ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

โอ้ที่รัก  พักใจ  ไว้ตรงนี้
ที่ๆมี   ใจเรา  คอยเฝ้าฝัน
ที่เรามี   จิตใจ  ห่วงใยกัน
ที่ๆความผูกพันธ์  มั่นไม่คลาย

หากว่าเหนื่อย  เมื่อยล้า  ก็อย่าท้อ
สู้สานต่อ  มิหยุด  ณ จุดหมาย
เราร่วมทาง  ต่อไป  ข้างใจกาย
ด้วยสื่อสาย  สัมพันธ์  ฉันกับเธอ

โลกวันนี้  มีใคร   เข้าใจบ้าง
เราร่วมเรียงเคียงข้าง  มิห่างเผลอ
จงรับรู้  ความจริง  สิ่งที่เจอ
แล้วเสนอ  หัวใจ  ไปด้วยกัน

สองชีวิต  พันผูก  เป็นลูกโซ่
แม้ว่าโซ  ยังแฝง  เรี่ยวแรงฝัน
รวมสองใจ  ให้รัก  สู้ผลักดัน
แม้ฟากฟ้า  ขวางกั้น  ไม่หวั่นใจ

โอ้ที่รัก  พักใจ  ไว้ตรงนี้
ที่ชีวี   มีเพียง   พี่เคียงใกล้
แม้เหนื่อยล้า  จะล้น  จากหนใด
โปรดรู้ไว้  กำลังใจ  มีให้เธอ........ 

[เมฆา...]

...เอนกายพัก หลักพิง นิ่งเพียงนิด
ซบตรงสิทธ์ ความเศร้า ก่อนเหงาเซ่อ
จะแทรกซึม สุมทรวง ถ่วงใจเจอ
กับความเพ้อ เพ่นพ่าน ทั่วลานแล

...คลายกังวล หม่นหมอง อย่าร้องห่ม
เดี๋ยวอายลม โลมเล้า อายเงาแข
ที่สาดส่อง ต้องตา ยามฟ้าแปร
แม้นเหนื่อยแท้ เหนื่อยท้อ ก็จงทน

...ครวญครวญคิด จิตด้อย ค่อยค่อยสร้าง
ความอ้างว้าง ห่างสุข มีทุกหน
เพียงอย่าร่ำ พร่ำ-ไห้ ในกมล
ไตร่ตรองตน ค้นคว้า หาทางแทน

...หลับตานิด เถอะหนา ครากระนี้
ปล่อยชีวี ลุล่วง อย่าห่วงแหน
ทุกสิ่งล้วน เกิดลับ ดับทั่วแดน
คนเรือนแสน ใช่เศร้า แค่เราเดียว

...เพราะฉะนั้น จงพัก ตั้งหลักมั่น
ก่อนตามฝัน อันใฝ่ ดั่งไผ่เขียว
ที่ลู่ลม เพียงยอด  ทอดลำเรียว
หาได้เบี้ยว เบนบิด หลุดชิดกอ

...เอนกายนิ่ง พิงหลัก พักตรงนี้
ชมรุจี สีสร้าง รอบข้างหนอ
บรรยากาศ โลมเล้า เคล้าพะนอ
ก่อนสู้ต่อ อีกที หลังมีแรง....

[my smile]

ห ยุ ด พั ก.. ทุ ก เ รื่ อ ง ร า ว
ทุกความหนาวเหน็บ ..รวดร้าว ..ปวดพร่า
พักหัวใจ ..ให้หายใจคล่อง..กว่าทุกครา
สัญญาว่า ...อาทิตย์ลาขอบฟ้า..จะกลับมา.อย่างเดิม

เ มื่ อ ต ะ วั น เ ฉิ ด ฉ า ย
เมื่อทุกความล้า.ผ่อนคลาย..ได้.กำลังใจเพิ่ม
รอยยิ้มของฉัน..คงแย้มกว้าง..มากกว่าเดิม
วันใหม่เริ่ม..ทุกความสดใสจะเพิ่มเติม..ฉันสัญญา..หัวใจ

[สุดสาย]

ขอฉันซบ..อิงแอบ..แนบหน้าตัก
ขอฉันพัก..ผ่อนคลาย..เพราะหน่ายแหนง
ในวันที่..ไร้เขา..เงาแสดง
ก็เหมือนวัน..ฉันไร้แสง..แห่งดวงใจ

