ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[มะเขียบ]

 วันวิทยาศาสตร์

ในทุกปีทางโรงเรียนจะจัดนิทรรศการขึ้นเมื่อถึงวันนี้ สถานที่อาคารโรงอาหารที่ใช้เป็น หอประชุมด้วยในสมัยนั้น มีซุ้มต่างๆในงานมากมาย(ยกเว้น สาวโคโยตี้) จะมีก็คงสาวโคโยต้า หนึ่งเดียว ผู้เป็นหลักดำเนินการและรับผิดชอบนิทรรศการครั้งนี้ ท่านเป็นหัวหน้าหมวดวิทยาศตร์(คิด ฮอดดอกเลยได้บอกถึง)ท่านอาจารย์ ไมล์ พานนนท์
สนามบาสเกตบอลหน้าชอปอุตสาหกรรม ก็จัดเป็นสนามเล่นเกมส์วันวิทยาศาสตร์
ข้าน้อยตอนนั้นอยู่ม.๖ อาจารย์วราพิชญ์ครูผู้สอนวิชา เคมี มอบหมายให้ข้าน้อยทำธูปดอกไม้ไฟ ไว้แจกในงาน
..ส่วนผสมก็ใช้สารเคมีต่างๆในห้องวิทยาศาสตร์ ใช้น้ำตาลแทนถ่านไฟคงเพราะเป็นคาร์ บอนเช่นกัน อีกอย่างน้ำตาลจะสดวกสะอาดกว่าถ่านนั่นเอง
เลือกสรรสารเคมีได้ตาม สูตรก็นำมาผสมกัน บดจนละเอียดเป็นผงด้วยครกและ*เสือกระ บาก*ทดลองจุดด้วยไฟ แปลกดี น้ำตาลลุกไหม้เช่นเดียวกันกับดิน ปืนยังไงยังงั้น นำธูปตลาดธูปที่ใช้จุดบูชามาทากาวลาเท๊กซ์ แล้วพอกด้วยสารเคมีที่ทำไว้ ตากให้แห้ง
ธูปดอกไม้ไฟเป็นอันเสร็จเรียบร้อยพร้อมที่จะแจกได้
ในวันงาน ธุปดอกไม้ไฟได้รับความสนใจเป็นอ ย่างดีหมดเร็วมากจนต้องทำ ขึ้นเพิ่มอีกในวันนั้น ตรงซุ้มข้างกันเป็นซุ้มภูเขาไฟจำลองนำเสนอเรื่องปฏิกริยาดูดความร้อนมีรุ่นน้องม.5เป็นพรีเซนเตอร์ทั้งชายและหญิงจำนวนหนึ่ง การนำเสนอจะใช้โปรตัสเซี่ยมเปอร์มัง กาเนต(ด่างทับทิม)ผสม กับกลีเซอรีน(ข้นเหลว)ห่อด้วย กระดาษแห้ง(เชื้อ) จากนั้นนำไปใส่ไว้ในปล่องภูเขาไฟจำลองไม่นานก็เกิดปฏิกิริยาดูดความร้อน ลุกไหม้เป็นไฟขึ้น ซุ้มนี้เด็กๆม.ต้นจะเยอะเป็นพิเศษ คงด้วยเพราะการนำเสนอเป็น ดั่งการเล่นกลนั่นเอง ภูเขาไฟจำลองมีขนาดประมาณถังใหญ่ที่ใช้ตักน้ำทั่วไป ทำจากปูนปาสเตอร์ตกแต่งด้วยสี ให้เหมือนภูเขาหินเช่นยุคจูรา สสิก
ภูเขาพ่นไฟ
ทางข้าน้อยก็จุดธูปดอกไม้ไฟด้วย
ควันกุ๊บทีปในบริเวณนั้น
สัก พักด้วยความขี้เล่นขี้สงสัย การลองผิดลองถูกที่มีเสมอใน ช่วงของวัยรุ่นตอนต้นก็เริ่ม ขึ้น น้องๆจากซุ้มภุเขาไฟมาขอมวลสาร ที่ข้าน้อยใช้ทำธูปดอกไม้ไฟ จะเอาไปใส่ปล่องภูเขา ข้าน้อยก็ให้ไปหนึ่งบิกเกอร์ใหญ่แล้วก็ตามไปด้วยเพื่อความเร้าใจ
มวรสารทำธูปดอกไม้ไฟตักด้วยช้อนหยอดลงตามหลังห่อของด่างทับทิมผสมกลีเซอรีนเกิดปฎิกิริยาลุกไหม้เช่นเดิม แต่ครั้งนี้แรงขึ้นสะเก็ดไฟพุ่ง ขึ้นสูงเป็นประกายเร้าใจวัย รุ่นยิ่งนัก พออ่อนแรงประทุ หลายคนก็ยั่วยุให้ตักมวลสารเติมอีก สนุกสนานกันถ้วนหน้า ตักใส่จนกระทั่งปล่องภูเขาไฟเป็น เหมือนเตาหลอมโลหะ คาดว่าคงเกิดจากกำมะถันสารตัวนี้จะเผาใหม้ได้ช้ารวมกันตกตระกอนนอนก้นเดือดปุดๆข้างในปล่องภูเขาไฟ
บักใด๋บุ๊มือบอน ขณะที่ปล่องภูเขาไฟเดือดด้วยกำมะถัน อยู่นั้น บักมือบอนนั่ันหละเอาหลอดหยด หยดน้ำฉีดลงไปในปล่อง
บ รึ้ ม ม ม ม !!!
แตกซะ วิ่งตำกันตกโต๊ะก็มี ร่วมกันเจ็บแสบไปคนละเล็กละน้อย
ที่หนักหน่อยน้องคนนึงโดนสะเก็ดระเบิดจากภูเขาไฟจำลองจนดังวีก
นี่หละน้อ เขาว่า
"วันวาน ยังหวานอยู่"
นึกถึงทีไรให้ได้อมยิ้ม...ทุกที


