อยากจะต่อกลอนกานท์เพื่อสานฝัน
ปัญญานั้นไม่ถึงจึงต้องถอย
ภาษางามเกินเคียงเพียงยืนคอย
มองละห้อยด้วยหวังยับยั้งใจ
หวังเพียงรอบสอบผ่านก็งานหนัก
ยากสลักภาษาพาอ่อนไหว
อีกความหมายมากรสจารจดไป
สู่ห้วงใจให้ซึ้ง...ซึ่งยากเย็น
เพียงจดจำคำหวานมาสานต่อ
คำใดหนองามล้ำนำความเห็น
มาเปลี่ยนบทลดคำตามจำเป็น
หาได้เช่นท่านเรียงเสียงทำนอง
ต้องขอบคุณบทกวีที่เลิศล้ำ
ต้องขอบคุณทุกคำนำสนอง
เก็บไว้เป็นแบบต้นของคนลอง
เพื่อประคองงานตน...ยามยลเยือน.
"บ้านริมโขง"
๐ อักษรา-..รำพัน..ตื้นตันนัก
อยากรู้จัก..ทักกัน..ในฉันเพื่อน
ร่ายอักษร..กลอนกานท์..นานนับเดือน
ใครก็ต่าง..ร้างเลือน..ทำเชือนแช
๐ กลอนหลายบท..จรดไป..ไร้ผู้ต่อ
ใจทดท้อ..รอทน..จนย่ำแย่
ให้โหยอ่อน..กลอนเรา..เขาไม่แล
ทำได้แต่..แค่คิด..อนิจจัง
๐ โพสกลอนไป..ไม่นาน..ก็ผ่านหาย
แสนเดียวดาย..คล้ายคน..สิ้นมนต์ขลัง
คงหมองมัว..ตัวเรา..คนเขาชัง
ต้องเซซัง..นั่งเห่..อยู่เอกา
๐ มาวันนี้..มีเพื่อน..มาเยือนบ้าน
ลีลากานท์..อ่านดู..ก็รู้ว่า
เป็นศิษย์ที่..มีครู..ให้บูชา
จึงสานถัก..อักษรา..มาขอบคุณ.....ฯ
สุดปลื้มในไมตรีที่หยิบยื่น
ให้เต็มตื้นน้ำคำนำเกื้อหนุน
รับเป็นเพื่อนเตือนต่อก่อการุณ
จึงอบอุ่นหัวใจได้ครูกลอน
หลายหลากรสบทกวีที่วางผ่าน
มีเพียงงาน “อักษรา” พาคำสอน
แอบจดจำทำตามงามคำวอน
แต่ขาดพรพรมสร้างมาวางเติม
หากสิ่งใดไหนพลั้งอย่ารั้งอยู่
โปรดเอ็นดูแนะนำทุกคำเสริม
หลากหลายถ้อยเขียนวางอย่างเดิมเดิม
อยากริเริ่มคำซึ้งรำพึงคอย
ด้วยยังใหม่ในงานกานท์อักษร
บนลานกลอนยังเหงาสุดเศร้าหงอย
เพื่อนบางตาคราหลงบนดงดอย
กลัวต้องปล่อยตนค้างไร้ทางลง
ขอฝากตัวฝากตนโปรดทนรับ
หวังสดับลำนำไม่ทำหลง
แม้ใจเพียรเขียนวางอย่างบรรจง
อาจมีงงส่งเตือน...ดุจเพื่อนกัน.
ขอบคุณครับ
"บ้านริมโขง"
