ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไม่รู้ใจ]

หวังสิ่งใด ในโลก ต้องโชคช่วย
หรือต้องรวย สวยหล่อ จะพอไหม
เป็นปราการ หน้าด่าน เพื่อผ่านไป
จึงจะได้ มาถึง ซึ่งไมตรี

หวังมีมิตร จิตงาม ยามเหงาหงอย
คงต้องคอย พลอยเก้อ เธอหลีกหนี
ปล่อยฉันคว้าง อยู่เดียว เทียวนับปี
ไร้คนมี เมตตา มาผูกพัน

หวังมากไป ไม่เหลือ เผื่อใจบ้าง
คิดเข้าข้าง ช่างแย่ มันแปรผัน
รู้สึกท้อ ต่อคำ ย้ำเพื่อนกัน
ยากมีวัน บรรจบ จำลบเลือน

ไม่รู้ใจ

[ไพร พนาวัลย์]

อย่าคาดหวังสิ่งใดให้เกินเหตุ
มีขอบเขตเป็นได้ไม่ลอยเลื่อน
เอาความจริงเข้าว่ามาคอยเตือน
คงไม่เคลื่อนคลาดไปเกินใจเดา

อย่าหวังสูงเกินไปถ้าไม่พร้อม
จะต้องยอมรับความจริงไม่ชิงเศร้า
สร้างตัวเองให้พ้นอยู่บนเงา
ไม่เพียงเอารูปกายมาคลายปม

แม้ใบหน้าไม่สวยไม่รวยหล่อ
ตระกูลพ่อเป็นคนดีที่เหมาะสม
มีสัมมาอาชีวะจะชื่นชม
ต่างนิยมรักใคร่น้ำใจงาม

อันชีวิตคนเราย่อมมีหวัง
เพื่อก่อตั้งตัวตนพ้นขวากหนาม
สร้างชีวิตอนาคตกำหนดนาม
ก้าวสู่ความภูมิใจในชีวี

"ปรางค์  สามยอด"

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

มีความหวังตั้งไว้ด้วยใจมั่น
รวยสำคัญนั้นหรือ..อือใช่ที่
สวยหล่อเหลาเปล่าเลยเชยสิ้นดี
เอ๋ยวันนี้ปัญญาน่านิยม

อวยสู่ฝันปัญญานั้นพาถึง
วันสร้างซึ่งทางที่ดีเหมาะสม
หันหน้าสู้อยู่ได้โลกใบกลม
โชคเหมาะสมเพราะหวังตั้งใจจริง

อันนี้หนอก่อเกิดคงเลิศนัก
จงประจักษ์หลักฐานการทุกสิ่ง
หลงกับฝันมันใช่อาจได้อิง
ปราชญ์ท้วงติงห่วงซ้ำย้ำ"ใช่รอ"

        โดย Mayawin
     ๔  กุมภาพันธ์  ๒๕๕๔

[bpmoon]

มีความหวังตั้งไว้ให้ใฝ่ฝัน
ด้วยใจมั่นปัญญามิลอยเลื่อน
มีความหวังตั้งไว้คอยย้ำเตือน
คอยเป็นเพื่อนคู่คิดด้วยจิตหวัง

หากหยุดยั้งหยุดหวังหยุดตั้งจิต
หยุดความคิดหยุดความฝันพลันพลาดพลั้ง
กำลังใจเชิดชูหวังเป็นพลัง
คอยเหนี่ยวรั้งแม้จะพลาดไม่ขลาดไป

เมื่อได้มาถึงสิ่งหวังดั่งใจคาด
อย่ามัววาดความสุขจนพลั้งเผลอ
จนไม่มองใครเลยนะตัวเธอ
อย่ามัวเห่อจนเผลอหลงลืมตน

รู้สึกว่ายิ่งแต่งยิ่งนอกเรื่อง

[บ้านกลอนไทย]

๏ องค์ประกอบรอบตัวคืนมัวหมอง
แม้แสงทองของจันทร์ยังพลันหม่น
บรรยากาศอาจเป็นเหมือนเช่นคน
ว่ายวังวนวันวารบนการคอย

