ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[my smile]

ไม่รู้จะอธิบายยังไง..ให้เขาซึ้ง..กับคำว่าเบื่อ
พยายามระวังคำพูด..แค่เพื่อ..รักษาน้ำใจไว้
ความอดทน..ไม่รู้ตอนไหนจะหมด..หลายครั้งที่ถอนหายใจ
กับทุกอย่างที่มันขัดซะตลอด..ไม่รู้ทำไม..เหมือนไม่ใช่เขาเลย

การกระทำ..รอยยิ้ม..ไม่เหมือนเดิม
ทุกครั้งที่เคียงข้าง..เหมือนระยะห่างเพิ่ม..เขาเมินเฉย
คำพูดแต่ละคำ.เหินห่าง..ไกลกว่าทุกครั้ง..ไม่เหมือนเคย
ถ้าเป็นอย่างนั้น..ฉันว่า..เลิกกันไปเลย.ก็ดีเหมือนกัน

โทษน่ะ..ก็ฉันเบื่อ
จะอยู่กันไปทำไมในเมื่อ..ต่างฝ่าย..ก็ต้องการสิ่งนั้น
คิดว่าฉันผิดก็ได้..ไม่เป็นไร.แต่ฉันไม่ได้เป็นฝ่าย..หมดรักกัน
เพียงแต่ฉันเบื่อมัน..กลัวจะร้องไห้หากต้องทน..ฝืนความรู้สึกใคร
.

[my smile]

เหงาไหม
นั่งถามหัวใจ...กลางลมหนาว
คืนนี้รู้สึก..หวิวหวิว.กว่าทุกคราว
แหงนมองดาว..ดาวก็หลบหาย..ห่างไกล

ใจจ๋า
เข้มแข็งไว้น่ะ..อย่าอ่อนไหว
เรื่องทุกอย่าง..ที่ทำให้เธอ..ต้องเหงาใจ
อีกไม่นาน..เดี๋ยวมัน..ก็ผ่านพ้นไป..กับสายลม

[bpmoon]

บอกกับใจเข้มแข็งไว้...ทั้งอ่อนแรง
คำที่แสดง...ใช่แสร้งกันสักหน่อย
ทั้งเหนื่อยใจให้เจ็บเก็บ(ความ)เหงาหงอย
แม้เหตุผลสักร้อย...ไม่ได้อธิบาย

เมื่อความเจ็บครั้งนี้มันเหน็บหนาว
ให้ทนร้าวทนรานกาลบรรยาย
ในวันนี้มิได้เป็นดั่งที่หมาย
เธอหลบหายฉันหลบเหงา..ให้เศร้าซม...

[บ้านริมโขง]

บทกวีไม่มีชื่อคือ..อกหัก
กลัวคนทักคนเจอให้เก้อเขิน
กลัวใครรู้อยู่เหงาเขาเพลิดเพลิน
แม้แต่เดินยังย่องคอยมองเมียง

หมดความรัก- หมดอาลัย- หมดตายอยาก
แม้จะฝากชื่อกลอนยังอ่อนเสียง
สงสารเด้...สงสารสาว เจ้าสำเนียง
แค่เรียบเรียง ชื่อกลอน...ยังอ่อนแรง. 

"บ้านริมโขง"

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

บทกวีไม่มีชื่อคือ..อกหัก
กลัวคนทักคนเจอให้เก้อเขิน
กลัวใครรู้อยู่เหงาเขาเพลิดเพลิน
แม้แต่เดินยังย่องคอยมองเมียง

หมดความรัก- หมดอาลัย- หมดตายอยาก
แม้จะฝากชื่อกลอนยังอ่อนเสียง
สงสารเด้...สงสารสาว เจ้าสำเนียง
แค่เรียบเรียง ชื่อกลอน...ยังอ่อนแรง. 

"บ้านริมโขง"

บทกวีไม่มีชื่อใช่คือคิด
บางครั้งติดนึกไม่ออกใช่บอกแกล้ง
คิดหาคำฉ่ำหยดย้อยค่อยจัดแจง
ลงมือแต่งตามคำนั้นอย่างบรรจง

แต่งไปก่อนค่อยตั้งชื่อคือความยาก
ชื่อหลายหลากลองตั้งไปดูไม่ส่ง
ชื่อนั้นนี้ดีไม่ดีเกิดมีงง
เขียนจบลงชื่อรอคอยออกบ่อยไป.

