ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กัลมลี*]

               ไม่รื้อฟื้น สิ่งใด ไม่ล่วงสิทธิ์
          ให้เธอคิด เสียว่า เป็นแค่ฝัน
          แม้ในส่วน ลึกลึก นึกถึงกัน
          แค่เก็บวัน เก็บคืน...เคยยืนเคียง-

          ไว้เป็นแรง บันดาลใจ...ในยามเหงา
          โลกความจริง สองเรา ไม่อาจเถียง
          เดินมาสู่ อ้อมฝัน เท่านั้นเพียง-
          ได้ยินเสียง ปลอบใจ...ในจินตนาการ

          คบกันไว้ เป็นเพื่อน คอยเตือน-ทัก
          ให้ความรัก นั้นเป็น แค่ลมผ่าน
          ไม่เหยียบย่ำ ชีวิต...จิตวิญญาณ
           สู่สุสาน...น้ำตา...ก็พอแล้ว

[บ้านริมโขง]

อดเป็นห่วง คนโดนเก็บ ไม่ได้เกิด
สิ่งงามเลิศ ก็ไม่เห็น เด่นหวานแหว๋ว
ต้องถูกเก็บ ถูกซ่อนไว้ ไร้วี่แวว
ใครโดนแล้ว คงขยาด พลาดเป็นตาย

คำที่บอก ดูออกสวย ด้วยคำศัพท์
ในห้องลับ จินตนา พามั่นหมาย
คนในฝัน อาจไม่ใช่  ไว้เคียงกาย
อาจคล้ายคล้าย มวลสายลม พรมรำเพย

เพียงสมมติ ผุดกลางใจ ในวันเหงา
เพียงสาวเจ้า ไม่กล้าบอก หลอกใจเอ๋ย
หลงว่าตน มีคนหนึ่ง ซึ่งชิดเชย
รักเฉลย ไม่กล้าอ้าง พรางตัวเอง

แล้วเมื่อไหร่ จินตนา จะผ่าออก
ให้คนนอก ได้รู้ไว้  ใช่ข่มเหง
ความจริงแท้ ไม่มีใคร ให้หวั่นเกรง
เพียงวังเวง เลยสร้างฝัน...ปั้นอารมณ์.

จริงป่าววว...

"บ้านริมโขง"

[ตะวันฉาย]

...เพียงความหลังครั้งชื่นคอยยื่นฉาย
ประทับหมายสู่ใจเข้าไปห่ม
ก่อประดับจับทรวงเป็นบ่วงจม
เทียวสร้างปมมิคลายตายจากใจ

...เก็บใส่กล่องทรงจำฝังรากลึก
ในรู้สึกจินตนาฯพาหวั่นไหว
อยากรื้อฟื้นเงื่อนงำนำทางไป
ส่องไสวกาลเก่าที่เรามี

...แต่สุดท้ายคล้ายว่าน้ำตาตก
เพียงเพ้อพกยกอ้างวางวิถี
ภาพสะท้อนย้อนกลับลับชีวี
หลงราตรีเพียงฝันที่ฉันคอย...



ตะวันฉาย

[ฉันเอง]

เก็บเธอไว้ใส่จินตนาการผ่านห้วงลึก
ความรู้สึกที่มีมิมอดไหม้
ในซอกหลืบเล็กเล็กเรียกหัวใจ
ส่องเฉิดฉายในนั้นตลอดกาล


ฉันเอง..

[bpmoon]

ขอเก็บเธอไว้ในจินต์
ไม่ผินพักตร์ใจหักห้าม
เจ็บเพราะเธอแม่โฉมงาม
ใจหวาดหวามให้จดจำ...



เพียงความหลังครั้งก่อนละอ่อนจิต
คนสนิททำใจให้เจ็บช้ำ
มีเพียงเราเพียงเธอเคยกระทำ
กลับใจดำห่างเหินเมินเฉยไป

เก็บเรื่องราวคราวก่อนไว้ในจินต์
ไม่ขอผินใบหน้าพาหวั่นไหว
ถึงแม้ยังมีเธอเต็มดวงใจ
เก็บบทเรียนไว้เตือนใจในทุกครา

[กัลมลี*]

         

               ไร้ดอกไม้ประดับ...กลางใจนี้
               ระบายสีน้ำตา...บนดวงหน้า
               ความเหงาก่อกลางความดี...ที่โรยรา
               เก็บไว้ในจินตนาการ...แต่ด้านดี

               อยู่ในดวงหทัยที่รักแท้
               โลกผันแปรแต่ใจรักล้นปรี่
               สุขหรือทุกข์ขอย้ำ...คำวลี
               ยินดีที่ได้รัก....รู้จักเธอ

