ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

หากว่าหนาวในวันที่ฝนโปรยปลาย
แตกเป็นสายน้ำเย็นให้ชุ่มฉ่ำ
อย่าอ้างว้างเพราะมีค่าแห่งน้ำคำ
ขอให้จำวันนั้นที่ยังมีเรา

แค่ฤดูเปลื่ยนผันเหมือนวันก่อน
มาอ้อนวอนขอจงอย่าได้เหงา
หากว่าคุณมีเรื่องให้ชวนเศร้า
ค่ำคืนนี้ขอนั่งเฝ้า...คุณทั้งคืน

อยากให้รู้คุณเจ็บเราเจ็บกว่า
หยดน้ำตารินไหลต้องทนฝืน
เจ็บปวดแปลบแสบทรวงดวงกล่ำกลืน
แม้ยามตื่นคืนใดใจระทม

ขอฝากคำลำนำว่าคิดถึง
ยังรำพึงถึงกันวันขืนขม
ขอวันนี้ให้ผ่านพ้นเหมือนดั่งลม
แม้อกตรมข่มไว้อยู่ในใจ

ปาดน้ำตาทุกครั้งที่ได้เห็น
อากาศเย็นเหน็บหนาวร้าวหวั่นไหว
ขอให้ผ่านค่ำคืนลืมมันไป
จะส่งใจให้ทุกวันเป็นพลัง

ยามพระอาทิตย์อัสดง

ปล. กลอนบทนี้ขอมอบให้เป็นแรงใจให้กับ ประเทศญี่ปุ่นนะค่ะ

[ไม่รู้ใจ]

ความโศกเศร้า...และ...คราบน้ำตา

เหน็บหนาวจิต ผิดไร ไยฟ้าขุ่น
ด้วยโลกหมุน วนกลับ จึงทับถม
หลายประเทศ ถูกกระหน่ำ จนซ้ำตรม
ต้องจ่อมจม ระทม ขมใจกาย

มูลสาเหตุ อันใด ใครจะทราบ
หมดสภาพ ดั่งเห็น เช่นทั้งหลาย
แม้เด็กเล็ก ตรากตรำ ลำบากกาย
ให้เดียวดาย พลัดพราก มาจากลา

โปรดเอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่ แก่ทั่วโลก
ที่ต้องโศก ไร้สุข ทุกข์ถามหา
เป็นตะวัน ดวงน้อย คอยนำพา
คราบน้ำตา ที่เปื้อน ลบเลือนไป

ไม่รู้ใจ

[พิมพิลาไลย]

ความหนาวเหน็บ เจ็บช้ำ ที่ซ้ำซาก
คงไม่ยาก หากหา ภูษาใส่
แต่หนาวนี้ ที่อ้าง มันข้างใน
ผ้าห่มใจ ให้หา มาห่มเลย

แม้สายฝน หล่นย้อย กี่ร้อยสาย
แค่หนาวกาย ภายนอก บอกเฉยเฉย
แต่หนาวใจ ไร้คู่ มาชู้เชย
บอกได้เลย เคยเป็น น่าเห็นใจ
พิมพิลาไลย

  คิดถึงน้องอัสดง นะจ้ะ

[(ฟ้า) มารสุรา]

อยากหายหนาวร้าวเหน็บเจ็บซ้ำซาก
แค่รับปากหากรับฉันนั้นมาใส่
ทั้งสี่ห้องของหวงดวงฤทัย
โอ้แม่พิมพิลาไลยได้รับมัน

แม้สายฝนปนน้ำแข็งเพิ่มแรงหนาว
ก็ร้อนผ่าวคราวเจอเธอกับฉัน
ด้วยไฟรักหนักทรวงดวงชีวัน
สานสัมพันธ์วันเก่าเอาไหมเออ

ฟ้า(มารสุรา)
26 มี.ค. 54

คิดถึงน้องพิม เหมือนเดิม

 

[ตะวันฉาย]

...หนาวน้ำตา...

...ชลเนตรไหลหล่นปนสะอื้น
เหมือนฉันยืนตายทั้งเป็นเห็นบ้างไหม
ขามันล้ามืออ่อนแรงมิแสร้งไป
เจ็บทรวงในแทบทรุดหลุดออกกาย

...บทพิสูจน์คำว่ารักทักแล้วจาก
เข้ามาฝากให้รอยคอยเฝ้าฉาย
ส่งเพลิงสุ่มรุมเร้าเข้าทักทาย
สู่ที่หมายคือใจฉันถูกบั้นลง

...หนาวน้ำตาคราเศร้าเมื่อเขาฝาก
เจ็บช้ำซากกลั่นหมองนองเป็นผง-
ดิ่งสู่ลึกผนึกจำนำบรรจง
ติดมั่นคงที่ฤทัยใครบรรเลง

...ยกมือปาดน้ำตาที่ทาแก้ม
สะอื้นแซมอีกหนปนข่มเหง
มีน้ำเนตรหยดปลง...ลงเป็นเพลง
ให้ครื้นเครงคนเศร้า...เฝ้าน้ำตา...


ตะวันฉาย

[พิมพิลาไลย]

อยากหายหนาวร้าวเหน็บเจ็บซ้ำซาก
แค่รับปากหากรับฉันนั้นมาใส่
ทั้งสี่ห้องของหวงดวงฤทัย
โอ้แม่พิมพิลาไลยได้รับมัน

แม้สายฝนปนน้ำแข็งเพิ่มแรงหนาว
ก็ร้อนผ่าวคราวเจอเธอกับฉัน
ด้วยไฟรักหนักทรวงดวงชีวัน
สานสัมพันธ์วันเก่าเอาไหมเออ

ฟ้า(มารสุรา)
26 มี.ค. 54

คิดถึงน้องพิม เหมือนเดิม

 

สานสัมพันธ์วันเก่าถามเอาไหม
เอาก็ได้ไม่ยากหากว่าเผลอ
กลัวทำใจไม่ไหวหากได้เจอ
ฉันกับเธอเออ..ออ..ห่อหมกกัน
พิมพิลาไลย
 คิดถึงพี่ฟ้า(มารสุรา) เช่นกันเด้อ

[มะเขียบ]

...หนาวน้ำตา...

