ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

อยากเห็นกลอน ๙ ครับ  ใครมีฝีมือในการแต่งกลอน ๙ น่าจะลองมาโชว์กันสักตั้ง
เพราะปกติจะเห็นแต่กลอน ๘ หรือไม่ก็ กลอน ๘ กับกลอน ๙ คละเคล้ากัน 
หัวข้ออะไรก็ได้


เขียนเรื่องเศร้า  เป็นเก้ากลอน  เอ๊ยกลอนเก้า
วันเงียบเหงา    เช่นวันนี้     ดีไหมหนา
หากใครมี    ช่ำฝีมือ    เลื่องลือชา
ก็ลองมา   โชว์สักครั้ง   ข้ายังรอ

เห็นมั้ยล่ะ ว่าการเขียนกลอน ๙ ให้เพราะน่ะไม่ใช่เรื่องง่าย   

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

ตัวอย่างกลอน ๙ ครับ

ถ้าทำดี  มีคนคิด  คอยอิจฉา
ค่อนขอดว่า  นินทาร้าย  ไร้เหตุผล
ทำอย่างไร  ก็ไม่สิ้น  เล่ห์ลิ้นคน
อย่ากังวล  คนอิจฉา  ถ้ารักงาน

ไม่ทราบนามผู้แต่งครับ  อ่านมาจากหนังสือธรรมะเล่มหนึ่ง

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

สาเหตุที่รู้สึกว่ากลอน ๙ แต่งยาก เนื่องจากความคุ้นเคยกับกลอนแปดมากกว่า
บางทีแต่งกลอน ๙ ไปแล้ว  แต่พอแต่งได้ ๘  คำมันกลับลงตัวพอดี  ไม่อยากจะเพิ่มคำอีก
ก็เลยเป็นกลอน ๙  ผสมกลอน ๘ไป  บางทีแต่งกลอน ๘  แต่คำไม่พอดี  ความหมายไม่ครบ
จำใจต้องเพิ่มคำเข้ามาทำให้กลายเป็นกลอน ๘ ผสมกลอน ๙  สรูปแล้ว  คนส่วนใหญ่มักจะ
มาหยุดที่กลอน ๘  ไปไม่ค่อยถึงกลอน ๙  นอกจากความจำเป็นบังคับจริงๆ  จึงทำให้กลอนส่วนมาก
มักจะเป็นกลอนแปด  ที่เจือด้วยกลอน ๙ เป็นบางวรรค(ด้วยเหตุสุดวิสัย)ซะเป็นส่วนมาก
ผู้ที่แต่งเป็นกลอน ๙ โดยเฉพาะ และแต่งได้ดีจริงๆนั้น  จึงมีน้อยกว่านอย(เนื่องจากเรานิยม
กลอน ๘  มากกว่า)

จับปากกา  ขึ้นมาเพียร  เขียนกลอนเก้า
ตามใจเรา    ครั้งหนึ่งหนา  อย่าว่าฉัน
แปดกับเก้า  เพียงเท่านี้   ที่ติดกัน
ใช่ดึงดัน   ตามยะโส   โอหังการ

แต่งกลอนเก้า  ให้เข้าที   วจีเพราะ
เรียงฉอเลาะ  ศัพท์ภาษา   วาจาหวาน
ดึงดูดใจ   ให้สนิท     ตรึงติดนาน
ด้วยกลอนกานท์  เลขที่เก้า โปรดเข้าใจ

ถ้าเขียนดี  มีรางวัล   ขั้นที่หนึ่ง
ยกมือซึ้ง  เมื่อได้อ่าน   กานท์สดใส
ขั้นที่สอง  ต้องสะดวก   กดบวกไป
อยู่ที่ใคร   แต่งได้ดี     มีลีลา

อย่าหน่ายหนี   มีบทกลอน  อ้อนให้แต่ง
ด้วยเป็นแหล่ง  แห่งบ้านกลอน  สอนภาษา
ร่ายกวี   ให้มีชื่อ    เลื่องลือชา
ด้วยนำพา  กลอนไทยนี้  มีชื่อไกล...

