ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กาแฟดำ]

๐ หยุดเสียทีได้ไหม
ทำร้ายใจไม่พออีกหรือ
ลูกไก่ในกำมือ
คนนี้คือ..ผู้ภักดี

๐ หากจิต..คิดลองใจ
รู้หรือไม่ชายคนนี้
แทบดิ้นสิ้นชีวี
สังเวยพลีหนี้รักเธอ

๐ รักล้นพ้นทางถอย
เฝ้าแต่คอยมั่นเสมอ
อย่าทำพร่ำละเมอ
แล้วปล่อยเก้อ..เพ้อบนคาน (อิ อิ)

กาแฟดำ

[panthong.kh]

อยากหยุด ฉุดเธอไว้      แต่ในใจ ให้ดื้อด้าน
ยิ่งกลัว จะขึ้นคาน        อายุนาน มานเริ่มท้อ

อยากหยุด หากเธอหยุด  จะรีบรุด มุดไปขอ
ไม่มัว มานั่งรอ       หญิงยุคใหม่ ไม่หวั่นเกรง

พลาดผิด คิดลองไป   แล้วแต่ใจ ไม่รีบเร่ง
อย่าช้า นะตัวเอง     รอมานาน จนรานร้าว

เดือนนี้ ที่สุดท้าย    รักมะลาย คล้ายแข็งกร้าว
เจ็บช้ำ น้ำตาพราว   รักของสาว หนาวเสียจัง
พันทอง

[ไม่รู้ใจ]

........
๐ ในบางเวลา
โหยหาไออุ่นและความหมาย
ใครสักคนที่เข้าใจไว้เคียงกาย
ตราบจนความตาย..มาพรากเราจากกัน

กาแฟดำ

เพราะความอ่อนแอ
รู้สึกท้อแท้กับสิ่งที่วาดฝัน
อ้างว้างบางเหงาซึมเซาทั้งวัน
หัวใจมันรั้นจะผูกจะพันแต่ความเดียวดาย

ภาพจางวันเก่า
หม่นหม่นทึมเทาไม่นานคงว่างเปล่าเลือนหาย
เหมือนก้อนน้ำแข็งที่กำลังละลาย
วาระสุดท้ายไม่เหลือแม้แต่ความทรงจำ

ไม่รู้ใจ

[รการตติ]

ในความอ่อนแอ มีความอ่อนโยน
ต้นอ้ออ่อนโอนมิใช่เพราะการถลำ
หากแต่ความอ้างว้างก็มิใช่เพราะการกระทำ
หัวใจลึกล้ำสิจึงดื่มด่ำ..แม้ความทรงจำจะเปล่าดาย

วันเก่าในภาพจางรางเลือน
อาจดูเหมือนหมอกบางหว่างรุ่งสาย
ขณะน้ำค้างเกาะต้นอ้อโก่งจวนวาย
ทรุดร่างเอนกาย..ต้นอ้ออย่าหน่าย..เราคล้ายกัน!~*

รการตติ

[กาแฟดำ]

อยากหยุด ฉุดเธอไว้      แต่ในใจ ให้ดื้อด้าน
ยิ่งกลัว จะขึ้นคาน        อายุนาน มานเริ่มท้อ

อยากหยุด หากเธอหยุด  จะรีบรุด มุดไปขอ
ไม่มัว มานั่งรอ       หญิงยุคใหม่ ไม่หวั่นเกรง

พลาดผิด คิดลองไป   แล้วแต่ใจ ไม่รีบเร่ง
อย่าช้า นะตัวเอง     รอมานาน จนรานร้าว

เดือนนี้ ที่สุดท้าย    รักมะลาย คล้ายแข็งกร้าว
เจ็บช้ำ น้ำตาพราว   รักของสาว หนาวเสียจัง
พันทอง

