"หลง"
ระเริงหลง สงสัย ในรู้สึก
จิตสำนึก ลึกจน เกินค้นหา
เพียงแค่ภาพ วาบฉาย ผ่านปลายตา
จินตนา พาใจ ให้ล่องลอย
อวิชชา กล้าแกร่ง กำแหงหนัก
ธรรมถูกผลัก หักหาย มลายถอย
เกิดสัญญา มาครอง จนต้องคอย
ทุกข์ไม่น้อย ร้อยเรื่อง เปลืองอารมณ์
รูปรสกลิ่น ยินเสียง เพียงสัมผัส
ก่อกำหนัด กลัดมัน พลันสู่สม
ด้วยยินดี ปรีดา ในอาจม
จึงเป็นปม บ่มกรรม กระทำตน
ตะกอนบาป สาปส่ง ลงกลางอก
ขุมนรก หมกไหม้ ใจสับสน
เพราะกิเลส เหตุเศร้า รุกเร้าจน
ดิ้นทุรน ทุราย วายชีวี
อย่าเริงหลง สงสัย ในสิ่งล่อ
อย่าสานต่อ ก่อเวร เป็นเถรผี
น้อมรับธรรม นำทาง สร้างสิ่งดี
สุขมากมี กี่ภพ มิลบเลือน
มหาซัง...งงอิอิ