ปล.
(แปลลาว) คำว่า"เสือกระบาก"กับ"ดังวีก"ท่าน ผู้อ่านแต่ไม่ทราบในความ หมายก็ขอให้ไปหาความหมายกันเอา เองเถิด

จบดอก

[มะเขียบ]

วันวาน ยังหวานอยู่ /๒


ในการสอบมิดเทอมครั้งนึง รายวิชาที่หนักเติบ(คำนวณ)
ท่านอาจารย์ผู้สอนผู้ออกข้อสอบ มีข้อสอบคะแนนฟรีให้สามข้อ(กราบรำรึกในพระคุณ) อาจารย์ใดบุ บ่บอกดอก

38.กา เอ๋ยกาบินมา...?
ก.มาม่า
ข.ยำยำ
ค.ไวไว
ง.คั่วหมี่

39.พ่อ ขุนรามคำแหงครองกรุงสุโขไหน?
ก.พม่า
ข.ไทย
ค.ลาว
ง.เขมร

40...44 เลขจำนวนนี้อ่านว่าอะไร?
ก.สี่กับสี่
ข.สี่สิบสี่
ค.สี่สี่
ง.4แล้ว4อีก

[มะเขียบ]

.....
วันวาน ยังหวานอยู่ /๓

"แม่ของใคร"

