ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

*ลุงเว็ปฟังผมก่อน...........กฏบ้านกลอนตอนหนึ่งนั่น
สมาชิกห้ามรักกัน.............มียืนยันกำหนดวาง

*แรกเริ่มที่มาหา.............แค่ผ่านตาว่าอ่านบ้าง
ในใจไม่มีทาง................จะหลงนางดังอ้างมา

*บัดนี้มีสับสน...............มีหนึ่งคนผมวนหา
นามใดไม่รู้นา................สุขอุราหล่อนมาเยือน

*มีกลอนหล่อนลงไว้........อ่านอุ่นใจหาใดเหมือน
ตอบไปไม่แชเชือน..........กลัวคลาดเคลื่อนเลื่อนเวลา

*หลงรักเขาแล้วด้วย.......คงจะซวยแล้วนั่นหนา
โดนไล่ไม่นานนา...........กติกามาปกครอง

*ผมไปให้หล่อนอยู่.........คอยอ่านดูรู้เศร้าหมอง
กลัวใครหมายหวังปอง......และนวลน้องต้องเปลี่ยนไป

*คิดมายิ่งพากลุ้ม...........หลายเรื่องสุม สุ่มอกไหม้
บังคับบ้านกลอนไทย.......ยอมให้ใจสลายลง

*ทนยอมให้รันทด..........รักษากฏดังประสงค์
แต่รักยังมั่นคง..............ต้องฝากตรงหน้าบ้านกลอน.

ด.ช. นพ

[webmaster]

ที่จริงไม่ได้ห้ามอ่ะนะ  แค่ให้ข้อเตือนใจไว้ 

คือส่วนมาก เวลาอินเลิฟก็คุยกันดีๆ จุ๊บๆๆๆๆ พอวันไหนเกิดไม่โอเคแล้ว ก็พาลจะหายหน้าหายตากันไป เสียดายเพื่อนสมาชิก

ทำให้บางครั้งการเป็นเพื่อนกันอาจจะดีกว่านะ แต่ถ้ามันห้ามไม่ได้ก็ไม่ได้ว่าไร แต่ก็ให้คิดถึงผลที่ตามมาด้วยอ่ะนะ

สังเกตว่าลุงเว็บไม่เคยทำหน้าหม้อ (จริงๆจังๆ) กับสาวๆในเว็บเลยสักคน


ว่าแต่ เอาหัวข้อนี้เป็นสารส่งถึงสาวเจ้าแน่ๆเลย  สงสัยต้องคิดค่าส่งสารซัก 5 แต้ม

[พรายม่าน]

โถโถน่าสงสาร      ทรมานทุรมน
เสี่ยงคบประสบค้น      ยอมทุ่มใจยถาจม
กฎเนิ่นประการนิด      ฤารอนสิทธิ์มาริดสม
หั่นชื่นหทัยชม      กลุ้มรุมร้ายกระไรรอน
ยอมแม้จะยากมั่น      จบบากกลั่นจากบ้านกลอน
ว่างเว้นจากเว้าวอน      เพื่อคงกฎคุณาการ
อะไรขะไหนหนาด      ยอมพิฆาตปฏิขาน
พันท้ายก็มิทาน      ระทดจิตสะท้อนใจ
หรือเพียงจะลวงพ้อ      แหละหลอกล่อให้หลงไหล
ถึงใครต่อมิใคร      คนึงนุชคะเนนั้น
ใดห่ามมาห้ามรัก      ใครจะกักขะโจนกั้น
จริงวางเป็นรางวัล      เผชิญแม้ผจญมาร

พรายม่าน
สันทราย
๒๓.๐๒.๕๔

[กรกฎสิบหก]

กฎมีไว้ให้เเหก     ไม่ได้เเปลกอะไรเลย       อย่ามัวมานั่งเฉย       อย่าหยุดเลยถ้ารักจริง

พยายามทำทุกสิ่ง   ถ้ารักจริงยิ่งสิ่งใด         ถ้ารักออกจากใจ      จงจำไว้ใช่ว่าผิด

ความรักใช่ยาพิษ   ไม่มีผิดเเต่อย่างใด       รักเเล้วก็รักไป           จงตั้งใจให้รักจริง     
 

[สมนึก นพ]

ที่จริงไม่ได้ห้ามอ่ะนะ  แค่ให้ข้อเตือนใจไว้ 

คือส่วนมาก เวลาอินเลิฟก็คุยกันดีๆ จุ๊บๆๆๆๆ พอวันไหนเกิดไม่โอเคแล้ว ก็พาลจะหายหน้าหายตากันไป เสียดายเพื่อนสมาชิก

ทำให้บางครั้งการเป็นเพื่อนกันอาจจะดีกว่านะ แต่ถ้ามันห้ามไม่ได้ก็ไม่ได้ว่าไร แต่ก็ให้คิดถึงผลที่ตามมาด้วยอ่ะนะ

สังเกตว่าลุงเว็บไม่เคยทำหน้าหม้อ (จริงๆจังๆ) กับสาวๆในเว็บเลยสักคน


ว่าแต่ เอาหัวข้อนี้เป็นสารส่งถึงสาวเจ้าแน่ๆเลย  สงสัยต้องคิดค่าส่งสารซัก 5 แต้ม

สำหรับห้อง น้องใหม่ ใคร่หัดเขียน
ที่เฝ้าเวียน เรียนกลอน ตอนนี้หนา
ฉันทลักษณ์ กำหนดมี ดูดีนา
แนวศึกษา รวบรัด จัดวางไง

กลอนสุภาพ แปดคำ ตามกำหนด
วรรคตอนบท จัดร่าง วางแบบไหน
ให้เสียงเพราะ ควบกล้ำ สัมผัสใน
โดนอีกไหม แต้มที่สิบ หยิบลบมา.