  "กานต์ฑิตา"

๑๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔

[ตะวันฉาย]

...เมื่อหัวข้อ  ถูกลดทอน  ตอนใจเจ็บ
เลยคว้าเก็บ  เป็นกระทู้   มิสู้ไหว
ฝากเอากลอน  บทเศร้า  ที่เคล้าใจ
กับอาลัย  ที่เป็นรอย  ยังคอยเติม

...ไร้หัวข้อ  ต่อคิว  ปลิวความหมาย
ปล่อยสลาย  ตามลม  เข้าห่มเสริม
ให้ความเหงา  เกาะกุม   ทุ่มประเดิม
เฝ้าใส่เพิ่ม  คือรอย  ซอยประจำ

...เมื่อหัวใจ  อ่อนแรง  ยังแสร้งแกร่ง
ยังเที่ยวแข่ง  กับทรวง  ล่วงถลำ
ถาโถมเข้า  ไหม้ใจ  ใครกระทำ
ฤทัยฉ่ำ  ด้วยรอยเจ็บ  คอยเหน็บรอ... 

[สำเนาถูกต้อง]

จุดจุดจุดละไว้จุดจุดจุด
ผมรักคุดเพราะคุณจุดจุดจุด
มันปั้วเปี้ยใจผมโทรมชำรุด
พอมันผุดจุดไว้ไม่อยากจำ

ผมจ๋องหง่องหย็องกรอดหยอดข้าวต้ม
เพราะระทมร้องซะบ้าระห่ำ
มันก็แค่จากฤทธิ์พิษรักทำ
แทงทิ่มตำถูกจุดสุดสุดครับ

[my smile]

กลอน
กับตัวอักษร.สีอ่อน.เห็นไหวไหว
บอกความรู้สึก.ลึกลึก.จากข้างใน
ว่าตอนนี้.ฉันอ่อนใจ.อ่อนแรง

คำ
ทุกบทกลอน.ตอกย้ำ.ยังฝืนแต่ง
จากความรัก.จากบทเรียน.ราคาแพง
จากหนึ่งใจที่หมดแรง..จากหนึ่งคน.ที่บอกว่าตัวเองยังเข้มแข็ง..ทั้งที่.ไม่เลย

ใจ
ยังเจ็บที่เธอทิ้งไว้.และเมินเฉย
บทกลอนที่มาจากเธอ.จึงปล่อยเลย
ไม่อยากให้ค่าเหมือนเคย..แม้แต่..ชื่อของมัน



เพราะ..กลัว.จะจดจำ
กลัวมันจะตอกย้ำ..ใจของฉัน
กลัวว่าจะ..ไม่มีวัน..ลืมมัน
กลัวว่าฉัน..จะเก็บมันไว้..ตลอดไป

[bpmoon]

ในบทกลอนซ่อนความเหงา
คอยจับเจ่ากับเงาตน
ให้หวั่นไหวคอยสับสน
ด้วยใจหม่นกลอนหม่นตาม

เมื่อความคิดยังวกวน
เมื่อเหตุผลถูกมองข้าม
เมื่อความรักไม่งดงาม
เมื่อคำถามไร้คำตอบ...

ขอเว้นคำจุดจุดไว้
เพื่อแทนใจให้ทดสอบ
ความรักที่เคยมอบ
ขอคำตอบเหตุผลดี...

[บ้านริมโขง]

อยากลืมหมดเลยจดเป็นจุดจุด
ในที่สุดต้องจำขำจริงเหวย
ที่จุดจุดแผลลึกตกผลึกเลย
โอ้อกเอ๋ยแผลเป็นเห็นทั่วกาย

มันเป็นจุดจากเข็มหลายเล่มปัก
เป็นชนักติดตนหม่นเหลือหลาย
ทำปากแข็งแกล้งบอกอยากลอกลาย
อยากลืมชายแต่แกล้งแปลงอารมณ์

ไม่จริงมั้ง..ที่กล่าวราวเรื่องฝัน
ใครไหนกันเกลียดใครจนไส้ขม
ไม่เชื่อหรอกบอกมาน่าลวงลม
เพราะว่าผม..ไม่เกลียดคุณ..แม่บุญโฮม..