                                         
 

ตรุษจีนปีนี้  ยังไม่ได้แต๊ะเอีย   แต่งกลอนรักคงไม่ซึ้งถ้าขาดแฟน   

[masapaer]

ขออภัยไม่ถนัดจัดกลอนเก้า
เพราะว่ายาวราวยืดเยื้อเกินเอื้อไหว
ชอบแปดคำความกระชับย่อมจับใจ
จังหวะชัดจัดมาไวใจเคยชิน

กลอนทุกเรื่องเฟื่องทุกบทและสดสวย
ล้วนงามด้วยรวยเชิงศาสตร์วาดแววศิลป์
ทั้งสื่อล้ำสัมผัสใจได้ประทิน
ระรวยรินกลิ่นประพันธ์อันภิรมย์

ไม่ถนัดจัดกลอนยากกระดากนัก
เพียงหวังพักทักไมตรีมิตรศรีสม
จึงได้เรียงเพียงแค่นี้ที่พอชม
พี่อย่าตรมขมชิ้นงานเมื่ออ่านเจอ

นะคะ..

ปล.อ่านให้เป็นเก้านะคะ..

[สมนึก นพ]

เขียนกลอนเก้า มีท้าวความ สามสามสาม
เดินรอยตาม กลอนแปดนา อย่าให้หลง
ท้ายวรรคหนึ่ง สองสามสี่ ที่นำลง
ก็ยังคง พ้องเสียงคัด สัมผัสกัน

ขยายความ เนื้อหาได้ ไม่ขาดห้วน
ตามกระบวน เรื่องที่เล่า เอาเขียนนั่น
มีพลิ้วไหว ตามครรลอง ทำนองมัน
ขอยืนยัน ด้วยอีกคน ไม่บ่นนา

ยกตัวอย่าง นำอ้างไว้ ได้หนึ่งเรื่อง
ตุ๊กแกเขื่อง ร้องเพลงเพราะ เกาะข้างฝา
ส่วนจิ้งจก แอบมองค้อน ช้อนสายตา
เพราะเล็กกว่า จึงไม่สู้ รู้กำลัง

เด็กไอ้จุก รุกเข้าหา มาตามเสียง
คอยมองเมียง เลี่ยงเข้าได้ ใกล้สมหวัง
จะใช้บ่วง จับไปขาย ได้หลายตังค์
เหยียบบนถัง พลิกกลับล้ม เจ็บซมซาน.

ด.ช. นพ

[รพีกาญจน์]

หลายวันก่อนมีน้องคนหนึ่งโพสต์กลอน สงสารนางผีเสื้อยักษ์
โพสต์ได้ 6 วรรค ความท้ายจะตบตีองค์อภัย อะไรนี่แหละ
ผมต้องรีบออกไปทำงาน พอกลับมา ความในจอหายไปแล้ว
เป็นกลอน 9  ขออนุญาตนะครับ

องค์อภัย ตัวใจนิด กระจิริด
ใช้นิ้วดีด เพียงเบาเบา เอาก็ได้
ถึงตบตี มีหรือนั่น ไม่บรรลัย
แค่นางไอ คงกระเด็น ไปเส้นวา

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

เจ้าจุกล้ม  ระบมซ้ำ   เป็นกรรมหนอ
มันใจคอ    จับตุ๊กแก  แต่ฝาบ้าน
เท้าย่องเงียบ  ไปเหยียบถัง จังประจาน
เข้าโรงบาล   ชื่อเสียงดี  ศรีธัญญา

ช่างเหมาะสม  กลมกลอนเก้า จุกก้าวพลาด
มีรอยบาด  จากฝาถัง   ที่หว่างขา
เกือบสูญพันธ์  นะวันนี้   มีค่ายา
เป็นเพราะหา   แต่ตุ๊กแก  ไม่แลทาง

