ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านกลอนไทย]

ผลการให้คะแนน
>>> คลิ๊กที่นี่

ผลประกวดกลอน
>>> คลิ๊กที่นี่

ผลประกวดเก่าๆ
>>> คลิ๊กที่นี่



กติกา
1.หากยังไม่ได้สมัครสมาชิกให้สมัครสมาชิก่อนที่ !!!คลิ๊กที่นี่ !!
2. รูปแบบของกลอนนั้น Free Style ความยาวอย่างน้อย 2 บท (บทกลอนสั้นกว่านี้ไม่พิจารณาผลประกวด)
3. กลอนที่โพสนี้ ขอให้เป็นกลอนที่แต่งขึ้นเอง และไม่เคยโพสที่ไหนมาก่อน
4. ส่งได้ไม่เกิน 2 ผลงานต่อ 1 คน
5. ผู้ที่ได้รางวัลชนะเลิศของเดือนนั้นๆ จะต้องเป็นกรรมการของเดือนถัดไปด้วย มิฉะนั้นจะขอคะแนนคืน

เมื่อหมดเวลารับผลงาน จะมีแบบฟอร์มกลอนประจำเดือนนั้น ที่มีบทกลอน + ผู้แต่ง ส่งไปเพื่อให้กรอกคะแนน ซึ่งกรรมการทุกท่านจะได้รับคะแนน 5 คะแนนเป็นน้ำใจจ้ะ

เวลาโพสขอให้ยึดรูปแบบตามนี้นะจ๊ะ

ชื่อบทกลอน : ...................................
ผู้แต่ง : ..............................

รางวัล    
 
1. รางวัลชนะเลิศอันดับ 1 ได้รับ 15 คะแนน และขึ้นโชว์ที่หน้าแรกของ www.klonthai.com

2. รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 1 ได้รับ 12 คะแนน

3. รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 2 ได้รับ 9 คะแนน

4. รางวัลชมเชย มี 3 รางวัล ได้รับ 3 คะแนน

5. รางวัลขวัญใจเพื่อนๆกลอนไทย ได้รับ 3 คะแนน

6. และสำหรับ Class ธรรมดา (ชื่อคลาสอักษรเหลือง) หากติดอันดับ 1 ใน 6 จะได้ปรับคะแนนเป็น 20 และเป็น SP Class LV1 ทันที 


ผลประกวดกลอนอันดับ 1-3 จะถูกส่งไปให้สมาชิกของ klonthaiclub.com อ่านเป็นการเผยแพร่

เมื่อประกาศผลการประกวดกลอนแล้ว จะบวกคะแนนไปให้ใน profile ทันที (ไม่ได้มีการแจ้งแต่อย่างใด)

ใช้เกณฑ์การตัดสิน (5 ธ.ค.53) จาก >>>> ว่าด้วยการประกวดกลอน

[torsak14]

ชื่อบทกลอน : หกสิบวินาที..ที่ต้องคิดพิชิตชัย
ผู้แต่ง : torsak14

กลสมอง สองคน ต้องค้นคิด
จะพิชิต หรือผิดพลาด อาจเป็นได้
เสือเจอสิงห์ เก่งจริงเจอ เผลอปราชัย
กำหนดไว้ ให้คิดมี นาทีเดียว

หกสิบวิ นาที  ที่มีค่า
จะต้องหา ทางคร่าล้ม ขุนจมเขี้ยว
ม้าไล่โจน โคนไล่บี้ กันทีเดียว
หยักคดเคี้ยว ของสมอง ประลองกัน

ตาที่เดิน อย่าเพลินนาน การใหญ่เสีย
แทงด้วยเบี้ย เรือขยับ ดับขุนขวัญ
ฝ่ายหนึ่งบุก รุกโหม พุ่งโรมรัน
อีกฝ่ายกัน มันหยด มิลดรา

แพ้ชนะ สมองต้อง กรองกลั่น
ต้องพลิกผัน บันดาลดล ต้องค้นหา
ทางกำชัย ในช่วง ห้วงเวลา
กำหนดตา เดินหกสิบ วินาที...

