|
|
|
|
| 26 มีนาคม 2011, 04:46:PM |
ข้าวโพดขาว
LV2 วัยเร่ร่อนผจญภัย
คะแนนกลอนของผู้นี้ 3
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 5
|
 |
« ตอบ #2 เมื่อ: 26 มีนาคม 2011, 04:46:PM » |
 ชุมชน
|
อย่ามัวโทษเวรกรรมแต่ปางก่อน
เอามาย้อนตีค่าราคาฝัน
ดอกฟ้าหมาวัดก็ตายเหมือนกัน
อย่าคิดอย่างนั้นหากรักกันจริง
สูงอย่างไรก็ยังต่ำกว่าฟ้า
ไขว่ขว้าหรือยังบอกว่ายากยิ่ง
ถ้าจะสู้กลัวทำไมกลัวความจริง
อย่าแน่นิ่ง นิ่งเฉย คนรักกัน
ยอมแพ้ง่ายดายใจของเธอ
แล้วจะมาพร่ำเพ้อ เจียมใจฝัน
สู้ไม่ไหว หรือไม่สู้ ดึงดัน
ลบทิ้งฝันตัวเอง อ้างเวรกรรม
..ขออนุญาต..ต่อกลอน.. ท่าน..เมฆา |
 คำบางคำพูดออกมาไม่ได้ ก็เลยมาขยายเป็นกลอน |
|
|
| 26 มีนาคม 2011, 04:56:PM |
|
เฮยอิง
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 26 มีนาคม 2011, 04:56:PM » |
ชุมชน
|
เจียมหัวใจ จำให้เจ็บ เก็บมันไว้
อย่าให้ค่า อย่าให้ใคร ได้ใจนี้
คนต่ำต้อย คอยแต่ตั้ง ตารอรี
กับใจนี้ เก็บใจน้อย กลับคืนรัง
ไร้คุณค่า ไร้คนคู่ ดูอ่อนไหว
ไม่คู่ควร ไม่คู่เคียง เสี่ยงซักครั้ง
รู้ค่าดี เราคนด้อย น้อยสตังค์
เก็บใจร้าง กอบใจรัก กลับคืนมา [/size] |
ไม่ต้องรู้หรอกว่าคนแต่งชื่ออะไร แค่รู้ว่ามาจากใจก็พอ. . .
|
|
|
| 26 มีนาคม 2011, 05:49:PM |
|
-:-ซีฟง-:-
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 26 มีนาคม 2011, 05:49:PM » |
ชุมชน
|
ไ ม่ รั ก ดี เ ล ย ใ ช่ ไ ห ม
เจ้าหัวใจไปใฝ่หา
ความรักที่ไกลเกินปลายตา
ต้องเหว่ว้าตอนนี้ก็สมควร
เ ข า ไ ก ล เ กิ น เ ดิ น ไ ป ถึ ง
ไม่อาจดึงจึงไม่ต่อสาน
ปล่อยให้ใจให้ทรมาน
ไม่คู่ควรจึงข้ามสะพานกลับมา
เพราะว่า
.. เจียมหัวใจ ..
|
|
|
|
|
| 27 มีนาคม 2011, 02:18:PM |
frontman
LV2 วัยเร่ร่อนผจญภัย
คะแนนกลอนของผู้นี้ 1
ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 11
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 27 มีนาคม 2011, 02:18:PM » |
ชุมชน
|
ขอเจียมตัว หัวใจ ไม่ให้รัก
กลัวทุกหนัก รักนั้น ไม่อาจฝืน
ยอมเป็นอยู่ อย่างคน ทนกล้ำกลืน
ไม่อยากฝืน ดวงชะตา ละอาใจ
ยอมเจียมตัว หัวใจ ไม่ใฝ่หา
ด้วยชะตา เราต่ำ ซ้ำอับเฉา
จากด้วยดี วันนี้ ไม่มีเรา
ขอเก็บวัน เก่าเก่า ที่เราตรม
ยอมเจียมตัว หัวใจ ไม่ใฝ่ถึง
แม้ตราตรึง ลึ้กซึ้ง เสน่หา
ด้วยฉันนี้ เปรียบเป็น เช่นดังกา
ไม่อาจคู่ หงส์ฟ้า นภาไกล...
----
รักนั้น ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความ คู่ควร แต่ขึ้นอยู่กับ หัวใจของทั้งสองคน
|
|
|
|
|
| 29 มีนาคม 2011, 02:40:PM |
|
เมฆา...
