| 04 มีนาคม 2011, 08:41:PM |
|
บ้านริมโขง
|
 |
« เมื่อ: 04 มีนาคม 2011, 08:41:PM » |
 ชุมชน
|
จันทร์คืนแรมแย้มแสงแรงอ่อนล้า
ท้องนภามัวหม่นคนหวั่นไหว
หมดแสงสีสวยสมตรมทรวงใน
โอ้...กระไรจันทร์เสี้ยวเดี๋ยวก็ลา
ปล่อยผืนฟ้าทิ้งร้างอย่างมืดมิด
ดาวดวงนิดร่ำไห้ใจห่วงหา
มวลวิหคหลงคอนไม่ย้อนมา
ปล่อยผืนป่าเงียบเหงาเฝ้าวังเวง
จึงมีบ้างยามหลงนั่งปลงจิต
หยุดนั่งคิดทบทวนชวนโหวงเหวง
เหมือนเดือนแรมเคลื่อนคล้อยคอยบรรเลง
กลับมาเปล่งแสงงามยามเต็มดวง
มีวันย้อนผ่อนคลายไม่หายลับ
มีวันกลับรับชื่นคืนห่วงหวง
มีวันพบแก้วตาสุดาดวง
มีวันควงกลอนกาพย์ทาบฤดี
หากคงมั่นจากกันนั้นเรื่องนิด
พรหมลิขิตขีดแล้วแนวสุขศรี
ถึงห่างกันฟากหล้าฟ้าธานี
รักไม่มีวันจางเลิกร้างกัน
ความคิดถึงคือพลังหลั่งจากจิต
สู่นิมิตยามนอนวอนสวรรค์
ให้เห็นหน้าตราตรึงซึ้งรำพัน
ให้ทุกวันสุขได้...ในนิทรา.
"บ้านริมโขง" ๔/๐๓/๒๕๕๔ |
|
|
|
|
|
| 05 มีนาคม 2011, 02:07:AM |
ปรางทิพย์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 355
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 429
|
 |
« ตอบ #2 เมื่อ: 05 มีนาคม 2011, 02:07:AM » |
ชุมชน
|
คืนจันทร์แรมแต้มดาวสกาวใส
วับแวบไกลในจิตยังคิดถึง
แสงกระพริบวิบวาวร้าวรำพึง
ถ้อยกลอนซึ้งตรึงตราด้วยอาวรณ์
ดั่งบทเพลงเคว้งคว้างยามห่างเหิน
เมื่อจันทร์เมินเกินหวังเฝ้าสังหรณ์
ฤาลบเลือนเหมือนจากอีกฟากคอน
เคยหนุนนอนอ้อนหาน้ำตาริน
อยากย้อนวันฝันชื่นในคืนหวาน
ร่ายบทกานท์สานรักจักถวิล
เคล้าคลอคู่ดูจันทร์อันประทิน
มิหมดสิ้นดินฟ้าเคยท้าทาย
โปรดคืนหวนทวนกลับมารับขวัญ
"อย่าลืมฉัน" จันทร์เอ๋ยก่อนเคยฉาย
ไยหลบลี้หนีหน้าจากฟ้าปลาย
ฤาแหนงหน่ายกลายเปลี่ยนเป็นเสี้ยนใจ |
|
|
|
|
| 05 มีนาคม 2011, 03:24:AM |
ไพร พนาวัลย์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 2083
ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 3,422
นักร้อง
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 05 มีนาคม 2011, 03:24:AM » |
ชุมชน
|
 โอ้ คืนนี้จันทร์แรมไม่แจ่มใส
รู้บ้างไหมใครเขาเฝ้าห่วงหา
มีเพียงดาววาววิบระยิบตา
ดั่งรู้ว่าข้าคอยเจ้ากลอยใจ
โอ้ ดาวจ๋าข้าเหงาข้าเศร้าสร้อย
ฝากไปบอกน้องน้อยอยู่แห่งไหน?
หรือหลงกลิ่นเมืองหลวงข้าห่วงใย
รีบกลับไปบ้านนาเถิดหนานาง
จันทร์เจ้าเอ๋ย ข้าเหนื่อยแสนเมื่อยล้า
ยังรอท่าคนดีที่หมองหมาง
เจ้ารังเกียจกลิ่นโคลนโดนสาบฟาง
จึงราร้างห่างหายแสนอายดาว
ข้าจะเฝ้าสร้างตนแม้จนยาก
ถึงลำบากเพียงใดแต่ใจห้าว
จะพลิกฟื้นผืนนาจนกล้ายาว
พอขายข้าวซื้อทองไว้จองเธอ
ค่ำคืนนี้เดือนแรมแกมลมหนาว
คิดถึงสาวเนื้อกลอยพี่คอยเก้อ
จนเดือนต่ำดาวตกนกละเมอ
ก็ยังเพ้อถึงนางมิวางวาย
โอ้ น้องจ๋าพี่เหงาเจ้ารู้ไหม?
