ความรัก
ความรักประหนึ่งเวลา
แม้ไม่ไขว่ไฝ่หา ก็มาถึง
แหละแม้ดื้อยื้อยุดสุดแรงดึง
ก็ยังขึงขืนขานเพื่อผ่านไป
ความรักประหนึ่งมหาสมุทร
อรชรอ่อนพิสุทธิ์ ซบทรายใส
หรืออาจคลั่งโครมครืนคลื่นประลัย
มิอาจเดาดุ่มได้ ดุษณี
ความรักประหนึ่งแสงตะวัน
นิพิทบรรพสรรพสรรค์ อนันต์สี
แต่ตนเฉกเอกรงค์คงคดี
สุดอาทิมิมี แม้สีใด
ความรักประหนึ่งอากาศ
แม้มิอาจจับต้องมาครองได้
แต่เพียงน้อยคล้อยคลาดก็ขาดใจ
ขืนทรงร่างอย่างไร ไร้วิญญาณ
ความรักประหนึ่งสายน้ำ
คงคาค้ำฉ่ำชื่นมหาศาล
ยามกระหายหมายได้ให้รนราน
แต่ยามอิ่มยิ้มทะยาน ก็พาลเลือน
ความรักประหนึ่งทุกสิ่ง
เป็นความจริงยิ่งโลกโศรกเสมือน
ไม่อาจยึดไม่อาจยื้อไม่อาจเยือน
แหละไม่อาจเฉยเชือน ใคร่เชยชม
พรายม่าน
สันทราย
๓๑.๐๑.๕๔
