โลกนิทานขานกล่าวนั้นยาวนัก
เป็นเรื่องรักอักษรอ้อนเวหา
ยกดาวเดือนเกลื่อนฝันปั้นเมฆา
จวบจันทราอาทิตย์ลิขิตคำ
คราเปิดม่านกานท์กลอนละครโลก
อิงบทโศกโชคร้ายคล้ายถลำ
ตัวแสดงแต่งแต้มแจมลำนำ
เช่นระบำทำนองเสียงกลองรัว
เป็นจังหวะระเริงบันเทิงฝัน
ผู้ประพันธ์ปั้นแต่งแสงสลัว
ใต้เงามืดชืดชาแสนน่ากลัว
จึงพาตัวหัวใจห่างไกลตาม
รับบทหวานซ่านซึ้งคะนึงหา
วอนดินฟ้าปรากฏถ้อยพจน์หวาม
อยากแนบข้างปรางเธอละเมอความ
แล้วส่งข้ามยามยลกมลครวญ
คือกวีที่หวังว่าครั้งหนึ่ง
เคยรำพึงถึงกันคอยวันหวน
คล้ายบันทึกตรึกตรองพร้องสำนวน
ทุกถ้อยถ้วนล้วนฝากมาจากใจ