๐ ยังสวยและยังสาว
แต่เริ่มหนาวเปล่าพะวัง
เลือดสาวพราวสะพรั่ง
หวังอิงแอบแนบรักเนา

๐ เคียงคู่สู่ทางฝัน
เดินคลอกันมันไม่เหงา
หยอกเอินเขินเบาเบา
สั่นหัวใจไหวระรัว

๐ ให้หวานซ่านดวงจินต์
รักมิสิ้นมินึกกลัว
ควงแขนเที่ยวไปทั่ว
ท่ามรักห้อมล้อมวิญญา

๐ หยุดใจไว้ที่รัก
พร้อมฟูมฟักฉันสัญญา
เพียงเธอเดินเข้ามา
บอกรักฉัน..เท่านั้นพอ

กาแฟดำ

[panthong.kh]

ยังสาว แต่หนาวนัก       ด้วยขาดรัก จักพะนอ
เบื่อหน่าย บ่ายหน้ารอ    ต้องทนท้อ หนอเดียวดาย

หากแม้น หนาวคราวนี้    คงจะดี มิมีหน่าย
รักซ้อน นอนซุกกาย      กับอกชาย ที่หมายพลัน

แม้นหนาว ราวแสนเท่า    คงไม่เฉา เหงาโศกศัลย์
รักเรา เข้าผูกพัน          สุขเหลือล้น ท่วมท้นใจ

หวานฉ่ำ ดื่มด่ำจิต          ดั่งชีวิต ลิขิตได้
ไม่หมอง ต้องฤทัย     ถักทอใจ ไว้เพียงเธอ
พันทอง

[กาแฟดำ]

ในความอ่อนแอ มีความอ่อนโยน
ต้นอ้ออ่อนโอนมิใช่เพราะการถลำ
หากแต่ความอ้างว้างก็มิใช่เพราะการกระทำ
หัวใจลึกล้ำสิจึงดื่มด่ำ..แม้ความทรงจำจะเปล่าดาย

วันเก่าในภาพจางรางเลือน
อาจดูเหมือนหมอกบางหว่างรุ่งสาย
ขณะน้ำค้างเกาะต้นอ้อโก่งจวนวาย
ทรุดร่างเอนกาย..ต้นอ้ออย่าหน่าย..เราคล้ายกัน!~*

รการตติ

๐ ภายใต้เกราะของความเย็นชา
คือความอ่อนแออ่อนล้าตามหาฝัน
เปรียบดั่งน้ำค้างที่อยู่กลางแสงแห่งตะวัน
รอเวลาระเหยเป็นไอควัน  ล่องลอยหายไป

๐ ความรักของเธอและฉัน
จะเหมือนกันกับน้ำค้างนั่นไหม
ฤๅตกผลึกเป็นแก่นรักสลักไว้ในใจ
ผ่านร้อนผ่านหนาวเรื่อยไป คงไว้อยู่เหนือกาลเวลา

กาแฟดำ

ปอลู. ขอบคุณพี่วิและคุณรการตติ ที่มาร่วมแจมครับ..
คุณรการตติ ต่อกลอนมาจากพี่วิผมก็ขอต่อกลอนจากคุณรการตติเลย

[กาแฟดำ]

๐ ชั่วขณะที่ได้          พบเจอ
ดึงดูดให้จ้องเผลอ          เหม่อค้าง
รอยยิ้มที่เผยอ          ชวนชื่น
เสริมส่งไมตรีสร้าง          ต่อให้ยาวไกล


๐ สนิทเสน่หา
สื่อแววตาภาษาใจ
เรียกร้องหมายปองใฝ่
ต่างนิยมชมชื่นกัน

๐ ไมตรีที่ฉายมา
ทอแสงจ้าปานตะวัน
อบอุ่นและชวนฝัน
ระริกไหวในดวงจินต์

กาแฟดำ

[กาแฟดำ]

๐ ความรู้สึกลึกล้ำถลำใฝ่
เฝ้าใส่ใจให้หาเป็นบ้าหลัง
ภาพเธอตรึงซึ้งอยู่คู่ภวังค์
นะจังงังหลังพบสบสายตา

