ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

ล้าสมัย

ทำไมฤๅวัยรุ่นหมกมุ่นศิลป์
กาพย์กลอนกลั่นจากจินต์สิ้นสมัย
เพียงชอบกลอนก็ว่าชราวัย
เรามีภัยนักหรือมาถือทัณฑ์
 
เราชอบโคลงกาพย์กานท์อาจารย์สอน
ดันมาย้อนอ้อนเหตุทุเรศขัน
เพียงชอบกานท์งานสร้างมาร้างกัน
มาเย้ยหยันเจ้าตัวหัวเบาราณ
 
ก็ตัวเราใฝ่รักภักดิ์ภาษา
รจนาพาถ้อยร้อยคำหวาน
เขียนโคลงคำกำหนดพจน์ตระการ
อีกเป็นงานสร้างสรรค์วรรณกวี
 
ไอ้เพื่อนบ้ามาทักกระอักจิต
เป็นวัยรุ่นครุ่นคิดเสียสิทธิ์ศรี
ลำนำกาพย์กลอนฉันท์นั้นก็ดี
หยุดเสียทีอย่าเขียนสะเอียนใจ
 
ฤๅเราผิดคิดแผกแปลกกว่าเพื่อน
ทำมิเหมือนเพื่อนพ้องผองไหนไหน
กาพย์กลอนฉันท์โคลงนั้นประพันธ์ไป
สมัยใหม่ใครเล่าเขาทำกัน
 
หากวัยรุ่นเช่นเราไม่เอาอย่าง
จากแนวทางบรรพ์พ่อเขียนต่อนั่น
ภาษาสวยม้วยมอดมลายพลัน
แล้วจากนั้นจะเหลือเผื่อผองใด?

บัณฑิตเมืองสิงห์

[จ้อง เจรียงคำ]

~ เจ้าบทเจ้ากลอน ~


พี่เจ้าบทเจ้ากลอนน้องย้อนเยาะ
พูดไพเราะคล้องจองน้องย้อนใหญ่
จำมาจากลิเก..เวทีใด
น้องคลื่นไส้จริงค่ะ อยากอาเจียน

คุณพี่พูดอะไร..ฟังไม่ชัด
ตีสำบัดสำนวน..ชวนคลื่นเหียน
ซ้ำยังชอบหยิบยก..พูดวกเวียน
พี่คงเรียนจบด้าน..โบราณคดี

เชยแล้วค่ะเขียนกลอนมันย้อนยุค
เดี๋ยวนี้ต้องเฟสบุ๊คค่ะคุณพี่
ทวิตเตอร์ต้องแอดแชทบีบี
เขียนกลอนคุยน้องยี้..แบบนี้เอ๊าท์

มัวเขียนกลอนคุยกันมันยืดเยื้อ
บอกน่าเบื่อยากเย็นช้าเป็นเต่า
ไฮสปีดเร็วแรงพุ่งแซงเงา-
ของรากเหง้าเก่าแก่แต่โบราณ

พี่เสียอกเสียใจรู้ไหมเอ่ย
ว่าพี่เชยเฉิ่มนัก..พูดหักหาญ
ไม่อินเทรนไม่รัก..พี่ดักดาน
น้องขอผ่าน..หาอื่นมาชื่นชู

พี่จึงมาเขียนกลอนสะท้อนพจน์
บรรยายความสลดและอดสู
ใช่เพราะแปลบใจปวดชวดพธู
แต่หดหู่เหลือเกินน้องเมินกลอน

หากพี่ปองน้องเมิน..ก็เชิญน้อง
แต่ขอร้องอย่าหักเมินอักษร
อย่าทอดทิ้งชิงชังแววสังวร
เถิดอาทรกาพย์กานท์..สืบสานที

ส่วนตัวพี่นี้แม้..น้องแลข้าม
จะไปตามทางหม่น..ที่ป่นปี้
หากน้องเห็นสักยาม..ถึงความดี
กลับมาอ่านงานพี่..แค่นี้พอ


จ้อง เจรียงคำ

[เมฆา...]

!..รักษ์ประพันธ์..!

....คนเรียงคำ คำจาร สะท้านจิต
ด้วยถูกคิด คิดว่า ล้าสมัย
มีแต่เรา เราปลอบ ตอบกันไป
เพราะมีใจ ใจวาง ทางเดียวกัน

...มากคนมอง มองหมาง ก็ช่างเขา
มิอาจเดา เดาคาด มิอาจฝัน
ด้วยเพราะร้อย ร้อยแม่ แลพ่อพัน
จะให้เหมือน เหมือนกัน นั้นเกินจริง

...คุณและค่า ค่าอยู่ ที่รู้รักษ์
รู้ทอถัก ถักทอ ก่อคำยิ่ง
แม้ถูกบ้าง บ้างผิด อย่าคิดติง
และอย่าทิ้ง ทิ้งเหตุ เจตจำนง

...ร่วมกันสาน สานศัพท์ ประดับเถิด
จะบังเกิด เกิดสวรรค์ อันสูงส่ง
แม้นมอดม้วย ม้วยมลาย กายดับลง
แต่..คำคง คงยัง ดังสืบไป.....


