ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปากะญอ]

วันเวลา มาพราก ฝากให้เจ็บ
กาลคอยเย็บ ลบรอยไหม้ ที่ให้หมอง
คราบน้ำตา ยังรินไหล นัยน์ตานอง
หาใครมอง คอยเห็นใจ ก็ไม่เจอ

รักเพื่อแลก กับเจ็บ เก็บมาฝัน
รักแปรผัน เพราะคำลวง บ่วงเสนอ
รักจากใจ เขาก็ลืม ปลื้มละเมอ
ภาพรักเบลอ เธอแบ่งปัน  ให้ฝันรอ

เมื่อรักมาก  เลยเจ็บ เย็บไม่หาย
เมื่อรักกลาย  จึงทุกข์ทน  ไม่พ้นหนอ
เมื่อรักล่ม ห่มเหน็บ  เจ็บพะนอ
เมื่อเธอขอ  จากลา  มาบรรยาย

สิ้นน้ำคำ  พร่่าลง  เธอคงจาก
สิ้นสวาท  ฝากช้ำ  ย้ำไม่หาย
สิ้นรสรัก  พักวาง  บนทางกาย
สิ้นสลาย  พร้อมเวลา  ฆ่าทั้งเป็น

ขอเอารัก แลกเจ็บ มาเก็บช้ำ
หน่วยความจำ  ฝังราก  ฝากให้เห็น
หน่วยสำรอง  จ้องบันทึก  นึกเช้าเย็น
ไหลกระเส็น คือน้ำตา  พาอาลัย

ถึงใจจาก  ซากคอย  กี่รอยแผล
ถึงใจแช่  น้ำหนอง  ครองหวั่นไหว
ถึงใจช้ำ  ดำด่าง  ต่างหทัย
เจ็บเพียงไร ขอคืนกลับ  นับวันลืม   


 

 

[เมฆา...]

<a href="http://www.youtube.com/v/D-EQqnvjdQU&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/D-EQqnvjdQU&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

!...นางฟ้า?..!

…คิดเสมอ เธอเป็น เช่นนางฟ้า
สวยโสภา ตาหวาน เสียปานนั้น
จนตกหลุม ทุ่มใจ ให้หมดพัน
ไยแปรผัน เพียงช่วง ห้วงข้ามคืน

...กว่าจะรู้ เดียงสา ว่าหลงผิด
ก็ตอนติด หล่มตัด เกินขัดขืน
มันสาหัส สากรรจ์ หวั่นจุดยืน
จะแตกตื่น ลื่นตก เพราะอกบาง

...ถูกเธอหลอก หยอก-ลอง เป็นของเล่น
โดยไม่เน้น รักจริง กะทิ้งขว้าง
ทั้งที่ฉัน รักแท้ ไม่แปรทาง
แต่กลับร้าง คว้างชม สมควรโดน!

...ไยโง่เง่า เต่าตุ่น สมุนหนอ
เห็นความสวย สอพลอ คิดห้อโหน
หวังพิชิต จิตเธอ กลับเผลอโดน
กะสวมโขน แท้เป็นเขา  เศร้าสิ้นดี

...กินน้ำตา ต่อเถอะ อยากเลอะนัก
ให้กระอัก รักร้าย หลุดหายหนี
เอาให้มัน สาใจ ไปเป็นปี
จะได้รู้ เสียที นี่พิษเธอ….



***เมฆา...***

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~รัก~

ดั่งทหารหาญกล้าฝ่าระเบิด
สิ่งที่เกิดตอนจบคือศพยุ่ย
ความหยิ่งศักดิ์รักพร้องจำต้องลุย
ร่างกระจุยผุยผงแต่คงไทย

ถ้าแบบนั้นมันดีและมีเกียรติ
คงไม่เครียดเก็บกลั้นให้หวั่นไหว
หอบยื่นหมูแลกไก่ใจแลกใจ
กลับไม่ได้ดั่งฝันคำสัญญา

เธอบิดรักหักเหลี่ยมแบบเหี้ยมโหด
พร้อมกล่าวโทษโกรธก่อข้อกังขา
ชี้ฉันน้อยด้อยไปไร้อัตรา
อย่าเอาหน้าค่าเปรียบมาเทียบรอย

ฉันลงทุนหมุนรักจนหนักหน่วง
แต่หุ้นร่วงพ่วงช้ำทำให้หงอย
เลยเฝ้าตักรักช้อนก่อนล่องลอย
แม้นหายจ้อยช่างมันฉันยอมทน