[ดอกกระเจียว]

ชื่อบทกลอน.. ระเบิดครับ
ชื่อผู้แต่ง       ดอกกระเจียว




หกสิบวินาทีอันมีค่า
ด้วยความกล้าบวกเก่งมิเกรงพรั่น
มีชีวิตความตายเป็นเดิมพัน
ยับยั้งวันอันโหดร้ายใต้เงาพราง

ทีเอ็นทีสี่ปอนด์ใครซ่อนซุก
ไม่รู้ตัวผู้บุกรุกประกอบสร้าง
นาฬิกาเดินติ๊กติ๊กนับเลือนราง
สายชนวนล้วนวางอย่างมือโปร

หกสิบวิเร็วไวไม่ผิดพลาด
จึงแคล้วคลาดวอดวายอันอักโข
เขารับขวัญกลั้นจิตว่าพุทโธ่
หยุดเรื่องร้ายใหญ่โตในเมืองคน

เขาเหยียดกายเสยผมก้มหน้านึก
ความระทึกเพิ่งผ่านนั้นอีกหน
ตามองกล้องจ้องไมค์ไร้เล่ห์กล
สาวหน้ามนนักข่าวถามเสียงดัง

เขาตอบอกผึ่งผายเยี่ยงชายกล้า
งานอย่างนี้ไม่คณาเพราะล้าหลัง
คงพวกมือสมัครเล่นเน้นเสียงดัง
ท่านผู้ฟังฟังทั่วเมืองชื่อเลื่องลือ

พอผู้ช่วยเดินมาทำหน้าม่อย
ชี้ร่องรอยระเบิดวางอย่างใสซื่อ
เรียกพี่พี่พลางให้ดูในมือ
เพราะระเบิดนี่หรือมันของปลอม


 

[พรายม่าน]

ชื่อบทกลอน: เสี้ยวของเวลา
ผู้แต่ง: พรายม่าน


สามในสิบส่วนเว้น    วินา ทีเฮย
กาลเท่าเราเวลา                ล่วงค้น
จำเป็นเช่นถึงครา              ควรตัด  สินใจ
จึงหนึ่งนาทีพ้น                  ผ่านร้อยตัดสิน ๚

มนุษย์สิขุดค้น        พหุยนตร์สัพพัญญู
ลึกลับก็ปรับรู้        รฤกหลักจักรวาล
อัตราเร่งอัตราไล่      ตัวแปรใดจะผสาน
องคาพยพพาน       ปริวรรตจัดคดี
พบว่ามนุษย์นั้น       ท่ามหมื่นมั่นพันวิถี
จุดสามวินาที          เวลาจัดตัดสินใจ
จึ่งแม้นาทีวาร          มนุษย์ผ่านร้อยสงสัย
ต้องเลือกเกลือกกันไป   ผิดถูกสมพรหมบันดาล ๚

ยาวนานกาลผ่านเวิ้ง     ชีวิน  มนุษย์นั้น
ผิดถูกผ่านตัดสิน          สุ่มพลั้ง
ร้อยละแปดสิบยิน        ยังผิด ยามเลือก
ฤาหากอยากนับครั้ง     ค่อนล้านหลงทาง ๚   

ชีวิตหนึ่งชีวิต               ผ่านถูกผิดมหาศาล
หากนั่งสังเกตุการณ์   เห็นเทวศเหตุปัจจัย
เราทุกข์มากกว่าสุข      วิโยครุกบุกวิสัย
เนื่องเพราะตัดสินใจ   เลือกครรลองผิดคลองธรรม
หากนับจำนวนเนื่อง   แต่ละเรื่องลิ่วถลำ
เกินนับจับจดจำ          อัตราผิดติดอนันต์
ควรตั้งระวังตน          นึกถึงผลอันมหันต์
เวลามีค่านั้น           เพียงเศษเสี้ยวเดียวที่มี
รอบคอบกรอบความเหมาะ   พินิจเสาะพิเคราะห์ศรี
หกสิบวินาที          เลือกผิดด้อยได้ร้อยทาง ๚

