ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ฉันเอง]

เธอผืนฟ้าฉันผืนน้ำอยากข้ามพบ
มาบรรจบตรงปลายฟ้าเข้าหาฝัน
เฝ้าคิดถึงเธอคงรู้อยู่ทุกวัน
แม้ห่างกันแสนไกลใจมั่นคง

ภาพของเธอพาสะท้อนตอนปริ่มน้ำ
ท้องฟ้าฉ่ำอยากนำฝากยากลืมหลง
ยามอาทิตย์รวบรัดอัสดง
ขอเธอจงรอพี่ที่ฟ้าไกล


ฉันเอง..

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

ความรักแผดแสงส่องต้องเวหน
กลางกมลสุริยันใจหวั่นไหว
เลือนฝากฟ้าอัมพรขจรไกล
ยากจะไปไขว่คว้าท้านภา

ความรักห่างจางหายไปหลายโยชน์
แลคนโสดโอษฐ์หวานจะควานหา
กลางหมอกจัดลมทะเลก้อนเมฆา
เพียงคิดว่าอนาคตรักจดจำ

จักปีนป่ายเพียงใดไม่สำเร็จ
ต้องเหนื่อยเหน็ดเข็ดหลาบตราบถลำ
นั่งเศร้าสร้อยหงอยเหงาเฝ้าพึมพำ
พลางครวญคร่ำจิตช้ำน้ำตานอง

ไม่มีวันบรรจบ อรรณพ-ฟ้า
เหมือนวาจาแสนเศร้าของเราสอง
เส้นขนานเดินไปให้ตรึกตรอง
เพียงแค่มองเลื่อนหลบไม่พบกัน

ปล. ขออภัยที่หัวข้อเป็นกลอนรัก แต่อารมณ์ผมมันไม่ไป เลยออกมาเป็นกลอนเศร้าซะงั้น 

บัณฑิตเมืองสิงห์

[กาญจนธโร]

                                           
   
   
                                              จันทร์ทรงกลด งดงามฉาย พรายพราวฟ้า
                                 เลื่อมดารา พาใจหนึ่ง ซึ่งช่างฝัน
                                 ขัดแต่งเหงา เกลาคิดถึง ซึ้งรำพัน
                                 มากรองกลั่น สรรเป็นถ้อย ร้อยกลอนกานต์
                                    หัวใจรัก นำฝากไว้ ที่ปลายฟ้า
                                 เดือนดารา วอนช่วยส่ง หากสงสาร
                                 ปุยเมฆนุ่ม อุ้มโอบไป ให้นงคราญ
                                 สายลมผ่าน วานพลิ้วโบก โยกฝากเธอ.....
                                     
                                           
                                             คิดถึง...ไม่ไช่นิดหน่อย
                                   หัวใจดวงน้อย...เลยเฝ้าคอยแอบเหงา
                                   ตื่นมา...ทุกวันตอนเช้า
                                   ก็คิดถึงเขา...เหมือนว่าเราแทบขาดใจ
                                   ยามหลับ...ก็กลับหวั่นไหว
                                   แอบปลุกหัวใจ...ให้ฝันถึงเธอบางคืน...อะน่ะ 
                                       

[บ้านริมโขง]

รักอยู่ห่างเกินไปรู้ไหมรัก
ไหวหวั่นนักรักเราเฝ้าหวั่นไหว
ไกลสุดเอื้อมเหลื่อมชั้นทุกวันไกล
ปองอย่างไรสูงกว่าจะคว้าปอง

เมื่อเข้าใกล้เธอห่างต่างทุกเมื่อ
หมองใจเหลือสุดกลั้นวันเศร้าหมอง
ครองคงยากเพียงฝันเท่านั้นครอง
เลยเราสองต้องร้างอย่างลืมเลย

อย่าไปหวังปองฟ้านั้นขออย่า
เฉยเอ่ยมาจากฟ้านั้นอยู่เฉย
เคยที่ไหนฟ้าต่ำล้ำดินเคย
มีแต่เอ่ยลาฟ้าหารักมี

ชื่นชมหนาอารมณ์พาชมชื่น
ศรีศักดิ์อื่นหมื่นใดไหนศักดิ์ศรี
พลีทุกอย่างวางหมายปลายฉิมพลี
ร้างทุกทีฟ้าปล่อยให้คอยร้าง..