๑๒ สิงหาคม ของทุกปี..ทางโรงเรียนจะจัดกิจกรรม ในวันสำคัญเช่นวันนี้อยู่เสมอ
"วัน แม่แห่งชาติ" ท่านอาจารย์ พรรณี สมบัติธีระ ศิษย์เก่าเมืองพลพิทยาคมหลายๆท่านคงรู้จักดี ในเขตภาคอิสานหรือจะนับรวมระดับ ประเทศ หาคนเฉกเช่นท่านอาจารย์พรรณีนั้ นอยากนัก อาจารย์พรรณีสอนพุทธศาสนา
สอนทั้งกายและใจของท่าน
อาจารย์ พรรณีนุ่งขาวห่มขาว ถือศีลแปด ฉันเจ(มื้อกลางวันมื้อเดียว) ท่านอาจารย์เป็นที่เคารพเลื่อมใสในบรรดาลูกศิษย์ทุกคนตลอดถึงบุคคลที่รู้จักคบหาสมาคมกับท่าน ในวันแม่แห่งชาติ รู้สึกตอนนั้นข้าน้อยเรียนอยู่ ชั้นม.5 ท่านอาจารย์พรรณีกำหนดให้ลูกศิษย์ ทุกคนที่ท่านสอนนำมารดา มาร่วมงานในพิธีกราบรำรึกพระ คุณในพิธีวันแม่แห่งชาติที่ ทางโรงเรียนจะจัดขึ้น สถานที่ก็หม่องเก่าโรงอาหารที่สมัยนั้นใช้เป็นหอประชุมด้วย
การเตรียมงาน จัดสถานที่ อาจารย์ให้หาเสื่อ(บ้านเฮาเอิ้น สาด)นำเสื่อมาจัดบอร์ดนำเสน อเรื่องราวของพระคุณแม่ติด แขวนทั่วรอบบริเวณงาน ห้องม.5ทับห่าห้องของข้าน้อยเลือกคำขวัญเขียนติดกระดาษชาร์ทว่า
"สะท้านภพจบฟ้าท้านภางค์ พระคุณแม่อ้าง อาจสู้จักรวาล"
ลูกศิษย์หลายๆคนช่วยกันติดเสื่อ จัดสถานที่จนเสร็จเรียบร้อย
วัน งานต่างก็พาแม่มาร่วมงาน อบอุ่มชื่นอกชื่นใจไปตามๆกัน ด้วยว่าตอนนั้นเราทุกคนมีแม่รวม กันนับร้อย ชื่นใจสำหรับเพื่อนหลายๆคนวิ่งเต้นต้อนรับปรนนิบัติผู้ซึ่งมาในงานนามว่า"แม่"
ตามกติกาคำ สั่งของอาจารย์ลูกศิษย์ ทุกคนต้องนำแม่มาเชคชื่อ ให้เรียบร้อยเป็นรายๆไป เว้นไว้แต่ติดธุระมาไม่ได้หรือท่านเสียชีวิตไปแล้ว
การเชคชื่อ เริ่มต้นในขณะที่ช่วย กันต้อนรับแม่ นำแม่ไปทำความรู้จักกับอาจารย์ อาจารย์จะเชคชื่อตรงนี้แล้วพาแม่ไปนั่งตรงเก้าอี้ที่จัดเตรียมไว้
การลักไก่ก็เกิดขึ้น ลูกศิษย์ที่หัวเสบางคนที่ไม่ได้น ำแม่มา มีการยืมแม่ของเพื่อนคนอื่นไป เชคชื่อก็มี
จวบกระทั่งเริ่มงาน ท่านอาจารย์พรรณีลุกเดินตามหาลูกศิษย์ที่ไม่ได้พาแม่ไปเชคชื่อ มาถึงตรงนี้เข้าใจในความรักที่มีต่อลูกศิษย์ของท่านทุกคน ท่านคงไม่ถึงกับเข้มงวด แต่ที่ตามเชคชื่อนั้นท่านก็คง เป็นห่วงว่าลูกศิษย์ของท่านจะ ไม่ได้แสดงความกตัญญูกตเวที ต่อผู้มีพระคุณในวันสำคัญนี้
มา ถึงบักบุญทันเพื่อนร่วมห้อง5/ห่า ของข้าน้อยนี่เอง อาจารย์พรรณีถาม
"ไหนคุณแม่ บุญทัน"
บุญทัน ยกมือพนมไหว้ด้วยความนอบน้อม
"แม่ ผมตายแล้วครับ"บักบุญทันตอบ
ใน ขณะนั้นเองมีเสียงร้องตวาดอย่าง ดังตรงแถวหลังของเก้าอี้ ในบริเวณจัดงานวันแม่แห่งชาติ
"ป๊าดถิ โธ บักบูญทัน แม่มรึงยุหนี่"
ฮากันทั่วทั้งหอประชุม
บักบุญทัน ไม่รู้ว่าแม่ของมันมา มารู้ทีหลังเพื่อนของแม่มันเป็น คนพามาร่วมงานวันแม่เพราะลูก ของเขาก็เป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ พรรณีเช่นกัน
นั่งยิ้มคนเดียวอีกทีเมื่อรำรึกถึงวันนั้น

[มะเขียบ]

.... วันวาน ยังหวานอยู่ /๔

"ลัก(ไส้)ไก่"