พรายม่าน
สันทราย
๐๒.๐๒.๕๔

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

ชื่อบทกลอน : หกสิบวินาที...เป็น หรือ ตาย
ชื่อผู้แต่ง : บัณฑิตเมืองสิงห์

สองมือกุมกันแน่นเหมือนแผ่นหิน
น้ำตารินรดเสื้อน้ำเหงื่อไหล
ตาจ้องตาคาเบ้ามิเข้าใจ
เพราะเหตุใดด่วนจากมาพรากกัน

ยืนกอดแน่นน้องสั่นกระสันหวาด
เพชรฆาตอาจองตรงเย้ยหยัน
ใช้อำนาจคาดโทษแย้มโอษฐ์พลัน
เจ้าโจรนั้นมันคิดชีวิตใคร

ร่างเปียกชุ่มชื้นเหงื่อเลอะเสื้อผ้า
ระแวงหาอาวุธซ่อนจุดไหน
ชำเลืองตาตนอยู่จ้องดูใด
จะหาไหนไม่มีฤดีตรม

ก็กลัวเกรงกงเกวียนกำเกวียนก่อน
เป็นบาปซ่อนย้อนความตามสั่งสม
เจ้าโจรสั่งสอดมือถือพนม
หัวจงก้มกับพื้นอย่าฝืนเลย

"หกสิบวินาที" โจรมีให้
ลองเสี่ยงไป เป็น-ตาย ผู้ชายเฉย
โจรจึงกล่าวก่อนหากปากจะเปรย
หน้าอย่าเกยแก้มัดสันทัดดวง

หากเจ้าปลดมัดได้ ข้าฯ ให้สัตย์
องค์สหัสโยนีวาณีสรวง
เหล่าทวยเทพเทวัญนั้นทั้งปวง
จงแก้บ่วงเบื้องหน้าท้าเส้นตาย !

บัณฑิตเมืองสิงห์

[กล่องความทรงจำ]

แค่เพียง หนึ่งวินาที ที่ยิ่งใหญ่
หากได้รอยยิ้มใสใส จากใจ ของเธอนั้น
คงทำให้หัวใจ อิ่มสุข ทุกคืนวัน
หนึ่งวินาที รอยยิ้มนั้น ช่างสุขเกิน

แค่เพียงหนึ่ง วินาที ที่ห่างหาย
กระวนกระวาย ทุกข์ใจ กลัวห่างเหิน
รักของฉัน อยู่ที่เก่า รอเธอกลับมาประเมิน
หนึ่งวินาที ที่หมางเหมิน ก็ทุกข์เกินจะเยียวยา

อย่าต้องให้ถึง หกสิบวินาที ที่หายไป
แค่ยามไกล หนึ่งวินาที หัวใจ...แทบไร้ค่า
โปรดรับรู้ไว้นะ ว่าทุกวินาที ทุกเวลา
แม้หกสิบวินาที ที่เธอให้มา ช่างมีค่า มากมายเหลือเกิน

 

[sitang]

ชื่อกลอน:หกสิบวินาที(ช่วงเวลา)
ผู้แต่ง:สิตางศุ์

๐เพียงชั่วหนึ่งลึกซึ้งถึงดวงจิต
เมื่อมิ่งมิตรลาร้างแยกทางฝัน
เพียงครู่เดียวเกลียวสวาทก็ขาดกัน
ที่แล้วมานานวันแค่หลอกลวง
๐หนึ่งนาทีบอกลาแล้วรักนี้
กลับหลายปีที่เคยได้ห่วงหวง
เจ้าตัดสิ้นเยื่อใยในทั้งปวง
สะท้านทรวงเจ็บร้าวถึงวิญญาณ
๐ทั้งหกสิบวินาทีที่ประจักษ์
ที่ความรักหมดแล้วซึ่งความหวาน
หกสิบวินาทีที่มินาน
จักทรมานกี่เวลาจะลบเลือน

[ปากะญอ]