๐ กำแพงใจไม่เหลือเพื่อปกป้อง
ทั้งสี่ห้องหัวใจล้วนใฝ่หา
ฤๅความรักทักเย้าเข้าอุรา
ปรารถนาแนบเนาเคล้าพะนอ

กาแฟดำ

[กาแฟดำ]

๐ ระยะทางห่างไกลไม่เคยท้อ
ยังคงรอหัวใจให้เฉลย
ยังคงหมายมั่นคงรอลงเอย
ยังรอเชยชมชิดสนิทเคียง

๐ ในราตรีที่เงียบสงัดงัน
ให้จอมขวัญรอรับสดับเสียง
ในสายลมโชยแผ่วแว่วสำเนียง
จะยินเพียงคำรักส่งทักจินต์

กาแฟดำ

[Thammada]

เพื่อให้เธอรู้ว่าแม้ฟ้ากว้าง
มิอาจขวางความในใฝ่ถวิล
ไกลใกล้ใจคงเคียงเยี่ยงฟ้าดิน
หาได้สิ้นซึ้งทรวงในดวงมาน

ฝากสายลมห่มห้วงให้ล่วงรู้
ดั่งดาวคู่ฟ้าแล้วเป็นแววหวาน
หนึ่งคำรักร้อยใจเราตราบเท่านาน
แม้ผองพาลมิอาจพรากเราจากกัน

ธรรมดา
 

[รการตติ]

ซึ่งน้ำค้างพลัดถิ่นรินยอดลู่
หากแต่ผู้ถวิลมิผินผัน
แพ คะนิ้งพิงแอบแนบชีวัน
ดั่งจอมขวัญยังแนบอิงแอบใจ

ระยะทางราตรีที่รอเช้า
เพื่อจะเฝ้าแดดส่องผ่องไสว
น้ำค้างนิ่งหญ้าซัดระบัดใบ
คือกรุ่นไอเช้านี้ที่รอเยือน

รการตติ

[กาแฟดำ]

๐ ท่ามทะเลสายหมอกดูหลอกล่อ
ระเริงล้อสายตาหาใดเหมือน
งามเกินจินตนาครามาเยือน
เปรียบเสมือนใจเธอทำเพ้อครวญ

๐ บางคราอ้อนอ่อนหวานซ่านซึ้งนัก
บางคราหักหาญใจทำให้ป่วน
ประเดี๋ยวรักเดี๋ยวห่างช่างเรรวน
ฤดีจวนเจียนดับกับใจเธอ

กาแฟดำ

ปอลู. ขอบคุณ ท่านThammada และท่านรการตติ ที่มาร่วมแจมนะก๊าบบ

[กาแฟดำ]

๐ห่างกันสุดแผ่นฟ้า          แผ่นดิน
แม้ห่างแต่ดวงจินต์          ชิดใกล้
ความรักจักโบยบิน          สานต่อ
ห่อห่มสองใจให้          อยู่ข้างเคียงกัน

๐ ห่างกันแต่เพียงกาย
มิเคลื่อนคลายสายสัมพันธ์
ประจักษ์รักคงมั่น
ผูกพันใจให้ยาวนาน

๐ ห่างไกลแต่ใจหวาม
คือนิยามความรักหวาน
สองเราตลอดกาล
เชื่อมใจผ่านฟากฟ้าไกล

กาแฟดำ

[กาแฟดำ]

๐ อยากให้ใครค้นคิดประดิษฐ์สร้าง
สักหนึ่งอย่างเครื่องวัดจำกัดค่า
ตรวจความรักจากใจให้ราคา
เล่ห์มายาหรือแท้รักแน่จริง

