ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

แล้ววันรอทรมานก็ผ่านถึง
สายตาตรึงดึงเราโผเข้าหา
วงแขนสอดกอดตอบต่างมอบมา
เอียงซบบ่าตาหลับซึมซับทรวง

ผิวกายอุ่นกรุ่นกลิ่นประทินหอม
อยู่ในอ้อมห้อมรักที่ภักดิ์หวง
แผงอกอุ่นหนุนพิงแอบอิงพวง
ใจสองดวงควงคู่ชิดอยู่เคียง

เหมือนสิ้นสุดหยุดนิ่งทุกสิ่งอย่าง
รอบรอบข้างห่างไกลดั่งไร้เสียง
ใจตึกตักรักล้ำยินสำเนียง
คล้ายอยู่เพียงเคียงครองแค่สองเรา

ละมุนแนบแอบอิงแลกพิงซบ
สลับหลบสบตามิกล้าเฝ้า
แสงไฟนวลชวนมองมีสองเงา
เคลียคลอเคล้าเอาใจหวานใดปาน

ไม่เคยฝันวันพบจะอบอุ่น
ฝันเพียงบุญหนุนรักสมัครสมาน
รักแท้จริงสิ่งขอที่รอนาน
ได้พบพานสานก่อเติมต่อใจ

วันที่รอพอหยุดสิ้นสุดแล้ว
กังวานแว่วแผ่วเสียงสำเนียงใส
ระฆังทองผ่องล้ำอันอำไพ
เป็นสัญญาณบอกใกล้ได้แต่งงาน

  "กานต์ฑิตา"

๑๗ มีนาคม ๒๕๕๔

[คนเผาถ่าน]

๐๐ รักในสายลมหนาว ๐๐
แม้หนาวกายได้อุ่นเพราะหนุนรัก
มาพิงพักตักเธอละเมอฝัน
ได้อิงแอบแนบข้างระหว่างกัน
เพ้อรำพันคำรักปักอุรา

โลกทั้งโลกสดใสไร้เมฆหมอก
สายลมหยอกกระทบดั่งซบหา
ได้ไอเย็นเป็นเพื่อนเคลื่อนชีวา
สุขนักหนาชีวิตใกล้ชิดนาง

เป็นผ้าห่มดวงใจคลายเหน็บหนาว
เป็นดั่งดาวห่มฟ้าครารุ่งสาง
ดั่งอาทิตย์เบิกนภาลาหมอกจาง
อยากเคียงข้างอยางนี้ทั้งชีวัน

๐คนเผาถ่าน๐

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

พระอาทิตย์เลือนดับลับขอบฟ้า
กลุ่มเมฆาลอยล่องท้องฟ้าใส
อากาศอุ่นกรุ่นรักประจักษ์ใจ
สองเราไซร้เคลียคลอพะนอกัน

บนม้านั่งในสวนลำดวนแก้ว
เย็นมากแล้วเหลือเพียงสำเนียงฝัน
คุยหยอกเย้าเคล้าเล่นเช่นทุกวัน
สุริยันเลื่อนจากพรากนภา

เหลือดวงไฟริบหรี่ปรี่แสงส่อง
ให้เราสองครองคู่อยู่หรรษา
ท่ามกลางหมอกราตรีหนีทิวา
เหมือนมนตราพาไปให้สุขจินต์

มีดอกไม้เรียงรายหลายร้อยต้น
ชื่นกมลดลใจให้ถวิล
ถึงวันวานผ่านมาเป็นอาจิณ
ที่ร่วมยินยลโสมเปรียบโฉมตรู

บัณฑิตเมืองสิงห์

[บ้านริมโขง]

แล้ววันรอทรมานก็ผ่านถึง
สายตาตรึงดึงเราโผเข้าหา
วงแขนสอดกอดตอบต่างมอบมา
เอียงซบบ่าตาหลับซึมซับทรวง

ผิวกายอุ่นกรุ่นกลิ่นประทินหอม
อยู่ในอ้อมห้อมรักที่ภักดิ์หวง
แผงอกอุ่นหนุนพิงแอบอิงพวง
ใจสองดวงควงคู่ชิดอยู่เคียง

เหมือนสิ้นสุดหยุดนิ่งทุกสิ่งอย่าง
รอบรอบข้างห่างไกลดั่งไร้เสียง
ใจตึกตักรักล้ำยินสำเนียง
คล้ายอยู่เพียงเคียงครองแค่สองเรา

