ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไม่รู้ใจ]

เจ็บ ทุกครั้ง ทั้งใจ ให้หม่นหมอง
ยามลอบมอง เธออยู่ คู่กับเขา
เพราะ เหตุใด ไม่จำ ช้ำนะเรา
ยังเป็นเงา ตามติด ชิดทุกที
ว่า จะทำ ลืมเลือน เสมือนห่าง
ไกลกันบ้าง ต่างคน พ้นวิถี
รัก มากเกิน หลงคำ พร่ำวจี
ทุกอย่างที่ ใฝ่ฝัน นั้นไม่จริง

เจ็บ อีกหน ทนเถิด มันเกิดแล้ว
ทำใจแน่ว แน่เรา ถูกเขาทิ้ง
เพราะ คำพูด จากกัน มันอ้างอิง
ด้วยบางสิ่ง ที่แฝง แสดงมา
ว่า จะลืม คำมั่น สัญญากล่าว
กับเรื่องราว คราวผ่าน นานหนักหนา
รัก ตัวเอง มากนิด จึงคิดลา
อย่าพบหน้า ตาเลย ขอเมินไกล

ไม่รู้ใจ

[ทอฝัน]

...เจ็บเพราะรักพักใจไว้ตรงนี้
ตรงที่มีฉันอยู่คู่เคียงใกล้
ตรงที่มีคนหนึ่งซึ่งห่วงใย
ตรงที่ไร้มลพิษคอยติดตาม

...ฉันคนเดิมเติมทุนเพื่อหนุนเอื้อ
เธอจะเชื่อหรือไม่ใช่ต้องถาม
วางหัวใจเรียงร้อยเป็นถ้อยความ
มอบคนงามโฉมตรู"ไม่รู้ใจ"...


..................แจมด้วยความคิดถึงนะฮะ..//ดรีม

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

เจ็บเพราะรักรักไปทำไม เจ็บ
เหมือนถูกเล็บเหน็บใจ ใครจะเหมือน
เตือนใจตัว มัวหลง ยังคงเตือน
คิดบิดเบือนเชือนเฉย   ก็เคยคิด

ชอกช้ำจริงหญิงทำให้ช้ำชอก
ผิดที่บอกรักเธอ...ฉันเพ้อผิด
นิดเดียวแท้แม่เจ้า..เศร้าเนืองนิตย์
พอรู้ฤทธิ์ผิดหวัง...ชั่งใจพอ

รักเหลือเกินเดินถามถึงความรัก
ขอรู้จักได้ไหม...แค่ใจขอ
รอเธออยู่รู้เปล่า...ใครเฝ้ารอ
ช้ำแล้วก็  ขอลา  ดีกว่าช้ำ.....

[ฉันเอง]

อันคำว่ารัก จะหักห้ามทำไม่ได้
เหตุที่หัวใจ ทำอย่างไรไม่ได้ผล
ไร้การบังคับ ให้มาดับที่จิตตน
ยากจะหลุดพ้น ต้องทนเจ็บไปอีกนาน

มีใครอีกไหม ที่พอใจจะให้รัก
ได้พอรู้จัก วางใจมาถ้าสงสาร
มอบความรักนี้ เท่าที่มีตลอดกาล
โปรดได้บอกขาน ขอเจือจารหารรักเรา


ฉันเอง..

[พรายม่าน]

เพราะรักมากอยากเก็บจึงเจ็บมาก
เจ็บเพราะจากยากเพราะใยไหม้เพราะหม่น
เหมือนจะแตกแหลกหลุดให้สุดทน
จะสอนตนกลใดให้ใจรัก

ถ้าเจ็บซ้ำย้ำรอยต้องปล่อยเจ็บ
ยิ่งห่วงหวงหน่วงเหน็บยิ่งเจ็บหนัก
ให้เวลาพล่ากลบเพื่อหลบพัก
ไม่เหนี่ยวยุดฉุดผลัก ให้รักตาม

หลังฟ้าหม่นฝนมาคือฟ้าใส
อย่าทดท้อรอไหม้ให้ใครหยาม
มีร้อยฝันพันมิตรคอยติดตาม
จะรองามตามเหลือไปเพื่อใคร

