ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[(ฟ้า) มารสุรา]

ตวัดช้อนร่อนลงผงเข้มข้น
น้ำตาลป่นเทถั่งไปยังถ้วย
สาดครีมเทียมเยี่ยมลิ้มปิ่มระทวย
หนมปังด้วยช่วยเผาเอาแบบเกรียม

ขอกาแฟ(รสโหดๆ)ที  วันนี้เครียดครับเฮียดำ

[tina]

แม้วันนี้ มีคน ด้นเดินทาง
วันหยุดว่าง ต่างจังหวัด รถขัดแน่น
ส่วนตัวน้อง ต้องทำงาน หลังอานแอ่น
ยังยิ้มแป้น แก่นกะลา หน้่าที่รอ

จึงพักแวะ แคะออมสิน มากินที่ร้าน
หายไปนาน พาลหลงลืม เครื่องดื่มหนอ
มีอะไร ให้จัดมา อย่ารั้งรอ
ตามด้วยขอ เค้กช๊อก ม๊อคคาโรย

แต่สั่งไป ใยนาน แทบคลานหิว
ท้องขอดกิ่ว นิ้วมือสั่น พลันหิวโหย
เดินไปค้น จนทั่วห้อง แทบต้องโกย
คนร้องโอย ด้วยถูกเหยียบ แทบเรียบจม

ไหนมาหลับ พับแอบ แนบอิงหลัง
หรือว่ายัง มิได้กิน กาแฟขม
หรือใส่เพิ่ม เติมน้ำตาล ปนหวานนม
กาแฟขม ไม่ออกฤิทธิ์ เลยติดนอน........



เจ้าของแอบหลับซะแล้วว ว ว ว


 

[ต้นก้ามปู]

กลิ่นกาแฟเดินทางมากลางอากาศ
ลงจอดทอดสนิทในโพรงจมูก
เริ่มปฏิบัติการกระตุ้นตื่น
เปิดเปลือกตาสิผู้งัวเงีย!

ต้นก้ามปู
20/5/54

[สมนึก นพ]

หาหมอฟันวันก่อนนอนรอนัด
เฝ้ากอดบัตรโรงพยาบาลมันไม่หาย
ปวดเจ็บจี๊ดขึ้นสมองสองตาลาย
คงอีกหลายวันหนอต้องรอทน

จิบกาแฟนิดหนึ่งถึงหน้าเบี้ยว
มันปวดเสียวขึ้นมาพาหมองหม่น
ร้านกาแฟลูกค้ามาหลายคน
สาละวนดื่มทานด่วนงานมี

อยากเข้านั่งด้วยนั้นหวั่นใจนัก
โดนถูกผลักถูกหยันวันก่อนนี่
ว่าเกะกะในร้านพล่านสิ้นดี
เงื้อจะตีด้วยนะหนีผละทัน

ลูกค้าเก่าป่วยมาไม่ช้าหาย
อย่าคิดหน่ายเลยนาค้าขายนั่น
ในวันนี้โชคหนุนบุญอนันต์
เจอหมอฟันรับรักษามาใกล้เรือน

คงจะหายแม่นแท้แน่ที่หมอ
ไม่คิวต่อส่อยาวก้าวไกลเพื่อน
ถ้าฟันหายแล้วหนาไม่ช้าเชือน
มิต้องเตือนมาดื่มนากาแฟดำ.

นพ

[(ฟ้า) มารสุรา]

กาแฟไฟได้รสซดวันศุกร์
ลืมความทุกข์ปลุกจิตคิดสุขสันต์
พักกายาคราเหนื่อยเมื่อยหลายวัน
หฤหรรษ์วันเสาร์เมาฮาเฮ

จิบเข้มๆเต็มตื่นลุยคืนนี้
งานปาร์ตี้มิดไนท์ได้สรวลเส
กับพี่น้องถองไปไม่รวนเร
โอ้วFriday  Happyแน่กาแฟไฟ

(ฟ้า) มารสุรา

[รพีกาญจน์]

ใกล้สิ้นเดือนเหมือนสิ้นใจได้ค่าจ้าง
เป๋าเคยว่างไร้แบ๊งค์บัตรแสนอัดอั้น
วันนี้ยิ้มกระหยิ่มใจมีใบพัน
โอ สวรรค์เลยลาลับคืนกลับมา

คิดถึงนักแวะทักทายสหายเก่า
ไหนละเจ้าของร้านวานตามหา
ไหนสาวสวยช่วยเสิร์ฟเลิฟน้องยา
ไหนสาวซ่ามาช่วยล้างถ้วยจาน

