ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[GreenMonkey]

เพราะความรัก ในความลับ มันทับถม
จึงดิ่งจม หัวใจ ให้เจ็บแผล
ความรู้สึก นานวัน ยิ่งผันแปร
คนเหลียวแล มาร้าง เหินห่างไป

คนเคยเหงา ก็คลาย ระบายเหงา
เธอบรรเทา ทุกข์สลด ให้สดใส
เพราะมีเธอ ตัวฉัน จึงมั่นใจ
นานเพียงใด คงร่วมเดิน เผชิญชีวิต

แล้วเวลา พาเปลี่ยน ให้เวียนจาก
เมื่อเขาพราก เธอไป ไกลจากจิต
รอยแผลเก่า เริ่มทวี ทีละนิด
ยังคงติด กับวันเก่า ที่เราคุ้น

ฆ่าฉันเถอะ ให้ตาย มิหมายอยู่
ไม่อยากรู้ ความเป็นไป ให้ว้าวุ่น
อยู่ลำพัง ก็เหมือนว่า ถูกทารุณ
แหลกเป็นจุน ด้วยใจ ไม่เคยจำ

"ฉันไม่อาจ อยู่ได้ โดยลำพัง"
เพราะความหลัง บาดลึก ผนึกถลำ
มีแต่เพียง ทางออก ที่ตอกย้ำ
ความชอกช้ำ แสนเดียวดาย ตายทั้งเป็น

 
เศร้า ไม่มีคำบรรยายครับ
.. GreenMonkey ..

[ตะวันฉาย]

เพราะความรัก ในความลับ มันทับถม
จึงดิ่งจม หัวใจ ให้เจ็บแผล
ความรู้สึก นานวัน ยิ่งผันแปร
คนเหลียวแล มาร้าง เหินห่างไป

คนเคยเหงา ก็คลาย ระบายเหงา
เธอบรรเทา ทุกข์สลด ให้สดใส
เพราะมีเธอ ตัวฉัน จึงมั่นใจ
นานเพียงใด คงร่วมเดิน เผชิญชีวิต

แล้วเวลา พาเปลี่ยน ให้เวียนจาก
เมื่อเขาพราก เธอไป ไกลจากจิต
รอยแผลเก่า เริ่มทวี ทีละนิด
ยังคงติด กับวันเก่า ที่เราคุ้น

ฆ่าฉันเถอะ ให้ตาย มิหมายอยู่
ไม่อยากรู้ ความเป็นไป ให้ว้าวุ่น
อยู่ลำพัง ก็เหมือนว่า ถูกทารุณ
แหลกเป็นจุน ด้วยใจ ไม่เคยจำ

"ฉันไม่อาจ อยู่ได้ โดยลำพัง"
เพราะความหลัง บาดลึก ผนึกถลำ
มีแต่เพียง ทางออก ที่ตอกย้ำ
ความชอกช้ำ แสนเดียวดาย ตายทั้งเป็น

 
เศร้า ไม่มีคำบรรยายครับ
.. GreenMonkey ..

...เมื่อความรักเขาฝากเกินอยากเก็บ
รอยซ้ำเจ็บดวงมาลย์แผ่ซ่านเห็น
ปิดทางเราเฝ้าแลแคร์ประเด็น
ก่อทุกข์เข็ญนำวางบนทางใจ

...หากเจ้าโศกน้ำตารินบนถิ่นหน้า
เสียน้ำตาพันหยดที่รดไหล
สิ้นหนทางแพ้เขาเราจำไป
ทิ้งอาลัยคร่ำครวญจวนสิ้นลม

...ฝังทุกอย่างลงกลอนตอนใจเศร้า
ลบภาพเงาให้จากอย่าฝากห่ม
สู่กานท์เนาว์เข้าเรียงเพียงคำคม
ขอรักขมออกใจไกลจากเธอ...

ปล...สู้ๆๆ นะ

[สุดสาย]

อยากจะทิ้ง..ให้ลอยคว้าง..กลางน้ำเชี่ยว
ความโดดเดี่ยว..ที่หลอกหลอน..ตอนผิดหวัง
ความเจ็บปวด..ที่เร้ารุก..ทุกข์เสียจัง
หมดสิ้นแล้ว..ทุกความหลัง..พังแล้วใจ

อยากจะลบ..ทุกข่าวคราว..ที่เศร้าหมอง
อยากจะลอง..อยู่คนเดียว..มันเปลี่ยวไหม
อยากจะจบ..ทุกความร้าว..ก้าวต่อไป
แต่ก็ไหว..เกินจะทาน..ให้ด้านชา

อยู่คนเดียว..คงจะหงอย..รอคอยเขา
อยู่กับเงา..ที่เพ้อพร่ำ..ร่ำเรียกหา
คิดถึงเขา..จนสั่นไหว..น้ำในตา
จะให้กล้า..มันคงยาก..หากไม่ลืม

..nara..