พรายม่าน
สันทราย
๑๓.๐๒.๕๔

[มัสยาหลงเหยื่อ]

เจ็บวันนี้ไม่เสียใจเมื่อได้เจอ
เพราะรักเธอเข้าแล้วห้ามไม่ไหว
ทนกับรักที่เจ็บปวดกันต่อไป
จะทุ่มเทให้หมดใจเลยคอยดู

เจ็บยังไงก็ดีใจที่ได้รัก
ถึงอกหักแทบตายก็ยังไหว
เธอไม่สนไม่แคร์ช่างปะไร
ขอแค่ได้แอบรักก็เพียงพอ

เมื่อรักนี้ไม่อาจจะเปิดเผย
ก็จะรักอย่างเคยไม่หน่ายหนี
เธอจะรู้บ้างไหมนะคนดี
ว่าวันนี้มีคนหนึ่งแอบรักเธอ

[กาญจนธโร]

  เช็ดน้ำตาคว้าโน้ตบุ๊ค         ปลุกใจเหงา
อารมณ์เศร้าเอามาแปร          เป็นอักษร
หมดทั้งใจดวงเก่าเก่า          ที่ร้าวรอน
กลั่นเป็นกลอนวอนบอกข่าว   เขาคนดี
  ใจของฉันอันน้อยน้อย         ยังคอยรัก
ถึงช้ำหนักสักปานใด          ไม่หน่ายหนี
แม้สิ้นหวังอกพังหัก            รักอยู่ดี
รักอย่างที่ไม่หนีห่าง            อยู่ข้างเธอ.....
 
 

[ปรางทิพย์]

เพราะความรักมักเร้นมิเช่นฝัน
ด้วยเรานั้นสรรหามาเสนอ
หวังมอบใจให้เขาเฝ้าละเมอ
คำวอนเพ้อเผลอไผลไร้นิยาม

ยามประสบพบกันต่างฝันหวาน
เชื่อมสะพานสานใยไร้คำถาม
แม้คำลวงห่วงหาไล่ล่าตาม
แล้วเลยข้ามหยามเหยียดถ้อยเกลียดชัง

ลืมคำหวานซานซมขื่นขมนัก
โอ้ว่ารักมักหลงเช่นกรงขัง
หมายยึดยื้อดื้อจิตริดพลัง
เหมือนฉุดรั้งสั่งการณ์ประหารใจ

รักจึงร้าวหนาวจิตด้วยฤทธิ์หวง
ดุจดังบ่วงทวงถามความสาไถย
เสียงสะอื้นคืนวันที่ผันไป
จากคนไกลใครหนึ่งเคยซึ้งกัน

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

ก็เพราะรักจึงเจ็บและเหน็บหนาว
เมื่อถึงคราวเขาเมินระเหินแหง
เขาไม่รักเราหรอกบอกแจกแจง
คราวสำแดงเข้าทาง"รักข้างเดียว"

เห็นเขาเดินถือแขนแสนหดหู่
เขาควงคู่เรื่อยไปพาใจเปลี่ยว
เขาไม่สนเพียงคิดสักนิดเดียว
แค่เฉลียวเอี่ยวใจก็ไม่มี

ตาละห้อยคอยหาเมื่อคราสุข
พอเริ่มทุกข์จิตเศร้าเราหมองศรี
เรารักเขาฝ่ายเดียวเปลี่ยวทั้งปี
โอ้ชีวีนี้ดับอาภัพปลง

เจ็บเพราะรักทุกคราอนาถา
ครั้นมองหาความรักจักลุ่มหลง
ก็มีแต่เสียใจบรรลัยลง
รักขาดรุ่ยผุยผงส่งโลกันตร์

น่าสงสารมารจิตลิขิตรัก
โศกเศร้าหนักเหนื่อยใจหทัยสั่น
ความปวดใจร้าวรานเมื่อวานวัน
บัดนี้นั้นยังพบมิลบเลือน

บัณฑิตเมืองสิงห์

[ไพร พนาวัลย์]

เพราะว่ารักเป็นพิษแผลงฤทธิ์ร้อน
มิผันผ่อนอ่อนไหวใจลุ่มหลง
รักเร่งรีบบีบใจให้ยืนยง
คาดว่าจะมั่นคงตรงต่อกัน

