ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพิลาไลย]

เมื่อชีวิต ลิขิตเอง บรรเลงเถิด
สิ่งใดเกิด ก็เชิดใส่ อย่าไปสน
ควรรู้ไว้ ในนิยาม ความเป็นคน
ต้องดิ้นรน ไปจนกว่า ชีวาวาย

ชีวิตนี้ มีบ้างไหม ใครไม่ทุกข์
รับความสุข คลุกความเศร้า ถึงเป้าหมาย
ล้วนแน่แท้ แค่ได้เกิด เพริศพริ้งพราย
แล้วก็ตาย ในที่สุด มนุษย์เรา

ทำวันนี้ มีความสุข  แล้วบุกบั่น
ตั้งความฝัน สวรรค์ไว้ อย่าได้เขลา
แม้วันนี้ มีแต่ทุกข์ สุขบางเบา
ข้างหน้าเรา เถ้าธุลี นี่แหละคน

[กาญจนธโร]

เมื่อชีวิต ลิขิตเอง บรรเลงเถิด
สิ่งใดเกิด ก็เชิดใส่ อย่าไปสน
ควรรู้ไว้ ในนิยาม ความเป็นคน
ต้องดิ้นรน ไปจนกว่า ชีวาวาย

ชีวิตนี้ มีบ้างไหม ใครไม่ทุกข์
รับความสุข คลุกความเศร้า ถึงเป้าหมาย
ล้วนแน่แท้ แค่ได้เกิด เพริศพริ้งพราย
แล้วก็ตาย ในที่สุด มนุษย์เรา

ทำวันนี้ มีความสุข  แล้วบุกบั่น
ตั้งความฝัน สวรรค์ไว้ อย่าได้เขลา
แม้วันนี้ มีแต่ทุกข์ สุขบางเบา
ข้างหน้าเรา เถ้าธุลี นี่แหละคน

พิมพิลาไลย

                     รวยหรือจน คนมีตาย ปลายทางสุด
                ถึงยื้อยุด ฉุดกระชาก ยากมีผล
                     สังสารวัฏ ซัดเวียนย่ำ ซ้ำวังวน
                ตนหนีตน ด้นตายเกิด เถิดลำเค็ญ

                     กายใจนี้ ที่เราใช้ ไช่ใครอื่น
                อย่าจำฝืน เป็นคนอื่น ให้ใครเห็น
                     กายใจเรา เป็นเราเอง ที่เราเป็น
                ก็ไม่เห็น จักต่ำต้อย ด้อยกว่าใคร

                     กาย สมบัติ อาจผิดแปลก แตกต่างเขา
                ใจของเรา ไช่ไม่ดี เสียที่ใหน
                     แม้นสิ่งต่าง สร้างไม่ได้ เทียมใครใคร
                ดีในใจ จงสวยสด ให้จดจาร.....
                   
             
  คำเรียงนี้..พลีแก่...ศรัทธาและความหวัง ทั้งที่ยังโชนแสง แลล้าแรงอ่อน.....
                             เพียงหมาย..ใฝ่ช่างเรียง
                                      ปภัสร์
                               ๔ เมษายน ๒๕๕๔