อันกลอนเก้า  ถ้าเราตรง  ปะจงแต่ง
ให้กล้าแกร่ง  ขั้นฝีมือ   มีลือบ้าง
อยากขอร้อง  นวลน้องน้อย  อย่าปล่อยวาง
ให้อ้างว้าง   มีกลอนเก้า  พี่เฝ้ารอ

................................. เหมือนง่าย  แต่ให้เพราะจริงๆแล้วยาก

[ทอฝัน]

ขออภัยไม่ถนัดจัดกลอนเก้า
เพราะว่ายาวราวยืดเยื้อเกินเอื้อไหว
ชอบแปดคำความกระชับย่อมจับใจ
จังหวะชัดจัดมาไวใจเคยชิน

กลอนทุกเรื่องเฟื่องทุกบทและสดสวย
ล้วนงามด้วยรวยเชิงศาสตร์วาดแววศิลป์
ทั้งสื่อล้ำสัมผัสใจได้ประทิน
ระรวยรินกลิ่นประพันธ์อันภิรมย์

ไม่ถนัดจัดกลอนยากกระดากนัก
เพียงหวังพักทักไมตรีมิตรศรีสม
จึงได้เรียงเพียงแค่นี้ที่พอชม
พี่อย่าตรมขมชิ้นงานเมื่ออ่านเจอ

นะคะ..

ปล.อ่านให้เป็นเก้านะคะ..

...ส่องกระจ่าง...พร่างประพจน์...เป็นบทร้อย
แม้ไม่ค่อย...เชี่ยวชาญชัด...จัดเสนอ
ยังทำใคร...คนนี้ซึ้ง...อึ้งละเมอ
สมชื่อเธอ...ดาวดารา...แห่งฟ้าเรือง

...เพียงเธอทาบ...อาบรอยแสง...แฝงคำสอน
ทุกบทกลอน...งามละไม...วิไลเฟื่อง
แต่ละวรรค...สลักถ้วน...ล้วนประเทือง
มิเปล่าเปลือง...เวลาอ่าน...เมื่อผ่านมา...
 
...............ดาวแท้มิแพ้ทางจริงๆ...//ดรีม

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

55555+อาโหล   เดี๋ยวขอเวลาไปทำการบ้านมาใหม่   ถ้าแต่งได้แล้วจะเอามโชว์   

ดีครับ  แต่ยังไม่โดนใจ  อิอิ   

ปล.แต่งเรื่องอะไรก็ได้ครับ ไม่ต้องพูดเรื่องกลอนเก้าก็ได้  ขอแค่ให้แต่งเป็นกลอนเก้าก็พอ(ถ้าแต่งดีเดี๋ยวมีโหวต)

[สมนึก นพ]

เจ้าจุกล้ม  ระบมซ้ำ   เป็นกรรมหนอ
มันใจคอ    จับตุ๊กแก  แต่ฝาบ้าน
เท้าย่องเงียบ  ไปเหยียบถัง จังประจาน
เข้าโรงบาล   ชื่อเสียงดี  ศรีธัญญา

ช่างเหมาะสม  กลมกลอนเก้า จุกก้าวพลาด
มีรอยบาด  จากฝาถัง   ที่หว่างขา
เกือบสูญพันธ์  นะวันนี้   มีค่ายา
เป็นเพราะหา   แต่ตุ๊กแก  ไม่แลทาง

อันกลอนเก้า  ถ้าเราตรง  ปะจงแต่ง
ให้กล้าแกร่ง  ขั้นฝีมือ   มีลือบ้าง
อยากขอร้อง  นวลน้องน้อย  อย่าปล่อยวาง
ให้อ้างว้าง   มีกลอนเก้า  พี่เฝ้ารอ

................................. เหมือนง่าย  แต่ให้เพราะจริงๆแล้วยาก

ศรีธัญญา เฝ้ารักษา ไอ้จุกอยู่
มันไม่รู้ เป็นอะไร ให้เจ็บหนอ
เจอเชือกเก่า อยู่เส้นหนึ่ง บึ่งไม่รอ
ไปบอกหมอ ผูกบ่วงให้ ใช้ได้ทัน

หมอหลอกถาม ได้ความลับ จับตุ๊กแก
ใช่แล้วแน่ เกาะอยู่นี่ ที่ตัวฉัน
บ่วงคล้องติด คิดกระตุก สนุกกัน
เสียงดังลั่น ไอ้จุกร้อง ก้องโรงบาล.