พอรักหน่ายคลายคลอนต้องนอนเศร้า
เพราะคาดเดาเขาดีเป็นที่มั่น
พอผิดหวังพลั้งพลาดดั่งฟาดฟัน
จึงคิดสั้นบั่นทอนจนอ่อนแอ

จึงคอยบอกอย่ารักอย่างมักง่าย
แม้เดียวดายยังอยู่ดูให้แน่
พูดคุยกันมั่นเหมาะเจาะดวงแด
อย่าเพียงแค่ศรัทธาแล้วมา..รัก

ดูให้ทั่วทุกมุมอย่ารุมเร้า
อาจมีเน่าข้างในใครรู้จัก
ฟังกับหูรู้กับตามาทายทัก
ให้เวลา,เว้นวรรค,ค่อยตักตวง

เมื่อยอมรับกันแล้วดุจแก้วเปราะ
ถ้าหมั่นเคาะแตกได้ใครห่วงหวง
เข้าใจกันอภัยกันเจอวันกลวง
แล้วจึงถ่วงถักทออย่างพอดี

เพราะคาดหวังเกินไปจึงใจเจ็บ
ยังจะเก็บเอาไว้ให้คอยจี้
จงปล่อยวางข้างลงปลงเสียที
มอบรักนี้เป็นบทเรียน...เฆี่ยนให้พอ.!!

 

"ปรางค์  สามยอด"

[บ้านริมโขง]

เจ็บ ทุกครั้ง ทั้งใจ ให้หม่นหมอง
ยามลอบมอง เธออยู่ คู่กับเขา
เพราะ เหตุใด ไม่จำ ช้ำนะเรา
ยังเป็นเงา ตามติด ชิดทุกที
ว่า จะทำ ลืมเลือน เสมือนห่าง
ไกลกันบ้าง ต่างคน พ้นวิถี
รัก มากเกิน หลงคำ พร่ำวจี
ทุกอย่างที่ ใฝ่ฝัน นั้นไม่จริง

เจ็บ อีกหน ทนเถิด มันเกิดแล้ว
ทำใจแน่ว แน่เรา ถูกเขาทิ้ง
เพราะ คำพูด จากกัน มันอ้างอิง
ด้วยบางสิ่ง ที่แฝง แสดงมา
ว่า จะลืม คำมั่น สัญญากล่าว
กับเรื่องราว คราวผ่าน นานหนักหนา
รัก ตัวเอง มากนิด จึงคิดลา
อย่าพบหน้า ตาเลย เมินเฉยไกล

ไม่รู้ใจ

เจ็บจริงหรือคือรักปักจนเจ็บ
เจ็บที่เล็บหรือเจ็บลึกสึกหรอไหม
โดนพิษรักหักดิบขลิบหัวใจ
หรือโดนใครเขาหลอกเลยบอกตรม

ใยโทษรักนักหนาที่พาเจ็บ
ใยไม่เก็บเหตุการณ์ที่ผ่านขม
ใยเผลอไผลให้พลาดขาดชื่นชม
ใยต้องจมกับอดีตที่กรีดใจ

อย่าโทษเลยเคยรักแล้วหักทิ้ง
หากรักจริงรักร้างห่างไปไหน
น่าจะเจ็บเพราะตนรักล้นไป
ไม่แก้ไขให้สมเลยตรมทรวง

“รัก” นี่เขาอยู่นิ่งสิ่งเลอค่า
เมื่อคนมาหาเขาเฝ้าห่วงหวง
“รัก” จะคอยชี้นำคำ “รัก” ลวง
เมื่อช้ำทรวงอย่าโทษ...โกรธ “รัก” เลย

"บ้านริมโขง"

[สมนึก นพ]

เจ็บ ครั้งนั้น ฉันรู้ สู้ขอแบ่ง
เพราะ ไปแกล้ง ใครมา หารู้ไม่
ว่า ตัวหล่อน ช้ำชอก ยอกหัวใจ
รัก ด้วยไง รับไว้ หมายเยียวยา