๏ อย่าดับหวังรังรองที่ส่องสาด
หากตัดขาดคลาดไปใจท้อถอย
ชายอาภัพสับสนจนสำออย
หวังเลื่อนลอยหงอยเหงาใต้เงาจันทร์

[พรายม่าน]

"ไม่มีชายหนุ่มในสวนยาง"

เขามองทอดสายตาระเม็ดฝน
ป่ายางเบื้องหน้ามืดคลื้ม
มิได้อีนังต่อความหนักเบาของสายฝน

เท่าความคิดคำนึง

ตีสามวันพรุ่งเขาจะไปตัดยางดีไหม
งานฝังไอ้หมูกเพิ่งผ่านมาเมื่อวาน
แม่ไอโขลกมาจากมุมกงสี

เขาไม่ได้หันไปแล
เจบงกับตะกงกองอยู่ข้างฝา

ฝนซาเม็ดลง
แสงตะวันหายไปนานแล้ว
ป่ายางมืดสนิท

เถอะ  ตัดยางหวะครานี้คงไม่ได้ดิบดีอะไรนัก
ลูกกุลีกับเถ้าแก่
เหมือนที่ไอ้ไข่บอกตอนมาชวนเขากับไอ้หมูก

ฝนหยุดเม็ด

เขาหย่อนขาลง ขยับเสื้อคลุมสีขี้ม้าให้กระชับ
แล้วก้าวยาวๆ หายไปในป่ายาง
ไม่ได้หันกลับไปมองมุมกงสีนั้นเลย

เจบงกับตะกงยังกองอยู่ที่เดิม

พรายม่าน
สันทราย
๐๕.๐๒.๕๔

หมายเหตุ  แรงบันดาลใจจาก “ไม่มีหญิงสาวในบทกวี” ของ ซะการีย์ยา อมตยา กวีซีไรท์   ๒๕๕๓
                  เจบง: มีดกรีดยาง   ตะกง: ถาดลองน้ำยาง กงสี: กระท่อมพักคนงานกรีดยาง ตัดยางหวะ: กรีดยางแบ่งรายได้กับเจ้าของ

[เมฆา...]

..กราบพ่อขุน..


...กราบเบญจาง ข้างฐาน ท่านพ่อขุน
องค์เอกบุญ หนุนน้อม พร้อมความหวัง
ด้วยหัวใจ ไหวอ่อน ทอนกำลัง
ขอโปรดฟัง คำบ้าง อย่างบรรจง

...ลูกมีฝัน บรรยาย ได้หลายหน้า
คือศึกษา ให้จบ ครบประสงค์
หลายปีแล้ว แววนั้น มันจางลง
จนลูกงง สงสัย ในชะตา

...ตัวสุดท้าย แสนยาก ลำบากเหลือ
จนนึกเชื่อ เบื่อหน่าย คิดส่ายหน้า
ไม่เป็นอัน ท่องดู ชูตำรา
เพราะอ่อนล้า เหลือทน จนจำใจ

...จะกี่ครั้ง กี่สอบ ที่ตอบโจทย์
ก็เหมือนโหด โทษแค้น แต่แดนไหน
ถึงมิหวัง ดังเด่น เช่นเขาใคร
ก็ยังได้ แค่เกือบ เหลือบลางลาง

...จะมีไหม  เหมือนฝัน วันข้างหน้า
ที่สมจินต์ ถวิลหา ปริญญาบ้าง
หากได้รับ จับติด มิคิดวาง
จะนำอ้าง อวดรูป บุพการี

...หวังให้ท่าน ชื่นใจ เหมือนใครเขา
ว่าลูกเรา ก็จัก มีศักดิ์ศรี
นั้นคือฝัน อันหวัง ดั่งวจี
ที่ลูกนี้ บนบาน มานานนม

...หลังจากก้ม พนมพ่อ ต่อพระบาท
อภิวาท ปราชญ์ไหว้ ให้สุขสม
หากสำเร็จ เสร็จหวัง ดั่งภิรมย์
ลูกจะข่ม บ่มใจ ให้..จำเริญ.....
“ลูกจะข่ม บ่มใจ ให้..ใฝ่แต่สิ่งดี.....สาธุ!”