ลูกค้าแขกแปลกสิ้นดีอยู่ที่ไหน
ขาประจำขาทั่วไปไม่เข้าร้าน
คงเตลิดเริ่มเปิดเทอมเริ่มทำงาน
เงียบวังเวงเหมือนสุสานร้านกาแฟ

รพีกาญจน์ 59

อาดำ อั๊วะชงเองก้อล่าย ส่ายนมเยอะๆ

[กาแฟดำ]

ยังตราตรึงซึ้งในไมตรีมอบ
ฤทัยตอบขอบคุณการุณเหลือ
บ้านหลังนี้มีน้ำใจให้เหลือเฟือ
เปี่ยมความเอื้ออาทรในกลอนกานท์

ขอจดจำจารไว้ในใจนี้
ทุกวจีที่เริงร่าพาสนาน
ทุกบทถ้อยร้อยถักปักดวงมาน
จะกี่กาลผ่านไปจะไม่เลือน

ก้อนสะอื้นตึ้นตันพลันจุกอก
จะหยิบยกอย่างไรคงไม่เหมือน
จำต้องห่างร้างไกลใช่แชเชือน
ดั่งถูกเฉือนเชือดใจให้วางวาย

เถิดเหตุผลร้อยพันช่างมันเถิด
เพียงอยากเปิดโปงใจให้สหาย
ความจริงใจไม่เคยลับไม่กลับกลาย
ต้นจนปลายคิดร้ายใครนั้นไม่มี

สะท้านเทือนเรือนใจอาลัยนัก
แต่จำหักลาไกลในหน้าที่
คงถึงครากล่าวลากัน ณ ตรงนี้
ซับไมตรีที่ฤทัย..ไว้นิรันดร์

กาแฟดำ

ปล. พี่น้องผองเพื่อนที่สนิทกันก็อย่าได้โกรธกาแฟดำเลยนะ
      ขอถือเนื้อที่ตรงนี้อำลา..ขอบคุณมาก ๆ จากใจ..และจะขอเก็บไมตรีไว้แนบใจจนวันตาย
      พูดอะไรไม่ออกแล้วอ่ะ..บ๊าย-บายครับ

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

หากจะลา  จากไกล  ไปแบบนี้
ใครกันพี่  ที่ทำ  ช้ำเศร้าหมอง
มาลากัน  อย่างนี้  น้ำตานอง
ใจขอร้อง  กลับมา  ยังบ้านเรา

เพราะไม่รู้  สาเหตุ การลาจาก
คำออกปาก  จากพี่  ทำน้องเศร้า
ไม่ยอมบอก  น้องนี้  ต้องคิดเอา
จะให้เฝ้า  นั่งรอ  ท้อหรือไร

หากคิดถึง  ดั่งคำ  ที่พร่ำมา
จงอย่าช้า  ลงกลอน  วอนหวั่นไหว
น้องจะรอ  พี่ชาย  แม้ห่างไกล
แต่แค่ใกล้  เพราะใจรัก  "อักษรา"

พระอาทิตย์อัสดง

พี่ชาย หนูไม่รู้สาเหตุ ทำให้พี่ต้องไป แต่ที่รู้เรารัก "อักษร" เหมือนกัน
และเราก็รักที่จะเป็นแบบนี้ ทำไมไม่บอกน้องสักคำแล้วก็ไปแบบนี้ล่ะค่ะ
ถ้าหากน้องและ คนที่พี่สนิทด้วยมีความหมายกับพี่จริง ขอให้กลับมาค่ะ
น้องดง จะรอ พี่รู้นิว่า จะหาน้องดงได้ที่ไหน "บ้านกลอนไทยเท่านนั้น"
 

[tina]

ใยหนีร้าง ห่างไกล ไปกันหมด
เหมือนกะตด มิลดหาย คลายกลิ่นหอม..
จากไปงี้ มิมีใคร จะใคร่ยอม
คงถูกซ้อม เป็นแน่ กาแฟดำ

(แซวนะคะ ..ยิ้มๆค่ะ )

แล้วร้านนี้ จะมีใคร ให้ทำต่อ
ลูกค้ามา นั่งรอ ขอหม่ำๆ
กาแฟนม ขนมนิดหน่อย อร่อยล้ำ
ใครจะทำ กาแฟดำ มาตอบเลย...

ไหง มาทิ้งกันอย่างนี้้...........