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 29 มีนาคม 2011, 02:40:PM » |
ชุมชน
|
อย่ามัวโทษเวรกรรมแต่ปางก่อน
เอามาย้อนตีค่าราคาฝัน
ดอกฟ้าหมาวัดก็ตายเหมือนกัน
อย่าคิดอย่างนั้นหากรักกันจริง
สูงอย่างไรก็ยังต่ำกว่าฟ้า
ไขว่ขว้าหรือยังบอกว่ายากยิ่ง
ถ้าจะสู้กลัวทำไมกลัวความจริง
อย่าแน่นิ่ง นิ่งเฉย คนรักกัน
ยอมแพ้ง่ายดายใจของเธอ
แล้วจะมาพร่ำเพ้อ เจียมใจฝัน
สู้ไม่ไหว หรือไม่สู้ ดึงดัน
ลบทิ้งฝันตัวเอง อ้างเวรกรรม
..ขออนุญาต..ต่อกลอน.. ท่าน..เมฆา  ๐..ตูบอาราม ยามเศร้า..๐
๐..จำนนต่อหลักฐานปานนักโทษ
กรรมคงโกรธเกลียดชังกั้นฝั่งฝา
ให้เพียงพบรักแท้แค่แววตา
ที่เหลือฟ้าหอบหนีทุกทีไป
๐..ถึงไม่ยอมก็แย่แพ้เนืองนิจ
สู้ลิขิตชะตากล้าเพียงไหน
รักก็จอดเทียบท่าที่ปราชัย
เป็นปราการชลนัยน์ ไห้-ทุกคราว
๐..วาสนาหมาวัดชัดดั่งว่า
หมายดอกฟ้าฝันเฟื่องชำเหลืองหนาว
รักจริงอยู่เพียงข้างอย่างคาวคาว
ดอกฟ้าสาว..หาสนร่วมต้นทาง
๐..จึงมานอนถอนใจใต้กุฎิ
บ่นตำหนิติกรรมทำอ้างว้าง
อยู่อย่างคนหม่นหมองร้องครวญคราง
หมดฤทธิ์กร่างเดียวดาย...ตายทั้งเป็น...
***เมฆา...***
ปล. ขอบคุณครับที่ร่วมแจมกัน ยินดีอย่างยิ่งครับ
คราวต่อไปไม่ต้องขออนุญาตนะครับ ต่อหรือแต่งได้ตามสบายเลย
ทุกบททุกตอนเรียนรู้ไปด้วยกันนะครับ ยินดีรับฟังคำชี้แนะเสมอ
สุดท้าย ขอให้มีความสุขในการ อ่าน เขียน และเรียนรู้บทกลอนอันหลากหลายนะครับ... |
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ข้าวโพดขาว, ธาตรี รติกานท์, amika29, ไพร พนาวัลย์, กาญจนธโร, แป้งน้ำ, ♥ กานต์ฑิตา ♥, ตะวันฉาย, สะเลเต, ยามพระอาทิตย์อัสดง, บ้านริมโขง, Music
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
..สัมผัสทิพย์ปรารถนาอารมณ์แล้ว..
|
|
|
| 20 พฤษภาคม 2011, 07:08:PM |
ธาตรี รติกานท์
Special Class LV2
นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร
คะแนนกลอนของผู้นี้ 59
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 86
ถึงจะด้อยฝีมือ...แต่ก็คือตัวตน
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 20 พฤษภาคม 2011, 07:08:PM » |
ชุมชน
|
๏๏๏เก็บความนัย ไว้ลึก ผนึกซ่อน
มิอาจบอก บังอร ว่าอ่อนไหว
ผูกสมัคร รักนาง อยู่กลางใจ
แต่พี่ไม่ เหมาะสม จึงข่มทรวง๏๏๏
๏๏๏ฝืนข่มจิต คิดปอง รักน้องแก้ว
ซุกซ่อนแวว ว่าใจ ใฝ่เฝ้าหวง
ทนฝืนเก็บ จึงเจ็บแย่ ทั้งแดดวง
เป็นเพราะห่วง ด้วยรัก จำหักใจ๏๏๏
๏๏๏เจ้าดอกฟ้า ข้าเป็น เช่นดินต่ำ
คนต่างย่ำ เหยียดหยาม ประนามใส่
หลงนงนุช บุษบา สุราลัย
มิดูใน กะลา ว่าต้องเจียม๏๏๏
๏๏๏เกิดมาสิ้น ศักดินา ค่าเพียงนิด
ถึงแม้นจิต รักเจ้า จนเต็มเปี่ยม
แต่วาสนา อัตคัด มิทัดเทียม
ต้องเสงี่ยม เงาตน อับจนเงิน๏๏๏
๏๏๏แค่เลี้ยงตัว ตนรอด ก็ยอดแล้ว
หากน้องแก้ว มาตก ระหกระเหิน
ชั่วชีวัน รันทด หมดเจริญ
ขอพี่เดิน หลีกไป ด้วยใจรัก๏๏๏
๏๏๏อย่าได้มอง ลงมา อาลัยพี่
กลัวเจ้ามี น้ำตา อาวรณ์หนัก
อย่าแม้เพียง เอ่ยวาจา มาทายทัก
จงประจักษ์ ว่าเราห่าง แสนต่างกัน๏๏๏
~ธาตรีรติกานท์~
๑๙.๐๕.๒๕๕๔ |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : เมฆา..., ไพร พนาวัลย์, กาญจนธโร, แป้งน้ำ, ♥ กานต์ฑิตา ♥, บ้านริมโขง, ตะวันฉาย, สะเลเต, ยามพระอาทิตย์อัสดง, รพีกาญจน์, Music
