ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[~ploy pim~]

                         

จะมีใครเหมือนฉันในกาลนี้   
คงไม่มีแน่นอนเธอว่าไหม
จากจินตนาการของฉันสร้างสรรค์ไป 
ช่วยทำให้มีสุขทุกค่ำคืน 
               ถึงเป็นพียงชั่วคราวก็หายเหงา
               ช่วยทุเลาความเครียดในใจฉัน
               มีเธอนั้นเป็นเพื่อนเดินเคียงกัน
               เหมือนในฝันครั้งนี้มีเพียงเรา
ฉันเฝ้าเก็บจินตนาการทุกคืนค่ำ
และจดจำสองวันนี้ไว้มิเลื่อนหาย   
ช่างแสนดีมีเพื่อนอยู่เคียงกาย         
ถึงที่หมายให้สุขทุกชั่วยาม   
               ณ.อุทยานเขาช้างเผือกที่เธอนัด   
               ช่างแสนชัดเจนจนไม่เหมือนฝัน 
               เดินท่องเที่ยวกันไปในไพรวัลย์   
               ดูธรรมชาติ ไม้ดอก ทั้งหมอกงาม 
แม้นยามนี้...เหลือเพียงคนช่างฝัน
ก็สุขสรรค์  เมื่อในฝันนั้นมีเพียงเธอ
ดูสิเออ ขอมีเธอ(เป็นเพื่อน) พาฝันนิรันดร
ทั้ง..มีเธอเป็นเพื่อนเหมือนบทกลอน ....      
                 ๓ เมษายน  ๒๕๕๔

                   

[ภู กวินท์]

ธรรมชาติ!!
ธาตุ, อากาศ, ดูขาดแสง
เมื่ออรุณล่วงผ่านการแสดง
ค่ำคืนแห่งการพบ…สงบลง

สายลมพริ้วไหวไหววูบ
ไล้ลูบหยอกเย้าเราหลง
ผ่านคืนและวันมั่นคง
ซื่อตรงความหมาย…ดายเดียว

จินตนาการ!!
เปิดม่านทิวามาแลเหลียว
ท่วงทำนองอารมณ์ดูกลมเกลียว
ดักความเปลี่ยวทิ้งไป…ในไม่ช้า

ประกายที่ส่งตรงมาจากความคิด
สู่ชีวิต, อากาศ, ปรารถนา
ในคืนที่สงัดลมพัดมา
สู่แววตาเบื้องลึก…สำนึกเดิม!!!

.............

 

[~ploy pim~]

                       จินตนาการ กับธรรมชาติ  ในวันนี้     
                       ก็ไม่ดี  ดั่งเดิม  เพิ่มเติมหมาย
                       เพราะจิตใจ ยามนี้  ช่างวุ่ยวาย
                       อยู่เดียวดาย ไปก่อน คงจะดี
                                          ขอนัดเจอ กันใหม่  ในยามหน้า
                                          ยังรอหา  คนดี  นี้เสมอ
                                          ยังไม่เบื่อ  รอวัน จะนัดเจอ
                                          เพราะว่าเธอ คงยุ่ง  มุ่งทำงาน
                        จินตนาการ ของเรา พากันเที่ยว
                        ไม่เปล่าเปลี่ยว เดียวดาย ให้โศกสันต์
                        เพียงเจรจา พากันไป  ในไพรวัลย์
                        เพราะต่างฝัน ต่างชอบ และอยากไป


                   
                                ๔    เมษายน   ๒๕๕๔

[...สียะตรา..]

        ......เชอะ....

        ...ทำไมจะต้อง....แยแส

          ...กับคนที่ไม่เหลียวแล

          ...ก็แค่.....คนผ่านเข้ามา

          ......ใครก็ได้..แม้ไม่รัก

          ...ทึกทักว่าใช่ไม่ถือสา

          ...เป็นเพียงกลการณ์..มายา

          ...คบหา..แล้วร้างลากันไป

          ......ก็เท่านี้แหละมนุษย์

          ...ที่สุดก็แค่.....ตาย..ใช่ไหม

          ...แสวงหาอะไรมากมาย

          ...สุขได้..โดยบังเอิญ.....ก็เกินพอ

[~ploy pim~]

                                   การคิดดี ทำดี  มิมีผิด
                                   สุดแต่คิด  สุดแต่ใจ จะไคว้คว้า
                                   ธรรมชาติ  สร้างเรา ให้พึ่งพา
                                   สุดจะหา  ใครเล่า เท่าคิดดี
                                         ใจจะสุข  หรือทุกข์  อยู่ที่จิต
                                         หากเราคิด แต่ลบ  จิตหมองศรี
                                         ลองไตร่ตรอง  ดูเถิด เกิดสิ่งดี
                                         ขอน้องนี้ คิดใหม่ ให้ลองดู                                   
                                         
 

[คนแบกไมค์]

