ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กัลมลี*]

             อยากหลบพักหนีหายไปเงียบเงียบ
          เดินเลาะเลียบ...ริมทะเล...ชมฟ้าใส
          โปรยรอยยิ้ม...ให้ดวงดาว...พราวอำไพ
          ทักทายฟ้าวันใหม่ ...ในรุ่งราง

          จิบกาแฟรับอรุณ...ละมุนรส
         ลืมโลกโศกสลด...รับแสงสาง
         ใจฉันเหมือนแก้วร้าวอันเปราะบาง
         แต่อำพรางดังว่า...ผาหินชัน

        เธอคนดีเห็นไหม...ใจดวงโศก
        มันมิอาจลืมโลก...แห่งความฝัน
        เพราะที่นี่มีเธอร่วมผูกพัน
        ถึงโศกศัลย์ก็พร้อม...ยอมทุกข์ทน

        นั่งฟังเสียงโมบาย...ไหวกรุ๊งกริ๊ง
        มองใบไม้...ลู่ตามกิ่ง...รับลมฝน
        เหมือนฉันเหนื่อย...หมดสิ้น...แรงดิ้นรน
        อยู่ในมุมมืดหม่น...รอคนดี

        อยากนอนนิ่งนิทราใต้ผ้าห่ม
        เก็บอารมณ์แตกร้าว...ให้เข้าที่
        สุขกับเสียงบรรเลง...เพลงดนตรี
        แทนเสียงสะอื้นถี่...ของคนคอย

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

ขอหลบก่อน..นอนนิ่ง..อิงผ้าห่ม
กลิ่นเคยดม..ผมหอม..ให้อ่อนไหว
ยอมขดตัว..หนาวสั่น..หวั่นในใจ
อยากมีใคร..สักคน..ที่ดูแล

ก็เป็นหวัด..ไม่สบาย..กายหนาวสั่น
ใจเริ่มหวั่น..เค้าคนนั้น..ไม่แยแส
หมดกำลัง..แรงกาย..คล้ายอ่อนแอ
นอนนิ่งแน่..แพ้รัก..ที่ปักใจ

ซบหน้าลง..ตรงหมอน..วอนฟากฟ้า
ฝากจันทรา..หาเค้า..ว่าอยู่ไหน
โปรดกลับมา..อิงแอบ..แนบฤทัย
โปรดบอกไป..ให้เค้า..คืนกลับมา

น้ำตานอง..สองแก้ม..เพราะใครกัน
ปล่อยให้ฝัน..วันนั้น..จะมาหา
รอแล้วรอ..คอยมอง..ท้องนภา
ร้องกับฟ้า..ว่ารัก..คิดถึงคุณ

พระอาทิตย์อัสดง

[กล่องความทรงจำ]

             อยากหลบพักหนีหายไปเงียบเงียบ
          เดินเลาะเลียบ...ริมทะเล...ชมฟ้าใส
          โปรยรอยยิ้ม...ให้ดวงดาว...พราวอำไพ
          ทักทายฟ้าวันใหม่ ...ในรุ่งราง

          จิบกาแฟรับอรุณ...ละมุนรส
         ลืมโลกโศกสลด...รับแสงสาง
         ใจฉันเหมือนแก้วร้าวอันเปราะบาง
         แต่อำพรางดังว่า...ผาหินชัน

        เธอคนดีเห็นไหม...ใจดวงโศก
        มันมิอาจลืมโลก...แห่งความฝัน
        เพราะที่นี่มีเธอร่วมผูกพัน
        ถึงโศกศัลย์ก็พร้อม...ยอมทุกข์ทน

        นั่งฟังเสียงโมบาย...ไหวกรุ๊งกริ๊ง
        มองใบไม้...ลู่ตามกิ่ง...รับลมฝน
        เหมือนฉันเหนื่อย...หมดสิ้น...แรงดิ้นรน
        อยู่ในมุมมืดหม่น...รอคนดี

        อยากนอนนิ่งนิทราใต้ผ้าห่ม
        เก็บอารมณ์แตกร้าว...ให้เข้าที่
        สุขกับเสียงบรรเลง...เพลงดนตรี
        แทนเสียงสะอื้นถี่...ของคนคอย

+1 เลยค่ะ Pink 

[บ้านริมโขง]

             