๐ ถ้ามีคนคิดได้ก็คงดีนะ "เครื่องมือวัดความรัก"
ฉันจะวัดอวดเธอว่าฉันรักเธอมากเพียงไร
แต่ว่า..
เธอจะยอมวัดความรักของเธอที่มีต่อฉันหรือเปล่า
แค่จิตนาการ ฉันก็ไม่กล้าที่จะคิดต่อแล้ว
ฉันยอมให้เธอหลอกฉัน..ดีกว่าทิ้งฉันไปก่อนเวลาอันควร
ฉันไม่ได้โง่หรอกนะ เพียงแต่ฉันยอมเท่านั้น
เพราะฉันมีความสุขเวลาที่ได้อยู่กับเธอ..รู้มั้ย

กาแฟดำ

ปอลู.แต่งได้บทเดียวคิดต่อไม่ออกก็เลยบ่นต่อแทน อิ อิ

[กาแฟดำ]

๐ ความรักเราเริ่มต้น          เมื่อใด
ลงหลักปักกลางใจ          เช่นนี้
รู้ตัวเมื่อรักได้          ครองหมด ใจนา
เกินกว่าจะหลีกลี้          หลบเร้นหัวใจ

กาแฟดำ

[panthong.kh]

หอมกาแฟ อิ่มอุ่น คุ้นลิ้นนัก
เติมโกโก้ ใจปัก หักห้ามไหว
กลิ่นโชยมา ตอนเช้า แสนเย้าใจ
ของบางใคร กันหนอ ขอต่อคิว

ขนมปัง สังขยา ทาเนยสด
ช่างเลิศรส จริงแท้ แม้ยามหิว
ได้สองแผ่น อิ่มท้อง มองชิวชิว
เดินตัวปลิว หิวหาย ได้หนึ่งมื้อ
พันทอง

[กาแฟดำ]

๐ ถ้วยใบอุ่นคุ้นชินกลิ่นเจ้าหอม
เมื่อได้ดอมอดใจจะไหวหรือ
ทุกเข้าหามาดื่มปลื้มในมือ
สะลึมสะลือก็สว่างกระจ่างพลัน

๐ คู่ขนมนมเนย..เอ๋ย อร่อย
จินต์ล่องลอยท้องอิ่มยิ้มสุขสันต์
เป็นอาหารเบาเบา เช้าทานกัน
ก่อนเริ่มวัน รีบเร่งเคร่งเครียดใจ

กาแฟดำ

[panthong.kh]

ได้กาแฟ หนึ่งแก้ว แววสมหวัง
รวมหนมปัง สองชิ้น กินกันไหว
เพาะหิวโซ เมื่อวาน นอนอานไง
ตื่นเที่ยงได้ ท้องกิ่ว นิ่วหน้ามา

แค่แปลงฟัน สั่นเทา เพราะเมาค้าง
วันหยุดต่าง ชวนกัน สรวลสรรค์หา
ร้านดีเด็ด เสร็จเรา ทั้งเหล้ายา
กับแกล้มว่า ไม่ต้อง ท้องจึงพัง

เข็ดจนตาย อ๊วกแตก ไม่แปลกหรอก
เกือบจะน๊อค ไปแล้ว แจ๋วร้อยชั่ง
พอตื่นมา ตาลาย คล้ายจังงัง
กาแฟตั้ง โนชูก้าร์ ท่าจะดี
พันทอง

[กาแฟดำ]

๐ เมาค้างมาล้าโรยละโหยอ่อน
ตื่นจากนอนอ่อนเพลียเพลี้ยเหลือที่
ได้กาแฟรสละมุนหอมกรุ่นดี
คงจะมีแรงฟื้นคืนกายา

๐ ดื่มเมรัยต้องแจมกับแกล้มหน่อย
อย่าได้ปล่อยให้ท้องว่างอ้างหรรษา
จะทุกข์กายทุกข์ใจเช่นได้มา
ดื่มคราวหน้าชวนกันบ้าง..เมาค้างกัน 55+

กาแฟดำ