ด.ช. นพ

[บ้านริมโขง]

ส่งเสี่ยงโชคกะเขามั่ง 

"ตามที่เห็น เช่นนี้เอง"

ต้องร่วมรับ ชะตากรรม ที่ทำขึ้น
ไม่อาจขืน ยืนให้ต่าง ห่างไปไหน
สิ่งแวดล้อม ที่แลเห็น เป็นเช่นไร
ไม่ใช่ใคร ที่ไหนสร้าง เราต่างทำ

ตั้งแต่เกิด จวบวันตาย ทำลายนัก
ไม่ผ่อนพัก กลับมุ่งมาด ฟาดให้หนำ
ทั้งป่าไม้ ทั้งสายธาร งานประจำ
ต่างทำซ้ำ ทำให้สิ้น กลิ่นเดิมเดิม

จากป่าสวย ด้วยหลากพันธุ์  ร่วมกันชื่น
มีดาษดื่น สรรพสัตว์ วัดค่าเสริม
ว่าป่ารก เพราะเสือยัง หวังต่อเติม
คนก็เริ่ม เข้ารังแก แปรเปลี่ยนไป

ยึดทรัพย์สิน แผ่นดินชาติ ผูกขาดมั่น
เป็นแผ่นดิน ถิ่นของฉัน ไม่หวั่นไหว
จากป่าสูง เป็นป่าต่ำ ย่ำยีไป
ที่เกิดใหม่ สนามกอล์ป ชอบกันจัง

ส่วนแหล่งน้ำ ก็กระหน่ำ เป็นแหล่งเน่า
แย่งยึดเอา เฝ้าถือครอง ต้องสมหวัง
สร้างอาคาร ขวางทางน้ำ ห้ามไม่ฟัง
ถือว่าดัง ถ้าทำได้ ใครใหญ่เกิน

ความวิบัติ เกิดคราใด ได้แต่เศร้า
ล้วนต่างเฝ้า โทษฟ้าดิน สิ้นขวยเขิน
ไม่โทษคน ที่ก่อให้ ได้เผชิญ
กลับร่วมเดิน เชิญเหยียบย่ำ...ทำตามกัน.

"บ้านริมโขง"

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~กลอนงาม งามที่ใด??(ไม่รู้สิT T)~


หนึ่งสองสาม สี่ห้าหก เจ็ดแปดเก้า
แล้วแต่เจ้า จะต่อเติม เพิ่มความฝัน
ถ้าความหมาย ถ่ายทอดมา ว่าสัมพันธ์
จุดสำคัญ กลั่นเรื่องราว...ขาวหรือดำ!

เส้นอักษร ที่อ่อนนุ่ม เพราะทุ่มจิต
เกณฑ์ความคิด ทิศทางใจ ไม่เหลื่อมล้ำ
กฎความรู้ ครูกวี ชี้กระทำ
ให้ชักนำ กลอนจากจิต คิดไตร่ตรอง

ถ้าจรรโลง กาพย์โคลงกลอน สะท้อนภาพ
ไร้จ้วงจาบ หยาบโลนย้ำ ทำหม่นหมอง
งามสลวย ด้วยสติ พิเคราะห์มอง
เรืองคำพ้อง กรองกานท์กรอบ มอบนำไป

เป็นแปดเก้า อันยอดเยี่ยม เปี่ยมคุณค่า
ด้วยปัญญา ถ้อยวาที  ที่สดใส
ศิลป์สะบัด คัดล้ำลึก สำนึกใจ
ดั่งคงไว้ ในบัญญัติ มิขัดเคือง

