ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ฉันเอง]

ชีวิตหนอชีวิต
ช่างลิขิตแปลกแยกไกล ดั่งใครเขา
แสนเจ็บช้ำให้กล้ำกลืน ฝืนใจเรา
อวดโง่เขลาเบาปัญญา พาอับจน

เคยมีรักมักทำ ให้ช้ำอก
ดุจนรกหมกไหม้ ใจสับสน
ที่ผ่านแล้วผ่านเลย ไม่เคยคน
ช่างปะปนระคนหน้า มาท้าทาย

จะจบสิ้นถิ่นไหน ใครกำหนด
ช้างเลี้ยวลดคดไป ให้ใจหาย
อย่างคนเป็นไม่สน ด้นเดียวดาย
ก็ไม่คลายหน่ายรัก ได้สักที

ถึงเจ็บนี้อีกกี่ที ไม่มีเหน็บ
เฝ้าหยิกเล็บเจ็บตัว ไม่กลัวหนี
ให้โหยหาดักดาน เนิ่นนานปี
เพราะรักนี้คำเดียว ให้เปลี่ยวใจ

ให้มอดไหม้สิ้นเชื้อ ไม่เหลืออด
อนาคตมืดมน หมดหมองใส
อย่ากระหน่ำซ้ำเติม เพิ่มความใน
สิ้นแสงไขแล้วไซร้ คงได้ดี


ฉันเอง..

[ฉันเอง]

ฉันสู้ท้อพ้อชีวิตลิขิตเขียน
ดั่งสังเวียนมายานั่นสาไถย
จำต้องรับสภาพความเป็นไป
ทำแค่ได้สุดแรงใจให้ที่มี

พยายามสุดแล้วแก้วตาเอ๋ย
ไฉนเลยมาบังคับดับวิถี
ก่อนร่วมสุขร่วมสร้างอย่างพอดี
ใยเร้นหนี พี่ไปสู่ สู้ต่างแดน

รู้ว่ารักกินไม่ได้ ใช้พออยู่
ฝืนทนสู้ทำทุกอย่างลำบากแสน
ไม่เดือดร้อนพอมีให้ไม่ขาดแคลน
ใช่แล้งแค้นเหมือนผู้อื่นขื่นอกตรม

สุดทางรักยากจะหันคืนดีได้
เททั้งใจให้แล้วไม่แคล้วขม
ขอโชคดีในต่างแดนแสนภิรมณ์
คงเหมาะสมที่เธอคิด..ลิขิตเอง

โชคดีนะ..ที่รัก

ฉันเอง..