สายลมเพียงพัดผ่าน
สัมผัสผิวภายในใจฉัน
ขมขื่นและอ่อนโยน
น้ำ โปรยปรายลง
จากฟ้าที่ไร้แสงอรุณ
แต่ร้อนดุจดั่งไฟ
ไฟกำลังเผาผลาญ
ผลาญจิตวิญญาณที่เปราะบาง
ของหญิงสาวผู้นั้น
หนาว อยู่เพียงภายใน
แต่ภายนอกไม่รู้สึกเลย
ความอุ่นของน้ำตา
กายสั่นระริกไหว
เหมือนภายในซึ่งกำลังแผ่ว
แล้วปลิดตัวเองลง
แต่เขา...ไม่เคยยอม
มาหาเพื่อปลอบประโลมใจ
เขานั้นคือความหวัง
เสียงเรียกปลุกภวังค์
มือนั้นยกขึ้นปาดน้ำตา
หญิงสาวสบตามอง
"ลุกขึ้นเถิดสาวน้อย"
"เรื่องอีกมากมายต้องผจญ"
"ล้มได้แต่ต้อง...ยืน"
"อย่าปล่อยใจให้เศร้า"
"เขาคนนั้นไม่มีค่าพอ"
"สำหรับน้ำตาเธอ"
