|
|
|
|
|
21 มีนาคม 2011, 06:03:AM |
อักษรารำพัน
|
|
« ตอบ #85 เมื่อ: 21 มีนาคม 2011, 06:03:AM » |
ชุมชน
|
ด้วยมีเพียงกระบี่ใจอยู่ในอก ไม่อาจยกมาอ้างวางวาดหวัง ทั้งสองมือนิ่มเนื้อเจือพลัง ไม่อาจฝังไพรีที่ระราน
กระบี่ใจกรายท่าพาล่องหน ฝ่าแสงหม่นคืนค่ำไม่ฉ่ำหวาน ไร้วี่แววให้เห็นเป็นตำนาน เพียงเล่าขานสืบต่อรอฝึกปรือ
ฉันฝึกมาก็นานปานสิ้นโลก เพียงร่างโยกโบกไหวใครอย่าหือ กระบี่ใจใช้ตาพาบันลือ คมตาคือคมพิฆาตที่ฟาดฟัน
สั่งให้สิ้นดิ้นได้เพียงส่ายหน้า สั่งให้เผากายาเพียงหน้าหัน ให้ระทวยอวยร่างอย่างเร็วพลัน แค่เพียงฉันมอง,ยิ้ม แล้วพริ้มตา
เก็บไว้นานไม่เปิดด้วยเลิศล้ำ เกรงใครจำนำสู่ผู้เสาะหา เกรงถูกอ้อนวอนวับรับศิษยา เกรงถูกท้าเลยมุดหยุดในรู...
"จอมยุทธ บ้านริมโขง" ๐ เฝ้าฝึกฝน..จนชั้น..ขั้นที่เก้า ทุกค่ำเช้า..เก้าจบ..มิลบหลู่ คมกระบี่..มีพลัง..ออกพรั่งพรู ฟันเต้าหู้..หมูสับ..อย่างจับวาง....อิอิ
แวะมาแซวท่านจอมยุทธ ริมโขงหน่อย..๕๕๕๕
|
|
|
|
|
21 มีนาคม 2011, 04:39:PM |
สมนึก นพ
|
|
« ตอบ #87 เมื่อ: 21 มีนาคม 2011, 04:39:PM » |
ชุมชน
|
ท่องยุทธจักร มานาน ฉันคิดเบื่อ ยังคลุมเครือ รางวัล นั้นไม่จ่าย เป็นหนี้สิน รุงรัง ซังกะตาย ได้พากาย เข้าวัง หวังงานมี
นั่งโรงเตี๊ยม สั่งมันโถว์ โก้ไม่หยอก เหล้าอีกจอก บอกไป ได้เร็วรี่ โต๊ะด้านข้าง นั่งอยู่ ดูเข้าที วางกระบี่ สามสี่คน สนทนา
พอจับความ ตามหมาย ได้ฟังอยู่ ประกาศรู้ สมัครงาน คัดผ่านหนา ฮ่องเต้สน คนดี มีวิชา อยู่วังหน้า คุ้มครอง ห้องนางใน
ผ่านทดสอบ ตอบสนอง ลองกำลัง รับแต่งตั้ง ครั้งนี้ มียศใหญ่ พระสนมรอง คัดกรอง อย่างว่องไว สุดดีใจ รับใช้ ใกล้พระองค์
รายงานตัว วันนี้ พิธีหลาย มีแต่ชาย นั่นหนา ตามประสงค์ และท่านหมอ ราชสำนัก ปักชื่อลง มั่นยืนยง เตรียมการ เป็นขันที
แจกผอบ อันใหม่ ไว้ใส่จู๋ ซวยแล้วตรู รู้ว่า หน้าถอดสี โอ้พ่อจ๋า อย่าหาชาย ไม่รักดี ด้วยของมี ต้นตระกูล ต้องสูญไป
ข้อเข่าทรุด ฉุดเชิญ เดินอ่อนแรง ใช่เสแสร้ง กายสั่น เหงื่อกาฬไหล จับถ่างขา คีมดึง ตรึงเร็วไว มีดเล่มใหม่ คมขาว เตรียมเข้ามา
บรรจงวาง ว่างนิด เกือบชิดขอบ ไปที่ชอบ เถอะนะ จ๊ะจู๋จ๋า พอกดมีด ร้องลั่น เสียงสั่นนา ผลึงผวา ตกใจ ได้ตกเตียง.
