~รำพึง...พากย์~
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
03 พฤศจิกายน 2024, 04:19:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ~รำพึง...พากย์~  (อ่าน 4777 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
01 มีนาคม 2011, 02:33:AM
แม่ค้าหน้าหวาน
Special Class LV5
นักกลอนแห่งเมืองหลวง

*****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 217
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 319


~ วจีหวานเริงรสพจน์ไม่ลวง ~


เว็บไซต์
« เมื่อ: 01 มีนาคม 2011, 02:33:AM »
ชุมชนชุมชน

๏ พร่ำรำพึงตรึงอยู่มิรู้สร่าง
เห็นจันทร์จางดาวหม่นสุดทนไหว
มองเส้นฟ้าครามืดแสนชืดใจ
ต่อนี้ไปสิ้นแล้วที่แววงาม

๏ จักรำพันฝากดาวอย่างคราวก่อน
แสนอาวรณ์ตรึงภาพรส-วาบหวาม
หมดสิ้นแล้วสายใยคอยไหวตาม
ที่ลุกลามผ่านจินต์ให้ยินดี

๏ เมื่อมองฟ้าเหลือเพียงแค่เสียงร่ำ
กับพจน์พร่ำฝากรอยไม่ถอยหนี
แม้จวบจนสิ้นแสงแห่งราตรี
มิอาจคลี่คลายเหงาที่เร้ารัว

๏ แรงอาลัยเช้าค่ำมาย้ำอยู่
พึงรับรู้ดั่งเงาหยอกเย้ายั่ว
มิอาจห้ามนัยน์ตาที่พร่ามัว
จึงเกลือกกลั้วนัยชู้มิรู้วาย

๏ ครั้นสัมพันธ์ล้อมทรวงดั่งบ่วงขาด
เงื่อนสวาทจืดจางให้ห่างหาย
จึงคร่ำครวญเปล่าเปลี่ยวอย่างเดียวดาย
พร้อมกับสายน้ำตาทาบทาทรวง

๏ บริบทความนัยที่ใจเอ่ย
หลงคำเปรยเสน่หาว่าห่วงหวง
มธุรสหวานล้ำคือคำลวง
พอหมดช่วงรักฉ่ำก็อำลา

~แม่ค้าหน้าหวาน~
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
01 มีนาคม 2011, 04:00:AM
บ้านริมโขง
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 869
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 2,026



« ตอบ #1 เมื่อ: 01 มีนาคม 2011, 04:00:AM »
ชุมชนชุมชน


พ้อครวญคร่ำรำพันในวันนี้
พ้อใดที่ปล่อยวางร้างห่วงหา
พ้อน้ำคำพร่ำหวานหว่านวาจา
พ้อต่อว่าลืมเลือนเหมือนไม่จำ

สุดสงสารเห็นใจในวันจาก
ใครกระชากเจ้าไกลให้ถลำ
จนอ่อนล้ามากไปใครหนอทำ
คนใจดำคนใดอยากใคร่รู้

เธอผิดหวังครั้งนี้พี่ก็เศร้า
เมื่อความเหงาเข้าครองต้องอดสู
แบ่งมาบ้างทางนี้พี่ช่วยดู
ล้างหดหู่อยู่ในหัวใจนาง

ไม่อยากเห็นหน้านางอย่างผู้แพ้
ไม่อยากแลหน้าเศร้าเจ้าหม่นหมาง
ไม่อยากยินคำพ้อขอวายวาง
ไม่อยากห่างเธอเลยอยากเผยตัว

เป็นผู้คอยปลอบน้องยามหมองหม่น
เป็นผู้ชนปัญหายามฟ้าหลัว
เป็นผู้ชายคนใหม่ไล่หม่นมัว
เป็นเงาตัวทั่วแคว้นแดนฉิมพลี

จะไม่มีคำน้อยพลอยให้เจ็บ
แม้ปลายเล็บจะระวังยั้งศักดิ์ศรี
จะออดอ้อนป้อนคำพร่ำพาที
กล่อมคนดีที่สี่ห้อง..ของหัวใจ.

"บ้านริมโขง"


แบบว่าอยากอ้อนหาไม้หน้าสามอ่ะ  ยิ้มกวน ล่อกๆ
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

01 มีนาคม 2011, 01:40:PM
ไพร พนาวัลย์
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 2083
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 3,422


นักร้อง


paobunjin
« ตอบ #2 เมื่อ: 01 มีนาคม 2011, 01:40:PM »
ชุมชนชุมชน




ไม่เป็นไรหรอก.!!