[บ้านกลอนไทย]

๏ แม้นัดพบคบได้เพียงในฝัน
หยอกล้อกันมั่นจิตมิตรสหาย
ถ้อยสุนทรอ้อนอยู่มิรู้คลาย
ห่างจะหายรายเรียงกลับเคียงชิด

๏ สายน้ำหมึกจารึกโรยผลิโผยผล
กำจายดลกลกลอนร่อนผลิต
หอมช่อรักอักษราทั่วฟ้าทิศ
ฉ่ำลิขิตนิจกาลสราญใจ





แบบว่า..ไม่รู้สิครับ...แต่งไปเรื่อย...แต่ก็เขียนให้ทุกคนแหละครับท่าน   


     

[ดินสอดำ]

ยืนริมคลองมองบัวทั่วทั้งสระ
ด้วยวันพระจะหอบนำมอบไหว้
ลมเย้าหยอกดอกก้านสะท้านใบ
คล้ายบอกนัยให้เสร็จอย่าเด็ดบัว

ด้วยอยากอยู่คู่ต้นกับชลใส
มิอยากไปในมือคนถือทั่ว
ยืนริมคลองมองไปใจสั่นรัว
ด้วยว่ากลัวบัวหายจากสายตา

เป็นภาพฝันอันใสอยู่ในจิต
คิดถึงมิตรติดตรึงรำพึงหา
เก็บเอาไว้ในกาลที่ผ่านมา
รักยังทาทาบคลองเมื่อมองดู

[สำเนาถูกต้อง]

ลูกมะม่วงสุกเหลืองเมลืองสี
เราน้อง-พี่เล็งพลางข้างเล้าหมู
ลูกกระสุนหลุนยิงดิ่งลงคู
เจ้าน้องหนูโจนแผล็วแล้วร้องเย

ลูกมะม่วงร่วงน้ำแก้มช้ำหน่อย
แต่อร่อยหอมหวนต่างสรวลเส
ผลัดกันแทะหัวท้ายใจฮาเฮ
คำสุดท้ายลังเลเหล่มองกัน

พี่มอบให้น้องน้อยอร่อยลิ้ม
น้องบอกอิ่มพุงกางอ้างโน่นนั่น
คำสุดท้ายแสดงการแบ่งปัน
ไม่ยื้อแย่งแข่งขันกันพี่น้อง

เม็ดมะม่วงดินกลบตลบซ้ำ
มือเปรอะดำแต่ใจสดใสผ่อง
เกี่ยวก้อยกันสัญญาต่างตามอง
เกิดต่างท้องสองเราก็เข้าใจ

จนวันนี้มะม่วงออกพวงช่อ
พี่มารอน้องอยู่เจ้ารู้ไหม
ยังแจ่มชัดรัดร้อยก้อยเกี่ยวใน-
ดวงหทัยแห่งพี่นิจนิรันดร์

บัวชูช่อรอเจ้าเร่งเร้าเด็ด
เสียงเจ้าเอ็ดเซ็งแซ่แม้ยามฝัน
เมื่อไหร่นะจะได้ยิ้มให้กัน
ลมฉับพลันปลิดมะม่วงดิ่งร่วงคลอง!

[พรายม่าน]

ร่องรอยในจินตนาการ

แรกคนึงเนิ่นนานนาทีกัป
ก่อนจะรับปรับฝันเป็นวันหวัง
กลายสัปดาห์กลบเดือนเกลื่อนประดัง
จนหลายปีหรี่พลังก็ยังนับ

จินตนาการลานระวีศิริลักษณ์
ภาพรอยยิ้มพิมพ์ตระหนัก ปักประดับ
กับคำมั่นสัญญาอันอาภัพ
คงเลยลับอับปาง กลางคำลวง

ขอเก็บไว้ในนั้นถึงวันล่ม
บนใจแห้งแล้งห่มข่มความหวง
ปีจะเลื่อนเดือนจะหนีฤดีดวง
เกินจะท้วงทวงมลายให้คลายคืน

แม้ภาพเรื่อจะเหลือรอยเพียงน้อยนิด
หรือถูกผิดปิดทบเกินกลบขื่น
โลกบังคับจับหมองให้ต้องยืน
จะทนฝืนกลืนหม่นบนจินตนา

พรายม่าน
สันทราย
๑๙.๐๒.๕๔

[สายลมสีขาว]

เมื่อเล่ห์รัก ทักเกี่ยว มาเหลียวหลัง
สู่ภวังค์ ความฝัน อันสดใส
ภุมรินทร์ บินร่อน ทำซ่อนนัยน์
เมื่อครั้งเด็ด ดวงใจ แห่งมาลี