ดั่งทาสซื่อถือสัตย์มิขัดข้อ
แม้นด่าทอเฆี่ยนหวายมิคายบ่น
แม้นผลักไสไล่ส่งยังคงตน
นั่นเพราะมนต์รักกลุ้มรุมเร้าใจ

ใต้ความปวดรวดร้าวหนาวสะบั้น
ใต้โทษทัณฑ์พันหมื่นคืนหลับไหล
เกิดดินแดนแสนงามฉันข้ามไป
สู่ฝั่งใจแห่งเธอเสมอกาล

หากเคยรักปักใจคงได้รู้
ว่าฉันสู้ทำไม?ไยห้าวหาญ?
เป็นความรักหนักแน่นแสนยาวนาน
หรือเพียงโง่ดักดาน...คงรู้เอง

O


บอม ซอง ดุ๊ก

[จะไม่เด็ด]

พิษรักร้ายเสียจริงยิ่งซ่อนเร้น
ให้กลายเป็นช้ำหนองจนหมองศรี
พิษแห่งรักพาชายหนุ่มกลุ้มฤดี
ดั่งว่ามีหอกปักอกตกเลือดตาย

...แบบว่า..อ่านไปได้แต่เศร้า..ชีวิตก็เป็นอย่างนี้แหละนะ

[ตะวันฉาย]

...ทางรักตัน  ผันกลาย สลายล่วง
ยื้อใจห่วง  พังลง  มิสงสัย
ทางรักแยก  แตกสาย  มลายไป
สู่ทางใหม่  ที่ดีเลิศ  เปิดนำรอ

...เสียงระฆัง  ดังเตือน  เหมือนถูกน็อค
ใจโดนล็อค  ล้มทั้งยืน  ไร้คืนหนอ
ถูกกระแทก  แลกเจ็บ  เก็บพะนอ
ราตรีทอ  เฝ้าคร่ำครวญ ให้หวนคืน

...เมื่อหัวใจ  รักมาก  หากจะหัก
เก็บใจภักดิ์  ซื่อตรง  ยังขมขื่น
สู่ภาพฝัน  วันเก่า  คอยเข้ายืน
เทียวหยิบยื่น  ฝังลง  ตรงใจเรา...

[บ้านริมโขง]

"รักแลกสุข"

รักแลกสุขทุกข์เศร้าเจ้าต้องจาก
ลงทุนมากทุ่มเทไม่เหหาย
เอาหัวใจถอดวางลงข้างกาย
ด้วยมุ่งหมายรักสุขใช่ทุกข์ตรม

มอบด้วยมั่นฝั้นเกลียวคนเดียวนี้
ไม่ใยดีใดอื่นให้ขื่นขม
ขอแลกสุขจากรักมาพักชม
อยากสุขสมจากศรัทธาครารักเธอ

หากรักแลกแจกเศร้าไม่เอาแล้ว
ให้กินแห้วแล้วลาในคราเผลอ
สู้เก็บรักซ่อนไว้ไม่ให้เจอ
ทุกข์นะเออ..แต่รัก..พักกับตน

ยังดีกว่ารักวางกลางใจเจ็บ
ยังถูกเหน็บรักง่ายคล้ายสับสน
รักตัวเองดีกว่าไปรักคน
“รักแลกเจ็บ” จึงไม่สน..ให้หม่นใจ.

"บ้านริมโขง"

[ไพร พนาวัลย์]

แม้จะเจ็บเพียงใดขอให้รัก
จะฟูมฟักภักดีถ้ามีเจ้า
อยู่ห่างห่าง อย่างห่วงห่วงแม้ควงเงา
ก็มันอยาก หลงรักเขา ทำไมล่ะ?

เพราะความดีของเจ้าเข้ารึงรัด
สาระพัดน้ำใจ ใช่..!สวยสะ
เฝ้าค้ำชูดูแลดั่งแม่พระ
รักมากนะขอบอกไม่หลอกอำ

เจ็บแค่นี้ยังน้อยเพียงก้อยเกี่ยว
ขอรักเดียวเพียงเจ้าทุกเช้าค่ำ
ขอเพียงแค่มองมาอย่าใจดำ
ถึงจะช้ำเพียงใดไม่เคยกลัว

ขอเอาเจ็บเข้าแลกแบกความช้ำ
เชิญกระหน่ำให้สนุกรุกยวนยั่ว
แล้วอย่าลืมสงสารมานที่มัว
ขอเพียงตัวของเจ้าอย่าเศร้านาน



"ปรางค์  สามยอด"