ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พริฎฐา]

ยามจาก

ความรู้สึก ลึกซ่อน ความอ่อนไหว
ตัวต้องไกล ไปตาม ความใฝ่ฝัน
วันล่วงเลย เคยใกล้ ก็ไกลกัน
เหลียวแลหัน พลันห่วง ทั้งดวงใจ

เอ่ยคำลา ครานี้ ฤดีหมอง
คิดตรึกตรอง ลองทวน ใจหวนไห้
จำนิราศ คลาดแคล้ว โหยแผ่วใน
ฝากอาลัย ไว้เตือน อย่าเลือนราง

ยามยังอยู่ รู้ว่า คุณค่ามิตร
ดุจอาทิตย์ ทาบทอง ส่องสว่าง
แลกไออุ่น หนุนเอื้อ เพื่อร่วมทาง
ยามต้องห่าง อย่างนี้ เลยรีรอ

เอ่ยคำมั่น สัญญา มิลาลับ
จะคืนกลับ เคียงกัน อย่าหวั่นหนอ
เกรงแค่ความ คิดถึง ไม่ซึ้งพอ
วิงวอนขอ ข้อหนึ่ง อย่าถึงลืม.

[กัลมลี*]

อยู่กับเธอแล้วฉันสุดมั่นใจ
เรื่องอะไรก็กล้าเดินหน้าสู้
เมื่อไม่มีเธอนั้นคอยเฝ้าดู
ฉันไม่รู้...จะเดินหน้า...ฝ่าอย่างไร

ยามเดือดร้อน...ต้องการ...ที่ปรึกษา
จะหันหน้าพึ่งพา...ใครที่ไหน
ไม่มีเธอ...บนทางฝัน...อันยาวไกล
แล้วจะมีเสียงใคร...ปลอบใจแทน

อยู่กับฉันต่อไป...ไม่ได้หรือ
ยามฉันล้มฉุดมือ...ให้เกาะแขน
นึกเสียว่าสงสารคนขาดแคลน
จำเป็นต้องมีหลักแก่น...คอยค้ำจุน

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

ยามจากกันพลันเศร้าเหงารันทด
จิตสลดหมดหวังด้วยสังหรณ์
ถึงคราจากพรากไปไห้อาวรณ์
ดำเนินตอนก่อนทุกข์เคล้าคลุกไป

คิดเรียกหาหนทางกลับร้างหม่น
ดวงมานคนข้นแค้นจากแดนไหน
ยามจากกันวันก่อนอ้อนอาลัย
แทบตักษัยไห้หาถลาเคียง

โถมโอบกอดพรอดพร่ำรำพันโศก
จินต์วิโยคโรคทุกข์ปลุกปั่นเสียง
คราวโศกศัลย์รันทดบทสำเนียง
ก็หายเกลี้ยงเพียงนั้นมิบรรเทา

ฟูมฟ ายฟอดกอดกันเป็นวันร้าย
แทบมลายกลายดับกับความเศร้า
คิดเพียงว่าค่าสิทธิ์มิตรของเรา
ทำซึมเซาซบซมตรมอุรา

บัณฑิตเมืองสิงห์