***เมฆา...***



http://www.youtube.com/watch?v=oTzjxQRtcwA (External Embedding Disabled)

[สมนึก นพ]

เมื่อมีหวัง ตั้งใจ ต้องได้แน่
มุ่งหมายแท้ คบหา ว่าคือเพื่อน
กดกริ๊งกร๊าง โทรไป ไม่แชเชือน
เข้าแรมเดือน แรมปี มีเปลี่ยนแปลง

เริ่มว้าวุ่น ครุ่นจิต ให้คิดหนัก
คือความรัก ไหมหนา มาแอบแฝง
ความรู้สึก หลายอย่าง ต่างแสดง
เริ่มขัดแย้ง กับก่อน ตอนเพื่อนกัน

อยากรับใช้ เคียงใกล้ ไม่เหินห่าง....
อยากรับใช้ เคียงข้าง เหมือนดังฝัน..
อยากรับใช้ แลดู อยู่ทุกวัน...........
อยากรับใช้ ตามนั่น คำสัญญา.......

คือความหวัง หวังไว้ ตั้งใจแน่........
คือความหวัง หวังแท้ แน่แล้วหนา...
คือความหวัง หวังได้ หายลับตา.....
คือความหวัง หวังกว่า จะเป็นจริง....

เขามองเรา แค่เพื่อน เหมือนเดิมอยู่.
เขามองเรา เหมือนรู้ ดูใจนิ่ง.........
เขามองเรา แค่เล่น เป็นทุกสิ่ง......
เขามองเรา เหมือนยิ่ง เศษทิ้งมา...

มีหลายอยู่ เวียนวน คนที่ห่วง
กลับเป็นบ่วง ผูกรัด มัดมือขา
ยังเหยียบย่ำ น้ำใจ ได้เต็มตา
เขานำพา เพื่อนใหม่ หมายเย้ยกัน.

ด.ช. นพ

[ไม่รู้ใจ]

หมดหวัง

เมื่อความหวัง เพียงนิด จมมิดหาย
เพื่อนรักหน่าย จากหน้า ลาไปไหน
เฝ้าแต่รอ เช้าเย็น มิเห็นใจ
สุดท้ายไร้ แม้เงา เศร้าอกตรม

หากพบอ่าน กานท์กลอน นี้วอนขอ
คนอยู่รอ น้อยจิต คิดขื่นขม
จะเจ็บไข้ ได้สุข ทุกข์ระทม
หรือซานซม ช่วยเอ่ย เผยวจี

ไม่รู้ใจ

[ไพร พนาวัลย์]

  เขาไม่หายไปไหนไยไม่เห็น
ความจำเป็นบังคับดั่งกับจี้
เวลานั้นไม่มากยากเหลือดี
อาจจะมีบางวันที่บั่นทอน

อย่าน้อยใจไปเลยที่เคยพร่ำ
ทุกข์กระหน่ำซ้ำเติมเริ่มซุกซ่อน
แต่จงรู้ใจนี้มิแคลนคลอน
อยากจะวอนคนดีจงมีพลัง

เราต่างคนวนเวียนในวัฏฏะ
บางครั้งแพ้บางชนะอย่าสิ้นหวัง
ปลุกปลอบใจตัวเองอย่าเวงวัง (แหะๆ)
เธอจงตั้งสติมาปัญญามี

ความผิดหวังชั่งมันจงผันผ่อน
อย่าเจ็บก่อนเป็นไข้โดนไฟจี้
มันอาจจะไม่เกิดเปิดเวที
เชิญราวีขอสู้ดูอีกครา... เน้อ

 

"ปรางค์  สามยอด" 

[ฉันเอง]

