ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[วฤก]

 

[ฉันเอง]

เพียงแค่สายลมไหวระคายผิว
ให้ปลิดปลิวความคิดถึงคนึงหา
ลมไหวโยกโศกเศร้าเคล้าน้ำตา
ลอยล่องมาพัดหัวใจให้มลาย

ในวันเหงาสุดห่วงและโหยหา
ไม่สามารถกลั้นน้ำตาให้มันหาย
ความรู้สึกลึกลึกผนึกกาย
คงไม่สายถ้าจะบอก..ว่ารักเธอ


ฉันเอง..

[jk]

              เงียบเงียบเย็นยะเยือกทิวเทือกผา
                 เสียงวายุโหยหาให้ใจหาย
                 ดูเงาจันทร์พลันไม่เห็นเป็นหรือตาย
                 เพราะเหตูใดจึงไร้คู่ป็นชู้เชย

                  เห็นกระรอกหยอกล้อพะนอเค้า
                 ปักษาเฝ้าโผผินบินไม่หาง
                 แลเห็นเม่นหมูมีคู่ร่วมเดินทาง
                 เรารักร้างห่างชู้ไร้คู่เคียง


                 ถามว่าฟ้าสำคัญว่าใหญ่กว้าง  ยังมิสู้ใจเรา
                 ถามขุนเขาว่าแข็งแกร่ง           ยังแพ้แรงลมบน
                 ถามหอกดาบที่ว่าคม               ยังแพ้คำคน 
                 ถามอาทิตย์ดลแสงให้อบอุ่น      ยังมิสู้อ้อมอกเรา                 

[สุดสาย]

เพียงสายลม..พรมพลิ้ว..ริ้วคลื่นเหงา
ก็ซัดมา..เบาเบา..เหงาไม่หาย
กี่วันคืน..กันเล่า..เจ้าจะคลาย
หรือต้องตาย..ไปก่อน..ถึงถอนใจ

จะต้องหวาด..ต้องหวั่น..กี่วันเล่า
จะต้องเหงา..กี่ครา..ถึงท้าไหว
แค่วันนี้..ฉันก็ร้าว..เกินก้าวไป
จะล้มลง..ตอนไหน..ไม่รู้เลย

..nara..

[ไพร พนาวัลย์]

ขอบคุณภาพสวยๆจากอินเตอร์เนท นะครับ

ถามว่าฉันเหงาไหม? ตอบไม่เหงา
เพียงแต่เศร้านิดหน่อยที่คอยหาย
ถามว่าทำไงเล่า?จึงเหงาคลาย
ตอบง่ายง่าย หาไรทำอย่าย้ำคิด

คนรักเขาจากไปไม่อยากอยู่
เราก็รู้เขาหน่ายมิหมายชิด
คงกล้ำกลืนฝืนทนหม่นดวงจิต
เคยสนิทกลับกลายมิหมายปอง

เพราะตัวเราคงยุ่งมุ่งจู้จี้
เขาไม่มีอิสระคอยจะจ้อง
จึงอึดอัดขัดใจไม่จับจอง
เขาจึงล่องลอยไปตามใจตน

อันเพชรทองมีค่าน่าเก็บไว้
คนอยากได้ครอบครองจองแต่ต้น
ดั่งตัวเราผ่องใสในกมล
ใครก็อยากยินยลวนเวียนมา

คงเพราะเราเจ้าปัญหาจนน่าห่าง
รักจึงจางจืดไปไม่ครวญหา
จงอยู่อย่างง่ายง่ายไม่โวยวา
รักคงมาสักวันแบ่งปันใจ

อย่าไปโทษใครเขาโทษเราก่อน
จงผันผ่อนปรับปรุงมุ่งแก้ไข
ให้น่ารักน่าถนอมน่ากล่อมไกว
มีแต่ให้ไม่เรียกร้อง..ที่ต้องการ

 

"ปรางค์  สามยอด"

[ตะวันฉาย]

...ดอกจานร่วงโรยราคราลมโบก
คล้ายกิ่งโศกประทับลงตรงห่วงหา
หยิบภาพถ่ายใบเดิมเติมชีวา
แล้วน้ำตาก็เอ่อนองสองแก้มเรา

...ถ้อยยังก้องกังวานอยู่มิรู้หาย
แวะทักทายคนรอพอให้เหงา
คิดถึงนะ คิดถึงเธอ เจอเพียงเงา
กับวันเศร้าที่มีฉันวันเดียวดาย

...ท่ามกลางนภาหม่นดลใจยิ่ง
เหมือนโดนทิ้งให้ลืมรัก...ทักแล้วหาย
ดอกจานเอ๋ยล่วงลงเหมือนปลงวาย
สิ้นที่หมายของใจไกลจากเธอ

...ได้แต่มองอย่าคนเหม่อพร่ำเพ้อหา
ให้ทิวาลบเลือนรอยคอยเสนอ
ขอฉันเก็บภาพเก่าแม้เงาเบลอ
ไว้บำเรอเมื่อหัวใจเราไกลกัน...

[bpmoon]

ให้พลิ้วไหวใจนี้ที่หงอยเหงา
ไม่มีเขาคนนั้นวันชิดใกล้
ให้ห่อเหี่ยวเปลี่ยวเอกาคราก้าวไป
ฟ้องหทัยคงลีบลงปลงใจคิด

กับถ้อยคำวันก่อนเก่ายังกึกก้อง
อยู่ในห้องห้วงฤทัยใจยึดติด
แม้พลิ้วไหวอย่างไรใจยั้งคิด
เพียงเพ่งพิศคิดย้ำซ้ำโศกา

มีแต่ใจวันเหงาเศร้าโศกศัลย์
มีผูกพันวันวานกาลห่วงหา
มีแต่เหงาคืบคลานปานน้ำตา
เมื่อทุกคราคงไร้เงาเขาคนไกล...
 

[jk]

                          เคยบ้างไหม ถามใคร   ในบางวัน
                                อยากมีกัน   บ้างไหม     ในวันนี้
                                เพื่อสานต่อ   ตอรัก  ในวันดี
                                ถามฉันซิ  รออยู่ มิรู้เลย