ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[จ้อง เจรียงคำ]

o เราจะไปทางออกสุดหมอกควัน o


เราสองคนอาจยังไม่ถึงไหน
มองออกไปเบื้องหน้าฟ้าสลัว
อนาคตคำตอบ..ของครอบครัว
เหมือนหมอกมัวมืดมน..ปนหนาวเย็น

ฉันจับมือเธอมั่น..(เธอสั่นนี่)
เธอคงกลัวสิ่งที่มองไม่เห็น
ครั้งจะไปลูบคลำความลำเค็ญ
ไปเพื่อเป็น..คู่ยากฝากชีวิต

ไปกันเถอะไปเดินเผชิญหน้า
จะเป็นเราหรือว่าฟ้าลิขิต
ก็วันนี้ได้อยู่เป็นคู่คิด
แม้มืดมิดเห็นไหม..ใช่!! ยิ้มเรา

เส้นทางฝันยังไปไม่ถึงไหน
มองออกไปเบื้องหน้า..ฟ้าสีเก่า
แต่มองลึกเบื้องล่างใจบางเบา
เห็นแสงเงางดงาม...เห็นความรัก

และเห็นมือผ่อนคลายจนหายสั่น
เกาะเกี่ยวกันฟันฝ่าอุปสรรค
บอกลาความเดียวดายที่ทายทัก
เราเป็นหลักให้แก่..กันและกัน

ถึงตกต่ำลำบากหลากรูปแบบ
ความเพียบพร้อมคับแคบแทบปิดกั้น
แต่เชื่อว่าถ้ารักแล้วสักวัน
เราจะไปเหยียบฝันเย้ยหยันฟ้า

ความอิ่มหนำจำกัดตามอัตภาพ
แต่อิ่มอาบชิดใกล้เชยใบหน้า
อัตราเร่งแรงหวังอาจยังช้า
ใช้อัตราแรงรัก..ช่วยผลักดัน

อนาคตคำตอบของครอบครัว
เริ่มก่อร่างสร้างตัวทีละขั้น
เราจะไปทางออกสุดหมอกควัน
ไปยลแสงตะวันอันเรืองรอง

......................

เราจะไป...ไปเพื่อ...กันและกัน
เก็บความฝัน ใส่กรอบ...เพื่อครอบครัว


อาร์ตี้

~ วันแห่งความรัก ๒๕๕๔ ~

[ปากะญอ]

มือประครองสองฝันอันอ่อนล้า
มือนำพาสร้างฝันยังอยากไขว่
สองมืออ่อนทอนลงตรงแรงใจ
ยิ่งห่างไกลความฝันกลัวพังลง

หวังหมอกจางเลือนลบพบทางฝ่า
มีศรัทธาเป็นพลังผลักไสส่ง
คว้ามือจับสองมือเจ้าเฝ้าบรรจง
จะร่วมดงหนามปักสร้างรักเรา

มองเบื้องหน้ายังเลือนเสมือนหนึ่ง
เป็นที่พึ่งยามท้อพอเป็นเสา
ร่างภาพฉายตะกายเตือนเกลื่อนเพียงเงา
ที่ซบเซาคือหัวใจใครคนรอ

ขอจับมืออันอุ่นคอยกรุ่นฝัน
ขอจับมือวันท้อแท้แน่แล้วหนอ
ขอจับมือสร้างฝัน...ร้อยพันทอ
เคียงข้างกรอรอยทาง...วางรอยใจ

[Music]

      


เป็นความฝัน..อันไกลแม้ไม่ถึง
แต่เกินครึ่งทางเท้าของเราสอง
เป็นสัญญา..คว้าชัยที่ไตร่ตรอง
แม้เป็นรองผู้ใด?จะไปกัน

เป็นคำมั่น..วันนี้ที่วิเศษ
ไร้ขอบเขตข้างหน้าที่กล้าฝัน
เป็นความหวัง..กลางใจใต้แสงจันทร์
ซึ่งเกี่ยวพันห่วงใยเกินใครมี

เป็นความรัก..บริสุทธิ์ที่ขุดพบ
สร้างทำนบหัวใจไว้กับที่
เป็นที่สุด..ของที่สุดดุจมณี
จากวจีหนึ่งชาย..ที่กลายพันธุ์

* ขอโทษครับพี่..ผมไม่ค่อยได้เจอบทกลอน..ที่มุ่งมั่นเช่นนี้.งด้วยความชื่นชมนะครับ *

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~พลังแห่งรัก~

ปลายอุโมงค์โปร่งแสงด้วยแรงรัก
สิ่งเหนื่อยหนักพักลงตรงไออุ่น
หนึ่งรอยยิ้มพริ้มมาช่างการุณ
อยากขอบคุณความดีที่ให้กัน

เมื่อผู้ชายคนหนึ่งซึ่งสับสน
ติดใต้มนต์กลโลกอันโศกศัลย์
มีทรงจำน้ำตาสุดจาบัลย์
ฝืนอดกลั้นก้าวไปไร้ทิศทาง

คืนหนาวเหน็บเจ็บทรุดสุดโหดร้าย
ฉันทอดกายถดท้อรอฟ้าสาง
มันอ่อนล้าจิตซมลมเบาบาง
บนทางร้างหัวใจไร้ผู้คน

แสงอรุณกรุ่นกายสลายหมอก
เธอเดินออกจากม่านผ่านสายฝน
แล้วยื่นมือยื้อยุดจุดแรงดล
พาฉันพ้นความฝันอันมืดดำ

ในรอยยิ้มปริ่มสุขปลุกความหมาย
ที่สลายหายไปในความช้ำ
เธอลบล้างสร้างบททดทรงจำ
พร้อมตอกย้ำสัญญาว่านานเนาว์

กลิ่นเยื่อใยละมุนกรุ่นดวงจิต
เข้าลิขิตสองใจใต้คืนเหงา
ให้ผกผลินบินคู่สู่รักเรา
จบความเหงาเศร้าฝัน..นิรันกาล

O

ขอขอบคุณความรักทุกๆหัวใจ ที่มอบมาให้ผมมีแรงสู้อยู่เสมอ

บอม ซอง ดุ๊ก