ฉันรู้ตัวฉันดีไม่มีสิทธิ์
ที่จะคิดรักคนที่มีเจ้าของ
แต่ทำไงในเมื่อใจนั้นใฝ่ปอง
ได้แอบมองเธออย่างนี้ก็สุขใจ
ได้แอบรักเธอเท่านี้ก็เป็นสุข
ถึงจะทุกข์มากกว่าสุขฉันรับไหว
แค่ได้รักเธอคนนี้อยู่ในใจ
คงไม่มากเกินใช่ไหมเธอ
เธอไม่ได้ดีไม่พอสำหรับฉัน
เธอไม่ได้หลงลืมกันเมื่อฉันเหงา
เธอไม่ได้ทอดทิ้งฉันเหมือนแฟนเก่า
เธอไม่ได้ทำฉันเศร้าเหมือนใครๆ
เธอไม่ใช่ไม่จริงใจต่อตัวฉัน
เธอไม่ใช่ไม่สำคัญแต่เป็นส่วนหนึ่ง
เธอไม่ใช่คนที่ฉันไม่คิดถึง
เธอไม่ใช่คนคนนึงซึ่งหลายใจ
แต่ฉันรักเธอไม่ได้เลยสักนิด
ไม่ใช่ไม่คิดจะรักหรืออย่างไร
แต่มันทำไม่ได้เพียงแค่ตัดใจ
และไม่รู้ทำไมต้องรักคนที่ทำร้ายฉัน.....ตลอดมา
ถ้าถามถึงความรัก
เธอรู้จักมากแค่ไหน
รักแท้มันเป็นยังไง
ส่วนรักฉันคือเทอ..
ไม่ผิดหรอกที่เธอรักเขา
ไม่ผิดหรอกที่เราไปได้แค่นี้
ไม่ผิดหรอก เธอไม่ได้ทำอะไรที่ไม่ดี
แต่มันผิดที่ฉันคนนี้...เผลอมีใจ
เมื่อไหร่ที่เธอนั้นเหนื่อยใจ...
เมื่อไหร่ที่ไม่เหลือใครและสับสน...
เมื่อไหร่ที่เธอต้องทุกข์ทน...
เมื่อไหร่ที่เธอจน...ฉันยังมี...
คนนึงเฝ้าคอยที่จะรัก
อีกคนสักแต่พูดว่าคิดถึง
คน ๆนี้เฝ้าคอยใครคนนึง
แต่อีกหนึ่งคนนั้นไม่รู้เลย
หรือรักเราเป็นเหมือนเส้นขนาน
ยิ่งนานวันความสัมพันธ์ก็ยิ่งห่าง
ทั้งความคิด ความรู้สึกเริ่มสวนทาง
มันจืดจางหรือรักเรา....ไม่เคยมี
“นิยามRock๛”
