ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รพีกาญจน์]

กระจกจ๋า  หน้าใคร  อยู่ในนั้น
เห็นทุกวัน  ฉันยิ้ม  เขายิ้มกลับ
พอแยกเขี้ยว  เดี๋ยวแปลก  แยกเขี้ยวรับ
พอตาหลับ  ลงพลัน  มืดทันที

หันขวาซ้าย  หมายตาม  ถามใคร่รู้
แล้วจู่จู่  เขาเบือน  เลือนหน้าหนี
กระจกจ๋า  หาใคร  คนใจดี
ช่วยบอกซี  ฉันเป็น  คนเช่นไร
....................................


บทสองบท  โปรดช่วย  ตอบด้วยครับ
จะสดับ  รับคำ  นำแก้ไข
จะชมติ  มิโกรธ  โทษผู้ใด
เป็นกระจก  บานใหญ่  ส่องให้ที   

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

คนเช่นไร  ไหนเลย  เคยคาดคิด
กลัวตอบผิด  พี่จะต้อง  เศร้าหมองศรี
ถ้าตอบถูก  กลัวลูกหลง  คงไม่ดี
ถามแบบนี้  จะเฉลย   เอ่ยได้ไง

มันอึดอัด   อัดอั้น  เรื่องการตอบ
คิดรอบคอบ  พูดไม่ออก  บอกไม่ได้
พี่จงกลับ  ไปคิดเอง  น้องเกรงใจ
คนเช่นไร  ไปถามที่  ศรีธัญญา...

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

กระจกเอ๋ยเผยกลอนอักษรสาส์น
รพีกาญจน์จารร้อยถ้อยคำสรร
บทไพเราะเสนาะตามเข้าถามกัน
ถึงเป็นฉันผันกานท์พิมานคน

ว่าเช่นไรใคร่ตอบระบอบคิด
เพียงดวงจิตสิทธิ์ชอบครอบคลุมผล
รพีกาญจน์ขานคำประจำตน
กระจกบ่นหม่นหมองอยากลองดี

ทำเป็นว่าท่าทางอ้างกระจก
เพราะเพียงยกย้ายแขนขึ้นแม้นหวี
ผมรุงรังซังซากมากราคี
กระจกปรี่หวีตามทำทรามเลว

กระจกดีศรีมนุษย์เข้ารุดส่อง
กระจกชั่วกลั้วหมองทำนองเหลว
เหมือนอับจนข้นแค้นแดนไฟเปลว
เฉกห้วงเหวโหดหรรถึงวันลา

ขอเป็นกานท์กระจกบานยกฉาย
ความดีกลายหมายส่องต้องหรรษา
จะเล็กใหญ่ใคร่ย้อนสะท้อนฟ้า
เบื้องนภาอาวรเป็นกลอนกานท์

บัณฑิตเมืองสิงห์

[พรายม่าน]

เป็นคนต่ำล่ำเตี้ยเมียขี้โกรธ
เป็นลูกโทนคนโปรด ออกโหดหาญ
รักการเมืองเรื่องนักเลงกะเตงงาน
แต่หลบสี้หนีนานอยู่บ้านดอย

เกลียดกดขี่ขยี้คมโดนข่มเหง
ชอบเสียงเพลงเก็งนักร้องหาน้องบ่อย
เชี่ยวธรรมะพระเครื่องรู้เรื่องปอย
อย่าเพิ่งน้อยใจเน้อ แค่เผลอเดา

พรายม่าน
สันทราย
๐๔.๐๔.๕๔

[(ฟ้า) มารสุรา]

อ่านบทกานท์ท่านจรดคำพจน์อยู่
ก็พอรู้อยู่บ้างทางนิสัย
แต่บางทีหลายหลากยากเข้าใจ
จึงขอจาระไนให้รับฟ้ง

กราบอภัยหากใช้คำตรงบ้าง
แจงเพื่อสร้างใช่ซ้ำย้ำลงฝัง
ตามหัวข้อกระทู้อยากรู้จัง
ที่ท่านตั้งน่าฉงน"คนเช่นไร"