"บ้านริมโขง"

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

แสงสีทองท้องฟ้าเมื่อครานั้น
ให้ผูกพันชั้นฟ้าพาสดใส
แสงอบอุ่นนุ่มนวลกวนหัวใจ
สุดหวั่นไหวไปกับแสงตะวัน

อัดดง

โอ้ยยยย.........แค่บทเดียวก็แย่ล่ะ 

[ฉันเอง]

แสงสีทองท้องฟ้าเมื่อครานั้น
ให้ผูกพันชั้นฟ้าพาสดใส
แสงอบอุ่นนุ่มนวลกวนหัวใจ
สุดหวั่นไหวไปกับแสงตะวัน

อัดดง

โอ้ยยยย.........แค่บทเดียวก็แย่ล่ะ 

แม้นท้องฟ้าแสนไกลก็ใฝ่ภักดิ์
เฝ้าจงรักอยู่ไม่ห่างทางในฝัน
เปรียบแสงทองในชีวิตที่ชิดกัน
ขออย่าได้ให้ไหวหวั่นในฉันเลย
 

ฉันเอง..

[bpmoon]

แสงสีทองท้องฟ้าเมื่อครานั้น
ให้ผูกพันชั้นฟ้าพาสดใส
แสงอบอุ่นนุ่มนวลกวนหัวใจ
สุดหวั่นไหวไปกับแสงตะวัน

อัดดง

โอ้ยยยย.........แค่บทเดียวก็แย่ล่ะ 

แสงตะวันพลันหลงคง(ดง)หวั่นไหว
ไออุ่นใดไม่เทียบเปรียบแสงฟ้า
ยามตะวันละเลงแสงกระทบมา
ดวงใจข้าอบอุ่นละมุนหวาน...

[ดาวหางสีน้ำเงิน]

เธอผืนฟ้าฉันผืนน้ำอยากข้ามพบ
มาบรรจบตรงปลายฟ้าเข้าหาฝัน
เฝ้าคิดถึงเธอคงรู้อยู่ทุกวัน
แม้ห่างกันแสนไกลใจมั่นคง

ภาพของเธอพาสะท้อนตอนปริ่มน้ำ
ท้องฟ้าฉ่ำอยากนำฝากยากลืมหลง
ยามอาทิตย์รวบรัดอัสดง
ขอเธอจงรอพี่ที่ฟ้าไกล


ฉันเอง..

ให้ฉันรอ ที่ฟ้าไกล ตรงไหนเล่า...
ด้วยเธอเฝ้า อยู่ที่ไหน ไคร่อยากถาม...
ถึงเวลา ถ้าฉันเก้อ เธอไม่ตาม...
ให้ฉันข้าม ขอบฟ้า มาได้ไง...

[/color][/size]


เพิ่งหัด แวะมาแซวเล่นนะคะ อย่าได้โกธรกันเลยนะ อิอิ แต่งยังไม่ค่อยถูก

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

แสงสีทองท้องฟ้าเมื่อครานั้น
ให้ผูกพันชั้นฟ้าพาสดใส
แสงอบอุ่นนุ่มนวลกวนหัวใจ
สุดหวั่นไหวไปกับแสงตะวัน

พระอาทิตย์อัสดง

แสงตะวันพลันหลงคง(ดง)หวั่นไหว
ไออุ่นใดไม่เทียบเปรียบแสงฟ้า
ยามตะวันละเลงแสงกระทบมา
ดวงใจข้าอบอุ่นละมุนหวาน...

bpmoon

หากว่าแสงแรงรักทักกระทบ
ขอสยบหลบคำที่พร่ำหว่าน
แสงอ่อนอุ่นละมุนละไมในดวงมาน
คงมินานพลันสลายกลายค่ำลง

พระอาทิตย์อัสดง

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

แม้นท้องฟ้าแสนไกลก็ใฝ่ภักดิ์
เฝ้าจงรักอยู่ไม่ห่างทางในฝัน
เปรียบแสงทองในชีวิตที่ชิดกัน
ขออย่าได้ให้ไหวหวั่นในฉันเลย

ฉันเอง..

มิไหวหวั่น..สั่นไหว..ในใจนี้
เพราะคนดี..มีใจ..ไม่นิ่งเฉย
จะคอยเฝ้า..เอาใจ..มิละเลย
ฟ้าคุ้นเคย..อาทิตย์..คงรู้ดี

พระอาทิตย์อัสดง

[ฉันเอง]

ให้ฉันรอ ที่ฟ้าไกล ตรงไหนเล่า...
ด้วยเธอเฝ้า อยู่ที่ไหน ไคร่อยากถาม...
ถึงเวลา ถ้าฉันเก้อ เธอไม่ตาม...
ให้ฉันข้าม ขอบฟ้า มาได้ไง...

ข้อความโดย: ดาวหางสีน้ำเงิน 
 
ขอให้เธอจงมองไปที่ปลายฟ้า
แล้วหลับตาเพ่งดวงดาวพราวสุขใส
จะมีฉันหมั่นรอเธอเสมอไป
แม้ในใจให้รู้สึกนึกถึงกัน

ฉันเอง..