หรือดวงใจรักจางจึงห่างหาย
กลับเถิดหนาขวัญเรียมอย่าเอียงอาย
ดั่งจันทร์ฉายคืนเพ็ญที่เด่นดวง
"ปรางค์ สามยอด" |
|
|
|
| 05 มีนาคม 2011, 03:37:AM |
|
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 05 มีนาคม 2011, 03:37:AM » |
ชุมชน
|
ถึงเดือนแรมไม่แรมลาฟ้าคืนนี้
แต่คนดีไม่หวนจวนใจฝัน
แม้ฟ้างามยามนี้ที่เห็นจันทร์
ไม่อาจผันคืนเธอสู่อ้อมใจ...
แม้ร้อยดาวพราวฟ้าระย้ายิบ
จะฉวยหยิบมุมฝันให้หวั่นไหว
ในแสงปรี่ครานี้อ่อนหทัย
น้องปลงใจนั่งคิดหวนทวนฤดี...
ถึงบางเดือนบางดาวคราวเป็นใจ
แต่พี่ใยไม่เห็นพ้องต้องแหนงหนี
ให้น้องฝันรัญจวนเป็นแรมปี
ใจดวงนี้คงเสียเปล่าที่เฝ้าคอย... อาจมีบ้างหายหน้าคราไกลห่าง
แต่ใช่ร้างดวงใจปล่อยให้หงอย
ไม่เหมือนลมรำเพยเลยเลื่อนลอย
ปล่อยให้พลอยกำสรวลป่วนอุรา
ดั่งเดือนแรมไม่นานกาลเวียนกลับ
ส่องแสงรับกับใจใครห่วงหา
ยามคืนหวนชวนชมโฉมสุดา
พร่ำวาจารักหวานซ่านฤดี
คืนจันทร์แจ่มแซมดาวพร่างพราวฟ้า
สองเรามาชวนชื่นรื่นสุขี
จะอยู่เฝ้าเว้าวอนอ้อนคนดี
กอดแนบอกน้องพี่...ชี้ชมจันทร์.
"บ้านริมโขง" |
|
|
|
| 05 มีนาคม 2011, 03:49:AM |
|
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 05 มีนาคม 2011, 03:49:AM » |
ชุมชน
|
คืนจันทร์แรมแต้มดาวสกาวใส
วับแวบไกลในจิตยังคิดถึง
แสงกระพริบวิบวาวร้าวรำพึง
ถ้อยกลอนซึ้งตรึงตราด้วยอาวรณ์
ดั่งบทเพลงเคว้งคว้างยามห่างเหิน
เมื่อจันทร์เมินเกินหวังเฝ้าสังหรณ์
ฤาลบเลือนเหมือนจากอีกฟากคอน
เคยหนุนนอนอ้อนหาน้ำตาริน
อยากย้อนวันฝันชื่นในคืนหวาน
ร่ายบทกานท์สานรักจักถวิล
เคล้าคลอคู่ดูจันทร์อันประทิน
มิหมดสิ้นดินฟ้าเคยท้าทาย
โปรดคืนหวนทวนกลับมารับขวัญ
"อย่าลืมฉัน" จันทร์เอ๋ยก่อนเคยฉาย
ไยหลบลี้หนีหน้าจากฟ้าปลาย
ฤาแหนงหน่ายกลายเปลี่ยนเป็นเสี้ยนใจ
ปรางทิพย์ ถึงเดือนสวยจากฟ้าบางคราค่ำ
ถึงเดือนต่ำคล้ำหม่นสุดทนไหว
ถึงเดือนหายบางคราวเจ้าจากไป
แต่เดือนใจยังเคล้าเฝ้ารำพัน
หนึ่งใจชายยังคืนยืนคอยเฝ้า
สองใจเรายังหวังดั่งในฝัน
หนึ่งใจชายห่างบ้างใช่ร้างกัน
สองผูกพันมั่นปองครองชื่นชม
จะยังคอยประคองน้องนวลเจ้า
จะยังคอยรื่นเร้าเจ้าสุขสม
จะยังคอยคืนจันทร์วันรื่นรมย์
จะยังคอยสายลมพรมคืนเพ็ญ
อย่าได้เศร้าเหงาใจในวันห่าง
อย่าได้ร้างอาลัยให้ใครเห็น
ยังคงรักน้องนางอย่างเคยเป็น
ปลื้มไม่เว้นคำอ้อนวอน... อย่าลืม
"บ้านริมโขง" |
|
|
|
| 06 มีนาคม 2011, 04:04:AM |
|
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 06 มีนาคม 2011, 04:04:AM » |
ชุมชน
|
ถึงเดือนแรมไม่แรมลาพาให้เศร้า
แจ่มจันทร์เจ้ายังอยู่คู่เคียงฝัน
คืนมืดดำคร่ำฝนล้นรำพัน
ฟ้าครืนครันสนั่นภพไม่ลบเลือน
จะแรมไกลจากนางอย่างไรได้
