เมื่อความรักเดินทางห่างความฝัน
ทุกสิ่งพลันก็จางรางเลือนหาย
ทุกก้าวย่างทางเห็นความเป็นตาย
จุดมุ่งหมายชีวิตมืดมิดลง
เมื่อความรักโบยบินสูญสิ้นหวัง
ใจพลังอ่อนแรงแล้งน้ำส่ง
มีเพียงกายเท่านั้นยังดำรง
สมองงงคิดอ่านแค่ผ่านไป
เมื่อความรักสวยสดหมดคุณค่า
หยาดน้ำตาประดังรินหลั่งไหล
สองแก้มชุ่มรุ่มร้อนสะท้อนใจ
เหมือนถูกไฟไหม้ลามตามเนื้อนวล
เมื่อความรักสิ้นเยื่อไม่เหลือเค้า
ความหงอยเหงาเศร้าสร้อยคอยแทรกสวน
ความมั่นใจหักเหเกิดเรรวน
สุขที่ควรได้รับกลับทุกข์ตรม
เมื่อความรักไม่หวานปานน้ำผึ้ง
รสรักจึงไม่ต่างกับก้างขม
ทิ่มตำใจให้ปร่าในอารมณ์
เคล้าผสมซมซานสะท้านทรวง
เมื่อความรักเดินทางออกห่างทิศ
ความมีสิทธิ์จิตรักถูกหักร่วง
เป็นเพียงเงาเทาบังสิ่งทั้งปวง
สิ้นความหวงห่วงใยไม่ย้อนคืน
"กานต์ฑิตา"๓๑ มีนาคม ๒๕๕๔
