ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ฉันเอง]

ดั่งตะวันรอลับพับขอบฟ้า
สิ้นแสงกล้าให้ราตรีที่ผกผัน
เฝ้าสลับสับเปลี่ยนหมุนเวียนวัน
กลางคืนฉันกลางวันเธอมิเพ้อปอง

ถึงจะมีคาบเกี่ยวเทียวยอแสง
เหมือนดั่งแรงด้วยรักผลักเราสอง
ยามอาทิตย์อัสดงลงเรืองรอง
พี่หมายมองตาเจ้าเฝ้าเพ้อครวญ

แม้มีเพียงเวลาหาน้อยนิด
ได้สะกิดมองเจ้าพี่เฝ้าหวล
ไม่ดื่มด่ำฉ่ำใจไห้รัญจวน
อย่าได้ด่วนจากไปให้ไคลคลา

ไห้โศรกตรมขมขื่นเป็นยิ่งนัก
ได้เห็นพักต์นวลน้องประคองหล้า
ก่อนหายลงจมดิ่งพสุธา
จะกลับมาก็อีกวันเนิ่นนานไกล

ยามค่ำคืนโดดเดี่ยวแสนเปลี่ยวเหงา
อาทิตย์เจ้าเคล้าดาวอยู่แห่งไหน
ปล่อยให้เดือนลบเลือนลางเคลื่อนไป
สุดโหยไห้หาเจ้าเฝ้าตะวัน

เมื่อไหร่หนอตะวันเจ้าเข้าชิงพลบ
จะได้พบเจอหน้าไม่กล้าหัน
เพราะกลัวว่าสายตาไม่หากัน
โปรดมองฉันยามผ่านก่อนกาลเลย


ฉันเอง..

[my smile]

แตะ..ผืนทราย
นั่งดูตะวัน.เลือนหาย.จากท้องฟ้า
ทะเลเริ่มเปลี่ยนสี..หัวใจเริ่มชา
หวั่นว่า.จะไม่เห็นเธอ.ดวงตะวัน

ดาว.แทนที่
ณ ท้องฟ้ามืดสี..มีเพียงฉัน
นั่งดูดาว.และรอคอย.ดวงตะวัน
มีทะเล .เม็ดทราย. เป็นเพื่อนกัน .อุ่นใจ

[bpmoon]

ถึงจะมีคาบเกี่ยวเทียวยอแสง
เหมือนดั่งแรงด้วยรักผลักเราสอง
ยามอาทิตย์อัสดงลงเรืองรอง
พี่หมายมองตาเจ้าเฝ้าเพ้อครวญ
(ฉันเอง)

อ่านถึงบทนี้ ให้นึกถึง อัสดง...




แสงสีทองล่องห่างจางขอบฟ้า
มองสุดหล้าฟ้าที่เห็นเป็นมืดครึ้ม
ละหวนหาฟ้าวันใหม่ด้วยใจซึม
คืนฟ้าครึ้มมองเห็นจันทร์ฉันยินดี

แต่ที่เห็นในยามค่ำคืนหนาว
หรี่แสงดาวไม่เห็นจันทร์พากันหนี
อันแสงดาวอ่อนแรงแสงริบหรี่
เหมือนใจที่ปรี่ลงเพราะปลงรัก

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

ถึงจะมีคาบเกี่ยวเทียวยอแสง
เหมือนดั่งแรงด้วยรักผลักเราสอง
ยามอาทิตย์อัสดงลงเรืองรอง
พี่หมายมองตาเจ้าเฝ้าเพ้อครวญ
(ฉันเอง)

อ่านถึงบทนี้ ให้นึกถึง อัสดง...




แสงสีทองล่องห่างจางขอบฟ้า
มองสุดหล้าฟ้าที่เห็นเป็นมืดครึ้ม
ละหวนหาฟ้าวันใหม่ด้วยใจซึม
คืนฟ้าครึ้มมองเห็นจันทร์ฉันยินดี

แต่ที่เห็นในยามค่ำคืนหนาว
หรี่แสงดาวไม่เห็นจันทร์พากันหนี
อันแสงดาวอ่อนแรงแสงริบหรี่
เหมือนใจที่ปรี่ลงเพราะปลงรัก

อย่าได้ปลงหลงรักพระอาทิตย์
อย่ายึดติดอาทิตย์ว่าสูงศักดิ์
อาจจะมีน้อยคนได้รู้จัก
อาทิตย์มักจักเหงาเศร้าทุกครา

