ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~ร้อยพันฉันผิดเอง~


มิอาจต้านดำริมติรัก
ด้วยประจักษ์แก่จิตในสิทธิ์สม
เมื่ออำนาจปรารถนาเหนืออารมณ์
ต่อให้ข่มขืนลากก็ยากปราม

พายุร้างพรางเชื้อเยื่อใยเก่า
สาปถ่านเถ้าเร่าร้อนย้อนวันหวาม
มนต์สวาทสาดล้นจนลุกลาม
ไฟแห่งกามข้ามขีดจารีตกาย

รอยสัมพันธ์ผันย้อนร้อนระอุ
เพลิงปะทุอุราพากระหาย
ดั่งเรือแหลกแตกร้างอับปางวาย
ต้องแหวกว่ายกลางคลื่นยื่นอุทธรณ์

เปิดหัวใจไร้เสียงเข้าเถียงถก
กลับถูกยกสิทธิ์ร้องฟ้องจุดอ่อน
ด้วยจุดด้อยร้อยพันเข้าบั่นทอน
คล้ายเป็นศรย้อนคมจมหัวใจ

เห็นน้ำตาของเธอเอ่อหลั่งล้น
ดั่งฝืนทนเนิ่นนานเกินทานไหว
เส้นทางฉันนั้นเสี่ยงถ้าเคียงไป
รักมอบให้จริงแท้แค่รำเค็ญ

สิทธิ์ครอบงำนำฉันสู่วันแพ้
ด้วยไม่แลทางรักที่หนักเข็ญ
จำปล่อยมือยื้อหวังทั้งยากเย็น
เพราะนั่นเป็นสิทธิ์ปอง..ของตัวเธอ

O


บอม ซอง ดุ๊ก

[ไพร พนาวัลย์]

ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ฉันมึนตึ๊บ
สมองทึบทุกข์ทน ฉันหม่นหมอง
เป็นไปได้หรือนั่น ฉันตรึกตรอง
ตามครรลองของใคร ฉันไม่แคร์

เพราะรู้ว่าตัวเอง ไม่เก่งกล้า
สมน้ำหน้าหมดสิทธิ์ไม่คิดแก้
ทำอะไรไม่ถูก ทุกเชือนแช
ได้เพียงแต่ก้มหน้าน้ำตาคลอ

ปัญญาน้อยทำผิดไม่คิดหลบ
ไม่อยากคบไม่ว่าโปรดอย่าล่อ
ทนอยู่อย่างผู้แพ้แค่เพียงพอ
ใจมันท้อขอห่างไม่ขวางใคร

ฉันยอมรับว่าผิดที่คิดรัก
สุดจะหักห้ามจิตยามชิดใกล้
ปล่อยตามความเรียกร้องของหัวใจ
ถ้ามากไปอภัยนิด ฉันผิดเอง

 

"ปรางค์  สามยอด"

[ดอกกระเจียว]

อยากบอกลาอาลัยไม่ย้อนคิด
ทวงถามสิทธิ์ใดใดในหนหลัง
(หรือ)หลั่งน้ำตาอาลัยใจพังพัง
อย่างจริงจังออดอ้อนวิงวอนใคร

ก็เพราะฉันไม่คิดสักนิดว่า
จะถึงคราโศกเศร้าเขาผลักไส
เพราะเหตุผลบางอย่างระหว่างใจ
ที่สร้างให้ทบทวนใคร่ครวญความ

เพียงเพราะเธอมิลึกซึังถึงคุณค่า
จึงจะลาจากไกลไร้คำถาม
อาจตัวฉันลึกลับไม่วับวาม
ดั่งดาวงามดั่งดวงจันทร์ในวันเพ็ญ

จึงมิอาจฉุดรั้งในครั้งนี้
มองคนดีจากไกลไม่พบเห็น
จงโชคดีเถิดหนาอย่าลำเค็ญ
และไปเป็นดาวดวงใหม่..ใครสักคน

[เศษเหล็ก//]

ทำไม ในส่วนลึก มันอึดอัด
เหมือนถูกมัด รัดด้วยหนาม เมื่อยามเหงา
จากเคยเคียงคู่อุ่นไอรักเนียเนา
กลับต้องเศร้า ค่ำคืนนี้ ที่พักใจ

ไหนเธอบอกว่า รักฉันมากมายนัก
แล้วมาหัก ปักอก น้ำตาไหล
 รินระรื่น แสบช้ำ ร่ำไป
มีคนที่ใช่ แล้วใยเล่า ไม่บอกกัน

จะเก็บ ความรู้สึกนี้ที่เคยช้ำ
จะจดจำ ความรู้สึกนี้ ไว้ให้มั่น
จะไม่มี ความรู้สึกนี้ อีกกับฉัน
จะยืนยัน ความรู้สึกนี้ ที่ระบาย

............เศษเหล็ก.

[yotaga]

ผิดที่ฉันบังคับใจไม่ได้
ใจจึงไม่ภิรมย์และสมหมาย
 จึงเจ็บปวดรวดร้าวทุรนทุราย
 แต่สุดท้ายก็ผ่อนคลายจนหายดี

เมื่อมีเกิดก็ย่อมจะมีดับ
ตะวันลับยังกลับมาส่องแสงสี
ทุกสรรพสิ่งยิ่งใหญ่ในโลกนี้
ย่อมจะมีจุดสลายกลายเป็นจุณ