O

 


บอม ซอง ดุ๊ก
 

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

อืมม์....แต่ละท่านต้องยอมรับว่าระดับฝีมือทั้งนั้น

เพียงแต่.....มันเหมือนจะขาดอะไรไปบางอย่าง.......มันเหมือนเราแต่งกลอนแปดแล้วพยายามใส่คำเข้าไปพอแต่ให้ครบเป็นเก้าคำ

อะไรประมาณนั้นน่ะนะ  มันยังดูไม่ใช่กลอนเก้าแท้(เหมือนแต่งกลอนแปดแล้วเพิ่มอีกคำให้ครบเก้า) emo_52หวังว่าคงเข้าใจนะ

แต่ตอนนี้ยังนึกไม่ออกว่ามันขาดอะไร

แต่อ่านกลอนของคุณ บอม ซอง  ดุ๊ก  แล้ว  พาให้นึก  ถึงกลอนเก่าบทหนึ่งว่า

คนจะงาม  งามน้ำใจ   ใช่ใบหน้า

คนจะสวย  สวยจรรยา  ใช่ตาหวาน

คนจะแก่  แก่ความรู้  ใช่อยู่นาน

คนจะรวย  รวยศีลทาน  ใช่บ้านโต

คิดว่าหลายคนคงรู้จักกลอนนี้เป็นอย่างดี  นี่ก็เป็นกลอนเก้าเหมือนกัน


ปล.  อะไรประมาณนี้นะครับ  คือเราอ่านแล้วทั้งบทนั้น  ในแต่ละวรรค เราจะไม่รู้สึกว่ามีคำที่ใส่มาเกินความจำเป็นเลย

อ่านดูแล้วรู้สึกว่า  คำทุกคำที่อยู่ในตำแน่ง  วรรคละสามคำ สามคำนั้น  เป็นสิ่งที่จำเป็นและขาดไม่ได้จริง  คือพูดง่ายว่า

ไม่มีคำที่เกินหรือคำที่ฝืนใส่น่ะ  ตอนนี้บอกได้แค่นี้แหละ  ลองพยยามใหม่นะครับ

เดี๋ยวผมก้จะลองทำการบ้านนี้ดุด้วย  ถ้าได้แล้วเดี๋ยวมาโชวร์   

[บ้านริมโขง]

อยากเขียนกลอน ออกแนวหวาน สำราญจิต
อยากจะคิด เขียนคำอ้อน ตอนจีบสาว
อยากแต่งเติม เพิ่มความหมาย คล้ายเพชรวาว
อยากให้เห็น เป็นแสงดาว พราวนภา

แต่ยากนัก จักทำได้ อย่างหมายมั่น
ความสัมพันธ์ ปั้นอารมณ์ คมภาษา
ประสบการณ์ เป็นอีกอย่าง ที่วางมา
กว่าจะหา คำเหมาะสม ลมแทบกิน

เห็นสาวสวย เดินผ่านมา หาคำกล่าว
เหมือนมีกาว ปิดปากไว้ ใฝ่ถวิล...
แค่อยากถาม เธอไปไหน ให้ได้ยิน
กลับหมดสิ้น ความประหม่า เข้ามาแทน

ไม่กล้าพูด จึงอยากเขียน เรียนภาษา
จับปากกา หาจดหมาย ลายสวยแสน
บรรจงร่าง คำกลอนกานท์ หวานใส่แฟน
กลับคับแค้น แค่นไม่ออก...ยอกอุรา.