 
  ***เมฆา...***


ปล. 1 ขอบพระคุณครูกานต์น่ะครับ ที่ชี้แจ้งคำผิดให้ ตอนนี้แก้ไขแล้วครับ..
ปล. 2 ขอบพระคุณท่าน MUSIC อีกคนครับ ที่ท้วงติงเรื่องชื่อของบทกลอนบทนี้ ตรงนี้ก็แก้ไขแล้วนะครับ...

[ระนาดเอก]

~"แผน..ล้าสมัย?"~

๐

๐ ทุกคืนเจ้าหลับลึกดึกก็ฝัน
เรียวปากปันรอยยิ้มพริ้มสดใส
อาการนี้สำแดงแรงสายใย
หลังจากได้รับสารกานท์ก่อนนอน

๐ พี่พูดหวานแค่ซึ้งเพียงหนึ่งเสี้ยว
เจ้าบอกขนลุกเกรียวเหนี่ยวใจหล่อน
ผ่านลงหูก็ฉ่ำคำอาทร
ขับหน้าร้อนเริ่มต้นผลอาการ

๐ หากพี่จรดรสหมึกจารึกถ้อย
ดั่งเคี่ยวอ้อยร้อยลำล้ำความหวาน
แทนยาดีส่งเจ้าเคล้าวิมาน
สะกดเจ้าฟุ้งซ่านทะยานรัก

๐ แผนเคล็ดลับพี่ยาล้าสมัย
กลับมัดใจอนงค์หลงจมปลัก
ก่อนเจ้าดิ่งนิทราหน้าผ่องพักตร์
พี่ก็มักจุมพิตฤทธิ์เอ็นดู

๐ คำง่ายง่ายซึ้งซึ้งที่พึงเขียน
เจ้าวนเวียนลอบอ่านพานเห็นอยู่
ซุกข้างหมอนประจำซ้ำชื่นชู
เจ้าโฉมตรูพินิจ..กิจวัตร

๐ ชายเฉิ่มเฉิ่มไม่หล่อพอดูได้
กลยุทธ์ล้าสมัยใช้ความสัตย์
เคล้นความนัยเป็นกานท์ผ่านบรรทัด
เป็นเกลียวรัดนางใจให้ฝันดี..

ระนาดเอก

 

[Music]

ต่อกลอนท่านจ้อง เจรียงคำ


อ่านกลอนพี่ทุกครั้งคลังภาษา
 ช่างสรรหาเหลวไหลให้หัวร่อ
 ต้องทบทวนครวญคร่ำจนฉ่ำคอ
 แต่ต้องรอนานที..กลอนมีมา

 อย่าน้อยอกน้อยใจ ในfacebook
 มันเป็นยุคไอทีนะพี่จ๋า
 โลกมันยั่วตัวน้องอยู่ท้องนา
 เรื่องหน้าตาต้องสร้างเพื่อกว้างไกล

 ต่อกลอนพี่ทุกเวป..จนเล็บฉีก
 มิเคยหลีกตามปลอบ..ถ้าตอบไหว
 ฝีมือไม่ยอดเยี่ยมทัดเทียมใคร
 จึงทำใจแอบอ่านแล้วผ่านเลย

 คืนนี้ขอ twitter เจอกับพี่
 รัฐขยี้..ชายแดนใช้แผนเห่ย
 ฆ่ากันเอง+ฆ่าสกุลที่คุ้นเคย
 อย่าลงเอย..เอาหัวรอด..ไอ้ยอดเลว

......(พอดีกว่า....เดี๋ยวบานปลาย).......
 

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

แต่งกลอนไปให้น้องนั้นลองอ่าน
น้องกลับพาลว่าพี่นี้ล้าหลัง
ว่ากวีพี่เขียนน่าเอียนจัง
โยนลงถังทันทีมิมีมอง

โธ่เอ๋ยน้องปองรักเป็นหนักหนา
ไยแก้วตาตัดรักจนหักสอง
พี่ลงแรงแต่งไปด้วยใฝ่ปอง
คิดถึงน้องแน่นักเพราะรักจริง

บอกว่ารักรักรักรักที่สุด
พี่สู้หยุดหัวใจให้น้องหญิง
เธอกลับเมินเหินห่างหมดทางอิง
รักหยุดนิ่งหนอน้องพี่ร้องครวญ

เจ้ามีใครไหนอื่นชื่นหรือเปล่า
ช่วยบอกเล่าพี่รู้สู้โหยหวน
ด้วยเคยคิดติดฝันนึกรัญจวน
น้องอย่าด่วนตัดรอนเมื่อตอนปลาย

เขียนคำรักอักษรเป็นกลอนส่ง
ที่อยู่คงถึงน้องที่ปองหมาย
ลองอีกครั้งหวังว่าไม่น่าอาย
อยากเชื่อมสายสัมพันธ์ฉันและเธอ