อยากหลบพักหนีหายไปเงียบเงียบ
          เดินเลาะเลียบ...ริมทะเล...ชมฟ้าใส
          โปรยรอยยิ้ม...ให้ดวงดาว...พราวอำไพ
          ทักทายฟ้าวันใหม่ ...ในรุ่งราง

          จิบกาแฟรับอรุณ...ละมุนรส
         ลืมโลกโศกสลด...รับแสงสาง
         ใจฉันเหมือนแก้วร้าวอันเปราะบาง
         แต่อำพรางดังว่า...ผาหินชัน

        เธอคนดีเห็นไหม...ใจดวงโศก
        มันมิอาจลืมโลก...แห่งความฝัน
        เพราะที่นี่มีเธอร่วมผูกพัน
        ถึงโศกศัลย์ก็พร้อม...ยอมทุกข์ทน

        นั่งฟังเสียงโมบาย...ไหวกรุ๊งกริ๊ง
        มองใบไม้...ลู่ตามกิ่ง...รับลมฝน
        เหมือนฉันเหนื่อย...หมดสิ้น...แรงดิ้นรน
        อยู่ในมุมมืดหม่น...รอคนดี

        อยากนอนนิ่งนิทราใต้ผ้าห่ม
        เก็บอารมณ์แตกร้าว...ให้เข้าที่
        สุขกับเสียงบรรเลง...เพลงดนตรี
        แทนเสียงสะอื้นถี่...ของคนคอย

เพราะเหตุวางพรางตัวเลยมัวหม่น
ปล่อยให้คนอื่นเขาเฝ้าเหงาหงอย
ความจริงเก็บใส่เกราะเพราะเลื่อนลอย
คนเขาคอยด้วยหวังเลยลังเล

เปิดมาเถิดความจริงอย่านิ่งเฉย
คนคุ้นเคยไยแกล้งแสร้งหักเห
อยู่ต่อหน้าเย็นชาพาพังเพ
ลับหลังเทน้ำตาบอกอาลัย

แสร้งซึมเซาเหงาโศกวิโยคจิต
แสร้งเบือนบิดคำอ้างวางคุณไสย
แสร้งโหยหาอาวรณ์สะท้อนใจ
แสร้งหม่นไหม้รักเผาเศร้าฤดี

จริงเขาว่ามารยามาเป็นร้อย
อีกทั้งถ้อยวาจามารศรี
ฟ้าถล่มจมพื้นธรณี
ด้วยวจีอนงค์นางอย่างเล่ามา

โอดคร่ำครวญป่วนใจว่าไร้รัก
ทำอกหักรักลวงทำห่วงหา
กล้าทำแม้บีบเค้นเร้นน้ำตา
สุดโศกาโศกีที่โดนลวง..!

ฉันเคยโดนมาแล้วในแนวนี้
ฉันป่นปี้กว่าเธอเมื่อเผลอหวง
เจอตัวจริงหญิงซ่อนอ้อนมาควง
ตัวฉันดวงเกือบม่อง...ต้องรีบโกย.

"บ้านริมโขง"

[บ้านกลอนไทย]

๏ อยากนอนนิ่งนิทราใต้ผ้าห่ม
กลัวเป็นลมล้มพับผีจับขา
ข่าวสะพัดวัดร้างเสียงครางมา
แผ่เมตตาหน้ามุดท่องพุทธโธ




บรื๋อ..... ....

[ไพร พนาวัลย์]

อยากพักผ่อนนอนฝัน มันไม่หลับ
พลิกขยับกลับเขยื้อน เพื่อนอยู่ไหน?
คิดถึงเธอเหลือเกิน อยากเดินไป
ซุกอยู่ใต้ผ้าห่ม แล้วดมดอม

ทำไมต้องกังวลถึงคนสวย
ยามเธอป่วยปั่นป่วนควรถนอม
หายหรือยังคนดีพี่ตรมตรอม
พี่ขอยอมป่วยแทนคนแดนไกล

ความเจ็บป่วยทั้งหมดจงลดน้อย
แล้วจงค่อยดีขึ้นระรื่นใส
ทั้งปวดหัวตัวร้อนจงผ่อนไป
อีกทั้งไอเจ็บคอจงพอเพียง

อยากหายตัวไปหาแก้วตาพี่
กอดคนดีอุ่นไอได้ฟังเสียง
ให้หายหนาวสาวเอยอย่าอายเอียง
อยู่ใกล้เคียงข้างกาย..รีบหายนะ 

 

"ปรางค์  สามยอด"