ด.ช. นพ

[บ้านริมโขง]

ใดหนอห้ามใจรัก        ใดหนอจักหักแจ่มใส
ใดหนอจะเข้าใจ         ถึงความรักยามปักทรวง

ใครเล่าจะมองเห็น          คนไม่เป็นใยเห็นหวง
มากล้นท้นแดดวง           ต่างหวังปองครองภิรมย์

เขียนกลอนก็เพราะรัก           ใครไหนจักเขียนรักขม
ที่ไหนไร้คู่ชม                 หมดอารมณ์มาชมกลอน

ที่นี่มีความรัก               ต่างพร้อมพรักรักสลอน
วาบหวามตามง้องอน              คนบ้านกลอนเอื้ออารีย์

รักใครให้รักเถิด         รักบรรเจิดเชิดชูศรี
รับรู้รสรักมี             ให้สุขเศร้าเคล้ากันไป

อย่าห่วงลวงรักจาก             ถึงรักพรากจากไปไหน
ยามเศร้าและเหงาใจ            ได้บ้านกลอนอ้อนวาจา..   

"บ้านริมโขง"

[ดิษฐา]

กฎมากหมายหลายหลากมากด้วยกฎ
จำไม่หมดจดจ้อง เพียรท่องหา
ทั้งข้อนู้นข้อนี่ มีเวลา
จำจนบ้า ตาปวด ขมวดงง

วางกฎเกณฑ์เหตุมี จึงชี้กล่าว
หลายเรื่องราวสาว-หนุ่ม มารุมสง(สัย)
อ่านทั้งวันยันค่ำ จำใจปลง
บอกตรง- ตรง จำไม่หมด กี่กฎกัน

 

[ดอกกระเจียว]

กฎไม่ดีย่อหย่อนก็กำหนด
เป็นตัวบทเป็นกฎหลักบรรดาทั่น
แต่กฎเหล็กใครคิดแหกคงแหลกพลัน
เป็นขีดขั้นแน่นอนสังวรณ์ใจ

กฎอะไรก็ยินดีมีทั้งหมด
แต่ถ้ากดหัวกันก็หวั่นไหว
ถึงไร้กฎหากสังเกตุประเทศไทย
คงจะเห็นอะไรไหมนะเออ



แบบว่า....เห็นอะไรนะ

[ตะวันฉาย]

...รักคนเขียนคำ...

...เฝ้าชะเง้อหาชื่อใช้สื่อทัก
ขอเพียงพักข้างอักษรทอนภาษา
ให้สัมผัสกานท์เนาว์เป็นเงาพา
อักษราก็ร่ายรำร้องทำเพลง

...ขอใช้กฎข้อห้ามถามหารัก
สำเนียงทักบางถ้อยค่อยข่มเหง
เขียนกาพย์วางจารกลอนตอนบรรเลง
ด้วยกลัวเกรงถูกแบนลบ...ขอจบคำ

...ใช่จะมาแหกกฎขอปลดข้าม
เพียงอยากถามสักหน่อยค่อยถลำ
เมื่อมันรักฝังรากยากจะทำ-
ใจที่นำจึงเปิดทางวางทักทาย

...มิได้หลงเพียงถ้อยปล่อยแถลง
หรือจำแลงแค่โฉมประโลมฉาย
ความจริงใจนั้นหรือถือเข้ากาย-
สู่มิตรหมาย คนเขียนคำ คอยนำวาง

...แต่หทัยใยเล่าเฝ้าแต่หลง
เขียนบรรจงถึงเขาเคล้าไม่ห่าง
เห็นแต่ชื่อก็ชื่นแล้วเป็นแนวทาง
แม้กลิ่นจางกานท์กลอนมิทอนใจ

...ก็เข้าอ่าน อักษรกล คนใช้เขียน
เขาแวะเวียนลงจารพานหวั่นไหว
หลงรักเจ้าตัวกานท์ลานฤทัย
ร้อยบทใสฉันรอท่า...เพราะบ้ากลอน...

ปล...รักคนเขียนกลอนทุกคนจ้า...

[ไพร พนาวัลย์]

กฏข้อนั้นนั่นหรืออย่าถือเคร่ง
คนกันเองรักจริงใช่กลิ้งก้อน
ขอเพียงเข้าใจกันไม่บั่นทอน
เพราะอาทรห่วงใยใช่หลอกลวง

อันกลอนกานท์หวานหอมย่อมน่าหลง
อย่าพะวงเลยหนาถ้าห่วงหวง
ดั่งน้ำผึ้งพึงใจให้ตักตวง
ขอพุ่มพวงพักผ่อนหายร้อนรน

กฏที่วางบางข้อเพียงขอให้
ระวังใจไว้บ้างในข้างต้น
กลัวชาวเราใจแตกยามแรกยล
เพราะตัวตนอาจขมจะตรมตรอม

เยาวชนตัวน้อยจะพลอยฝน
ช้ำกมลมากมายจนผ่ายผอม
เพียงหลงมนต์อักษรามาแปลงปลอม
จึงต้องล้อมคอกไว้เผื่อใจวัว

 

"ปรางค์  สามยอด"