บ้างก็รักหวานซึ้งตรึงดวงจิต
บ้างห่วงมิตรเทคแคร์ช่วยแก้ไข
ในยามเศร้าเฝ้าปลอบประโลมใจ
บ้างบ้าใบ้ติ๊งต๊องคล้องกวี

บ้างตลกโป้กฮาวาจาขำ
บ้างพระธรรมดื่มด่ำล้ำเลิศนี่
บ้างปรัชญาชีวิตลิขิตดี
บ้างกวนพี่เพื่อนพ้องในกล่องกานท์

บ้างเขียนดูเหมือนชายแต่คล้ายหญิง
บ้างเอาจริงแข็งกร้าวดูห้าวหาญ
บ้างการเมืองเรื่องราวกล่าววิจารณ์
บ้างทำงานเช้าค่ำกรรมกร

บ้างก็อ้างคุยโม้เป็นโฆษก
บ้างก็ยกนิยามตามสั่งสอน
บ้างกลอกกลิ้งวิ่งไหลบนใบบอน
บ้างโอนอ่อนละมุนอบอุ่นกาย

โอ้ยงงแตกแปลกไหมใครกันนี่
ถึงได้มีร่างมากจนหลากหลาย
พอมีเค้าแล้วหนอจักขอทาย
ท่านเป็นชายยอดกวีที่"สวนปรุง"

อันคำใดไม่สุภาพหรือจาบจ้วง
อาจเกินล่วงอื่นหลายใช่หมายมุ่ง
จะเหยียบย่ำซ้ำด่าว่าให้ลุง
เพียงแค่พุ่งตามส่งตรงประเด็น

(ฟ้า)  ยองหละปูน

ผมขอกราบสูมาอภัย โตยเน่อครับลุงรพีกาญจน์ 59 เน่อครับ

[รพีกาญจน์]

คนเช่นไร  ไหนเลย  เคยคาดคิด
กลัวตอบผิด  พี่จะต้อง  เศร้าหมองศรี
ถ้าตอบถูก  กลัวลูกหลง  คงไม่ดี
ถามแบบนี้  จะเฉลย   เอ่ยได้ไง

มันอึดอัด   อัดอั้น  เรื่องการตอบ
คิดรอบคอบ  พูดไม่ออก  บอกไม่ได้
พี่จงกลับ  ไปคิดเอง  น้องเกรงใจ
คนเช่นไร  ไปถามที่  ศรีธัญญา...

[/quote

กลอนแรกเอย ท่านเคย ชมเชยผม
ยกนิ้วชม ให้คะแนน รวมสิบห้า
จะมีหรือ ถือโกรธ โทษวาจา
REอีกครา ถ้าตอบ จักขอบคุณ

[ไม่รู้ใจ]

จากบทกลอน มองเห็น เน้นคุณค่า
มีเมตตา โอบเอื้อ ช่วยเกื้อหนุน
ยามมิ่งมิตร ท้อแท้ แลค้ำจุน
ให้อบอุ่น ด้วยธรรมะ โปรดละวาง

เวลาว่าง ร่างบท กฏครูสอน
ยังออดอ้อน วอนคำ นำมาสาง
สมแล้วที่ เป็นครู ผู้นำทาง
มิอ้างว้าง หนาวเหน็บ เจ็บเดียวดาย

ไม่รู้ใจ

ผิดพลาด....อภัยด้วย ค่ะ

[รพีกาญจน์]

กระจกเอ๋ยเผยกลอนอักษรสาส์น
รพีกาญจน์จารร้อยถ้อยคำสรร
บทไพเราะเสนาะตามเข้าถามกัน
ถึงเป็นฉันผันกานท์พิมานคน

ว่าเช่นไรใคร่ตอบระบอบคิด
เพียงดวงจิตสิทธิ์ชอบครอบคลุมผล
รพีกาญจน์ขานคำประจำตน
กระจกบ่นหม่นหมองอยากลองดี