แต่งกลอนไปให้น้องได้ลองอ่าน
ใส่คำหวานมากนิดมันผิดเหรอ
ล้าสมัยใจก็ขอรักเธอ
และอยากเจออยากอยู่เป็นคู่ใจ

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

สมัยก่อน  ตอนเริ่มหัด  กลอนใหม่ๆ
ใครต่อใคร  เห็นเรา  เขาว่าบ้า
บ้ากลอน  เขาว่าให้  เจ็บใจนา
บ้างก็ว่า  กลอนพาไป  เสียใจจริง

เคยแต่งกลอน  ให้ผู้ใหญ่  ที่เคารพ
ท่านอ่านจบ  ก็ตำหนิ  ในทุกสิ่ง
คำว่า"จง"  มีในกลอน  ท่านท้วงติง
เหมือนเป็นสิ่ง สั่งสอนท่าน  ท่านค้านมา

เราผู้น้อย  ด้อยศักดิ์  ใช่นักปราชญ์
ไปบังอาจ  สอนท่าน   ฟังท่านว่า
ในตอนนั้น  เราฮึดฮัด  เป็นอัตรา
ทั้งกล่าวหา(ในใจ) ท่านไม่สู้  รู้เรื่องกลอน

ถึงตอนนี้  จึงรู้   ท่านพูดถูก
เราเหมือนลูก  เหมือนหลาน  ท่านสั่งสอน
แต่งอะไร  แต่ละที  ต้องสังวร
กลัวเดือดร้อน  เจอผู้รู้  เกินสู้ความ

เขาติติง  เป็นสิ่งดี  ใช่มีโทษ
เราถือโกรธ  นึกว่าเขา เข้าเหยียดหยาม
แท้ที่จริง  เขาติงไป  หวังให้งาม
กว่าจะเข้าใจความ  ก็หลายปี

คนชอบกลอน  อ่อนหัด  การคัดแต่ง
จึงถูกแย้ง   ถูกติ   ไปทุกที่
ที่ดูถูก   ว่าบ้ากลอน   ก็มากมี
มาที่นี่   เหมือนพบคน  รู้ใจกัน

เมื่อก่อนนี้  มีคนบอก  ล้าสมัย
ชอบอะไร  แปลกๆ  เขาเย้ยหยัน
ต้องทำใจ  ไม่กล้าเอ่ย  กลัวเชยครัน
ทุกๆวัน  ได้เข้าเว็บ  ไม่เจ็บทรวง....
                                       

[ไพร พนาวัลย์]

ใครจะว่าล้าสมัยไม่หม่นหมอง
เป็นมุมมองของเขาเราไม่สน
ต่างสรรเสกเอกลัษณ์เฉพาะตน
มัวดิ้นรนตามใคร..ทำไงดี?

ก็เราชอบของเราใครเขาว่า
มัวคอยท่าตามเขาเราโดนจี้
ปล่อยเขาเดินตามทางที่เขามี
ไปเซ้าซี้ทำไมใครเขาเชิญ?

พบคนคอเดียวกันมันส์เขาล่ะ
ที่คอยจะสะกิดไม่คิดเขิน
กลับขอบคุณด้วยใจที่ไม่เมิน
เราจึงเดินเคียงกันอย่างมั่นใจ

ใครจะว่าล้าสมัยตามใจเถิด
ก็มันเกิดมาก่อนย้อนไม่ได้
การศึกษาอบรม,คมอย่างไร
จึงต้องใช้อย่างนั้นทุกวันคืน

มีสิ่งใหม่ประยุกต์มาคลุกเคล้า
กับของเก่าดูดีที่ไหลลื่น
เอามาใช้เหมาะสมอย่างกลมกลืน
ขอเพียงมีที่ยืนอย่าฝืนใจ

อนุรักษ์ของเก่ามันเน่าหรือ?
ที่ยึดถือดี,งาม,ความสดใส
สิ่งงมงายไร้เหตุผลโยนทิ้งไป
คงเอาไว้แก่นแท้มอบแด่(เยาว)ชน

 

"ปรางค์  สามยอด"

[รพีกาญจน์]

ณ แห่งนี้
รวมกวีสร้างสรรค์วรรณศิลป์
พู่กันวาดสาดหมึกจารึกดิน
ว่าคือถิ่นอมฤตมหิทธา

ที่รวมชนพลพรรคยอดนักปราชญ์
เชี่ยวชาญศาสตร์มากมายหลายสาขา
ลูกหลานเหลนองค์ครูภู่สุนทรา
มีสมญานามกระฉ่อน บ้านกลอนไทย
...........................

มีโอกาสคาดเวลานานมาครั้ง
เก่าก่อนหลังฟังนะว่าสมัย
ลู่อ่อนล้าช้าเหนื่อยระเรื่อยไป
ไม่ทันใจไม่ก้าวหน้าไม่แข็งแรง

รพีกาญจน์ ห้าเก้า
ลิเกเฒ่าทารกไม่(ชอบ)ตกแต่ง
ยกนิ้วจิ้มพิมพ์ไปไม่เปลี่ยนแปลง
ครองตำแหน่ง ล้าสมัย ถูกใจเอย