ฉันและเธอพบกันเหมือนฝันนัก
แวบเดียวเจอความรักมาทักถาม
ตาสบตาหวั่นไหวใจตูมตาม
ระทึกหวามยามมองสบจ้องตา
แปลกแต่จริงสิ่งเกิดยากจะบอก
ดูภายนอกผิวเผินเผชิญหน้า
แต่ข้างในใจวุ่นอบอุ่นมา
รู้เลยว่าคนนี้ที่เฝ้ารอ
ทุกคืนวันผันผ่านกาลเลยล่วง
ไร้คนหวงห่วงใยชิดใกล้หนอ
มิมีใครไหนมอบปลอบพะนอ
จนล้าท้อรอคอยออกบ่อยไป
นี่คงเป็นวาสนาจึงมาพบ
จุดบรรจบเวลาชักพาใกล้
คงด้วยแรงอธิษฐานกาลก่อนไว้
เราจึงได้รักกันในวันนี้.
"กานต์ฑิตา"
๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔
เผยความนัยให้เห็นเป็นประจักษ์
เผยความรักสลักใจให้สุขี
เผยอารมณ์วาบหวามงามฤดี
เผยคนดีให้เห็นว่าเป็นใคร
กาลเวลาแห่งรักที่ปักมั่น
ถึงร้อยวันพันปีเสียที่ไหน
เพียงเสี้ยวหนึ่งของเวลาก็พาใจ
ให้รักใครรักกันได้มั่นคง
เพียงแต่มั่นใจแน่ไม่แปรเปลี่ยน
สองใจเพียรหมายมั่นดั้นประสงค์
จะต่อหน้าลับหลังตั้งใจตรง
หมุดแห่งรักปักลงดำรงนาน
ความรักชื่นอื่นใดใครหนอสร้าง
ใครหนอวางดวงจิตอธิษฐาน
ใครหนอคือคนใช่ในดวงมาน
ใครไหนหวานวันนี้...สุดที่รัก.
"บ้านริมโขง"
