ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[โบ้ พรหมราช]

อยากบอกรักสักพันครั้งให้เธอรู้

อยากจะดูแก้มแดงแสงอ่อนหวาน

อยากจะโอบอ้อมกันทุกวันวาน

อยากจะสานรักไปนิจนิรันดร์

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

สงสัยใจตนเองวังเวงจิต
ก็เพราะคิดถึงเธอละเมอหา
ก่อนข้าวเช้ากลางวันพันเวลา
ทุกวินาทีเลยเผยเป็นกลอน

คิดถึงเธอน้องนุชสุดขอบฟ้า
ยามไกลตาห่างหายหมายออดอ้อน
มีภาพเธอขึ้นแผ่แม้เข้านอน
อารมณ์ร้อนอยากกอดตลอดวัน

ยามใกล้กันมองหน้าจ้องตาน้อง
เพียงหมายปองครองใจให้สุขสันต์
มีหัวใจรักเสริมเป็นเดิมพัน
เล่นพนันใจกลัวตัวตนเอง

แบบนี้หรือคือนามของความรัก
เพิ่งตระหนักรักใสใจกระเด้ง
ตึกตึกตึกเสียงใจไหนบรรเลง
เป็นบทเพลงระทึกให้ตรึกตรอง

บัณฑิตเมืองสิงห์

[สายลมสีขาว]

เพื่อน...ฉันรักเธอ
คำคำนี้ฉันพูดเสมอ ได้ยินไหม
คำคำเดียวที่ฉันพูด โดยไม่คิดอะไร
กลั่นความหมายมากมายจากหัวใจ เพื่อบอกว่า "ฉันรักเธอ"

เพื่อน...คิดถึงนะ
ผสมอยู่กะ ความห่วงใย...เสมอ
ได้ยินไหม คำคำนี้ที่ฉันได้มอบให้เกลอ
ถ้าหากเจอ ก็อย่าลืมมาทักนะ...ว่า"รักกัน"

เพื่อน...ฉันอยากพบ
เมื่อในใจเริ่มจะกดคำว่าอยาก"คบ" ในห้วงฝัน
ทั้งทั้งที่ก็รู้ดี ระหว่างเราคือเพื่อน เพื่อน เพื่อน เพื่อนทุกวัน
ขอได้มั้ย...ช่วยเปลี่ยนคำคำนั้น สะกดมันเป็นคำว่า " แฟน " สักที

เพื่อน...ฉันรักเธอ
คำคำนี้ฉันพูเสมอ ได้ยิมไหม
คำคำเดียวที่ฉันพูด โดยตั้งใจ
จากที่ไม่เคยคิดอะไร ก็เปลี่ยนไปเมื่อเสียงของหัวใจ ได้คร่ำครวญ

[โบ้ พรหมราช]

                 

คงเป็นเพียงใครบางคนที่สนรัก
คงเป็นนักเขียนดีที่สุดหล่อ
คงเป็นเพียงเด็กน้อยที่เฝ้ารอ
คงเป็นหน่อนักปราชญ์ที่ราษฎร์ชม

แต่ความจริงคือเป็นแค่คนหนึ่ง
ที่รำพึงถึงรักที่ขื่นขม
ขอขอบคุณสำหรับทุกคำชม
ทุกคำคมที่มอบชอบใจจัง