...ชลเนตรไหลหล่นปนสะอื้น
เหมือนฉันยืนตายทั้งเป็นเห็นบ้างไหม
ขามันล้ามืออ่อนแรงมิแสร้งไป
เจ็บทรวงในแทบทรุดหลุดออกกาย

...บทพิสูจน์คำว่ารักทักแล้วจาก
เข้ามาฝากให้รอยคอยเฝ้าฉาย
ส่งเพลิงสุ่มรุมเร้าเข้าทักทาย
สู่ที่หมายคือใจฉันถูกบั้นลง

...หนาวน้ำตาคราเศร้าเมื่อเขาฝาก
เจ็บช้ำซากกลั่นหมองนองเป็นผง-
ดิ่งสู่ลึกผนึกจำนำบรรจง
ติดมั่นคงที่ฤทัยใครบรรเลง

...ยกมือปาดน้ำตาที่ทาแก้ม
สะอื้นแซมอีกหนปนข่มเหง
มีน้ำเนตรหยดปลง...ลงเป็นเพลง
ให้ครื้นเครงคนเศร้า...เฝ้าน้ำตา...


ตะวันฉาย

   ว่าร้องไห้ไหลน้ำตา อุราช้ำ
เจ็บปวดกล้ำคำหมายเจียนตายว่า
ทุกข์ทนท้อคลอไหล สายน้ำตา
ธรรมดาครารัก มาพรากไป

  หนาวน้ำตากี่คราเล่าเศร้าจะหมด
ด้วยรัดทดลดคล้ายทำลายไหม้
เช่นรักหลอกออกเด่น ดั่งเล่นไฟ
เผากายใจ ให้กลับ รีบดับฟืน

  คือสัญญาค่าจำ ตัวนำโศก
วิปโยคโตรกกาล รอนรานสะอื้น
ไม่จดจำนำซับ หวนกลับคืน
จะยัดยืนคืนกำลัง -ลืม- ตั้งใจ

  ยกมือปาดหยาดน้ำตา  ว่าสุดท้าย
ปัจจุบันคล้ายร้ายผ่าน ไม่สานใส่
อยู่กับตนคนนอก บอกปัจจัย
อยู่กับใจ ใดเล่า...กลับเท่าทุน

[เฮยอิง]

แสนหนาวเหน็บ เจ็บขั้ว หัวใจฉัน

ฉันใจสั่น หวั่นใจ ใครแลเห็น

เห็นแลซ้าย บ่ายหน้า ขวาชาเย็น

เย็นชากว่า หาเช่น จะเห็นใจ

ใจเห็นใจ ใยหนาว ร้าวโรยสั่น

สั่นโรยหวั่น หวั่นรัก จักเอนไหว

ไหวเอนท้อ รอเก้อ เผลอทรวงใน

ในทรวงร้าว ผ่าวไหว ใครเล่าทำ

[ฉันเอง]

จะมีใครรู้บ้างไหม..ใจเหน็บหนาว
นึกถึงคราวร้าวราน..ที่ผ่านหน
แสนเจ็บปวดรวดร้าว..ร้อนผ่าวตน
แสนสุดทนขมขื่น..ให้ฝืนใจ

แม้จะผ่านเนิ่นนานปี..ฤดีหมอง
เฝ้าประครองผ่านพ้น..หนทางใส
แต่ความหนาวเจ็บแปลบ..แนบทรวงใน
ยังมิหายจากไป..ฝังใจตรม

ให้คิดถึงตรึงติดตา..ในคราก่อน
เสียงออดอ้อนตามสาย..ให้สุขสม
ยามเจอกันฉันมองตา..พาชื่นชม
ใยจางหายดั่งสายลม..ระทมใจ



ฉันเอง..

[-:-ซีฟง-:-]

หนาวความเ็จ็บ เหน็บความช้ำ ช่ำเป็นแผล
สายกระแส แถถาก รากหลุดร่วง
โครมครืนใหญ่ ใส่ซัด กัดกร่อนกลวง
ซ้ำยังพ่วง ควงพิษ ตามติดมา


แดนดินเกิด เตลิดไป ในภัยหนัก
แผ่นดินหัก ผลักไกว ไหวยิ่งกว่า
อีกทั้งน้ำ ซ้ำซัด ผลัดซ้ำมา
โหมเฆ่นฆ่า ทาทับ ดับดินแดน



ไม่ถนัดฉันทลักษณ์เลย  เหนื่อย

[สุดสาย]

 

ฟ้า ยัง เป็น ฟ้า..อยู่..เหมือนเก่า
ความเหงาก็..ยังคงวาง..อยู่ข้างหน้า
ความอ่อนไหว..หวาดหวั่น..วันจากลา
ก็ยังคง..มีน้ำตา..หลั่งมารอ

แต่..ฉัน..คง..ต้องเดินต่อไป
ต่อให้หนัก..สักแค่ไหน..ใจไม่ท้อ
จะตั้งหน้า..บากบั่น..หมั่นถักทอ
แล้วจะหยุด..ตรง..คำว่าพอ..เพื่อรอ..” ใคร “ ( สักคน )

..nara..