ทำเป็นว่าท่าทางอ้างกระจก
เพราะเพียงยกย้ายแขนขึ้นแม้นหวี
ผมรุงรังซังซากมากราคี
กระจกปรี่หวีตามทำทรามเลว

กระจกดีศรีมนุษย์เข้ารุดส่อง
กระจกชั่วกลั้วหมองทำนองเหลว
เหมือนอับจนข้นแค้นแดนไฟเปลว
เฉกห้วงเหวโหดหรรถึงวันลา

ขอเป็นกานท์กระจกบานยกฉาย
ความดีกลายหมายส่องต้องหรรษา
จะเล็กใหญ่ใคร่ย้อนสะท้อนฟ้า
เบื้องนภาอาวรเป็นกลอนกานท์

บัณฑิตเมืองสิงห์

บัณฑิตสิงห์ ยิงส่อง ตรงต้องจิต
วิปริต ผิดที่ วจีขาน
พฤติรุงรัง ซังซาก มากคาวมาร
ร่อนระราน บ้านกลอน โคลงคลอนแคลน

ใช่สร้างเวร เช่นนั้น หรอกทั่นเอ๋ย
ขอเฉลย รักกานท์ มานานแสน
ก่อเงื่อนไข ให้เครียด โกรธเกลียดแทน
เราเป็นแฟน อีกรอบ จักขอบคุณ

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

บัณฑิตสิงห์ ยิงส่อง ตรงต้องจิต
วิปริต ผิดที่ วจีขาน
พฤติรุงรัง ซังซาก มากคาวมาร
ร่อนระราน บ้านกลอน โคลงคลอนแคลน

ใช่สร้างเวร เช่นนั้น หรอกทั่นเอ๋ย
ขอเฉลย รักกานท์ มานานแสน
ก่อเงื่อนไข ให้เครียด โกรธเกลียดแทน
เราเป็นแฟน อีกรอบ จักขอบคุณ

รพีกาญจน์

โอ้ท่านครับขออภัยเข้าใจผิด
ที่บัณฑิตหมายความตามเฉลย
มีกระจกสองอย่างวางอย่างเคย
อย่าหมองเลยดี-ชั่วเดี๋ยวพัวพัน

อ้างกระจกว่าดีเป็นศรีส่อง
เพราะว่าท่านร้อยกรองผองรู้นั่น
ช่างไพเราะเสนาะหูอยู่ทุกอัน
บัณฑิตนั้นขอโทษจากใจจริง

อ้างกระจกด้วยชั่วมั่วจริต
เพราะเห็นค่าควรมิตรบัณฑิตสิงห์
จึงยกมาเปรียบเทียบระเรียบอิง
หาได้ชิงว่ากล่าวเลยนะครับ

 

ขอโทษนะครับผมที่ทำให้เข้าใจผิด

บัณฑิตเมืองสิงห์

[เมฆา...]

กระจกจ๋า  หน้าใคร  อยู่ในนั้น
เห็นทุกวัน  ฉันยิ้ม  เขายิ้มกลับ
พอแยกเขี้ยว  เดี๋ยวแปลก  แยกเขี้ยวรับ
พอตาหลับ  ลงพลัน  มืดทันที

หันขวาซ้าย  หมายตาม  ถามใคร่รู้
แล้วจู่จู่  เขาเบือน  เลือนหน้าหนี
กระจกจ๋า  หาใคร  คนใจดี
ช่วยบอกซี  ฉันเป็น  คนเช่นไร
....................................


บทสองบท  โปรดช่วย  ตอบด้วยครับ
จะสดับ  รับคำ  นำแก้ไข
จะชมติ  มิโกรธ  โทษผู้ใด
เป็นกระจก  บานใหญ่  ส่องให้ที   

...คันฉ่องฉาย ลายลักษณ์ แห่งอักษร
รพีกลอน งามกาญจน์ จารเรืองศรี
ประทับใจ หลายหน กลวลี
แฝงเชิงชี้ ชมชิด ลิขิตความ