จะแรมไร้ไม่หวนล้วนเชือดเฉือน
จะแรมลงปลงจากต้องพรากเดือน
จะแรมเคลื่อนเลยไปไม่ได้เลย
ด้วยมีหนึ่งพึ่งแย้มแซมดอกรัก
ต้องฟูมฟักปักชำคำหวานเอ่ย
รดน้ำหวานจากจิตชวนชิดเชย
ดอกรำเพยเกยช่อรออรุณ
ถึงเดือนแรมไม่แรมเลยเผยให้รู้
ชมโฉมตรูแทนเดือนที่เลื่อนหมุน
นวลปรางเปล่งเร่งสีที่ละมุน
ประคองหนุนอุ่นซบ...อบรัญจวน
"บ้านริมโขง" |
|
|
|
|
|
| 07 มีนาคม 2011, 11:56:AM |
|
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 07 มีนาคม 2011, 11:56:AM » |
ชุมชน
|
ได้ยินพี่ป้อคำหวานทราบซ่านจิต
ถึงเดือนมิดใจพี่ไม่หนีหน่าย
จันทร์คืนแรมแย้มมาเพียงประปราย
ยามเดือนหงายเราคู่ชิดพินิจจันทร์
จันทร์ส่องแสงสะท้อนใจใคร่ห่วงหา
อยากชมฟ้าเคียงอยู่คู่ดั่งฝัน
เอ่ยวจีอิงแอบแนบรำพัน
ชมชิดจันทร์เคียงดาวทุกคราวไป...   เป็นเหมือนสื่อคือเดือนช่วยเกลื่อนกลบ
ยามอยากพบอ้างจันทร์วันผ่องใส
ยามเปลี่ยวเปล่า เหงาเอยเลยสู่ใจ
ก็เปรียบไปใกล้แรมแย้มเงาจันทร์
หากดวงใจรักมั่นจะวันไหน
รักลอยใกล้ไม่ห่างต่างใฝ่ฝัน
ทุกทิวาราตรีเรามีกัน
ต่างผูกพันด้วยซึ้งถึงแก่นใจ
ต้องสุขแสนถึงวันคืนจันทร์สวย
งดงามด้วยถ้อยทีที่สดใส
ประคองนางมองฟ้าอ่าอำไพ
หาสุขใดในหล้ามาเทียมทัน
"บ้านริมโขง" |
|
|
|
|
|
| 07 มีนาคม 2011, 01:25:PM |
|
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #10 เมื่อ: 07 มีนาคม 2011, 01:25:PM » |
ชุมชน
|
ฟังนิทานก่อนนอนเหมือนวอนว่า
ใดใดหนาอย่าทะยานเกินการหวัง
สิ่งควรคู่อยู่ใกล้ไยมืดบัง
ยามพลาดพลั้งพังสิ้นใครยินดี
คือแนวทางให้เห็นเป็นสัจจะ
อย่าเลยล่ะมองตนบนวิถี
ความคู่ควรคือคำนำวจี
ไม่ยินดีมากล้นจนเกินตัว
รักคือคำกำหนดบทชีวิต
ประกาศิตขีดเส้นเป็นรายหัว
โชคชะตากำกับทับเมามัว
อย่าหวั่นกลัวเกินไปในทางเดิน
เคลิ้มเคลิ้มฝันพลันตื่นยื่นมือคว้า
ให้เจ้ามาเล่าต่อพอแก้เขิน
กลับว่างเปล่าคว้าเงาเศร้าเหลือเกิน
หากต้องเดินตามนางต้องห่างดง
"บ้านริมโขง" |
|
|
|
|
|
| 08 มีนาคม 2011, 02:57:AM |
|
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #12 เมื่อ: 08 มีนาคม 2011, 02:57:AM » |
ชุมชน
|
ยามเดือนแรมแย้มรอท้อใจนี้
ไม่เห็นพี่ให้หวนจวนหวั่นไหว
เดือนกับดาวฟ้าเดียวแต่เปลี่ยวใจ
เหตุไฉนเป็นเช่นนี้ขอ(คำ)ชี้แจง...bpmoon เธอมองสูงผ่านไปไม่เห็นหน้า
เธอมองฟ้ามองดาวที่พราวแสง
ส่วนพี่ต่ำเพียงดินกินข้าวแกง
ไยเธอแกล้งแสร้งทำด้วยคำคม
ยังยืนอยู่ข้างข้างอย่างรอหวัง
ยืนอยู่เพียงลำพังหวังขมขม
เหมือนมดแดงแฝงพู่อยู่ลอยลม
คอยวันตรมจะถามตามมาทัน
เธอสวยสุดดุจแขที่แลเห็น
แสงอ่อนเย็นเห็นงามตามเสกสรร
ส่องถึงดินเพียงเงาเศร้าจาบัลย์
แล้วจากฉันห่างไปในไม่ช้า..
"บ้านริมโขง" |
|
|
|
|