ชื่อบทกลอน : ขอยืมเวลาลืม
ชื่อผู้แต่ง : ปากะญอ


นับเวลาย้อนหลังครั้งบาดเจ็บ
หวังขอเย็บรอยร้าวที่ก้าวผ่าน
ลบบาดแผลทิ่มแทงด้วยแรงกาล
จบตำนานรักเราไร้เงานาง

วินาทีคอยเตือนเสมือนมิตร
ผูกดวงจิตด้วยนาทีมิมีห่าง
ร้อยคืนวันฝันลวงเข้าทวงทาง
ที่จับวางคือน้ำตามาประจำ

เมื่อบทบาทคนรักถูกพักยก
อัสสุตกเยือนแก้มแต้มน้ำฉ่ำ
รอยรักร้าวก้าวใจไปกระทำ
เหยีบกระหน่ำด้วยความเจ็บที่เหน็บรอ

มีหกสิบนาทีที่เหลืออยู่
ไว้เพื่อปูทางลืมดื่มช้ำหนอ
วินาทีขับเคลื่อนเลื่อนพะนอ
สุดท้ายขอเวลาจากฝากอำลา

หวังสบตาก่อนไปใกล้ใจหน่อย
แล้วจึงค่อยปล่อยมือคือห่วงหา
รอยรักเก่าขอเจ้าลืมอย่ายืมมา-
เสียน้ำตาเมื่อฉันไกลไปจากเธอ

ขอฉุดยื้อเวลาก่อนพาจาก
ขอฉันฝากวาจาว่าเสนอ
ณ ที่เดิมแห่งรอพอบำเรอ
มีฉันเพ้อเพียงฝันวันเดียวดาย

เหลือภาพถ่ายใบจางวางใจอยู่
ช่างหดหู่ฤทัยเราเฝ้าสลาย
ขอนาทีที่เหลือเผื่อบรรยาย
ก่อนจะตายเพราะเวลาฆ่าทั้งเป็น...

[PeGEoNJunG]

เรื่อง...สามร้อยหกสิบห้าวัน
ผู้แต่ง...นกพิราบ

จากวินาที...เป็นชั่วโมง
ความรักที่เชื่อมโยง...จากฉันถึงเค้า...ยังคงมั่น
จากชั่วโมง...เป็นสามร้อย...หกสิบห้าวัน
ความรักจากฉัน...ก็ยัง...ไม่เสื่อมคลาย

จากวินาที...ที่เค้า...ได้จากฉัน
ก็คงลืม...คำมั่นสัญญา...ไปโดยง่าย
ไม่ต้องเต็ม...หกสิบวินาทีหรอก...น้ำคำชาย
แค่ก้าวแรก...ก็แหนงหน่าย...ใจรู้ดี

ยังจะรอ....เค้าอยู่...อีกหรือ
หัวใจด้านดื้อ...ถามซ้ำ...อยู่แบบนี้
ต้องรอซิ...คำตอบซ้ำ-ซ้ำ...หลายร้อยล้านวินาที
รอให้เค้า...กลับมาชี้...ว่าทุกวินาทีเค้าไม่เคยมีฉันเลย

[monday0]

ชื่อบทกลอน : 60 วินาที
ชื่อผู้แต่ง : ฮัจยี สมศักดิ์ บุญมาเลิศ

หนึ่งนาที   ชี้โยงใย  พิไรพิรี้
หกสิบวิ  นาที ขมีขมัน
จงคิดดี  ทำดี  ตะบี้ตะบัน
คนขยัน  หมั่นอดออม  มิตรอมมิตรม
ทุกนาที  มีค่า อะร้าอร่าม
อย่าวู่วาม  ตามใจ  ไถลถล่ม
ทำประโยชน์  โปรดตาม  นิยามนิยม
ช่วยสังคม  ห่มความสุข  สนุกสบาย

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ฉันเอง]

ชื่อเรื่อง..หกสิบวิที่ขาดกัน
แต่งโดย..ฉันเอง


นับร้อยวันพันชั่วโมง  หักโหมรัก
ให้ประจักษ์รักแท้  ไม่แปรผัน
เพียงหกสิบวินาที  ที่ขาดกัน
ทำอย่างนั้นได้อย่างไร  ให้บอกที