[~..ผู้ได้รับบาดเจ็บ..~]

หากการรักใครสักคนหนึ่ง..~~

จนมาถึงการใช่เวลาร่วมกันนั้น

มันจะสุข สนุก ยิ้ม หัวเราะ ร้องให้ด้วยกัน

สุดท้ายนั้นเธอเปลี่ยนผัน อ้างเหตุผลเรื่องเวลา

อย่ามาเสียเวลากับคนอย่างฉันเลย ที่เธอบอก

พูดว่าฉันไม่ใช่ ไม่รักกันยังดีกว่า

อ้างเหตุให้มันเป็นเรื่องของเวลา

ดูเหมือนเสียสละ แต่ ความจริงเธอน่าจะรู้ดี

ฟังแล้วโปรดจำไว้ คำพูดจากใจหญิงคนนี้

สำหรับฉัน การคบใคร ทุกนาที

ไม่มีเวลามานั่งทบทวนเรื่องเวลาที่เสียไป

เพราะทุก ๆ นาทีฉันรักเธอด้วย  หัวใจ..~~

[ฉันเอง]

คนรอบกายตั้งมากมายที่หมายสู่
ไร้ทางสู้เธอคนเดียวเหนี่ยวใจฉัน
เหมือนไร้เธอโลกนี้ไร้ตะวัน
ขาดสีสันมาจรรโลงโหมลงใจ

เหมือนต้องอยู่แต่ผู้เดียวเหลียวแลบ้าง
ให้อ้างว้างเหน็บหนาวคราวผลักไส
นอกจากเธอไม่เผลอใจไปให้ใคร
แค่อยากถามว่าทำไมทำได้ลง

หากความรักมันมืดมิดสนิทแท้
หาทางแก้ใช่เสือกไสคอยไล่ส่ง
เพราะความรักของฉันนั้นมั่นคง
ยามพลัดหลงมองหาใคร..ไม่เคยมี


ฉันเอง..

[บ้านริมโขง]

ฉันขี้กลัวตัวสั่นวันยังเด็ก
ด้วยยังเล็กโดนหลอกซอกสลัว
ไร้ตัวตนคนอ้างอย่างน่ากลัว
ผีเป็นตนคนมั่วให้กลัวกัน

ยังอ่อนวัยไร้จนผลและเหตุ
มาสังเกตตอนหนุ่มซุ่มขยัน
ไปบ้านสาวข้ามวัดป่าหารำพัน
อยากเห็นหน้าแจ่มจันทร์ไม่หวั่นทาง

อยู่คนเดียวไม่ได้คล้ายอ้อนนัก
คงออดรักจากใครใจเมินหมาง
หากขาดเขาตัวเราเศร้าวายวาง
ต้องเป็นลางจำพรากจากรักเชย

เหมือนอยากหวังหญิงรักปกปักให้
คนอะไรอ่อนแอแน่จริงเหวย
ชายอย่างนี้คงหงอหนอลาเลย
คงไม่เคยห่างบ้านนานจริงเจียว

อ้อนอย่างอื่นเถิดหนอขอทีเถอะ
มีอีกเยอะเรื่องอ้างวางเฉลียว
เรื่องตัวเองอ่อนแออย่าแผ่เชียว
หากหญิงเลี้ยวมาหาผม...จะตรมนา...

เขียนล้อเล่นสนุก ๆ อย่าโกรธกันนา...

"บ้านริมโขง"

[กัลมลี*]

ใช่รอยเท้า...ตามรอยทาง...เมื่อห่างหาย
เดินลับไปสุดสายตาคู่หนึ่ง
แล้วความรักจะลด...ความลึกซึ้ง
แล้วจะลบความคิดถึง...จากหัวใจ

ตราบใดที่...ความทรงจำ...คอยย้ำอยู่
โลกจึงมี...หนึ่งผู้...รู้อ่อนไหว
ฉันมิรู้...ว่าเธอ...คิดอย่างไร
แต่ฉันอยู่...ไม่ได้...ถ้าขาดเธอ