...มีแนวคิด โลดแล่น เป็นแก่นขั้ว
คืออัตตา แสดงตัว คล้ายรั้วหนาม
ที่สื่อถึง นัยจิต ให้ติดตาม
ขีดกรอบงาม ยามยล กลกาพย์กานท์

...ยิ่งกระทู้ เข้าวัด อัฐิเถ้า
กลอนลำเนา เข้าพระ ดูฉะฉาน
ชอบอย่างซึ้ง ตรึงจิต ติดอยู่นาน
กระจกขาน คือชอบ ตอบตามจริง

...และอีกหนึ่ง พึ่งใคร่ ขอไขแจ้ง
ร่วมเป็นแรง ส่งจิต นิมิตสิ่ง
ให้ท่านสร้าง คำเรียง เฉกเวียงพิงค์
ให้งามยิ่ง สืบไป ในลานคำ...
 
 

ด้วยความเคารพ

***เมฆา...***

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

[/quote

กลอนแรกเอย ท่านเคย ชมเชยผม
ยกนิ้วชม ให้คะแนน รวมสิบห้า
จะมีหรือ ถือโกรธ โทษวาจา
REอีกครา ถ้าตอบ จักขอบคุณ

[/quote]

พี่เป็นคน  ตื่นเช้า  เข้านอนค่ำ
กินข้าวทีละคำ  ยามร้อนกรุ่น
เคยเป็นเด็กมาก่อน  ตอนปีกุน       (5555+)
เป็นวัยรุ่น  ก็เคยเป็น  คงเช่นนี้

แต่ตอนนี้  สู่วัย  ใกล้เกษียณ
ยังพากเพียร  แต่งกานท์  อ่านสารศรี
ยังมีใจ  รักในรส  บทกวี
ขอบคุณพี่  ที่ติดตาม  เมื่อยามตรม

จะเป็นคน  เช่นไร   ไม่เคยคิด
รู้เพียงติด  ตามอ่าน  งานเขียนผม
ก็ขอบคุณ  มากหลาย  ได้คำชม
แม้ขื่นขม  บางครา  ยังซาเซา

เป็นเพื่อนให้  กำลังใจ  เมื่อไร้เพื่อน
มิลืมเลือม  จำติด  เมื่อจิตเหงา
เพียงแค่นี้  ที่เห็น  เป็นเลาๆ
ก็นับเข้า  เป็นคนดี  ศรีบ้านกลอน...

   

[รพีกาญจน์]

เป็นคนต่ำล่ำเตี้ยเมียขี้โกรธ
เป็นลูกโทนคนโปรด ออกโหดหาญ
รักการเมืองเรื่องนักเลงกะเตงงาน
แต่หลบสี้หนีนานอยู่บ้านดอย

เกลียดกดขี่ขยี้คมโดนข่มเหง
ชอบเสียงเพลงเก็งนักร้องหาน้องบ่อย
เชี่ยวธรรมะพระเครื่องรู้เรื่องปอย
อย่าเพิ่งน้อยใจเน้อ แค่เผลอเดา

พรายม่าน
สันทราย
๐๔.๐๔.๕๔

ร้อยหกสิบ บวกเก้า เท่าความสูง
หาอีกคน ช่วยปรุง หุงข้าวเช้า
น้องห้าคน บ่นแหลกลาญ งานหนักเบา
เลยหนีเข้า อยู่วัด หัดอ่านธรรม

ตัวเตี้ยต่ำ ดำปลอด ก้มลอดขา
ถูกตีด่า แดกดัน เช้ายันค่ำ
ชอบเพลงหวาน กานท์กลอน เต้นฟ้อนรำ
แวะประจำ มุมกาแฟ แลสาวงาม

(160 สูงจริง อีก 9 จะลองยืด ได้รึป่าวน้อ)

[บ้านริมโขง]

กระจกจ๋า  หน้าใคร  อยู่ในนั้น
เห็นทุกวัน  ฉันยิ้ม  เขายิ้มกลับ
พอแยกเขี้ยว  เดี๋ยวแปลก  แยกเขี้ยวรับ
พอตาหลับ  ลงพลัน  มืดทันที

หันขวาซ้าย  หมายตาม  ถามใคร่รู้
แล้วจู่จู่  เขาเบือน  เลือนหน้าหนี
กระจกจ๋า  หาใคร  คนใจดี
ช่วยบอกซี  ฉันเป็น  คนเช่นไร
....................................


