ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ฉันเอง]

เธอจะรู้ ไหมว่ารักจนหนักอก
เฝ้าเพ้อพก หลงเธอละเมอฝัน
ทุกค่ำคืน ดึกดื่นฝืนใจกัน
ในทุกวัน เฝ้าคิดถึงอยากพึงเจอ

เป็นความใน อยากให้รู้เธอดูออก
ยากจะบอก ออกจากปากฝากเสนอ
แต่ยังกลัว คำตอบรับกลับละเมอ
จำต้องเพ้อ ไปฝ่ายเดียวไร้เหลียวดู

จึงต้องเศร้า เรามันบื้อถือศรหนัก
ดันแอบรัก ผลักใจไกลไม่ให้รู้
แล้วส่งเธอ ห่างหายใจร่วงพรู
ไม่เคยสู้ ในรักปักใจจอง


ฉันเอง..

[มานพ]

สายลมเอื่อยพัดมาพาคิดถึง
น้องนางหนึ่งอยู่ไกลใจจึงหมอง
มองดอกไม้ที่ไรอยากใฝ่ปอง
ถึงเนื้อน้องคนดีพี่ยังคอย

เมื่อพี่ยามาพ้อขออยากพบ
รักบรรจบพบใจไม่เหงาหงอย
อยากพบใครในนี้พี่ใจลอย
มาบ่อยบ่อยนะน้องต้องได้เจอ

ใครคนนั้นฝันเพ้อละเมอหา
อยากสบตาก่อนนอนอ้อนเสมอ
อยากจะบอกจากใจอยากใกล้เธอ
เขาเลิศเลอเกินกว่าจะมาครวญ

 

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

พอใจรักนักหนาแก้วตาพี่
แล้วคนดีรู้ไหมว่าใครหลง
ความคิดถึงบึ่งหาส่งมาตรง
นวลอนงค์น้องนั้นคือขวัญใจ

อยากเอื้อนเอ่ยเผยใจให้เธอรู้
ว่ารักอยู่ทุกวันเฝ้าฝันใฝ่
หมายเพียงเธอเพ้อยิ่งกว่าหญิงใด
รู้บ้างไหมว่ารักนักนะเธอ....

[กัลมลี*]

               ไม่ใช่แค่เพราะเหงาเลยบอกรัก
               ไม่ใช่แค่คำทักของคนอ่อนไหว
               ไม่ใช่แค่รีบด่วนตัดสินใจ
               ไม่ใช่แค่เผลอไผล...เชื่อได้เลย

               คาดไม่ถึงสินะ...ว่ารักมาก
               รู้ไหมยากเพียงใดที่จะเอ่ย
               เพราะต้องเสี่ยงสูญเสียคนคุ้นเคย
               ถ้าเงียบเฉยต่อกัน...ฝันคงตรอม         

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

เจ้ารู้ไหมว่าเรารักเจ้ามาก
ถึงแม้นหากฟ้าดินสิ้นสลาย
ความรักนั้นคงอยู่มิรู้วาย
มิสลายกลายเป็น "ผงธุลี"

ฤๅสวรรค์ชั้นฟ้ามาพิฆาต
ก็มิอาจคลาดรักจักหมองศรี
ขอเชิดชูรักนั้นอันรุจี
นวลฉวีอย่าพลาดคลาดจากกัน

ทวยเทวาอารักษ์ประจักษ์สรวง
มิอาจลวงคำข้าฯ ท้าสวรรค์
ขอเชยชิดเชยชอบมอบรักพลัน
โชติอนันต์ปันจิตคิดมอบเธอ

ฤๅนรกโลกันตร์มันเผาผลาญ
ให้นงคราญอย่าท้อขอเสนอ
ความรักข้าฯ ใช่ประเสริฐหรือเลิศเลอ
ใช่ละเมอ! ข้าฯรักเจ้า "เพียงนิดเดียว"

แต่จงรู้ไว้ว่ารักข้าฯนั้น
มิได้ปันผู้อื่นฝืนเฉลียว
อย่าน้อยใจไปนักรักกลมเกลียว
เข้ามาเอี่ยวมาภักดิ์รอรักบาน!

บัณฑิตเมืองสิงห์