"บ้านริมโขง"

[ดอกกระเจียว]

อันกลอนเก้า  นั้นไพเราะ  เสนาะนัก
สื่อใจรัก       สื่อความใน  ใคร่เปิดเผย
อยากจะแต่ง  สื่อถึงใคร    ไม่คุ้นเคย
เพราะละเลย  ไม่คำนึง     ถึงกฎเกญท์

มาวันนี้        มายาวิน     เปิดกระทู้
จึงลองดู      อย่างเร็วไว   แม้ยากเข็ญ
แต่ละบท     กว่าจะได้     นั้นยากเย็น
ด้วยต้องเน้น กำหนดให้    เก้าพยางค์

เป็นดั่งนี้      ใช่หรือไม่     หนอกลอนเก้า
ที่ตัวเรา       เขียนจนได้   คล้ายตัวอย่าง
ไม่จัดเจน     เหมือนเด็กน้อย  ค่อยคลำทาง
จบสามบท    จึงกระด้าง    เนื้อความกลอน



        

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

อยากจะขอ ความเห็นใจ สักนิดหนึ่ง
บอกคิดถึง ก็ขอบคุณ ค่ะคุณขา
รบกวนฝาก ข้อความไว้ ยามได้มา
การโทรหา ขอจำเป็น จะเห็นควร

ไม่ได้โกรธ โปรดเข้าใจ ว่าไม่ว่าง
ล้วนงานกาง ต้องคร่ำเคร่ง ความเร่งด่วน
โทรศัพท์ เวลางาน การรบกวน
เสียกระบวน เป็นตัวอย่าง ที่ไม่ดี

เป็นหัวหน้า ทำเหลวไหล ใครจะเชื่อ
จะยังเหลือ ความนับถือ อีกหรือนี่
เป็นหัวหน้า จะถือสิทธิ์ ผิดไม่มี
คงเป็นที่ ครหา ช่างน่าอาย

อยากจะขอ ความเห็นใจ สักนิดหนึ่ง
รอให้ถึง เวลาพัก คงไม่สาย
อยากจะโทร เชิญโทรหนา ตามสบาย
ไม่เสียดาย ค่าโทรก็ เชิญโทรเลย.

  "กานต์ฑิตา"

๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔

[สมนึก นพ]

ส่งเสี่ยงโชคกะเขามั่ง 

"ตามที่เห็น เช่นนี้เอง"

ต้องร่วมรับ ชะตากรรม ที่ทำขึ้น
ไม่อาจขืน ยืนให้ต่าง ห่างไปไหน
สิ่งแวดล้อม ที่แลเห็น เป็นเช่นไร
ไม่ใช่ใคร ที่ไหนสร้าง เราต่างทำ

ตั้งแต่เกิด จวบวันตาย ทำลายนัก
ไม่ผ่อนพัก กลับมุ่งมาด ฟาดให้หนำ
ทั้งป่าไม้ ทั้งสายธาร งานประจำ
ต่างทำซ้ำ ทำให้สิ้น กลิ่นเดิมเดิม

จากป่าสวย ด้วยหลากพันธุ์  ร่วมกันชื่น
มีดาษดื่น สรรพสัตว์ วัดค่าเสริม
ว่าป่ารก เพราะเสือยัง หวังต่อเติม
คนก็เริ่ม เข้ารังแก แปรเปลี่ยนไป

ยึดทรัพย์สิน แผ่นดินชาติ ผูกขาดมั่น
เป็นแผ่นดิน ถิ่นของฉัน ไม่หวั่นไหว
จากป่าสูง เป็นป่าต่ำ ย่ำยีไป
ที่เกิดใหม่ สนามกอล์ป ชอบกันจัง

ส่วนแหล่งน้ำ ก็กระหน่ำ เป็นแหล่งเน่า
แย่งยึดเอา เฝ้าถือครอง ต้องสมหวัง
สร้างอาคาร ขวางทางน้ำ ห้ามไม่ฟัง
ถือว่าดัง ถ้าทำได้ ใครใหญ่เกิน

ความวิบัติ เกิดคราใด ได้แต่เศร้า
ล้วนต่างเฝ้า โทษฟ้าดิน สิ้นขวยเขิน
ไม่โทษคน ที่ก่อให้ ได้เผชิญ
กลับร่วมเดิน เชิญเหยียบย่ำ...ทำตามกัน.