ยามค่ำคืนกลืนกล้ำน้ำตานอง
เฝ้าร่ำร้องท้องฟ้าไม่มองหา
เฆมหมอกมัวกลัวคนทุกเวลา
นี่แหละหนาอาทิตย์คิดข้ามคืน

อัดดง

ปล.อ่านถึงบทนี้ให้คิดถึง อัสดง .. คิดถึงจริงนะ ไม่เห็น พีเอ็มมาหาเค้าล่ะตะเองจุ๊ฟฟฟฟ

[ตะวันฉาย]

...แสงสิ้นสุดปลายฟ้าก่อนลาลับ
แสงระยับจากดาวเดือนก็เกลื่อนฉาย
เมฆาเปลี่ยนสีครามข้ามทักทาย
นภากลายมืดลงปลงตะวัน

...แสงนีออนเจิดจ้าท้าดาวเบ่ง
คืนก็เร่งแผ่มิดคิดสีสัน
ทังดาราเรืองรองทองอำพัน
แม้แต่จันทร์ยังกระจ่างทางนภา

...มิหลงเหลือตะวันน้อยที่คล้อยแสง
จึงแอบแฝงหลบตัวกลัวห่วงหา
ดับดวงลับพับจางวางอำลา
สิ้นทิวาพาแสงจำแลงเลือน...

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

หากท้องฟ้าตะวันลับพร้อมดับแสง
ด้วยอ่อนแรงแห่งลมที่พัดหวน
ลมอ่อนอ่อนผ่อนตามคืนค่ำครวญ
แสงนวลนวลจวนดับอับแสงลา

แสงอ่อนอุ่นกรุ่นกลิ่นอิ่มละไม
พร้อมหลับไหลให้ดิ่งลงเวหา
ท้องฟ้าแดงแสงแห่งตะวันลา
จับขอบฟ้านกกาพากลับรัง

ดับลงแล้วแสงรักปักตะวัน
พร้อมกับฝันพลันสวยด้วยใจฝัง
ยามค่ำคืนตื่นนอนชั่งเอวัง
เพียงลำพังดั่งคืนคนลืมกัน

แต่อาทิตย์ไม่ลืมคืนวันใหม่
เพราะในใจพรุ่งนี้มีฟ้านั้น
จะส่องแสงอุ่นอุ่นคุ้นเคยพลัน
จะฝากฝันก่อนนอนอ้อนทุกคืน

อัดดง

ปล. หลับฝันดีนะค่ะ คนดี พรุ่งนี้เจอพระอาทิตย์อัสดงใหม่ จุ๊ฟฟฟฟฟ

[กัลมลี*]

    น้ำตาดาวจักฉายแววก่องเก็จ
   หลังระเห็จจรจากฟ้าฟากฝัน
   แพรราตรีรอโอบ...แสงนวลจันทร์
   พร้อมตะวันชิงพลบ...กลบรวี

   ขณะรอโชติช่วงดาวดวงไหน
   ณ แดนใจถวิลรัศมี
   สว่างกลบความมืดยามราตรี
   เสมอเธอผู้ที่...มีอุ่นไอ

   อาจบรรทัดฐานฟ้า...ชี้กำหนด
   สิ่งปรากฏจีรังอันยิ่งใหญ่
   ดวงตะวัน...ฉันเหมือน...เลือนไปไกล
   รอลับจากฤทัย...ในไม่ช้า

[ไพร พนาวัลย์]

รอตะวัน

ยามสายัณห์ตะวันลาลับเหลี่ยมโลก
นั่งซึมโศกหงอยเหงาเขามาหาย
ดั่งไปลับกับตะวันพลันเดียวดาย
รอโฉมฉายมาเยือนเป็นเพื่อนเคียง

อีกตั้งคืนตื่นฝันตะวันฉาย
อยู่ที่ปลายขอบฟ้านภาเฉียง
เหล่าดาราคราคร่ำแจ้วจำเรียง
ขอฝากเสียงข้ามฟ้าหานงคราญ

พระอาทิตย์อัสดงตรงขอบฟ้า
สิ้นแสงร้อนอ่อนล้าดั่งลาน่าน
เมื่อไหร่หนอจะกลับมาข้าซมซาน
ไม่สงสารแล้วหรือคนดื้อดึง

ตะวันเอ๋ยกลับเถิดหนาข้ารออยู่
หวังเคียงคู่อโณทัยฝากใจถึง
แม้อยู่ไกลสุดขอบฟ้ายังตราตรึง
ว่าคืนหนึ่งยังรอ...พ้อตะวัน

 

"ปรางค์  สามยอด"

[เมฆา...]

..ขอบพระคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ..



