ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุวรรณ]

แม้นรอยทางต่างกันตามความฝัน
แต่คงความผูกพัน ไม่หวั่นไหว
อาจ บางคราร้างเลือนเหมือนห่างไกล
แต่หัวใจมั่นไว้ไม่สั่นคลอน

บนหนทางนักสู้มิรู้แพ้
อาจอ่อนแอแค่เสี้ยววัน ก็ไถ่ถอน
เพราะมีความอบอุ่นเอื้ออาทร
ของเพื่อนให้คลายร้อน ในห้วงคำนึง

ขอเก็บวานเกี่ยววันร้อยกันไว้
ทุกเรื่องราวที่ใจได้คิดถึง
เธอ..มิตรของฉันที่ตราตรึง
ว่ากาลครั้งหนึ่ง เราแคร์กัน
 
และจะเป็นเช่นนี้แม้วันผ่าน
พัดเพรงกาลอย่างไรไม่เหหัน
เราและเราจักรักษาความผูกพัน
ไปตราบนานวานวันของเวลา

.......................................
กลอนนี้ แด่เธอ เพื่อนของฉัน

[ทอฝัน]

...เพราะเธอคือ...เพื่อนเก่า...เราเคยรัก
คงตระหนัก...ในจิต...คิดโหยหา
เพียงยลคำ...เต็มตื้น...รื้นน้ำตา
ชะโลมค่า...มิตรแท้...แม้ห่างไกล

...กลอนชีวิต...ลึกซึ้ง...ยังตรึงซาบ
"สุวรรณ"อาบ...ถ้อยขาน...เจือจานให้
ทาบสำนึก...ตรึกแน่น...ถึงแก่นใจ
สะท้อนท่าม...หวามไหว...ในบทกานท์

...บนรอยทาง...ต่างกัน...หากฝันคล้าย
รวมความหมาย...หนึ่งเดียว...เคี่ยวผสาน
ย่อมพันผูก...แนบชิด...สนิทนาน
แม้เลยล่วง...ช่วงกาล...มิผ่านเลือน...

..............คิดถึงพี่แตนะคะ//ทอฝัน

[กล่องความทรงจำ]

]... ไม่ได้อยู่ใกล้ ...
ใช่ว่าหัวใจ จะเปลี่ยนผัน
ขอยัง คิดถึง กันทุกวัน
ความผูกพัน จะไม่มี วันจาง

... แค่ห่างไกล ...
ใช่ความรัก จะจบไป เพราะความห่าง
อย่าใช้ ความเหงา อ้างระยะทาง
อย่าใช้ ความอ้างว้าง อ้างเพราะห่างกัน

... ใกล้ใจ ...
แค่ทางที่ ห่างไกล แต่หัวใจ ไม่เปลี่ยนผัน
ยิ่งห่าง ยิ่งรู้ว่าเรา ยิ่งรักกัน
เพราะในความ ห่างนั้น ... คือความผูกพัน ... ที่จะไม่มีใครมาทดแทน


 

[glow=red,2,300

[ไพร พนาวัลย์]

ความผูกพันมั่นใจอยู่ไหมหนอ?
บอกให้รอนานเนิ่นจนเกินไหว
รอลมลมแล้งแล้งจนแห้งใจ
ทำฉันใดดีเล่าเมื่อ "เขา"มา

ความผูกพันผ่อนคลายมลายแล้ว
เราคงแคล้วคลาดบุญไร้คุณค่า
คิดแล้วปลงสังเวชดั่งเจตนา
หมดปัญญายื้อแย่งหรือแบ่งปัน

เดินคอตกอกช้ำสมน้ำหน้า
กาลเวลาเนิ่นนานจนผ่านผัน
หักใจลาจนเจียมไม่เทียมทัน
ความผูกพันสูญสิ้นไม่กินนอน

คงหมดบุญวาสนาขอบฟ้ากั้น
ต้องจากกันจำไกลไม่ออดอ้อน
ไม่รักกันร่วมชาติจึงขาดตอน
ขออวยพรคนดีมีสุข เทอญฯ

 

"ปรางค์  สามยอด"

[สุวรรณ]

ยังซึ้งอยู่แม้กาลจักเคลื่อนคล้อย
หอมในรอยไมตรีที่คงมั่น
นับแต่ไหนหนอใจเราผูกพัน
ฤาเริ่มแต่ปางบรรพ์นั้นเรื่อยมา

จึงฝากคำสนสายมาลัยสุข
ติดพราวมุกสลักถ้อยภาษา
บรรณาการแทนคำขอบคุณมา
มอบแด่มิตรผู้ทรงค่าทุกทุกคน

[ทอฝัน]

...เหมือนแสงทอง...ส่องมา...เมื่อคราเหงา
ช่างสุขใจ...ไหนเท่า...เข้าอิงอุ่น
ห่างหายไป...นานแท้...นะแม่คุณ
มัวแต่วุ่น...เรื่องไร...จึงไม่มา

...น้องเจ็บปวด...รวดร้าว...คราวรักล่ม
ทุกข์ทับถม...คิดถึงแท้...พี่แตจ๋า
อย่าพึ่งรีบ...หนีกลับ...ไปลับตา
น้องมีเรื่อง...ปรึกษา...ปัญหาหัวใจ...อ่ะค่ะ...!!!

.....................คิดถึงจัง...//น้องดรีมค่ะ

[กัลมลี*]

ไกลแสนไกลเพียงใดนะใจเอ๋ย
ฉันไม่เคยนั่งนับความไกลห่าง
กลับเสาะหาความทรงจำคอยนำทาง
ซึ่งมันก็พราวพร่าง...อยู่กลางใจ

แม้ไม่อาจจับมือมอบไออุ่น
แต่ละมุนชุ่มฉ่ำกว่าคำไหน
แค่น้ำเสียงแผ่วมาว่าห่วงใย
สัมผัสได้ถึงความงามความผูกพัน

[สุวรรณ]

...เหมือนแสงทอง...ส่องมา...เมื่อคราเหงา
ช่างสุขใจ...ไหนเท่า...เข้าอิงอุ่น
ห่างหายไป...นานแท้...นะแม่คุณ
มัวแต่วุ่น...เรื่องไร...จึงไม่มา

...น้องเจ็บปวด...รวดร้าว...คราวรักล่ม
ทุกข์ทับถม...คิดถึงแท้...พี่แตจ๋า
อย่าพึ่งรีบ...หนีกลับ...ไปลับตา
น้องมีเรื่อง...ปรึกษา...ปัญหาหัวใจ...อ่ะค่ะ...!!!

.....................คิดถึงจัง...//น้องดรีมค่ะ

เนื่องด้วยงานสานเกี่ยวเคี่ยวจนล้า
บางครั้งเหนื่อยกายาเกินมาไหว
แต่ก็สู้มิถอยยังก้าวไป
นะทรามวัย ตามกำลังที่พี่มี

แล้วไยฤา..ปัญหาหัวใจน้อง
รักในคลองหนองบึง ตึงวิถี
เหตุใดล่มจมบ่วงดวงฤดี
พี่ขอบอกวิธี บวชชีเลย (นะจ๊ะ..แฮ่..ทางออกที่ควรน่ะค่ะ)