บทสองบท  โปรดช่วย  ตอบด้วยครับ
จะสดับ  รับคำ  นำแก้ไข
จะชมติ  มิโกรธ  โทษผู้ใด
เป็นกระจก  บานใหญ่  ส่องให้ที   

คนเช่นไรไยหาใครว่ากล่าว
จำต้องป่ าวประกาศชาติศักดิ์ศรี
แค่เป็น “คน” เหมือนใครในปฐพี
ก็แสนดีแล้วหนามาเป็น “คน”

พฤติกรรมนำทางเพื่อสร้างค่า
สูงต่ำช้าที่ใจไม่สับสน
กายดีวจีเพราะเหมาะมวลชน
ไยต้องหม่นหาคนค้นตัวเอง

ไม่มีคำวิจารณ์มาสานต่อ
แล้วแต่พ่อถ่อค้ำนำแต้มเต่ง
รักทางใดอย่างไหนได้ครื้นเครง
ให้บรรเลงบันดาลควานหาเอา.

"บ้านริมโขง"

ไม่ว่ากันนะท่าน

[รพีกาญจน์]

อ่านบทกานท์ท่านจรดคำพจน์อยู่
ก็พอรู้อยู่บ้างทางนิสัย
แต่บางทีหลายหลากยากเข้าใจ
จึงขอจาระไนให้รับฟ้ง

กราบอภัยหากใช้คำตรงบ้าง
แจงเพื่อสร้างใช่ซ้ำย้ำลงฝัง
ตามหัวข้อกระทู้อยากรู้จัง
ที่ท่านตั้งน่าฉงน"คนเช่นไร"

บ้างก็รักหวานซึ้งตรึงดวงจิต
บ้างห่วงมิตรเทคแคร์ช่วยแก้ไข
ในยามเศร้าเฝ้าปลอบประโลมใจ
บ้างบ้าใบ้ติ๊งต๊องคล้องกวี

บ้างตลกโป้กฮาวาจาขำ
บ้างพระธรรมดื่มด่ำล้ำเลิศนี่
บ้างปรัชญาชีวิตลิขิตดี
บ้างกวนพี่เพื่อนพ้องในกล่องกานท์

บ้างเขียนดูเหมือนชายแต่คล้ายหญิง
บ้างเอาจริงแข็งกร้าวดูห้าวหาญ
บ้างการเมืองเรื่องราวกล่าววิจารณ์
บ้างทำงานเช้าค่ำกรรมกร

บ้างก็อ้างคุยโม้เป็นโฆษก
บ้างก็ยกนิยามตามสั่งสอน
บ้างกลอกกลิ้งวิ่งไหลบนใบบอน
บ้างโอนอ่อนละมุนอบอุ่นกาย

โอ้ยงงแตกแปลกไหมใครกันนี่
ถึงได้มีร่างมากจนหลากหลาย
พอมีเค้าแล้วหนอจักขอทาย
ท่านเป็นชายยอดกวีที่"สวนปรุง"

อันคำใดไม่สุภาพหรือจาบจ้วง
อาจเกินล่วงอื่นหลายใช่หมายมุ่ง
จะเหยียบย่ำซ้ำด่าว่าให้ลุง
เพียงแค่พุ่งตามส่งตรงประเด็น

(ฟ้า)  ยองหละปูน

ผมขอกราบสูมาอภัย โตยเน่อครับลุงรพีกาญจน์ 59 เน่อครับ

อันทั้งหมด จรดมา ใช่ว่าแปลก
อยากจะแลก สักหมัด อัดให้เห็น
เค้าโกรธนะ วะว่าลุง พุ่งประเด็น
ถ้าเปลี่ยนเป็น พี่ใหญ่ ให้เหล้าฟรี

(คนบ้านเดียวกันครับ)

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

กระจกจ๋า  หน้าใคร  อยู่ในนั้น
เห็นทุกวัน  ฉันยิ้ม  เขายิ้มกลับ
พอแยกเขี้ยว  เดี๋ยวแปลก  แยกเขี้ยวรับ
พอตาหลับ  ลงพลัน  มืดทันที

หันขวาซ้าย  หมายตาม  ถามใคร่รู้
แล้วจู่จู่  เขาเบือน  เลือนหน้าหนี
กระจกจ๋า  หาใคร  คนใจดี
ช่วยบอกซี  ฉันเป็น  คนเช่นไร
....................................