แสนเสียดายเวลา  พาพร่ำเพ้อ
หลงละเมอเพ้อครวญ  ไม่ด่วนหนี
เธอตอกย้ำกรรมซัด  ปัดสิ่งดี
บอกเลิกพี่หนีหน้า  แล้วลาไกล

[palmfa]

ชื่อบทกลอน:60วินาทีที่มีค่า
ผู้แต่ง:palmfa

หกสิบวินาทีที่เจอเธอ
ทำฉันเพ้อถึงใบหน้าอันสดใส
โธ่แม่งามดวงจิตสกิดใจ
รักครั้งใหม่เกิดขึ้นในพริบตา
ถึงวันนี้มีเธออยู่เคียงข้าง
มิเจือนจางหกสิบวิที่ใฝ่หา
ต่อจากนี้แม้ทุกวันทุกเวลา
ชั่งมีค่าต่อชีวิตองคนเรา     

[พาธามัทนา]

 

ชื่อบทกลอน...หนึ่งนาที...เหมือนกัน
ผู้แต่ง...พาธามัทนา

หนึ่งนาทีที่เธอเกริ่นให้ทำใจ
หนึ่งนาทีที่เธอให้ก็แค่นั้น
หนึ่งนาทีที่ได้ค่ามันก็เท่ากัน
นาทีที่บอกรักฉันแต่เธอ...ต้องไป

นาทีเดียว แรกเจอ ใจเผลอรัก
นาทีเดียว ที่ยิ้มทัก ให้หวั่นไหว
นาทีเดียว พร่ำบอก รักหมดใจ
นาทีที่ เกี่ยวก้อยไว้ ไม่ห่างกัน

เพราะรักเริ่ม เพียงเสี้ยวเศษ...นาที
ที่ตรงนี้จึงมี...เธอและฉัน
ความเงียบเหงา เปลี่ยวดาย ของคืนวัน
จบตรงนี้ ที่ความฝัน เราสวยงาม

หากแต่ หนึ่งนาที นับจากนี้
มันคงมี เพียงหยาดหยด ความอ้างว้าง
ความฝัน เคยสด คงลดจาง
เงาเคียงข้าง คงเลือนลาง...พร่ามัว

แค่นาที ที่ถูกเอ่ย ร่ำ...ลา
นาทีที่ เมฆพร่า ฟ้าสลัว
นาทีหล่น ของน้ำตา อย่างลืมตัว
60วิ ที่มัว แต่เหม่อ...มอง

ในนาที ที่เขา เดินเข้ามา
เป็นนาที ที่ฉัน ต้องเป็นสอง
เป็น60วิ ที่ใจนี้ ร่ำร้อง
อย่าได้ไหม อย่ามอง เหมือน...ไม่รู้จักกัน

หนึ่งนาที ที่เธอเกริ่น ให้ทำใจ
หนึ่งนาที ที่เธอมีให้ ก็แค่นั้น
หนึ่งนาที ที่ได้มา ค่ามันเท่ากัน
เป็นหนึ่งนาที ที่เธอบอก...รักฉัน...แต่เธอต้องไป

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

ชื่อบทกลอน : หกสิบวินาที รถชน
ชื่อผู้แต่ง : บัณฑิตเมืองสิงห์

เร่งความเร็วรถยนต์ที่ตนขับ
มาลัยจับกำแน่นอย่างแหนหวง
ร้อยแปดสิบจิตระทกนรกทวง
อาจเกิดบ่วงห้วงกรรมที่ทำมา

เห็นไฟเขียวไกลลิบหลายสิบเมตร
ก็ตั้งเจตจำนงตรงเข้าหา
จากไฟเขียวแสงเรืองเหลืองเป็นวา
เปลี่ยนทีท่าเป็นแดงตะแบงไป