 

[ไม่รู้ใจ]

กดน้ำร้อนหนึ่งแก้ว
แล้วเติมกาแฟหนึ่งช้อน
ตามด้วยคอฟฟี่เมตและน้ำตาลอ่อนอ่อน
ก่อนจะลงมือจิบกาแฟ
หากเธอเคียงข้าง
กาแฟคงหวานกว่านี้
หวานทั้งทั้งที่ไม่ต้องเติมน้ำตาลก้อน
หากเธอกำลังง่วงหงาวหาวนอน
จิบสิ จิบความคิดถึงของฉันสักหนึ่งช้อนกาแฟ

ไม่รู้ใจ

ที่มา :   รวมบทกวี แห่งความรัก ความหวัง ความฝันฯ
โดย "กุดจี่" พรชัย  แสนยะมูล

[(ฟ้า) มารสุรา]

มุมกาแฟแม้ลิ้มผ่านพาลคิดถึง
เป็นมุมหนึ่งในบ้านกลอนอันอ่อนหวาน
ปนความขมผสมมันพลันจิตบาน
ชิมรสผ่านซ่านชิวหาพาภิรมย์

อาเฮียดำน้ำใจกว้างช่างประเสริฐ
ปรุงบรรเจิดเลิศสิ่งล้ำนำผสม
ผ่านกานท์กลอนทั้งร้อนเย็นเห็นชื่นชม
เป็นคำคมดมด่ำดื่มปลื้มแดดวง

หากคิดถึงซึ้งจิตถึงมิตรเก่า
กลับมาเล่าเปิดใหม่อย่าได้ห่วง
ยังติดไว้ใจประทับกับร้านรวง
อย่าเลยล่วงลับไปไม่กลับมา

ว่างเมื่อไหร่   ก็กลับมาเปิดร้านเหมือนเดิมนะอาเฮีย   อั๊วะจะรอ


(ฟ้า) มารสุรา

[แป้งน้ำ]

อิจฉาถ้วยกาแฟ
ได้รับจุมพิตจากคุณตั้งแต่เช้า
กี่จุ๊บนะ . .. กว่าถ้วยจะว่างเปล่า
อยากถูกคุณจุมพิตแผ่วเบา . .. แบบนั้นบ้างจัง~*

[พรายม่าน]

สามเดือนล่วงเลยไปช่างไวนัก
“อยากขอพักมุมสงบพบความฝัน”
"ห้องเล็กเล็กสร้างไว้"หยากไย่พัน
เหลือแต่วันโหวงว่างกลางฝนพรำ

ไม่มีที่ลงกลอนตอนไม่เก่ง
ไม่มีคนฝากเพลงบรรเลงขำ
ไม่มีข่าวคราวใครให้ใครจำ
ไม่มีคำย้ำหยอกคอยบอกกลอน

ทิ้งกระทู้ไม่น้อยสี่ร้อยกว่า
กับเวลาเจ็บร่ำไว้พร่ำสอน
ไม่เหลียวหลังสั่งว่าให้อาวรณ์
เหลือแต่รอยรอนรอน ที่กร่อนใจ

ห้องเล็กเล็กคงร้างบนค้างฝัน
บนเศษซากจากวันอันไสว
กับนามหนุ่มซุ่มแรงเหมือนแสงไฟ
แหละรสคำด่ำได้ กาแฟดำ

พรายม่าน
สันทราย
๒๘.๐๕.๕๔

[รพีกาญจน์]

เมื่อปวดหัวตัวร้อนนอนไม่หลับ
มีไข้จับสับสั่นขวัญผวา
เหงาอกหักรักเดาะเจาะอุรา
แวบเข้ามามุมกาแฟแก้ทุเลา

ได้ระบายคลายทุกข์คลุกกับเพื่อน
ช่วยตักเตือนยามพลาดผิดขลาดเขลา
ปัญหาหนักจักจางลงบางเบา
ยั่วหยอกเย้าเอาจิตมิตรทุกวัย

ยามกลัดกลุ้มมุมนี้มีตลอด
แวะมาจอดถอดอารมณ์ที่ตรมไหม้
นั่งดื่มคุยลุยเล่นร้องเต้นไป
พอสุขใจไขว้ลำทำกิจตน

ใคร่ถามทักสักนิดปิดไฉน
หรือเลศนัยไล่ขับจนสับสน
หรือเหนื่อยหน่ายก่ายเบือแล้วเหลือทน
จึงปลีกตนพ้นไปไกลสุดแดน