ขอฉันนั่ง..ฉันนอน..เพราะอ่อนล้า
ลบรอยหยด..น้ำตา..คราหวั่นไหว
เผื่อพรุ่งนี้..หายเศร้า..ได้ก้าวไป
เพื่อสู้กับ..วันใหม่..อย่าง..ใจทระนง

มันเหนื่อยล้า..เหลือเกิน..เดินไม่ไหว
ฉันเหมือนคน..( ใกล้ ) สิ้นใจ..อาลัยหลง
ถ้าพรุ่งนี้..ชีวิต..ต้องปลิดปลง
ฉันขอเพียง..” ไหล่ “ ที่มั่นคง..ซบลงนอน

..nara..

[ฉันเอง]

เมื่อดวงตา อันอ่อนหวาน นั้นว่างเปล่า
ไม่หลงเหลือ เรื่องของเรา ข้างในนั้น
เหมือนอาทิตย์ อับแสง แรงตะวัน
โลกจึงมืด ดับพลัน วันนั้นเอง

เหมือนกับหมด แรงใจ ให้ไขว่คว้า
ดวงตะวัน กลับลับลา มาข่มเหง
ไม่เหลือแสง ส่องทาง ช่างวังเวง
แสนเปล่าเปลี่ยว ไร้แรงเร่ง รังเรใจ

จะมีไหม ที่พักใจ เมื่อไร้รัก
เหนื่อยมาหนัก ขอพักหน่อย คอยจิตใส
พอหายเหนื่อ กายพร้อม คงต้องไป
สู่เส้นทาง สายใหม่ ไม่มีเธอ..

............................................

ฉันเอง..

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~พักก่อน~

O

O..ถ้าคุณเหนื่อยเมื่อยขับสัปหงก
อย่าเข็นครกขึ้นเกี้ยว(เกี่ยวกันไหม)
แวะเข้าปั้มเพื่อผ่อนนอนพักไป
ตื่นขึ้นมาตาใส..ค่อยใส่เกียร์

O..หากคุณเมาหน้าทิ่มหัวจิ้มพื้น
อย่าคิดฝืนขับขี่เดี๋ยวมีเสีย
พักให้สร่างว่างท้องสมองเคลียร์
ตื่นเห็นเมียพบลูก..ถูกต้องครับ

O..ถ้าคุณป่วยงวยงงจนหลงทิศ
อย่าตามติดการงานเดี๋ยวพาลดับ
พักกายยอกกรอกพาราล้าระงับ
ตื่นขึ้นมาหยิบจับ..สบายตัว

O..หากคุณเจอทางตันกั้นจิตไว้
อย่าร้อนรนขนไฟมาไส่หัว
พักสติพิเคราะห์เจาะม่านมัว
ตื่นขึ้นมาหมดกลัว..นั่นชัวร์จริง

O..ถ้าคุณท้อคอตกอกแทบแตก
อย่ามัวล้มจมแหลกติดแง่กนิ่ง
พักสมองครองใจไว้พักพิง
ตื่นขึ้นมาท้าชิง...วิ่งเข้าชน

O..หากคุณเหงาเศร้าหนักเพราะรักข้อง
อย่าครวญขัดกลัดหนองให้หมองหม่น
พักหัวใจไล่เขาจากเงาตน
ตื่นขึ้นมาสืบค้น..คนจริงใจ

O..ถ้าคุณหวั่นสั่นโยกเพราะโลกร้อน
อย่าหลบตัวมัวนอนบนหมอนใหม่
พักพันผูกปลูกกล้าพฤกษาใบ
ตื่นขึ้นมาฟ้าใส...ไปหมื่นปี

O..หากคุณกลัวบาปกรรมเคยทำชั่ว
อย่านิ่งนอนผ่อนตัวมุดหัวหนี
พักวิญญาณทานบุญทุ่นความดี
ตื่นขึ้นมาเฉิดศรี...มีราคา

Oo..ถ้าคุณเบื่อเนื้อกลอนบอมซองดุ๊ก
ช่วยปั่นปลุกรุกเร้าเกลาปัญหา
พักเยาะเย้ยเอ่ยชี้..ว่านี่นา
เพื่อตื่นมา..เขียนกานท์..ตามท่านทวง