"บ้านริมโขง"

ด้วยป่าไม้ ถูกโค่นสิ้น ถิ่นไพรพฤกษ์
ต่างก็นึก เป็นห่วงอยู่ รู้กันหนา
เจ้าพนักงาน โกงกินนั้น โทษทันตา
โดนย้ายมา หาที่ไกล เพียงไม่นาน

อยู่ที่เก่า ป่าหมดไป ไม่ชักช้า
พิจารณา หาที่ใหม่ ป่าไพศาล
ย้ายกันนี่ มีเหมาะแต่ ข้าราชการ
เขาหัวล้าน มีกี่ลูก ปลูกใหม่กัน

นำต้นกล้า ลงฝังกลบ กันลมโบก
พัดกระโชก รุนแรงไป ล้มได้นั่น
ตัดต้นไม้ อยู่ใกล้เคียง เรียงค้ำยัน
ตายไปนั้น สามสี่ต้น สับสนนา

ตายสามสี่ แต่มีหมาย ได้หนึ่งต้น
เขาคิดค้น กันเหมาะดี ที่เสาะหา
หวังถ่ายภาพ ได้ลงสื่อ ถือโชว์มา
รัฐบาลข้า เฝ้าปลูกป่า น่าเศร้าจัง.

ด.ช. นพ

[masapaer]

ขออภัยไม่ถนัดจัดกลอนเก้า
เพราะว่ายาวราวยืดเยื้อเกินเอื้อไหว
ชอบแปดคำความกระชับย่อมจับใจ
จังหวะชัดจัดมาไวใจเคยชิน

กลอนทุกเรื่องเฟื่องทุกบทและสดสวย
ล้วนงามด้วยรวยเชิงศาสตร์วาดแววศิลป์
ทั้งสื่อล้ำสัมผัสใจได้ประทิน
ระรวยรินกลิ่นประพันธ์อันภิรมย์

ไม่ถนัดจัดกลอนยากกระดากนัก
เพียงหวังพักทักไมตรีมิตรศรีสม
จึงได้เรียงเพียงแค่นี้ที่พอชม
พี่อย่าตรมขมชิ้นงานเมื่ออ่านเจอ

นะคะ..

ปล.อ่านให้เป็นเก้านะคะ..

...ส่องกระจ่าง...พร่างประพจน์...เป็นบทร้อย
แม้ไม่ค่อย...เชี่ยวชาญชัด...จัดเสนอ
ยังทำใคร...คนนี้ซึ้ง...อึ้งละเมอ
สมชื่อเธอ...ดาวดารา...แห่งฟ้าเรือง

...เพียงเธอทาบ...อาบรอยแสง...แฝงคำสอน
ทุกบทกลอน...งามละไม...วิไลเฟื่อง
แต่ละวรรค...สลักถ้วน...ล้วนประเทือง
มิเปล่าเปลือง...เวลาอ่าน...เมื่อผ่านมา...
 
...............ดาวแท้มิแพ้ทางจริงๆ...//ดรีม

แค่แม่งูดูเหมือนไหลไปเสียทั่ว
แค่มามั่วกลั้วลมลิ้นศิลป์ภาษา
มานิยมชมชื่นกันฉันเขินนา
ธรรมดามาเล่นฝันอันพอมี

เล่นห้องนี้พี่เกรงจังฟังมาว่า
กลอนเก้าหาท่ามิไหวไม่คงที่
มิถนัดคัดเท่าไรเอาไงดี
เชิญน้องพี่ปรี่เช็คเอ๊าท์เราขอจร

ไปเช็คอินห้องเด็กเด็กเล็กกันเถิด
ขอไปเปิดห้องร้อยกรองให้น้องอ้อน
เกรงขบวนรวนพลาดไปได้ม้วยมรณ์
เจ้าของกลอนก้องเสียงมาท่าดุจัง..อิอิ

  ช้างน้อยเท่านี้แหล่ะจ้ะ

ล้อเล่นนะค๊า..พี่ชายมายาวิน..