อรุณเบิกเถิกฟ้าสางครานี้
คงไม่มี"เพื่อนเรา"เศร้าโศกแสน
ไร้ภิรมย์ซมสลดระทดแทน
เหลืออดีตติดแขวนกลางแผ่นทรวง

[tina]

เมื่อปวดหัวตัวร้อนนอนไม่หลับ
มีไข้จับสับสั่นขวัญผวา
เหงาอกหักรักเดาะเจาะอุรา
แวบเข้ามามุมกาแฟแก้ทุเลา

ได้ระบายคลายทุกข์คลุกกับเพื่อน
ช่วยตักเตือนยามพลาดผิดขลาดเขลา
ปัญหาหนักจักจางลงบางเบา
ยั่วหยอกเย้าเอาจิตมิตรทุกวัย

ยามกลัดกลุ้มมุมนี้มีตลอด
แวะมาจอดถอดอารมณ์ที่ตรมไหม้
นั่งดื่มคุยลุยเล่นร้องเต้นไป
พอสุขใจไขว้ลำทำกิจตน

ใคร่ถามทักสักนิดปิดไฉน
หรือเลศนัยไล่ขับจนสับสน
หรือเหนื่อยหน่ายก่ายเบือแล้วเหลือทน
จึงปลีกตนพ้นไปไกลสุดแดน

อรุณเบิกเถิกฟ้าสางครานี้
คงไม่มี"เพื่อนเรา"เศร้าโศกแสน
ไร้ภิรมย์ซมสลดระทดแทน
เหลืออดีตติดแขวนกลางแผ่นทรวง

หลังจากแอบ แนบฟัง หลังตู้ครัว
ให้เก็บชิด มิดตัว หัวก้มต่ำ
จึ่งได้เห็น ใครมาเต้น เล่นระบำ
เป็นหัวโจ่ก ร้องนำ ทำเพลินใจ

หลังตรากตรำ ทำวัด สงัดเงียบ
ให้เลาะเลียบ เทียบร้าน ทิ้งงานไว้
เนื่องคิดถึง จึงมา หาเพื่อนใจ
ชวนใครๆ เต้นแข่ง และแต่งกลอน

ด้วยเฮียดำ ทำกาแฟ แต่เนิ่นนาน
ลืมท่าเต้น ปรมจารย์ แบบก่อนๆ
กลับเหลียงซาน ฝึกลมปราณ ทุกขั้นตอน
เพื่อท่าเต้น และต่อกลอน รพีกาญจน์

คงมิหาย ย้ายไป ให้เป็นห่วง
ยังต้องทวง ค่ากาแฟ  แชร์ที่ร้าน
แถมต้องกลับ รับหน้าที่ ที่ล้างจาน
เพิ่มร้อยยิ้ม  เพิ่มสำราญ ร้านกาแฟ...


 

ปล. อ๋อ หายไปฝึกเต้นนี่เอง ...

[tina]

รพีกาญจน์ ท่านอาจารย์ ของทีน่า
บ้างหนีมา จากวัด จัดมั่วสุ่ม
รวมเพื่อนผอง น้องพี่ หนีเรื่องกลุ้ม
ตั้งชุมนุม กลุ่มคน จนถึงเย็น

ชงกาแฟ แลชี้นำ ธรรมสว่าง
อ้าปากค้าง ต่างรอฟัง เรื่องเน้นๆ
สอนคิดได้ ให้คิดถูก ผูกคิดเป็น
บ้างสอนเต้น เล่นสบาย ผ่อนคลายเบา

งั้นเถ้าแก่ แห่ล่อน ก่อนขบวน
แล้วเชื้อชวน ท่านครู สู่ยอดเสา...(ท่านรพีกาญจน์นั่นหล่ะคะ ไม่ต้องไปหันมองใครเลยค่ะ55+)
กล่าวให้เกียรติ เปิดบ้าน ร้านของเรา
แลขัดเกลา เกลี้ยงใจ ในบทธรมม..