พักเท้าบ้าง วางมือหน่อย..มนุษย์
เมื่อทางสุด ใช่สุดท้าย ที่หมายท้วง
พอสิ้นล้ม จมโลกลับ แค่สรรพลวง 
หลบร่มธรรม ล้างกรรมปวง สู่สรวงแทน


  อามิตตาพุทธ

 
มนุษย์ บอม ซอง ดุ๊ก

[ไพร พนาวัลย์]

   

อยากจะพักแต่มันพักยังไม่ได้
ก็ต้องทนทำไปแม้ใจแค่น
หน้าที่มันค้ำคอดั่งต่อแตน
อยากจะแล่นหลบลี้ไม่ดีครัน

มันเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าก้มหน้าสู้
บางครั้งดูหมดไฟไปแล้วนั่น
ขับรถแสนอ่อนใจในบางวัน
เหอะ ถ้ามันไม่ดี ตรู หนีแน่ 


"ปรางค์  สามยอด"

 

[ธาตรี รติกานท์]

...น้องนงเยาว์ เจ้าล้า จึงมาพัก
เพราะคนรัก เปลี่ยนไป ไม่แยแส
รักท่วมท้น คนนั้น ยังผันแปร
คงท้อแท้ ถูกลวง ช้ำทรวงใน...

...มาแอบอิง พิงทรวง ที่ห่วงเจ้า
จะคอยเฝ้า บังอร นอนหลับใหล
ทิ้งทุกอย่าง ล้างลด จนหมดไป
สดับเพียง เสียงหัวใจ และไอรัก...

...อกอุ่นอุ่น คุ้นเคย จะเผยอ้า
รับน้ำตา ที่เขาทำ เจ้าช้ำหนัก
รู้ว่าถูก ทอดทิ้ง เจ็บยิ่งนัก
อย่าเก็บกัก ปล่อยลง มาตรงใจ...

...จะซึมซับ รับหยาด แห่งบาดแผล
จะดูแล มิห่าง ร้างไปไหน
ขับความช้ำ กำโศก วิโยคไกล
เช้าวันใหม่ เจ้าตื่น คงชื่นบาน...

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กาญจนธโร]

   

  ..พักบ้างเถอะ..เราเอ๋ย..ซบเคยอุ่น..เจ้าอย่าคลาย...
 
                  ซบ กายแอบ แนบนาน ด้วยรานร้าว
                  ซบ แสงดาว วาววิบ ระยิบไหว
                  ซบ ระเบียง เพียงเงา เจ้ากลางใจ
                  ซบ โอบไล้ เคยเรียง เคียงอยู่ชาน

                      เคย ถอดเศร้า เราสอง ตระกองปลอบ
                      เคย ถอดมอบ ใยรัก ใว้ถักสาน
                      เคย ถอดวาง มั่นภักดิ์ จำหลักมาน
                      เคย ถอดอ่าน กานท์หทัย ให้เธอยิน
                         
                   อุ่น อิงกาย ร่ายคำ ลำนำเสนาะ
                   อุ่น เกี่ยวเกาะ เรียวก้อย ร้อยถวิล
                   อุ่น พวงปราง ฝังฝาก จากยุพิน
                   อุ่น ห้วงจินต์ รินเรือง เฟื่องรงรอง
                     
                       เจ้า จากลา คราก่อน ตอนฟ้าแจ้ง
                       เจ้า อย่าแหนง แคลงใด ให้หม่นหมอง
                       เจ้า อย่าเชือน เฉือนหัก รักเคยครอง
                       เจ้า อย่านอง น้ำตา คราห่างกัน
 
                     อย่า ทุกข์ตรม จมขื่น จงขืนคว้าง
                     อย่า เจื่อนจาง ร้างรอ จะทอฝัน
                     อย่า ทดท้อ ต่อโลก โศกรำพัน
                     อย่า ลืมปัน ทุกข์เหงา เล่าสู่ฟัง
 
                        คลาย ทุกข์ร้อน ผ่อนหนัก พักตรงนี้
                        คลาย ใจที่ แหนงหน่าย ป่ายปีนหวัง
                        คลาย วงแขน แสนหวง ห่วงรักพัง
                        คลาย แล้วนั่ง แนบซ่าน บนชานใจ.....