รถสิบล้อด้านซ้ายหมายรีบเร่ง
นั่งตัวเกร็งมองรถระทดไห้
น้ำตารินสิ้นหวังคลั่งอยู่ใน
ห้วงดวงใจแทบหายมลายปลง

สนั่นเปรี้ยงเสียงดังกังวานก้อง
รถทั้งสองกระจายกลายเป็นผง
เหลือแค่เพียงเศษเหล็กที่เล็กลง
กระเด็นส่งกระดอนสู่หมู่ประชา

เกิดภาพเพื่อนครอบครัวในหัวคิด
ทั้งญาติมิตรพี่น้องลุงป้าหนา
มันปั่นป่วนเวียนหัวมั่วมนมา
หมองจิตท้าก่อนดิ้นสิ้นมลาย

หกสิบวินาทีที่เหตุเกิด
คิดเตลิดจิตช้ำระส่ำระส่าย
หกสิบวินาทีนาทีท้าย
คนใกล้ตายเล็งเห็นเป็นชั่วโมง

บัณฑิตเมืองสิงห์

[กาญจนธโร]

[/size][/size][/b]เรื่อง  ไม่เกินหกสิบวินาที
  ผู้แต่ง  ปภัสร์
 
  เพียงหนึ่งคำ   จำนรร       สรรมากล่าว
นำเรื่องราว       ร้ายดี       ปรี่เข้าหา
รักหรือชัง         ดังเหตุ     เจตนา
ด้วยวาจา         คราแถลง  แจงวจี
  เพียงหนึ่งคำ   อาจนำ    ทำลายล้าง
หรืออาจสร้าง    ทางใจ    ให้สบศรี
เอ่ยไม่เกิน        หกสิบ     วินาที
หนึ่งวลี           ก่อนอ้าง   ชั่งใจครวญ.....
 

[คนแบกไมค์]

ชื่อบทกลอน..  หกสิบวิ
ชื่อผู้แต่ง    ..  mercury

 

หกสิบ วินาที อันมีค่า
ใจปรารถนา เอ่ยคำ ที่เหมาะสม
ให้ได้รู้ ได้คิด ค่านิยม
คำคมๆ ลึกซึ้ง ที่มากมาย

แต่จะทำ อย่างไร ให้ได้รู้
ที่พรั่่งพรู อาจไร้ ซื่งความหมาย
แมันพูดไป ไม่ลึกซึ้ง ถึงใจกาย
ไร้ความหมาย ไร้สำนวน ไม่ชวนฟัง

หกสิบ วินาที ถึงจะน้อย
ตั้งใจคอย ตั้งใจฟัง อาจมีผล
หนทางรัก จะไม่มี วันมึดมน
ลองสักหน คำนั้น  ฉันรักเธอ.










   น้องใหม่ฝากตัวด้วยจร้าา

[ปาระ]

ชื่อบทกลอน เสี้ยวความคิด
ชื่อผู้แต่ง   ภุชงประยุต

ความคิดควร หวนหา มาพาฟัน
สู่คืนวัน หวานชื่น ระรื่นใส
กลับสู่ห้วง อดีต ลิขิตใจ
ร่ำพันไห้ โหยหวน ยวนวิญญา

เพียงเสี้ยวคิด ติดตรึก กลับนึกหวน
ใจรัญจวน เจ็บแปลบ แสบสรรหา
วินาที มีผล ดั่งมนตรา
ดลชีวา วายวุ่น ไม่อุ่นทรวง

เพียงหกสิบ วินาที ก็มีผล
ให้เวียนวน วายวุ่น ขุ่นแดนสรวง
น้ำตาริน ถิ่นรัก หักแดดวง
น้ำตาล่วง โรยริน ลงถิ่นใจ

[บอม ซอง ดุ๊ก]

ชื่อบทกลอน:วินาทีของแม่
ชื่อผู้แต่ง:บอม ซอง ดุ๊ก

วินาที ที่ลูก มองดูโลก
ความวิโยค โศกศัลย์ พลันเลือนหาย
วินาที ที่เจ้า เท้าตั้งกาย
ใจแม่คล้าย กลองลั่น สั่นสะเทิ้น

