ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กาญจนธโร]

 
 
 
          จะเอื้อนเอ่ย เผยอย่างไร ไร้ภาษา
      เบิกสองตา มองทางใหน ไร้สีแสง
      หูสงัด ขาดแขนขา ล้าเรี่ยวแรง
      ดั่งกำแพง มหึมา ฟ้าประทาน
           จะมุ่งมั่น บากบั่นไป อย่างไรไหว
      หากน้ำใจ ในสังคม ข่มหักหาญ
      รานรอนสิทธ์ ริดโอกาส คนพิการ
      วอนเถิดท่าน อย่าผลาญพล่า ให้ล้าแรง
          ความสมเพช เวทนา หาได้หมาย
       ด้อยเพียงกาย ใจยังไฝ่ ไขว่แสวง
       มีสามารถ  ประกาศท้า กล้าแสดง
       ใช่กำแหง แต่แกร่งกุม คุมชะตา
             ร่างกายขาด โอกาสเปิด เกิดความต่าง
       เลาะเลียบทาง ห่างกำแพง แสวงหา
       เกาะกุมฝัน ปั้นแต่งหวัง สร้างจรรยา
       เติมคุณค่า ความเป็นคน ให้เท่าเทียม.....
 [/size]  [/size] 
     

[ระบายจันทร์]

การมิอาจมองตาดั่งคราคบ
เจ็บกว่าฝ่ามือตบเข้าเต็มที่
แต่เมื่อเห็นห่วงหาเป็นราวี
ขอแค่ชี้..ทางใดใจยอมทำ

รินน้ำตาปลิวปรายแข่งสายฝน
รินอาลัยอาบกมลจนอิ่มหนำ
ต้นรักออกดอกผลสีหม่นดำ
อยู่ในลานทรงจำสีเจื่อนจาง

<a href="http://www.youtube.com/v/EIj3bnuLDeE&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/EIj3bnuLDeE&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[อักษรารำพัน]

การมิอาจมองตาดั่งคราคบ
เจ็บกว่าฝ่ามือตบเข้าเต็มที่
แต่เมื่อเห็นห่วงหาเป็นราวี
ขอแค่ชี้..ทางใดใจยอมทำ

รินน้ำตาปลิวปรายแข่งสายฝน
รินอาลัยอาบกมลจนอิ่มหนำ
ต้นรักออกดอกผลสีหม่นดำ
อยู่ในลานทรงจำสีเจื่อนจาง

๐ ค่ำคื่นนี้..มีคน..หมองหม่นร้าว
คืนไร้ดาว..คราวมอง..หมองหม่นหมาง
เหลียวรอบกาย..คล้ายเหมือน..ดูเลือนลาง
ท้องนภางค์..ร้างเดือน..ดูเลือนไป

๐ สายลมโชย..โปรยผ่าน..สะท้านร่าง
ยามรักร้าง..กลางมาน..สะท้านไหว
โอ้รักเอย..เคยบาน..บนลานใจ
เเล้วไฉน..ให้หม่น..บนลานตรม...

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

เจ็บระกำช้ำหนักเพราะรักล่ม
จึงต้องก้มหน้าซ่อนความอ่อนไหว
น้ำตาตกอกแห้งแล้งหัวใจ
มิเอ่ยออกบอกใครได้รับรู้

มาเมื่อเจอเธอให้หัวใจสั่น
อยากจำนรรจ์เรื่องราวบอกกล่าวสู่
อยากออดอ้อนวอนเห็นความเอ็นดู
อยากบอกอยู่คนเดียวแสนเปลี่ยวใจ

มิกล้าบอกออกคำต้องจำนิ่ง
ด้วยเกรงกริ่งเธอเหยียดความเกลียดให้
เพียงยิ้มเศร้าเท่านั้นทุกวันไป
เจอหน้ากันคราใดได้แต่มอง

ขอโอกาสสักครั้งแอบหวังคิด
ขอใกล้ชิดเอ่ยคำที่ช้ำหมอง
ขอโอกาสแม้ไม่ได้ครอบครอง
ขอแค่ร้องไห้หนุนอกอุ่นพอ.