บทสองบท  โปรดช่วย  ตอบด้วยครับ
จะสดับ  รับคำ  นำแก้ไข
จะชมติ  มิโกรธ  โทษผู้ใด
เป็นกระจก  บานใหญ่  ส่องให้ที   

"มองเห็นรูปข้างบนแล้วเกิดแนวคิด
ว่าชีวิตพี่นี้ช่างดีเยี่ยม
ดูหน้าตาก็ดีมีใครเทียม
ออกเหลี่ยมๆ เหมือนกัน นะท่านเอย..."

[รพีกาญจน์]

โอ้ท่านครับขออภัยเข้าใจผิด
ที่บัณฑิตหมายความตามเฉลย
มีกระจกสองอย่างวางอย่างเคย
อย่าหมองเลยดี-ชั่วเดี๋ยวพัวพัน

อ้างกระจกว่าดีเป็นศรีส่อง
เพราะว่าท่านร้อยกรองผองรู้นั่น
ช่างไพเราะเสนาะหูอยู่ทุกอัน
บัณฑิตนั้นขอโทษจากใจจริง

อ้างกระจกด้วยชั่วมั่วจริต
เพราะเห็นค่าควรมิตรบัณฑิตสิงห์
จึงยกมาเปรียบเทียบระเรียบอิง
หาได้ชิงว่ากล่าวเลยนะครับ

 

ขอโทษนะครับผมที่ทำให้เข้าใจผิด

บัณฑิตเมืองสิงห์

[/quote]

ที่กล่าวมา หาเป็น เช่นนั้นไม่
น้อมเอ่ยไป ให้ท่าน วานสดับ
มันความจริง สิ่งนี้ ที่ยอมรับ
เกิดขึ้นกับ พฤติกรรม ผมทำซวย

ชอบทำกร่าง วางกลอน เขารอนต่อ
เพียงแต่ขอ ได้อ่าน กานท์กลอนสวย
ไม่ครุ่นคิด นิดหนึ่ง ถึงผลพวย
แทบเสียมวย ถูกคำ ย้ำแทบตาย

(ผมต่างหากที่ต้องขอโทษคุณ
ที่สร้างความไม่สบายใจให้คุณ
รพีกาญจน์ 59 ขอโทษครับ)

[รพีกาญจน์]

จากบทกลอน มองเห็น เน้นคุณค่า
มีเมตตา โอบเอื้อ ช่วยเกื้อหนุน
ยามมิ่งมิตร ท้อแท้ แลค้ำจุน
ให้อบอุ่น ด้วยธรรมะ โปรดละวาง

เวลาว่าง ร่างบท กฏครูสอน
ยังออดอ้อน วอนคำ นำมาสาง
สมแล้วที่ เป็นครู ผู้นำทาง
มิอ้างว้าง หนาวเหน็บ เจ็บเดียวดาย

ไม่รู้ใจ

ผิดพลาด....อภัยด้วย ค่ะ

ไม่ผิดพลาด ขออภัย ไรน้องวิ
ตัวผมสิ ขอตอบ ขอบคุณหลาย
ขอเป็นแมน แสนดี สมพี่ชาย
ใครเดินกราย หมายมอง ก็ลองดู  ฮึ่ม..

