ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตะวันฉาย]

...จากหล่มสักถึงภูซาง...


...เมฆทะมึนดึงคล้อยให้ลอยต่ำ
ฝนกระหน่ำถาโถมโหมเข้าใส่
ภูผายืนสูงชันคว้าวันชัย
น้ำเซาะไหลหลั่งมาพาสู่ธาร

...ฟ้าคะนองบอกข่าวราวรู้เหตุ
ฝนไร้เกรดก็เทลงมิสงสาร
เสียงฟ้าร้องซ้องดังฟังกังวาน
ร่วมขับขานบอกเรื่องเศร้าเล่าบรรเลง

...บรรยากาศโดยรอบมอบความเจ็บ
ฝนลูกเห็บก็หล่นมาพาข่มเหง
ใส่ทำนองคล้องโศกโบกนำเพลง
ร้องรำเองด้วยความเศร้าเคล้าน้ำตา

...มือเขียนไปใจคิดถึงคะนึงนิจ
ผ่านดวงจิตจากหล่มสักสลักหา
ถึงภูซางพะเยาเอ๋ยเคยนำพา
นั่งสบตาครั้งก่อนตอนมีเรา

...ภาพวันวานจางเลือนลอยเคลื่อนจาก
ระยะพรากห่างไกลใจมีเขา
เธอขอจบลบพาอำลาเงา
อดีตเผาคอยไหม้ให้ใจลืม

...โอ้ภูซางน้ำตกอกข้าฯร้าว
ฤทัยหนาวมันสั่นกลั่นให้ดื่ม-
ความช้ำเจ็บเหน็บซากเป็นฉากยืม-
ลบรอยปลื้มครั้งเก่าที่เรามี

...เพราะความไกลนั้นหรือเธอถือว่า
ฉันอุตส่าห์อยู่ใกล้ยังหน่ายหนี
ย้ายอยู่เคียงเพียงรอทอฤดี
จบกันทีเธอฝากฝนหล่นบรรยาย

...โอ้อาลัยภูซางทางเคยรัก
คนหล่มสักหมดสิ้นถิ่นสลาย
รักเคยหวานผ่านมาพามลาย
ลงธารสายแห่งภูซาทางพะเยา...


ปล...แค่การได้เห็นคนที่เรารักได้หัวเราะอยู่กับใครสักคนที่เขารักมากที่สุด...
นั่นแหละคือความสุขของการได้รักอย่างจริงใจ...

...อย่าถามว่าฉันรักเธอมากแค่ไหน...
...ขอให้รู้แต่เพียงว่า "รัก" ก็พอ...


ตะวันฉาย

[ณัฐชรี]

อะไรบางอย่าง มีอะไรบางอย่าง.....
อะไรบางอย่างบนฟ้า
อะไรบางอย่างของกาลเวลา
อะไรบางอย่างจากความใกล้ชิด
อะไรบางอย่างที่เรียกว่า"พรหมลิขิต"
อะไรบางอย่างที่ทำให้รู้จักกัน
อะไรบางอย่างสร้างความผูกพันธ์

อะไรบางอย่าง??ที่ทำให้เรา(ไม่)ได้รักกัน....

วรรณศิลป์

[ปากะญอ]

๐ จากลี้ถึงหล่มสัก ๐

เพ่งพิศท่อนกลอนแว่วโอ้แววเศร้า
แม่นงค์เยาว์เขาจากฝากให้หมอง
เพราะห่างกันกั้นวางทางจับจอง
ใจเป็นสองเขาขอเปลี่ยนให้เสี้ยนตำ

ปล่อยเขาไปเถอะนะ...อย่ารองไห้
ซบตรงไหล่มิว่าดอกขอบอกย้ำ
เช็ดน้ำตาที่ไหลรินกลิ่นประจำ
รอยด่างดำเขาฝากลบจากไป

สองมือน้อยคอยท่าซับหน้าเจ้า
สองมือเฝ้าฉุดรั้งอย่าหวั่นไหว
สองมือข้าฯจะประคองป้องฤทัย
แม้ห่างไกลขอเคียงข้างทางบ้านกลอนฯ

[เมฆา...]