จินตนาการสร้างสรรค์ความหรรษา
เศษเสี้ยวปฏิมาหฤหรรษ์
นึกสิ่งใดให้สุขทุกวี่วัน
ลิมย้อนกรรมมองดูความเป็นจริง

ธรรมชาติกำลังโกรธพิโรธไหว
ทำสิ่งใดละเลยแล้วเฉยเสีย   
หาทางออกบอกปัดไม่ยอมเคลียร์
ไฟลามเลียโลกร้อนทุรน .. ทุราย

ธรรมชาติต้องมาก่อนความเพ้อฝัน
ร้อนบรรเทาแล้วเราจึงฝันได้
ร่วมด้วยช่วยกันบรรเทาภัย
รวมความหมายปรุงแต่งตามอาการ
                                         




                    


 









   
 

[~ploy pim~]

                 
             

                                  จินตนาการสร้างสรรค์สืบงานศิลป์     
                                  ได้ยลยิน ธรรมชาติ ธารน้ำไหล
                                  สร้างบทเพลง หวานซึ้ง ตราตรึงใจ
                                  ให้หลงใหล ใฝ่ฝัน สำราญเชิญ
                                              ลองมาฟัง เพลงเบาเบา ที่เขาร้อง
                                              ท้วงทำนอง บอกให้ ใจคิดถึง
                                              แสนห่วงหา พาใจ ให้คำนึง
                                              เฝ้านึกถึง เธอนั้น ตลอดกาล

                 
         

[~ploy pim~]

             

                                จินตนาการ สานสรรค์ วรรณศิลป์     
                                ได้ยลยิน ธรรมชาติ สะอาดใส
                                 ร่ายบทกานท์ หวานซึ้ง ตราตรึงใจ
                                 ด้วยหลงใหล ใฝ่ฝัน มั่นตราตรึง

                                              บทบรรเลง เพลงเหงา ที่เขาร้อง
                                              ท่วงทำนอง ปองใจ ให้คิดถึง
                                              ถวิลหา พาใจ ให้รำพึง
                                              เฝ้าคำนึง ถึงเธอ เสมอกาล

             
                                         ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ

                       

[อัศจรรย์จิต]

ฟังเพลงไพรใสเพราะเสนาะนัก
ธรรมชาติหยาดคำทักให้รักหลง
เสียงน้ำใสไหลรินผ่านดินดง
เสมือนองค์ความคิดผลิตพร้อม

จินตนาการงอกงามตามระบบ
ได้ประสบพบเพลงบรรเลงกล่อม
จากปวงสัตว์คัดเสียงมาเรียงล้อม
เข้าสู่อ้อมธรรมชาติเกินคาดเดา

เขียนเรื่องป่าพาสุขได้ทุกเมื่อ
ไม่เคยเบื่อเจือปนความหม่นเศร้า
อุดรอยรั่วหัวใจให้บรรเทา
ลดทอนเหงาเป่าปัดขจัดจร

[~ploy pim~]

                               

                         เสียงน้ำใส ไหลริน จากยอดเขา     
                                  เธอช่างเฝ้า ไหลริน ไม่จางหาย
                         แสนสดใส ไหลริน อยู่มิคลาย       
                                  เธอเหนื่อยไหม ใสใส ไหลทุกวัน

                          ไม่เคยหยุด เคยพัก เลยสักครา   
                                    ดูเธอมา เนินนาน แสนสุขสันต์
                          ให้ความสุข ความเย็น อยู่ทุกวัน       
                                  เธอรำพัน รอใคร หรือเปล่าเธอ

[~ploy pim~]

                                               
                     
                            วันนี้เหงา เหลือใคร น้ำใสจ๋า       เธอจะว่า อย่างไร ให้คลายเหงา
                       ดูเขาเดิน เป็นคู่ ยกเว้นเรา              ขอนั่งเฝ้า รอวัน จนเธอมา
                            ขอฝากน้ำไหลริน เป็นสื่อชัก       บอกคนรัก ของฉัน ที่ฝันหา
                       ว่าฉันรอ อยู่อย่างนี้ทุกเวลา             ไม่รู้ว่าเธอ จะมา อีกเมื่อไหร่
                            ยามนี้ขอ ฝากใจ ไปกับน้ำ          เพื่อความช้ำ ของเราจะ จ่างหาย
                        หากวันใด เธอกลับมา ฉันคงกลาย     ไม่ทุกข์กาย ทุกข์ใจ จนไม่กิน
                            กว่าจะแต่ง ได้ยาว ให้เศร้านัก      เพียงเพราะรัก ใจภักดิ์ จนหมดสิ้น
                        หากเธออ่าน ให้อาย ใจถวิล            แต่ก็จินตนาการ... มาจากใจ ..๑...
           
                                   (ขอบคุณ ..รูปจากอินเทอร์เน็ต ...และกำลังใจ..ในยามเหงา..)