มาชื่นชม มวลไม้ บานสะพรั่ง
ทุกคราวครั้ง เมื่อฟ้า เริ่มแปรสี
อรุณแรก แห่งไม้ ดรุณี
ก็ไม่ต่าง จากสตรี ไร้พิษภัย

ภุมรินทร์ บินมา แล้วลาจาก
ช่วงเวลา พัดพราก ตามวิสัย
ทิ้งไว้เพียง ภาพเงา ที่จากไป
และเศษเสี้ยว สายใย สายสัมพันธ์

ด้วยมาลี คือมาลี ที่งามพร้อม
มิอาจน้อม ตัวไป แม้ใจฝัน
ทั้งจารีต ประเพณี ที่กีดกัน
การวิ่งจี้ ตามไปนั้น มิสมควร

ที่ทำได้ เพียงเก็บเธอ ไว้ในฝัน
แค่เท่านั้น ที่ทำได้ ไม่สงวน
เพียงสิ่งเดียว ที่ภายใน ได้เชื้อชวน
"ความเท่าเทียม" แค่ลมหวน ของสังคม

แล้วร่ายความ ถามโลก อย่างคิดถึง
มาสลัก ปักตรึง กลึงขื่นขม
ด้วยถ้อยเสียง ภาษา และอารมณ์
เคลียผสม บทกลอน บทกวี ...

[ไม่รู้ใจ]

แม้ทำได้ ใจยัง หวังอยากพบ
ใช่แค่จบ จินตนาการ จากฝันหา
และมีเพียง เรียงร้อย ถ้อยคำมา
ก็ยังพา หมองหม่น ปนเศร้าใจ

โลกในฝัน นั้นสุข ไร้ทุกข์ย่าง(กราย)
แต่โลกทาง ความจริง ยิ่งกว่าไหน
คงต้องเจอะ เจอกัน ฝันเรื่อยไป
โปรดรู้ไว้ มีคนรอ ขอพบเธอ

ไม่รู้ใจ

[กัลมลี*]

อยากเก็บเธอ...ไว้ใน...จินตนาการ
รักเบ่งบาน...ในฝัน...อันสดใส
อิสระ...จะรัก...เท่าดวงใจ
ไม่ต้องแคร์...สายตาใคร...ทำร้ายเรา

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~รักเธอ..จินตนาการ~


ใต้ราตรีอ้างว้างกลางลมหนาว
เกิดเรื่องราวงดงามท่ามจันทร์ฉาย
คนแห่งดินจินตนาข้ามฟ้าพราย
พร้อมทลายกำแพงแห่งเวลา

ความเคลิบเคลิ้มเติมมนต์ดลดาลจิต
เฝ้าตามติดอำนาจปรารถนา
ร่านเริงรมณ์ห่มเพ้อเอ่อมายา
ผ่านแววตาคนเหงาใต้เงาดำ

ณ.แดนนั้นฉันนี้มีเธออยู่
หลังประตูความเศร้าเราสุขล้ำ
กลางเมฆหม่นคนร้างสร้างทรงจำ
พลางตอกย้ำมีเธอ..เสมอไป

ท่ามวิมานหวานหวิวพริ้วสุขสันต์
เมื่อตะวันกลั่นชื่นตื่นหลับไหล
ต้องพานพบภาพตนบนห้วงใจ
ที่สิ้นไร้ทุกอย่างกลางภาพจริง

มิหม่นหมองร้องกู่อดสูรัก
ด้วยตะหนักปักใจไว้หยุดนิ่ง
แม้นเพียงฝันฉันแนบเฝ้าแอบอิง
แม้นทุกสิ่งเลือนลางสร้างหลอกลวง

ฉันไม่รู้ว่าเธอนั้นเป็นใคร
แต่คือใจที่ฉันนั้นห่วงหวง
เธอมีอยู่คู่สุขทุกดาวดวง
ภายใต้ห้วงจินตนาการ..ผ่านราตรี

O

 
บอม ซอง ดุ๊ก

[แป้งน้ำ]

อยากเก็บภาพฝันของคุณไว้ในจินตนาการ
อยู่ในมุมของความรักยืนนาน . . ที่ยังเคลื่อนไหว
มีรอยยิ้มละมุน . . . มีความอบอุ่นที่ดวงใจ
ความจริงที่คุณเหลือไว้~*
อยากให้มันหายไป . .. ในจินตนาการ





คนดี
แค่หนึ่งนาที . . ที่คุณหอบความไหวหวาน~
มาห่มความเหน็บหนาวให้ใจดวงร้าวราน
มันเป็นทั้งหมดของแรงต้านทาน
ในวันที่ฉันต้องทรมาน . . เพราะคิดถึงคุณ~*