เจ็บ ปวดลด สดชื่น ระรื่นยิ่ง
เพราะ ทุกสิ่ง เฝ้าอยู่ รู้รักษา
ว่า เขาปวด รวดร้าว เศร้าอุรา
รัก ด้วยนา ว่าเขา คงเข้าใจ

เจ็บ แผลเก่า ทุเลา เฝ้าจนหาย
เพราะ ไม่สาย รู้แท้ ทางแก้ไข
ว่า อกหัก รักหลอน หล่อนเป็นไป
รัก กันใหม่ เถอะนะ จะมั่นคง

เจ็บ ย้อนเรา เข้าให้ ได้หม่นหมอง
เพราะ หวังครอง ป้องภัย ด้วยใหลหลง
ว่า ใจเดียว เกี่ยวหมาย ให้ยืนยง
รัก สุดลง หล่อนหน่าย หลายความมี

เจ็บ เราเจ็บ เหน็บนาม หล่อนหยามเหยียด
เพราะ รังเกียจ ใช่ไหม ไถ่ถามนี่
ว่า สัญญา ก่อนเก่า เข้าใจดี
รัก คนที่ ไม่รู้ใจ ได้ช้ำทรวง.

ด.ช. นพ

[ดอกกระเจียว]

มีน้ำบัวบกยกมาตั้งฉลอง
เมื่อคราวต้องเสียใจให้โศกหาย
ดื่มคำนับเลิกอาลัยไม่เสียดาย
มาเนืองหนุนวุ่นวายในชอกช้ำ

มาเถิดหนาคราใครที่ใจเจ็บ
ลดหนักเหน็บคลายได้ให้อิ่มหนำ
เก็บใบบัวบกมาไว้อยู่หลายกำ
บี้ขย่ำน้ำมาเป็นยากิน

เติมน้ำตาลหวานหอมพร้อมอร่อย
รสเลิศลอยจริงหนอคลอถวิล
ดื่มเพื่อลืมรักโรยหลุดโบยบิน
ส่งยุพินจงโชคดีพี่ขอลา


ดื่ม..เอื้อก


 

[ไม่รู้ใจ]

ขอขอบคุณ ทุกท่าน ที่ผ่านมา
แจมภาษา กานท์กลอน อ้อนไพเราะ
ด้วยถ้อยคำ ร้อยเรียง เพียงพอเหมาะ
ให้จำเพาะ รู้ซึ้ง ถึงไมตรี

จะเจ็บนาน กี่หน ก็ทนได้
ถึงจะไร้ รักห่าง ข้างกายหนี
แต่ยังไม่ สูญสิ้น ถิ่นเพื่อนดี
น้ำใจมี มากล้น คนบ้านกลอน (ไทย)

ไม่รู้ใจ

ขอขอบคุณ ทุกๆท่าน ที่มาร่วมแจมทู้ นะคะ

[มัสยาหลงเหยื่อ]

ใช่ว่าเราไม่เคยมีความรัก



เราอกหัหมาแล้วตั้งหลายครั้ง



หลายเหตุผลที่ทำให้รักเราพัง



แทบทุกครั้งต้องร้องไห้จนฟูมฟาย



มาวันนี้ได้มาเจอกับคนหนึ่ง



เขาดื้อดึงเอาแต่ใจชอบดื้อรั้น



มีหญิงอื่นหลายคนมาพัวพัน



จนไม่รู้ว่าเรานั้น..คืออะไร



เธอก็บอกว่ารักเรามากที่สุด



ให้เธอหยุดตรงที่ฉัน..จะได้ไหม



ทุกวันนี้ยอมรับว่าทำใจ



ไม่รู้ว่าวันไหน..เธอจะลา



กลัวจะเจ็บอย่างเดิมที่เคยผ่าน



ไม่ชำนาญหากโดนทิ้งอย่างไร้ค่า



รักกันนานๆนะ...ขอภาวนา



คนบนฟ้าอย่าให้เราพรากจากกัน



ถึงตัวเราทะอะไรไม่เข้าตา



จะพูดจาอะไรไม่เข้าหู



วันทั้งวันฟังแต่มึงกะกู



ใจก็สู้ขอแค่ได้อยู่เพื่อรักเธอ