แค่ฝันนั้นยามหลอน
เบื่อชะตาหาไม่ได้ใครอาทร
คงเหลือกลอนเท่านั้นรักฉันจริง

(ฟ้า) ยองหละปูน

...แสนจะเศร้า เน่าแน่นแสนจะเศร้า
คนสวยเขาไม่มุ่งมาสุงสิง
อดสูจังนั่งฟกกอดอกพิง
หาว่าอิงหลอกอำทำทุรน

...เบื่อก็ถอน พี่หนอเบื่อก็ถอน
ช่างงามงอนปะไรอย่าไปสน
ใช้สุราระงับดับกังวล
แค่ชีวาหมองหม่นใช่จนทาง

...มาฉลอง เถอะหนามาฉลอง
ให้ความหมองล่องหายมลายห่าง
แม้นน้ำเมามากพิษอย่าคิดวาง
เพราะถ้าสร่างแล้วเศร้าจะเข้ากาย

...ชนสักแก้ว อกหักชนสักแก้ว
ให้เพริศแพร้วแนวเบื่ออย่าเหลือหลาย
สดุดีแก่รักที่หักอาย
ตามด้วยตับแข็งวาย...ตายช่างมัน...
///เอ้าาา..ชน!////

 

***เมฆา...***

[พรายม่าน]

เบื่อ เบื่อ เบื่อ เบื่อยากอยากจะเบื่อ
บั่นบากเพื่อเจือหวังยิ่งบั้งบั่น
ดันลากลู่ถูทึ้งยิ่งดึงดัน
จนขอดคั้นปั้นขับยิ่งอับจน

สวยไม่สวยย้วยสากยังอยากสวย
ย่นเหยียดมวยด้วยขดหรือหมดย่น
ปนใสปรกหมกมุ่นด้วยขุ่นปน
รอปลายพ้นหม่นไร้ไม่วายรอ

ค่ำยันรุ่งมุ่งเมาจนเช้าค่ำ
ขอสักคำปล้ำปลดจากขดขอ
พอประทังซังกะตายคล้ายคล้ายพอ
เรียงร้อยต่อขอสุดท้ายมารายเรียง

สอดสร้อยเอยเคยเคียงสำเนียงสอด
เสียงประสานผ่านลอดตลอดเสียง
เพียงอยากพบสบไล้ประไพเพียง
รสลำเลียงเสี่ยงร้อยประดอยรส


พรายม่าน
สันทราย
๐๖.๐๔.๕๔

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

เบื่อแสนเบื่อ ในใจ เบื่อแสนเบื่อ
ก็ในเมื่อ ที่บ้าน ช่างเงียบเหงา
เบื่ออารัย เฃ่นนี้ ในตัวเรา
เบื่อนั่งเฝ้า เอาใจ ใครเรื่อยมา

เซ็งก็เซ็ง ทุกวัน เซ็งก็เซ็ง
เดินเปิดเพลง ดังดัง เอาเข้าว่า
ให้ในห้อง ไม่เงียบ เหมือนเวลา
คอยมองหา พาคน มาแดนส์กัน

อิอิอิ พี่กามนิต อิอิอิ
เขยิบมาสิ จะพา หฤหรรษ์
อย่าได้เบื่อ ไปเลย ทุกทุกวัน
แดนส์ให้ทัน ก็พอ ต่อให้เลย

พระอาทิตย์อัสดง

[มัสยาหลงเหยื่อ]

เบื่ออะไรหลายอย่างให้ต้องคิด
เบื่อผูกมิตรกับใจคนเห็นแก่ได้
เบื่อคารมคมคายคนหลายใจ
ทำอะไรดูหงุดหงิดอารมณ์ไม่ดี

อยากจะไปให้ไกลสุดขอบฟ้า
อยากมีพรมเหาะพาเราให้หนี
แค่ได้พักเรื่องวุ่นวายซักนาที
ถ้าใจดีจะกลับมาในความจริง

เล่นเน็ตจนไม่รู้จะเล่นอะไร
เรื่องกลุ้มใจก็ยังเก็บไม่ปล่อยทิ้ง
บ้านกลอนไทยแหละที่ให้เราพักพิง
ขอแอบอิงเป็นส่วนหนึ่งในกลุ่มชน

แต่งกลอนไปในหนึ่งวรรคชักเข้าท่า
เจ้าดวงตาดูแจ่มใสไม่สับสน
ริมฝีปากค่อยๆยิ้มไร้กังวล
เพราะทุกคนมีกลอนดีให้อ่านกัน