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
อันไฟรักมักสุมรุมที่อก................ควันลอยปรกปิดตาให้พร่าหมอง
หากพลาดพลั้งเข้าตาน้ำตานอง......ใครได้ลองรักแล้วลืมไม่ลง
|
|
|
| 30 พฤษภาคม 2011, 04:13:PM |
|
สะเลเต
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 30 พฤษภาคม 2011, 04:13:PM » |
ชุมชน
|
เฝ้าเตือนตัวหัวใจเลิกไขว่คว้า
การศึกษาอย่างเราเขาไม่ฝัน
ส่องกระจกเจียมบ้างแตกต่างกัน
คนละชั้น.....อย่างหวังรั้งเขามา
เห็นเธอเดินผ่านมาหน้าเคาร์เตอร์
แอบมองเธอเช้าเย็นอยากเห็นหน้า
สุขหัวใจจริงแท้แค่สบตา
แสนอิ่มเอมอุราคราได้มอง
แล้วความสุขเล็กน้อยก็ลอยผ่าน
เพียงไม่นานพบเขามีเจ้าของ
คงเป็นคนที่เขาเฝ้าใฝ่ปอง
โอบประคองชื่นหวานผ่านหน้าเรา
ซ่อนระทมข่มเศร้าหน้าเคาร์เตอร์
หยุดพร่ำเพ้อคะนึงคิดถึงเขา
เพียงก้อนกรวดใช่ทองลองคิดเอา
รักแล้วเศร้าหมองหม่นคนไม่เจียม
--- สะเรเต ---
 |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : แป้งน้ำ, ratikal, ♥ กานต์ฑิตา ♥, บ้านริมโขง, ธาตรี รติกานท์, ตะวันฉาย, เมฆา..., ยามพระอาทิตย์อัสดง, กาญจนธโร, รพีกาญจน์, Music
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 30 พฤษภาคม 2011, 04:41:PM |
|
สล่าผิน
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 30 พฤษภาคม 2011, 04:41:PM » |
ชุมชน
|
ค่าคนจน บนหล้า มองหายาก
แสนลำบาก เหลือใจ ใช้สุดเขียม
เงินไม่พร้อม ย่อมไร้ ใครเทียบเทียม
อยู่อย่างเหนียม ตัวตน จนสุดใจ
ดินไร้ค่า พาเจียม ดินเทียมฟ้า
ดินคิดคว้า ดาวครอง จึงหมองไหม้
ดินอยู่ต่ำ จำจิต คิดจากไป
จำจักไขว่ และคว้า ดอกหญ้าชม
สล่าผิน |
ชายใจคอนโด
|
|
|
| 04 มิถุนายน 2011, 11:29:AM |
|
ไผ่เดียวดาย
|
|
« ตอบ #10 เมื่อ: 04 มิถุนายน 2011, 11:29:AM » |
ชุมชน
|
สิ่งเท่าเทียม แค่หัวใจ หาใช่รัก
อย่าทึกทัก เคียงเสมอ แอบเผลอให้
ความรู้สึก ระหว่างทาง ที่ห่างไกล
รักแค่ไหน มีแค่ใจ คงไม่พอ
เจียมหัวใจ ท่องจำไว้ อย่าใฝ่สูง
ไม่ควรมุ่ง ท่องเอาไว้ นะใจหนอ
มีไว้มอง ไม่มีสิทธิ์ คิดพนอ
คำว่าพอ สะกดทั่ว ในหัวใจ
|
ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว
|
|
|
| 04 มิถุนายน 2011, 01:17:PM |
|
ตะวันฉาย
|
|
« ตอบ #11 เมื่อ: 04 มิถุนายน 2011, 01:17:PM » |
ชุมชน
|
...เมื่อเธอลดปลดค่าแล้วลาจาก
สิ่งที่ฝากคือแผลที่แผ่ซ่าน
รอยหมองหม่นบนใจเธอใส่จาร
ใช้วันวาน หวังเพื่อลืม ยังดื่มกิน
...ขอใช้สิทธิ์คนเจ็บ...ถามสักหน่อย
กี่ปีแล้วให้ฉันคอยค่อยถวิล
สุดท้ายพรากกระซากทรวงดวงชีวิน
แทบหมดสิ้นถิ่นรักที่พักมา
...นับจากนี้คำว่าเราไร้เงาแล้ว
ที่เพริศแพร้วก็คอยลบจบห่วงหา
เหลือเพียงคราบน้ำนองครองนัยน์ตา
เพราะหมดค่าจากคำรักที่พักใจ
...จึงเจียมตัวหัวใจไปเพื่อเจ็บ
ทุกภาพเก็บทิ้งลงตรงสั่นไหว
ขอกอดลาสักครั้งบ้าง...อย่างคนไกล
สิ้นเยื่อใยไกลห่างอย่างเจียมตัว...
ปล...เวลาไม่เคยทำให้ใครเสียคน...
แต่คนบางคนต่างหาก...ที่ทำให้เสียเวลา...
ตะวันฉาย |
ว่างเปล่า
|
|
|
| 05 มิถุนายน 2011, 01:50:AM |
|
|
|
|