ละมุนแนบแอบอิงแลกพิงซบ
สลับหลบสบตามิกล้าเฝ้า
แสงไฟนวลชวนมองมีสองเงา
เคลียคลอเคล้าเอาใจหวานใดปาน

ไม่เคยฝันวันพบจะอบอุ่น
ฝันเพียงบุญหนุนรักสมัครสมาน
รักแท้จริงสิ่งขอที่รอนาน
ได้พบพานสานก่อเติมต่อใจ

วันที่รอพอหยุดสิ้นสุดแล้ว
กังวานแว่วแผ่วเสียงสำเนียงใส
ระฆังทองผ่องล้ำอันอำไพ
เป็นสัญญาณบอกใกล้ได้แต่งงาน

  "กานต์ฑิตา"

๑๗ มีนาคม ๒๕๕๔

เสียงระฆังหวิวไหวใจสดชื่น
จิตระรื่นชื่นฉ่ำคำรักหวาน
เป็นเวลาแห่งรักสลักมาน
ผูกประสานสองใจไว้คู่ครอง

ในอ้อมอกที่ว่างห่างความรัก
อบอุ่นนักวันนี้มีเราสอง
ถ่ายเทใจให้กันด้วยมั่นปอง
ต่างสนองมองผ่านบานสายตา

ฝากกระซิบแผ่วพริ้มอิ่มน้ำเสียง
ด้วยสำเนียงสั่นไหวไอห่วงหา
ว่า “รัก” นะ รักหวงดวงสุดา
พริ้มใบหน้าคราซึ้งตรึงในทรวง

เธอสะท้านปานสะท้อนตอนหนาวสาด
สองแขนวาดรวบร่างอย่างสุดหวง
สั่นสะเทิ้นเอียงอายปลายพุ่มพวง
กระชับหน่วงวงแขนสู่แดนพรหม

นิ่งสดับรับไว้เมื่อไออุ่น
สองละมุนกรุ่นกลิ่นรินสุขสม
สั่นค่อยคลายเชยคางนางชื่นชม
สุขอารมณ์คำขานซ่านอุรา

ไม่เคยอิ่มลิ้มรักปักดวงจิต
แนบสนิทด้วยมั่นต่างฝันหา..
ถึงคืนวันอยู่สองครองวิวาห์
พริ้มใบหน้าพาฝันถึงวันคอย

"บ้านริมโขง"

[มะเขียบ]

ฉันไม่น้อยใจที่...ไม่มีคนรักฉัน

..แต่ฉันก็ภาคภูมิใจ  ที่มีคนให้ฉันรัก
กุหลาบ สายประดิษฐ์(ศรีบูรพา)
"ข้างหลังภาพ"

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ฉันไม่น้อยใจที่...ไม่มีคนรักฉัน

..แต่ฉันก็ภาคภูมิใจ  ที่มีคนให้ฉันรัก
กุหลาบ สายประดิษฐ์(ศรีบูรพา)
"ข้างหลังภาพ"

เพราะความรัก คือการให้ มิใช่รับ
เพียงประทับ ทรวงเอาไว้ ว่าให้เขา
ก็เป็นสุข คลุมใจทั่ว แล้วตัวเรา
รักไม่เอา เราไม่ทุกข์ เพราะถูกทาง

"กานต์ฑิตา"

๑๘ มีนาคม ๒๕๕๔

[ไพร พนาวัลย์]

อากาศหนาวน่านอนอยากอ้อนออด
อยากพร่ำพรอดคนงามยามเปียกฝน
อยู่คนเดียวเปลี่ยวใจไม่อยากทน
อยากมีคนเคียงใกล้ได้อิ่มเอม

แหม คืนนี้ดีใจได้สาวกอด
จึ่งสวมสอดอุ่นไอด้วยใจเข้ม
สองสนุกสองสุขีสองปรีด์เปรม
สองเกษมสำราญชื่นบานทรวง

ต่างซุกไซ้ชื่มชมภิรมย์ขวัญ
ต่างรำพันคำรักสลักสรวง
ต่างชื่นฉ่ำด่ำรักที่ตักตวง
ต่างตกบ่วงแห่งรักที่ถักทอ

อากาศหนาวสาวสวยมาช่วยปลอบ
เพื่อจะกอบกู้รักให้ปักช่อ
ทั้งสองเราเข้าใจ..ไม่เคยพอ
ต้องใจฝ่อฝนตกหนัก อกหักแล้วว.!!

 

“ปรางค์  สามยอด”
แบบว่าฝันสดๆเล้ย..