...จากหล่มสักถึงภูซาง...


...เมฆทะมึนดึงคล้อยให้ลอยต่ำ
ฝนกระหน่ำถาโถมโหมเข้าใส่
ภูผายืนสูงชันคว้าวันชัย
น้ำเซาะไหลหลั่งมาพาสู่ธาร

...ฟ้าคะนองบอกข่าวราวรู้เหตุ
ฝนไร้เกรดก็เทลงมิสงสาร
เสียงฟ้าร้องซ้องดังฟังกังวาน
ร่วมขับขานบอกเรื่องเศร้าเล่าบรรเลง

...บรรยากาศโดยรอบมอบความเจ็บ
ฝนลูกเห็บก็หล่นมาพาข่มเหง
ใส่ทำนองคล้องโศกโบกนำเพลง
ร้องรำเองด้วยความเศร้าเคล้าน้ำตา

...มือเขียนไปใจคิดถึงคะนึงนิจ
ผ่านดวงจิตจากหล่มสักสลักหา
ถึงภูซางพะเยาเอ๋ยเคยนำพา
นั่งสบตาครั้งก่อนตอนมีเรา

...ภาพวันวานจางเลือนลอยเคลื่อนจาก
ระยะพรากห่างไกลใจมีเขา
เธอขอจบลบพาอำลาเงา
อดีตเผาคอยไหม้ให้ใจลืม

...โอ้ภูซางน้ำตกอกข้าฯร้าว
ฤทัยหนาวมันสั่นกลั่นให้ดื่ม-
ความช้ำเจ็บเหน็บซากเป็นฉากยืม-
ลบรอยปลื้มครั้งเก่าที่เรามี

...เพราะความไกลนั้นหรือเธอถือว่า
ฉันอุตส่าห์อยู่ใกล้ยังหน่ายหนี
ย้ายอยู่เคียงเพียงรอทอฤดี
จบกันทีเธอฝากฝนหล่นบรรยาย

...โอ้อาลัยภูซางทางเคยรัก
คนหล่มสักหมดสิ้นถิ่นสลาย
รักเคยหวานผ่านมาพามลาย
ลงธารสายแห่งภูซาทางพะเยา...




ตะวันฉาย



  ...ภูซางระทม...


...ฟ้ามืดมน บนหมอก ระลอกเมฆ
ยิ่งวิเวก เวิ้งว้าง สร้างรอยเศร้า
ประทับเทียบ เปรียบติด ในจิตเรา
เหมือนตั้งเค้า น้ำตา รออาดูร

...ยิ่งพระพาย พายพัด สัมผัสผิว
กระทบทิว ปลิวกลับ คล้ายดับสูญ
เพิ่มความหนาว แนบจี้ ทวีคูณ
ช่างเกื้อกูล กำหนด รัญทดทรวง

...คนอยู่ไกล ไหวหวั่น สัมพันธ์สิ้น
หนาวดวงจินต์ ปิ่นอก ตกลงบ่วง
ถูกขวากหนาม ความรัก ปักตำดวง
เจ็บเจียนร่วง หล่นพราก จากยอดภู

...ครั้นฟ้าร้อง ละอองฝน ปนลูกเห็บ
กระหน่ำเจ็บ จนหนำ ระกำขู่
เปียกชุ่มโชก โศกฝน หม่นวิญญู
เหมือนฤดู อกร้าว ช่างยาวนาน

...หวนคนึง ถึงคราว สาวหล่มสัก
สบเพ่งพักตร์ ตักหนุน ละมุนหวาน
กอดตระกอง มองฟ้า ดาราธาร
จวบวิกาล ผ่านผัน มั่นสายใย

...มาบัดนี้ ฤดีร้าง อ้างว้างจิต
เมื่อหมดสิทธิ์ คิดหวน ชวนฝันใฝ่
เขาคงลืม เราแล้ว แก้วขวัญใจ
จึ่งทิ้งให้ ภูซาง ร้างแรมปี.....


***เมฆา...***