  "กานต์ฑิตา"

๕ มีนาคม ๒๕๕๔

[บ้านริมโขง]

ความพิการผลาญพล่าอนาคต
ความรักหดผลาญพล่าชีวาหวัง
ความสมปองครองใจให้พลัง
ความรักพังดั่งหมายชีพวายวาง

เมื่อเลือกเกิดไม่ได้ตายไม่รู้
ต้องทนอยู่หงอยเหงาเศร้าหม่นหมาง
หวังโอกาสจากใครไร้แนวทาง
ต่างเดินห่างร้างไกลไม่ใยดี

ชีวิตคนไม่พร้อมต้องยอมเศร้า
ใครไหนเล่าเมตตาพาสุขศรี
เห็นแก่ตนล้นหลากมากผู้ดี
ประชาชีมีกรรมต้องจำทน

[อักษรารำพัน]

การมิอาจมองตาดั่งคราคบ
เจ็บกว่าฝ่ามือตบเข้าเต็มที่
แต่เมื่อเห็นห่วงหาเป็นราวี
ขอแค่ชี้..ทางใดใจยอมทำ

รินน้ำตาปลิวปรายแข่งสายฝน
รินอาลัยอาบกมลจนอิ่มหนำ
ต้นรักออกดอกผลสีหม่นดำ
อยู่ในลานทรงจำสีเจื่อนจาง

๐ ค่ำคื่นนี้..มีคน..หมองหม่นร้าว
คืนไร้ดาว..คราวมอง..หมองหม่นหมาง
เหลียวรอบกาย..คล้ายเหมือน..ดูเลือนลาง
ท้องนภางค์..ร้างเดือน..ดูเลือนไป

๐ สายลมโชย..โปรยผ่าน..สะท้านร่าง
ยามรักร้าง..กลางมาน..สะท้านไหว
โอ้รักเอย..เคยบาน..บนลานใจ
เเล้วไฉน..ให้หม่น..บนลานตรม...

๐ ฟ้าไร้ดาว คราวใด ไร้สุขสันต์
ฟ้าไร้จันทร์ พลันทุกข์ ไร้สุขสม
เฝ้าทุ่มเท เสน่หา แห่งอารมณ์
กลับเชยชม ขมปร่า แห่งอาวรณ์

๐ เคยภิรมย์ สมใจ ในห้วงรัก
กลับถูกกัก ปลักลวง ในห้วงหลอน
ความเหว่ว้า พาใจ ให้ร้าวรอน
แทบม้วยมรณ์ นอนหนาว ให้ร้าวราน

๐ หวังร่วมเรียง..เคียงข้าง..บนทางฝัน
ได้แบ่งปัน..ฝันร้าง..บนทางผ่าน
เหลือเพียงซาก..จากแผล..ทั้งแดดาล
กับดวงมาน..รานหวัง..ทั้งแดดวง

๐ เมื่อสิ้นหวัง..ดังกับ..ชีพลับหาย
เมื่อรักกลาย..คล้ายกับ..ชีพลับล่วง
เหลือเพียงเหงา..เร้ารุม..เข้าสุมทรวง
พร้อมกับห้วง..แห่งเศร้า..เข้าสุมใจ

[เพรางาย]

ขอที่ว่างพอหยั่งประทังชีพ
อย่าบดบีบด้วยคล้ายคลายคุณค่า
ถึงขาดหายไปบ้างจากกายา
อย่าลืมว่าที่เห็น...ยังเป็นคน

ยังต่อสู้ต่อไปไม่ยอมแพ้
ล้มก็แค่ปลอบปลุกลุกอีกหน
ถึงยากเย็นกว่าใครใจอดทน
มองให้พ้นภาพกาย...ไม่ต่างกัน

[ไพร พนาวัลย์]

ขอโอกาสฟาดฟันยังสั่นสู้
ใช่เป็นผู้แพ้พ่ายยังหมายมั่น
ณ วันนี้เหนื่อยหนักขอสักวัน
เข้าแบ่งปันน้ำใจให้คนท้อ

เราต่างคนต่างอ่อนต่างวอนเว้า
ขอคุกเข่ารับขวัญวันระย่อ
เชิญเข้าพักพึ่งพิงให้เพียงพอ
ประคองกันเดินต่อต่างรอคอย

มาร่วมเรียงเคียงข้างเส้นทางฝัน
สมานฉันท์วันเศร้าไม่เหงาหงอย
ลุกขึ้นเถิดก้าวข้ามไปตามรอย
ทนอีกหน่อยก็ถึงซึ่งปลายทาง

ทุกคนมีโอกาสให้วาด,หวัง
อาจจะพลั้งพลาดชมใช่จมร่าง
กำลังใจใครแกร่งเข้าแซงกลาง
แม้เลือนลางอย่างไรไม่ท้อเลย

 

"ปรางค์  สามยอด"