!..สุริยน ย่ำสนธยา..!


…สุริยา เย็นย่ำ ใกล้ค่ำหนอ
พระพายคลอ ผิวพัด ตระหวัดไหว
กระทบกิ่ง บุปผา พนาไพร
โบกรูปใบ เรื่อยริ้ว ปลิวลู่ลม

...กระแสเสียง สำนวน กระพรวนเพราะ
ลือเสนาะ เลาะลุ่ม คุ้มคลองถม
โค-กระบือ เย้าหยอก ริมคอกตม
ดังผสม กลิ่นดิน ถิ่นภูธร
...มองอาทิตย์ เทียบคาน ต้นตาลเดี่ยว
ให้แสนเปลี่ยว เสียวทรวง ห่วงสมร
ระทมห้วง ห่วงถวิล จินต์อาวรณ์
หวั่นบังอร ลืมโอษฐ์ ดั่งโจษจัน
...ข่าวคราวแว่ว แถวย่าน บ้านเรือนเหย้า
ว่านวลเจ้า เล่าหลง ดงสวรรค์
มีคนรัก นั้นแล้ว แววจาบัลย์
ก็เริ่มกลั่น น้ำเศร้า ที่เบ้าตา
...ปานประหนึ่ง ดึงอก ระทกคว่ำ
ซ่อนระกำ ก่ำกึ่ง คนึงหา
น้ำเนตรย้อย หยาดหยด รันทดมา
สู่เถียงนา เรือนน้อย  ที่คอยนาง
...เข้าตำรา ลาร้าง เพราะห่างคู่
พินิจดู เด่นจริง ยิ่งเคว้งคว้าง
หัวใจหวิว ว่างเว้น เช่นรอยจาง
ที่มันเริ่ม อัปปาง กลางคลื่นใจ
...จวบบั้นปลาย สายแสด แดดสุดท้าย
ส่องประกาย ก่อนพลบ หลบหลับไหล
หาได้ร้าง ห่างเหิน นับเนิ่นไป
ยังคงหวน มาใหม่ ในช่วงวัน

...แต่ไยน้อง นางไป แล้วไกลลับ
มิหวนกลับ บ้านป่า พนาสัณฑ์
ทิ้งให้พี่ กำสรวล ครวญรำพัน
มองตะวัน ลับตา จนอาดูร...
...มองตะวัน จมน้ำตา!จนอาดูร...


***เมฆา...***

[มะเขียบ]

    น้ำตาดาวจักฉายแววก่องเก็จ
   หลังระเห็จจรจากฟ้าฟากฝัน
   แพรราตรีรอโอบ...แสงนวลจันทร์
   พร้อมตะวันชิงพลบ...กลบรวี

   ขณะรอโชติช่วงดาวดวงไหน
   ณ แดนใจถวิลรัศมี
   สว่างกลบความมืดยามราตรี
   เสมอเธอผู้ที่...มีอุ่นไอ

   อาจบรรทัดฐานฟ้า...ชี้กำหนด
   สิ่งปรากฏจีรังอันยิ่งใหญ่
   ดวงตะวัน...ฉันเหมือน...เลือนไปไกล
   รอลับจากฤทัย...ในไม่ช้า

... น้าตาดาวพราวหยดรันทดหนอ
เกิดเก่าก่อต่อเวียนปรับเปลี่ยนฟ้า
แพรราตรีคลี่โอบตามเวลา
แสงจันทราอย่าหมองเรืองรองพลัน

...ดาวใดหนอรอให้เห็นเป็นหลักยึด
มาส่องมืดยืดทางสว่างนั้น
เจ้าดาวเอ๋ยเผยนำคำรำพัน
อย่าปล่อยขวัญควั่นคนคอยให้น้อยใจ

...อ้างบรรทัดจัดฐานฟ้า มากำหนด
สิ่งปรากฎอนิจจัง ครั้งยิ่งใหญ่
มีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ คู่ดับไป
ขอดวงใจให้ชื่นนั้น..ทุกวันคืน

[my smile]

นั่งรอพระจันทร์
อยากหลับฝันให้เหนื่อยหาย
เอนตัวนอน..เพื่อพักผ่อนกาย
หวังเพียงความล้าจางหาย..คลายความท้อใจ

ตะวันเลื่อนลับ
รุ่งเช้าคงกลับมาใหม่
หายไปแล้วดวงตะวัน..เหลือเพียงพระจันทร์..ส่องแสงร่ำไร
พร้อมดวงดาวที่กระพริบแสงไหวไหว..ส่งฉันเข้านอน