รำพึงพากย์วากย์กวีที่แสนเศร้า
ดั่งเงียบเหงาสุดฝืนสะอื้นไห้
เมื่อความรักหักลาทอดอาลัย
เหลือเพียงใจโหยหาสุดอาวรณ์

คิดถึงรักถึงฝันในวันเก่า
ที่สองเราหวานชื่นระรื่นหลอน
ทำไมหนาใจดำรีบจำจร
ใครร้าวรอนรู้ไหม?ไยแกล้งกัน

สนุกมากใช่ไหมได้แกล้งพี่?
หรือคนดีหลอกอำทำบิดผัน
สิ่งที่เคยผ่านมา  ว่าผูกพัน
ล้วนเสกสรรค์คำลวงเป็นบ่วงกรรม

ไม่เป็นไรหรอกหนาถ้าเธอสุข
ก็สนุกให้พอไม่ขอร่ำ-
ร้องระงมตรมใจให้ทิ่มตำ
เชิญกระทำตามสบายให้ตายเลย

 ขอจีบ...ได้ป่ะ

"ปรางค์  สามยอด"
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

01 มีนาคม 2011, 07:30:PM
ฉันเอง
LV0 ทารก2 (Pls..update E-mail)
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 182
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 685


เป็นตัวเองดีกว่า..วุ้ย


« ตอบ #3 เมื่อ: 01 มีนาคม 2011, 07:30:PM »
ชุมชนชุมชน



ไม่เคยลืมดวงดาราเมื่อคราก่อน
ยังเว้าวอนครวญคิดนิมิตหา
มิเคยมองดาวใดในดวงตา
เพราะรู้ว่าไม่มีใจให้ใครเลย

มีเพียงเธอดาวเด่นเต็มห้วงสรวง
มิเคยลวงในคำทีพร่ำเผย
ดั่งวจีฉ่ำหวานกังวาลเปรย
เหมือนไม่เคยบอกรักไปฝากใคร

เมื่อได้ยินคำรสสลดรัก
เหมือนศรปักดวงมานได้ขานไข
พี่หลงผิดที่คิดตัดขาดเยื่อใย
แล้วทำให้กานดาน้ำตานอง

อยากขอโทษโอบกอดแล้วตอกย้ำ
จะไม่ทำให้ช้ำหม่นมัวหมอง
จะขอภักดิ์รักนี้ฤดีปอง
เพียงนวลน้องหนึ่งนั้นเพียงจันทร์เดียว


ฉันเอง..



ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ขอแต่งโลกสวย  ด้วยคำกลอน
02 มีนาคม 2011, 12:03:AM
ยามพระอาทิตย์อัสดง
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 691
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1,437


~ ทุกถิ่นแถนแดนอักษร ~


เว็บไซต์
« ตอบ #4 เมื่อ: 02 มีนาคม 2011, 12:03:AM »
ชุมชนชุมชน


เฝ้ารำพึงถึงคนที่ไกลห่าง
ระยะทางขวางใจของเราสอง
หากวันไหนผ่านมาอยากให้มอง
ว่าทุกห้องหัวใจเป็นของเธอ

เฝ้าคิดถึงจึงได้รำพึงหา
อยากให้รับรู้ว่ารักเสมอ
ที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าเพ้อเจ้อ
คงไม่ใช่เผลอเรอที่รักกัน

รู้บ้างไหมอยากเจอเธอเหลือเกิน
แม้ว่าเราต่างเดินเหินห่างฝัน
อยากบอกกับเธอว่ารักทุกวัน
อยากจะโอบกอดกันไว้ทุกนาที

ยามพระอาทิตย์อัสดง

ข้อความนี้ มี 10 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

อัสดง..ขอขอบคุณภาพสวยๆจากอินเตอร์เนต..
http://noisunset.blogspot.com/
Thinking about you makes me smile...
02 มีนาคม 2011, 06:18:PM
bpmoon
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน

*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 24
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 144



« ตอบ #5 เมื่อ: 02 มีนาคม 2011, 06:18:PM »
ชุมชนชุมชน





เฝ้ารำพึงถึงคนไกลด้วยใจห่วง
ให้หวั่นทรวงดวงแดที่แลเศร้า
ระยะทางห่างไกลไม่เห็นเงา
ฝากความเหงากับดาราช่วยข้าที

เฝ้ารำพันวันนี้จะมีไหม
วันที่ใจของฉันนั้นใกล้พี่
คงห่างไกลเกินไปรักที่มี
รำพึงนี้คงอีกนานจะขานกล่าว...

ยังทบทวนยังรำพึงไม่ถึงฝั่ง
ไม่ถึงหวังที่มีให้เหน็บหนาว
อ้อนวอนจันทร์ดาราฟ้าสกาว
ต้องขอกล่าวกี่ครั้งถึงฝั่งเอย...


ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ยามพระอาทิตย์อัสดง

ข้อความนี้ มี 1 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s