"บ้านริมโขง"

[ฉันเอง]

ไม่มีถ้อยความใดใด  ให้เอื้อนเอ่ย
ไม่เคยเผยความในใจ  ให้กลายดิ้น
เฝ้าเก็บงำโถมทับ  ดับอาจินต์
ฝั่งกลบดินพร้อมคำ  ที่ร่ำ..ลา


ฉันเอง..

[my smile]

อยากลืมหมดเลยจดเป็นจุดจุด
ในที่สุดต้องจำขำจริงเหวย
ที่จุดจุดแผลลึกตกผลึกเลย
โอ้อกเอ๋ยแผลเป็นเห็นทั่วกาย

มันเป็นจุดจากเข็มหลายเล่มปัก
เป็นชนักติดตนหม่นเหลือหลาย
ทำปากแข็งแกล้งบอกอยากลอกลาย
อยากลืมชายแต่แกล้งแปลงอารมณ์

ไม่จริงมั้ง..ที่กล่าวราวเรื่องฝัน
ใครไหนกันเกลียดใครจนไส้ขม
ไม่เชื่อหรอกบอกมาน่าลวงลม
เพราะว่าผม..ไม่เกลียดคุณ..แม่บุญโฮม..

"บ้านร้อนตะวัน"

เกลียดจริงคนรู้ทัน
หายเจ็บแล้วล่ะ..กะจะกลับมาหั่น..พ่อเลอโฉม..(ไหม)
อยากสาปแช่ง..แบ่งสุข.แบบว่า.เพี้ยง!เพี้ยง!โอม
ให้มีแต่คนรัก..คนถาโถม..อ้อมล้อมรุม

เพราะกลอน..แทงใจดำ
ชอบมาตอก.มาย้ำ.ให้สาวกลุ้ม
แม้เดินไปไหนมาไหน..มีความสุขมากมาก..น่ะพ่อหนุ่ม
ขอให้ถูกหญิงอุ้ม..หอมกอดจนคุ้ม..เพื่อความสะใจ

เค้าก็ไม่ได้เกลียดน่ะตัวเอง
แค่มีคำสาปเจ๋งเจ๋ง..ชอบใช่ไหมล่ะ..อยากมอบให้
ขอให้มีแต่หญิงรัก..รักกับหญิง.เอาแต่ใจ
ทำอะไรให้สมหวัง..อย่างช้าไป..แต่พองาม   


อ่ะล้อเล่นน่า....ขอแซวหน่อยไม่ว่ากันน่ะค่ะ

[my smile]

เ ว ล า ฟ้ า ค่ำ
หัวใจร้องร่ำ..อย่างไร้เหตุผล
ตะโกนว่าคิดถึง.ใครบางคน
คิดถึงเสียจน...อ่อนใจ

ด า ว ร ะ ยั บ
ใจเต้นกระสับ..สั่นไหว
รับรู้ได้ว่า..ข้างใน
เป็นอย่างไร..เมื่อไร้เธอ

[ไม่รู้ใจ]

เธอจากไป ไม่ลา เหมือนคราก่อน
ฝากคำวอน ถามย้ำ หนึ่งคำหนอ
เคยคิดถึง ใจคน ที่ทนรอ
หรือว่าพอ ห่างกัน ฝันมลาย

อยู่อย่างเหงา เศร้าตรม ขื่นขมนัก
ซวนเซหนัก มิตรจาก พรากสลาย
คำสัญญา เคยให้ ไยกลับกลาย
มันเดียวดาย น้ำตาล้น ท่วมท้นใจ

ไม่รู้ใจ

[my smile]

เธอจากไป ไม่ลา เหมือนคราก่อน
ฝากคำวอน ถามย้ำ หนึ่งคำหนอ
เคยคิดถึง ใจคน ที่ทนรอ
หรือว่าพอ ห่างกัน ฝันมลาย

อยู่อย่างเหงา เศร้าตรม ขื่นขมนัก
ซวนเซหนัก มิตรจาก พรากสลาย
คำสัญญา เคยให้ ไยกลับกลาย
มันเดียวดาย น้ำตาล้น ท่วมท้นใจ