วินาที ที่ลูก ปลูกความรู้
แม่คอยชู ปูทาง มิห่างเหิน
วินาที ที่เจ้า เข้าเผชิญ
ดั่งแม่เดิน ริมผา ท้าสายลม

วินาที ที่ลูก ผูกพันเพื่อน
ใจแม่เหมือน ความเหงา เข้าถาดถม
วินาที ที่เจ้า กร้าวอารมณ์
ดั่งแม่ล้ม จมลิ่ม แทงทิ่มตำ

วินาที ที่ลูก ถูกทำร้าย
แม่เจ็บหลาย พันเท่า เป็นเงาช้ำ 
วินาที ที่เจ้า เศร้าระกำ
ดั่งโดนย้ำ แผลเดิม เพิ่มน้ำตา

วินาที ที่ลูก ปลูกความฝัน
ใจแม่นั้น เคียงไตร่ ใคร่ปัญหา
วินาที ที่เจ้า เบาปัญญา
แม่นำพา อาทร ขอพรพลี

วินาที ที่กาย แม่ล้มลง
แม่ขอส่ง เจ้ายืน บนพื้นศรี
วินาที ที่ลับ ดับชีวี
เจ้าจงมี สัตย์ซื่อ ถือเมตตา

หกสิบวิ ของลูก ผูกติดแม่
หกสิบวิ  รักแท้  แลรักขา
หกสิบวิ  แม่เที่ยง เพียงลูกยา
หกสิบวิ  ตราบฟ้า ลามลาย


ลูกชายบอมครับ

[BangPlaMa]

ชื่อบทกลอน   มาตราเวลารัก
ชื่อผู้แต่ง       BaNgPlAmA

๐ครูเคยสอนย้อนรำลึกห้วงนึกคิด
ท่านให้ศิษย์รู้เวลาค่าแปรผัน
ปีหนึ่งมีสามร้อยหกสิบห้าวัน
ประมาณกันห้าสิบสองร้องสัปดาห์
๐หนึ่งสัปดาห์มีเจ็ดวันนั้นคงที่
หนึ่งวันมียี่สิบสี่ชั่วโมงหนา
หนึ่งชั่วโมงมีหกสิบส่วนเวลา
เรียกกันว่านาทีนี้มั่นคง
๐หนึ่งนาทีมีหกสิบวินาที
ยังจำดีพี่จำได้ไม่ลืมหลง
แปลงมาตราเวลาทำตามจำนง
สมประสงค์ทุกครั้งสอบตอบได้ดี
๐แต่ครูไม่เคยสอนสักตอนว่า
ยามจำจากหากต้องลายอดยาหยี
อยู่ห่างกันนั้นแม้แค่นาที
ใจของพี่เหมือนนานนับชั่วกัปป์กัลป์

[เอ๊พ]

ชื่อบทกลอน : วินาทีมาฆะ
ชื่อผุ้แต่ง :     ape

หนึ่งนาทีก่อนวายชนม์ให้หม่นหมอง
จักควรตรองกรรมก่อนผ่อนวิถี
บุญเบิกไว้มากภพมักจบดี
ส่งวาระดิถีแปลกแยกต่างกัน

สุคติมั่นที่หวังดังประสงค์
เจตน์จำนงค์ส่งผลตรงชั้นสวรรค์
จาตุมราชพาดต่อแล้วล้อกัน
ไม่ขัดชั้นข้ามโดดดาวดึงส์

เป็นที่ตั้งขั้นน้อยก่อนข้ามภพ
เพื่อเลือกจบสังสารสายขาดผึง
ให้ตั้งจิตรวมสู้กิเลสดึง
แม้จะทึ้งรูปแตกแหลกระราน

ทางเพียรเข้มเพียงหนึ่งเดียวควรเทียวหา
ให้เจริญวิปัสสนาตัดกิเลสเขตไพศาล
ฝึกจิตตรงตั้งมั่นห่างดวงมาร
เกิดรูปการณ์ชินใช้ได้ ก่อนวายชนม์[/center]