ลูกจ๋า.....
เมื่อฟ้าร่วง ห่วงลูก ผูกเปลไหว
แม่ฝากไว้ กับพี่เลี้ยง แค่เพียงสอง
พ่อเจ้าจร แม้วอนไห้ มิใยมอง
แม่จำต้อง หาเลี้ยง เพียงลำพัง
ทนตรากตรำ ทำงานหนัก เพราะรักลูก
คือสิ่งผูก ใจไว้ ให้มีหวัง
ห่วงลูกน้อย คอยก่อนหนา ฟ้ายังคลั่ง
แม่นั้นยัง ติดฝนนี้ ที่โรงงาน..
...................
...................
นึกถึงหนอ พ่อเจ้า ไม่เอาแม่
ยิ่งไม่แคร์ ตัวเจ้า เฝ้าสงสาร
รั้งสุดรั้ง ยั้งห่างเหิน เกินต้านทาน
นี่หรือการ หมดใจ ไม่ไยดี
ยังไงก็ พ่อเจ้า แม้เขาทิ้ง
ความเป็นจริง ยังไม่เปลี่ยน หรือเวียนหนี
อย่าโทษใคร ให้โทษแค่ แม่ไม่ดี
ตัวแม่นี้ ก้มหน้าตรอม ยอมรับกรรม
....................
....................
ฝนเริ่มซา ลาโรงงาน กลับบ้านเช่า
พี่เลี้ยงเขา ให้เจ้านอน ตอนหัวค่ำ
เห็นหน้าลูก ที่เหนื่อยหาย คลายตรากตรำ
...แม่พร้อมทำ ทุกอย่างให้ เจ้าได้ดี
torsak 14