ด.ช. นพ 210354
ปล.หากมิบังควร ขออภัยด้วย คือเอาขำ(ไม่ออก)น่ะ
|
|
|
|
21 มีนาคม 2011, 04:54:PM |
(ฟ้า) มารสุรา
|
|
« ตอบ #88 เมื่อ: 21 มีนาคม 2011, 04:54:PM » |
ชุมชน
|
โอ้กระบี่จอมยุทธกุดสั้นแล้ว อย่าได้แจวจากไกลไปหลบหนี นับว่าท่านขันทีนพสบโชคดี ที่ไม่มีเจ้าตัวป่วนมากวนใจ
จงตั้งหน้าอารักษ์ตำหนักอ๋อง อย่าให้ต้องผองหมู่ศัตรูไหน หากอยากมาบะหมี่หรือไวไว ต้มกินได้เพียงให้เจ้าเฝ้าจอมนาง [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]
|
รินหยด..รสเมรัย..ซ่านชอนไช..ในชิวหา
|
|
|
22 มีนาคม 2011, 10:25:AM |
สมนึก นพ
|
|
« ตอบ #89 เมื่อ: 22 มีนาคม 2011, 10:25:AM » |
ชุมชน
|
หนึ่งเดือนผ่าน แผลนั้น หายสนิท สภาพจิต ปรับได้ คลายหม่นหมาง ร่างกายชาย แต่จริต ติดไปนาง เครื่องสำอางค์ ชักสน ปะปนมี
ทหารยาม ระวัง หลังตำหนัก เขาหวงนัก มากตำรา มาเก็บนี่ ได้คิดแอบ เข้าไป ในทันที หนังสือดี มากมาย ได้อ่านดู
อ้างขันที ถูกต้อง สองประเภท อยู่ที่เหตุ หน้าที่ มีมาสู่ ประเภทหนึ่ง แยกคัด ตัดปลายจู๋ อัณฑะอยู่ เพศชาย ไม่หายไป
เสียงห้าวแกร่ง กร้าวกล้า ยังท้าทาย คือเป็นชาย ครบองค์ คงอยู่ไหว ดูแลงาน ราชฐาน ชั้นนอกไง กำหนดให้ รู้แน่ แค่นั้นพอ
ประเภทสอง ต้องหั่น มันทั้งพวง จะหมดห่วง ฮอร์โมนชาย หายไปหนอ ลูกกระเดือก เสื่อมการ ไม่นานรอ เสียงจากคอ แหลมยิ่ง เช่นหญิงนา
ได้รับความ ไว้ใจ ในงานใหญ่ อยู่ชั้นใน เขตพระราชฐาน นั้นสูงกว่า เริ่มแต่ราช-วงค์ยิน ถิ่นนานมา ประมาณว่า ก่อน คศ. กว่าร้อยปี
ปัจจุบัน คือเมือง ชื่ออันหยัง ได้วางตั้ง มณฑลเห่อหนั่น นั่นใช่นี่ หนังสือจีน โบราณ หลักฐานมี ตัดจู๋นี้ เขียนมา อ่านว่าเชียง
กล่าวกันว่า สมัยก่อน ต้อนเชลย ได้บ่อยเลย หนุ่มบ้านไกล ไร้ชื่อเสียง จึงต้องโทษ ตัดไป หลายคนเรียง เรียกว่าเชียง ตามชื่อบ้าน ยืนยันมา
แต่หลักฐาน ค้านอยู่ ดูสงสัย ในสมัย มู่หวัง ครั้งก่อนหนา บทลงโทษ ราชสำนัก จักรา พิพากษา ตัดอวัยวะเพศ คือเหตุการณ์
พอมาใน สมัยราช-วงค์ชุ้ย ท่านขุดคุ้ย เรื่องเก่า มากล่าวขาน ให้ยกเลิก ในสมัย ขององค์ท่าน นั่นคือการ ห้ามหั่นเพศ เหตุเชลย
ใครต้องการ เป็นขันที มีอาสา ประมาณว่า รับราชการ ท่านเฉลย ความยากจน นั่นหนา ไม่ละเลย จึงลงเอย ทำไป ได้มีกิน
ขันทีคน สุดท้าย หมายทุกสิ่ง ซุนเหย้าถิง ปิดตำนาน นั้นหมดสิ้น สมัยจักรพรรดิ กวางสู่ คู่แผ่นดิน รู้ทั่วถิ่น ว่าใน ราชวงค์ชิง.
ด.ช. นพ 220354
|
|
|
|
23 มีนาคม 2011, 07:46:PM |
สายใย
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 600
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 2,700
ช่างเขาเฮอะ
|
|
« ตอบ #90 เมื่อ: 23 มีนาคม 2011, 07:46:PM » |
ชุมชน
|
สองมือแม้หนึ่งใจไร้กระบี่ แต่ไมตรีมีให้ไม่สิ้นสุด อีกนิยมอักษราใช่อาวุธ คำจอมยุทธยังไกลมิได้เป็น
เป็นพียงคนยากไร้กับใจเหงา มีน้ำเหล้าปลอบฤดีอย่างที่เห็น ครั้นพอสร่างก็เศร้าทุกเช้าเย็น รักลำเค็ญขอดื่มให้ลืมเธอ
|
หากสิทธิ์ของสายใย ไม่สงวน...(ครับ)
|
|
|
|
28 กรกฎาคม 2011, 11:22:AM |
|
|
|