ทะเลาะกัน...พลันต้องจาก
ฝนตกรินจินต์ฉ่ำระกำโศก
วิปโยคโหยหวนครวญครางหา
ขาดน้องไปพี่ทุกข์ทรมาน์
อีกนัยน์ตาคลอเบ้าเศร้าถึงทรวง
วิงวอนไหว้ดวงจันทร์เจ้าเวหน
บันดาลดลเทพไท้ใหญ่ในสรวง
มาปัดป้องกันภัยอาลัยลวง
เศร้าทั้งปวงป่นปี้ช่วยทีเทอญ
เพราะก่อนนี้ฟกช้ำระกำจิต
อีกชีวิตต้องร้างต้องห่างเหิน
จากคนรักนานเข้าเศร้าเหลือเกิน
จำใจเดินโดดเดี่ยวอย่างเดียวดาย
บนหนทางร้างคู่ดูอ้างว้าง
ต้องเหินห่างครางไห้ไร้ความหมาย
ชลเนตรเหตุทุกข์ปลุกบรรยาย
เกือบมลายตายจากเพราะพรากกัน
เพราะทะเลาะเบาะแว้งจึงแจ้งทุกข์
มาเคล้าคลุกในจิตพิษหุนหัน
พรหมลิขิตจึงแกล้งแสร้งสาปทัณฑ์
เอาโลกันตร์มารุมสุมอุรา
อกจึงร้อนฟอนไฟใจผลาญเผา
เมื่อสองเราหม่นหมองต้องเกศา
ห่างวิถีทางเดินเกินเยียวยา
หลั่งน้ำตาไหลรินสิ้นมลาย
บัณฑิตเมืองสิงห์
