อย่าร้องไห้เลยหนอ ขอนะ.อย่า
เสียน้ำตาทำไมไร้ความหมาย
ร้องทำไมไม่สมค่าน่าเสียดาย
คนใจร้ายไม่เห็นค่าอย่าร้องเลย
ร้องให้กับสิ่งดีที่มีค่า
ก็ยังน่าร้องร่ำทำเปิดเผย
คนอย่างเขาเอาแต่ใจได้ตามเคย
เขาเฉยเมยยิ่งนักรักทำไม
หากเขารักคงไม่ปล่อยให้คว้าง
ให้อยู่อย่างเงียบเหงาเศร้าหมองไหม้
คนพรรณนั้นเสียเวลามาร่ำไร
จงตัดใจมองความจริงนิ่งเสียที
เขาจะคิดสิว่ามารยาหญิง
เธอจงนิ่งทนไปให้เต็มที่
เอาน้ำตาคว้าใจนั้นไม่ดี
เขาไม่มีสงสารรำคาญเอา
จะร่วมฝันมั่นใจทำไมอีก
ควรจะปลีกใจพรากมาจากเขา
จะสบายหลายอย่างจิตบางเบา
จะหายเศร้าหากตัดใจเธอได้ลง
เขาต่างหากสมควรต้องหวลไห้
จะหาใครในหล้าค่าสูงส่ง
เท่าเธอได้ให้ทำค่าดำรง
จำไว้คงได้รักแท้..แน่สักวัน
สล่าผิน