 

[รพีกาญจน์]

1 กาแฟขม นมใส่ ไม่ถนัด
2 ข้อจำกัด การพิมพ์ จิ้มอักษร
3 งานประจำ ค่ำคืน หลับตื่นนอน
4 งานสัญจร ละบ้าน นานทั้งวัน

1 คนโบราณ ทานข้าว เสร็จแล้วอิ่ม
อมเมี่ยงยิ้ม คุยสนุก ก็สุขสันต์
เอสเปรสโซ เทอร์โบริช อะไรกัน
รู้จักมัน เมื่อมา มุมกาแฟ

2 รุ่นดินสอ จ่อปากกา แว่นตาหลวม
หยิบมาสวม จิ้มกลอน ตอนวัยแก่
หันทางซ้าย ย้ายขวา ส่ายตาแล
วางกลอนแค่ หกบท จดชั่วโมง

3 เปิดร้านชำ จำหน่าย ขายของปลีก
จำต้องฉีก เวลา ค้าซื้อส่ง
สแกนกรรม รำเจ้า เทพเข้าทรง
ตรวจดวงลง เป่าเสก เลขชะตา

4 เป็นโฆษก พิธีกร บวรบ้าน
วัดวาอาคาร สถานศึกษา
ธุรการ งานครู ผู้ชรา
พัฒนา อาชีวะ อนามัย

ว่างที มีน้อยนัก ขอพักผ่อน
เปิดอ่านกลอน เหลือแบ่ง พอแต่งได้
สร้างอารมณ์ ชมดู กระทู้ไป
ผมจนใจ อภัยครับ ไม่รับแทนฯ

ผมชื่นชม คุณกาแฟดำ ได้ตอบกระทู้ มุมกาแฟ และเลข 2 ตัว มากกว่าอื่น
ด้วยความเคารพ คุณแจ๊ค คุณติน่า และทุกท่าน
ผมมีเวลาไม่มาก หมดไปกับการอ่าน และแต่งกลอนบ้าง
วัยชรา เกรงๆกลัวๆไม่กล้าออกอาวุธ เพราะข้อมูลส่วนตัวถูกเปิดเผย
มอบ มุมกาแฟ ให้ท่านที่เหมาะสมดำเนินการ(ชั่วคราว)เถิด
ถ้าผมว่างเมื่อใด จะเข้ามาต่อกลอนมุมนี้ครับ

รพีกาญจน์ 59

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

"เหลืออดีต  ติดแขวน  กลางแผ่นทรวง"
ภาพมันลวง  ดวงตา  พาไหวหวั่น
เพราะความจริง  คงต้องห่าง  ทางไกลกัน
นึกถึงวัน  มั่นไว้  ใจศรัทธา

แม้ห่างกาย  ใจนี้  มิมีห่าง
ระยะทาง  หว่างเรา  เฝ้าโหยหา
จะมีกัน  และกัน  ตลอดเวลา
เพราะสัญญา  ว่ายัง  คิดถึงกัน

พระอาทิตย์อัสดง

*วรรคแรก  ปู่รพี เป็นคนส่งให้นะค่ะ อัสดง นำมาแต่งต่อ ขอบคุณค่ะ ปู่
น้องดง คิดถึงพี่กาแฟดำ  ถ้าเค้าได้อ่านข้างนอก รับรู้นะค่ะ มีคนรออยู่*

[ไม่รู้ใจ]

ยังคงเหลือ เผื่อให้ ได้คิดถึง
ยังติดตรึง ซึ้งจิต มิตรคู่ขวัญ
ยังอาวรณ์ ซ่อนไห้ ร่ายรำพัน
ยังอยากฝัน วันเก่า เราทุกคน

เก็บกลอนกานท์ จารลง ตรงมุมนี้
เก็บความดี ที่มอบ ปลอบหลายหน
เก็บน้ำตา พาเศร้า เหงาทุกข์ทน
เก็บความหม่น ทนฝืน ยืนหยัดไป

ไม่รู้ใจ

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

วันนี้เหนื่อยเมื่อยล้าพาอ่อนแรง
แม้ตะวันสาดแสงที่แรงกล้า
แต่ไม่มีที่เดิมเหมือนเคยมา
ไม่นำพาความสุขมันไม่มี

"อยากจะได้สิ่งเดิมมาเติมเต็ม"

พระอาทิตย์อัสดง

ไม่รู้จะพูดอารัยได้อีก หมดแรง ไม่มีคนชงกาแฟให้ดื่มอีกแล้ว
แก้วกาแฟ ร้าง ไม่มีกลิ่นหอมๆ อบอุ่น  ละมุมละไม เหมือนอย่างเคย
เหงา และ เหงา  คิดถึงเค้า  แต่เค้าจะหันมาดูบ้างหรือเปล่าไม่รู้
พี่ชายคนดี  ถ้ายังมีน้องคนนี้ ส่งข่าวให้หน่อย