[ดอกกระเจียว]

                                                                         ประเดิมความ   ตามคิดครวญ   ไม่ด่วนเร่ง
                                                                                  ร่วมเชลง        ให้ครบเก้า      เถิดเจ้าหนา
                                                                                  เสริมคารม         ประสมคำ       จึงนำมา
                                                                                  พร้อมบรรดา     สมาคม         นิยมกลอน

                                                                                  อันเราหรือ        มิลือเลื่อง      เลิศเปรื่องปราด
                                                                                  กานท์กวี          คงเคลื่อนคลาด  คำอักษร
                                                                                  กำหนดเก้า        ให้เลอล้ำ       ยอดคำกลอน
                                                                                  โปรดอาทร        ความรักใคร่    ในวจี

 

[ทอฝัน]

ขออภัยไม่ถนัดจัดกลอนเก้า
เพราะว่ายาวราวยืดเยื้อเกินเอื้อไหว
ชอบแปดคำความกระชับย่อมจับใจ
จังหวะชัดจัดมาไวใจเคยชิน

กลอนทุกเรื่องเฟื่องทุกบทและสดสวย
ล้วนงามด้วยรวยเชิงศาสตร์วาดแววศิลป์
ทั้งสื่อล้ำสัมผัสใจได้ประทิน
ระรวยรินกลิ่นประพันธ์อันภิรมย์

ไม่ถนัดจัดกลอนยากกระดากนัก
เพียงหวังพักทักไมตรีมิตรศรีสม
จึงได้เรียงเพียงแค่นี้ที่พอชม
พี่อย่าตรมขมชิ้นงานเมื่ออ่านเจอ

นะคะ..

ปล.อ่านให้เป็นเก้านะคะ..

...ส่องกระจ่าง...พร่างประพจน์...เป็นบทร้อย
แม้ไม่ค่อย...เชี่ยวชาญชัด...จัดเสนอ
ยังทำใคร...คนนี้ซึ้ง...อึ้งละเมอ
สมชื่อเธอ...ดาวดารา...แห่งฟ้าเรือง

...เพียงเธอทาบ...อาบรอยแสง...แฝงคำสอน
ทุกบทกลอน...งามละไม...วิไลเฟื่อง
แต่ละวรรค...สลักถ้วน...ล้วนประเทือง
มิเปล่าเปลือง...เวลาอ่าน...เมื่อผ่านมา...
 
...............ดาวแท้มิแพ้ทางจริงๆ...//ดรีม

แค่แม่งูดูเหมือนไหลไปเสียทั่ว
แค่มามั่วกลั้วลมลิ้นศิลป์ภาษา
มานิยมชมชื่นกันฉันเขินนา
ธรรมดามาเล่นฝันอันพอมี

เล่นห้องนี้พี่เกรงจังฟังมาว่า
กลอนเก้าหาท่ามิไหวไม่คงที่
มิถนัดคัดเท่าไรเอาไงดี
เชิญน้องพี่ปรี่เช็คเอ๊าท์เราขอจร

ไปเช็คอินห้องเด็กเด็กเล็กกันเถิด
ขอไปเปิดห้องร้อยกรองให้น้องอ้อน
เกรงขบวนรวนพลาดไปได้ม้วยมรณ์
เจ้าของกลอนก้องเสียงมาท่าดุจัง..อิอิ

  ช้างน้อยเท่านี้แหล่ะจ้ะ

ล้อเล่นนะค๊า..พี่ชายมายาวิน..

...ช่างเย้ายวน...ชวนพะวง...จึงหลงใหล
กลอนของใคร...ยามยินยล...เปี่ยมมนต์ขลัง
ละเมียดคำ...ละมุนมอบ...ชอบใจจัง
เสียงระฆัง...เคาะยกแรก...กระแทกนวม...
...........................//ทอฝัน