ไม่รู้ใจ

หรือเป็นเพราะ ห่างเหิน เกินกลับหา
เพราะเวลา พาพัด ตัดใช่ไหม
เธอจึงหาย ขาดเยื้อ ไม่เหลือใจ
ที่เปลี่ยนไป เพราะใคร ใช่ไหมเธอ

ยังจดจำ คำกล่าว เคยสัญญา
เธอจะกลับ คืนหา น้ำตาเอ่อ
แล้วทำไม ใจผัน วันพบเจอ
กลายกลับเพ้อ เก้อรอ แต่เพียงเรา

ลองกี่ทีก็ยังยาก..และ..มั่วเหมือนเดิม..เอาซะแทบขาดจายยย

คำเตือน : ห้ามอ่านเกิน 1 รอบ เดี๋ยวงง

[my smile]

 ท้องฟ้า. เสียงนก .ใบหญ้า
คนที่คุ้นตา ..บ้านหลังเล็ก ..ในภาพฝัน
มืออุ่นอุ่น .อ้อมกอดยามหนาว. ความผูกพัน
เธอ .ฉัน .เรา .กันและกัน.. นิรันดร


ช่วงนี้อากาศแย่มาก ฝากสมาชิกบ้านกลอนทุกคนดูแลสุขภาพตัวเองด้วยน่ะค่ะ นครศรีฝนตกไม่หยุดเลย
ด้วยความห่วงใย
My smile

[my smile]

ห า ก ฉั น ตื่ น ขึ้ น ม า
แล้วต้องพบกับความเหว่ว้า.....ขอหลับต่อ.ได้ไหม
ทุกเวลา..ฉันยังอ้างว้าง.หนาวเหน็บใจ
เจ็บปวด..จนอ่อนใจ.เกินเยียวยา

ร้ า ว ร า น
ยังทรมาน..ทนเป็น.บุคคลไร้ค่า
เมื่อไหร่เขาจะหายไป..ช่วยลบมันที.หยาดน้ำตา
โปรดเลือนไป..ความเหว่ว้า.อย่าให้ฉันต้องฝืนหลับตา
อย่างนี้..อีกเลย

[my smile]

แ น่ น ..ใ น ใ จ
กับคำพูดมากมาย..ที่เก็บไว้
เธอคงไม่รู้..เพราะห่างไป
กับถ้อยคำที่สิ้นไร้..ความหวังจากเธอ



ไ ม่ ก ล้ า เ อ่ ย..
ไม่อยากเผย..กลัวเก้อ
ทุกอย่างสำหรับฉัน..คือเธอ
แต่ไม่อาจเพ้อ..ให้ได้ยิน

[กาญจนธโร]

...ในอกซ้ายที่ยกให้คุณไป...
...ช่วยเก็บใว้ให้เหมือนไข่ในหิน...
...กระซิบคำเพียงแผ่วแว่วระริน...
...ให้ใจได้ยินสามเวลาต่อวัน...

...ไม่ต้องเอ่ยคำเพ้อ...
...แค่เผยอริมฝีปากเท่านั้น...
...รู้ใว้..ถ้าใจคุณสั่น...
...แสดงว่านั่น..คือใจผมได้ยินคุณ...

...คุณเคยบอก..จำได้...
...เก็บผมใว้ในใจดวงอุ่น...
...ตัวห่าง..ใจไม่ห่างนะคุณ...
...ยังคงวิ่งวุ่นอยู่ในใจทุกวัน...

...ทนอีกนิดนึงนะ...
...แล้วจะรีบกลับมารับขวัญ...
...มั่นนะ..คุณอย่าไหวหวั่น...
...เหมือนที่เรามีกันมาตั้งนานไงคุณ...

[~ploy pim~]

 

              ยามเหนื่อยอ่อน กลอนใด ไม่อยากเขียน   
              ขอพากเพียร เรียนรู้ ครูสืบสาน
              สอนให้ศิษย์ คิดเป็น จนชำนาญ
              คิดคูณหาร ผ่านเลข เฉกเช่นครู
                             สอนวิเคราะห์ เจาะลึก ศึกษาคู่
                             จะอดสู หากดู คนเลิศหรู
                             ต้องเรียนรู้ กันนาน ผ่านฤดู
                             หากเป็นคู่ กันแล้ว ไม่แคล้วกัน

   
                                      ขออนุญาตต่อค่ะ