แม้รู้ว่าหวังเพียงนิด  แล้วมิดหาย
ดั่งเม็ดทรายไหลลงเนิน  เผชิญนั่น
ถึงฝั่งชลได้ยล  กี่เม็ดกัน
เปรียบดังฉันแค่ได้หวัง  พลันดีใจ

ได้ยินถ้อยร้อยกวี  วจีเอ่ย
เหมือนดั่งเคยฝากสำเนียง  เสียงสดใส
ให้นึกเคลิ้มฝันสู้  สู่ฝันไกล
แม้จะไร้จุดหมาย  แห่งปลายทาง

ยังดีใจได้ทักเธอ เพ้อยิ่งนัก
ให้ประจักษ์ชีวิตจริง  สิ่งกีดขวาง
โลกไซด์เบอร์เธอเห็นฉัน  อย่างจางจาง
ให้ไกลห่างในโลกจริง  สิ่งล่อลวง


ฉันเอง..

[สายไหม]

๐ หวังจะบิน บินไป ได้เหมือนนก
แต่ต้องตก อกแอ่น เจ็บแผ่นหลัง
หวังจะแกร่ง แข็งแรง ทรงพลัง
แต่ก็พลั้ง พลาดได้ ให้โรยแรง

เมื่อมีหวัง ข้างกาย ทำใจเถิด
อย่ามัวเพลิด เพลินหลง ดงสีแสง
ความผิดหวัง ดั่งปัญหา น่าคลางแคลง
ประหนึ่งแกล้ง ให้หวัง นั้นห่างไกล

อันผิดหวัง ทางแย่ ใช่แก้ยาก
ปัญหามาก ชวนแล ให้แก้ไข
แก้ผิดหวัง เปิดประตู สู่เส้นชัย
สร้างทางหวัง เส้นใหม่ ให้มั่นคง

เกิดเป็นคน หวังได้ หวังไปเถิด
ให้ความคิด ชูเชิด เกิดประสงค์
มีเป้าหมาย ปลายทาง ให้ย่างตรง
ขอโปรดจง ให้หวัง นำทางเรา

--- สายไหม ---

[~ploy pim~]

   
          เฝ้าแต่หวัง มีใคร ให้ปรึกษา       
                   ยามเวลา ที่เรา เศร้าสับสน
                           เหมือนตอนนี้ ไม่มี ใครสักคน
                                    ทุกข์เหลือล้น เฝ้าทน หม่นหมองไป
           เคยมีเพื่อน คอยฟัง ก็หันห่าง       
                     คงแตกต่าง หน้าที่ จึงห่างไกล
                               แต่ก็ยัง เฝ้ารอ อยู่ร่ำไป     
                                       เผื่อมีใคร ใจดี มารับฟัง

                

[กาญจนธโร]

เติมหวังให้ใจ

เติมศรัทธา กล้าแสง ด้วยแรงหวัง
เติมพลัง ให้ใจ ด้วยไฟฝัน
เติมไมตรี ดีให้ ใฝ่ผูกพัน
เติมแล้วปัน แบ่งมา ด้วยอารีย์

หวังความกล้า ปราถนา ศรัทธานัก
หวังได้รัก จง"รักให้" ได้สบศรี
หวังสมหวัง ดังหวังรอ จงก่อดี
หวังไม่มี ที่คว้า จงหาใจ

ให้หวังปริ่ม อิ่มเอม เกษมนัก
ให้ด้วยรัก เมตตา เลิศกว่าไหน
ให้น้ำใส ใจจริง ยิ่งสุขใด
ให้แล้วใจ ไม่แคลง ระแวงวาย

ใจก่อกรรม กอบเกิด เถิดจงสู้
ใจใขว่รู้ ว่อนเวียน เรียนหลากหลาย
ใจเสาะค้น คนมาก ยากวุ่นวาย
ใจและกาย เรามีอยู่ จงรู้เรียน..

ปภัสร์
๐๖ พฤษภาคม ๒๕๕๔
๐๓.๐๖