[รพีกาญจน์]

...คันฉ่องฉาย ลายลักษณ์ แห่งอักษร
รพีกลอน งามกาญจน์ จารเรืองศรี
ประทับใจ หลายหน กลวลี
แฝงเชิงชี้ ชมชิด ลิขิตความ

...มีแนวคิด โลดแล่น เป็นแก่นขั้ว
คืออัตตา แสดงตัว คล้ายรั้วหนาม
ที่สื่อถึง นัยจิต ให้ติดตาม
ขีดกรอบงาม ยามยล กลกาพย์กานท์

...ยิ่งกระทู้ เข้าวัด อัฐิเถ้า
กลอนลำเนา เข้าพระ ดูฉะฉาน
ชอบอย่างซึ้ง ตรึงจิต ติดอยู่นาน
กระจกขาน คือชอบ ตอบตามจริง

...และอีกหนึ่ง พึ่งใคร่ ขอไขแจ้ง
ร่วมเป็นแรง ส่งจิต นิมิตสิ่ง
ให้ท่านสร้าง คำเรียง เฉกเวียงพิงค์
ให้งามยิ่ง สืบไป ในลานคำ...
 
 

ด้วยความเคารพ

***เมฆา...***

[/quote]

หวิวหวาบหวาม ถามไถ่ โอ้ใครหนอ
เยินยกยอ พริ้งเพริด ประเสริฐล้ำ
เคล้าผึ้งตาล หวานถ้อย ร้อยความคำ
โดยดื่มด่ำ เพียรตอบ จนยอบยวม

ขะโยมเก่า เข้าตาก ซากแก๋งบูด
เตี่ยวก้นปู๊ด เสื้อหิ้น ตี๋นเกิบหลวม
เจ๊าไปฮ่ำ ค่ำซ้อมมวย จ้วยใส่นวม
ปากปอบวม หลันถูก ใส่ลูกกุย

แปลวรรคสอง

เด็กวัดเก่า ข้าวตาก ซากแกงบูด
กางเกงปุด เสื้อสั้น รองเท้าหลวม
เช้าไปเรียน ค่ำซ้อมมวย ช่วยใส่นวม
ปากเจ่อบวม พลาดพลัด ถูกหมัดตรง

 

[ทอฝัน]

...คือ...คนกร้านผ่านโลกโดนโขกสับ
เลยล่วงกาลนานนับทับรอยหลง
ล้วนผลงานมากมีที่จารลง
หากแต่จงใจเลือนเหมือนไม่มี

...ทุกหยาดรินกลิ่นกลั่นประพันธ์พจน์
สื่อตามกฏแห่งจิตไม่คิดหนี
เพียงยลนามคร้ามครั่นหวั่นฤดี
คือ...รพีกาญจน์สกุลที่คุ้นเคย...

.................//ทอฝันค่ะครู

[รพีกาญจน์]

คนเช่นไรไยหาใครว่ากล่าว
จำต้องป่ าวประกาศชาติศักดิ์ศรี
แค่เป็น “คน” เหมือนใครในปฐพี
ก็แสนดีแล้วหนามาเป็น “คน”

พฤติกรรมนำทางเพื่อสร้างค่า
สูงต่ำช้าที่ใจไม่สับสน
กายดีวจีเพราะเหมาะมวลชน
ไยต้องหม่นหาคนค้นตัวเอง

ไม่มีคำวิจารณ์มาสานต่อ
แล้วแต่พ่อถ่อค้ำนำแต้มเต่ง
รักทางใดอย่างไหนได้ครื้นเครง
ให้บรรเลงบันดาลควานหาเอา.

"บ้านริมโขง"

ไม่ว่ากันนะท่าน

[/quote]

แผ่นถ้อยคำน้ำปริ่มบ้านริมโขง
ดุจเชื่อมโยงฉลาดหรือขลาดเขลา
นำกระจกถกตอนสะท้อนเงา
ฟังแล้วเข้าตำราคุณค่าคน

เป็นเครื่องเตือนเพื่อนมิตรสนิทนัก
เอกลักษณ์ถ่อคำล้ำเลิศล้น
มีความเค็มเต็มพิกัดอัตตาตน
ขอก่อกนกลอนกอปรขอบคุณเอย

จากใจ..รพีกาญจน์