...วันเปิดเทอมใหม่เลื่อนชั้นขึ้นม.5 สดใสในวันใหม่ๆ ของปีการศึกษาใหม่ แต่ยังทับห่าเช่นเดิม 5/ห่าคือชั้นเรียนเมืองพลพิทยาในตอนนั้น ตื่นเต้นกับการคาดหวังร่วมกันกับเพื่อนๆผู้ชายห้องห่า คาดหวังตั้งเป้าหมายกันตั้งแต่ยังไม่ปิดเทอม รับน้องใหม่คือเป้าหมาย...ฆึฆึ ว่ากันว่าน้องๆโรงเรียนพล(ตรงข้าม มพค.)ที่มาเรียนต่อม.4ที่นี่ หวานๆกันทั้งนั้น ต่างก็โอ่ ต่างก็โชว์สะเต๊ปว่าจะหากิ๊กน้องใหม่มานั่งกินข้าวเที่ยงให้ดูเป็นขวัญตา ซะเมื่อไหร่ที่ข้าน้อยจะหงอหลบคนโอ่ วันรับน้องใหม่มาถึงต่างก็เหล่ต่างก็มองหา อิอิข้าน้อยก็หาและเลงเอาไว้ ไม่นานเท่าไหร่สะพานรักสาระสินก็ถูกวางพาดบนโต๊ะห้องสมุดในวันที่สบโอกาส ชื่อน้องอี๊ดบ้านค้าขายที่หอกระจายข่าวเมืองพล...เฝ้ามองเฝ้าทักจนเริ่มจะ สนิทกัน อุปสรรคนั้นหนักสำหรับคนอ่อนแอ รักแท้ย่อมรู้แก้อุปสรรค(วาซั่น) น้องอี๊ดขี่จักรยานไปกลับระหว่า่งบ้านและโรงเรียน ข้าน้อยนั้นปรกติจะหรอยขึ้นรถรับส่งนักเรียนที่มารอรับนักเรียนตอนโรงเรียน เลิก คันไหนผ่านตลาดเมืองพลข้าน้อยจะหรอยขึ้นเป็นประจำ แล้วต่อรถกลับหนองสองห้องอำเภอติดกันกับเมืองพลซึ่งบ้านข้าน้อยอยู่นั่น อุปสรรคก็คือหลังเลิกเรียนไม่ได้หวานนั่นเอง คนละแนวทางการกลับบ้าน แผนการก่อการร้ายของโจรป่าละเมาะก็เริ่มขึ้น(ป่าละเมาะข้างอาคาร4คือที่ทำ การ) ตกลงกันว่าจะลักถอดไส้ไก่ล้อรถรถจักรยานของน้องอี๊ด แล้วก็มีคนอาสาแลกกับกรองทิพย์หนึ่งซอง(ยุต่ำกว่า18มิควรเอาเยี่ยงอย่าง) งานสำเร็จเป็นไปตามแผนของโจรป่าละเมาะทุกประการ เลิกเรียน ข้าน้อยเดินไปหาน้องอี๊ดยังโรงจอดรถจักรยาน ด้วยท่าทางอันมาดมั่นแนวสุภาพบุรุษ อาสาจูงรถกลับบ้านให้ เป็นผลสำเร็จ จูงรถไปคุยหยอกล้อกันไปหวานชื่นยิ่งนัก ไม่นานเท่าไร มีรถกระบะที่วิ่งสวนทางมาแล้วจอดตรงข้าน้อยกับน้องอี๊ด พ่อน้องอี๊ด(พ่อเถ่า)ขับรถมาหาคงเป็นห่วงที่ไม่เห็นกลับบ้าน ช่วยกันยกจักรยานขึ้นท้ายรถ น้องอี๊ดยิ้มให้ขณะขึ้นไปนั่งบนรถ "ไปนำกันบ่ พ่อสิไปส่ง?" พ่อน้องอี๊ดถาม ในตอนนั้นเกร็งประหม่า ในใจก็กลัวว่าการลักไส้ไก่ของเราความลับจะแตก "บ่เป็นหยังดอกครับ เด๊่ยวกะฮอด(ถึง)บขส.แล้ว" ข้าน้อยตอบแบบสั่นๆ "จั่งซั่น(ถ้ายังงั้น)พ่อไปเด้อ" เอ้อ!!(ข้าน้อยตอบในใจ) ซวงวาบ ............ นี่ถ้ากล้ากล้าหน่อยขึ้นรถไปกับน้องอี๊ดและพ่อเถ่าทำความรู้จักกันให้คุ้น เคย ป่านนี้ก็คงจะได้เป็นเขยเมืองพลกับคนอื่นเขาแล้ว อาจจะได้นั่งขายหม่ำ ซึ่งตอนนี้รายได้ดีมากสำหรับคนเมืองพล สมน้ำหน้าตัวเอง หม่ำต่อนเดียวเจ้าของยังขายบ่ออก เท่าทุกวันนี้............


    *
    *
      ถูกใจน้อง เป็นสาวขอนแก่น เด้อคร้าาา
    *
          o
            น้องเป็นสาว ขอนแก่น เด้อคร้าาา ‎555555555555555555555555555555555
           
          o
            น้องเป็นสาว ขอนแก่น เด้อคร้าาา แล่วตอนี่น่องอี๊ดได่ ลูกจั๊กคนแล่วหละเพิน
           
       
            Taywin Rukkita ยะปาก มีโครงการจอบหรอยยุ
           
          o
            น้องเป็นสาว ขอนแก่น เด้อคร้าาา โพดแล่ววววววว