ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[bpmoon]

เกลื่อนกลาดดาษดาละลานจิต
ดั่งความคิดคนเราที่เหลือหลาย
เกินประมาณเกินคิดไปมากมาย
แล้วสุดท้ายเป็นอย่างไรเฝ้าถามดู

มีลำดับชั้นเชิงเป็นสาขา
ปรารถนามากมายคิดอยากรู้
เฝ้าย้อนถามเท่าไหร่ที่คิดสู้
มัวมุดรูอยู่อย่างนั้นอย่าคิดเลย

เปลี่ยนแปลงไปมากมายเล่าความคิด
เปลี่ยนสีจิตผันไปไม่อยากเอ่ย
เฝ้าย้อนถามความคิดทำใมเลย
เจ้าจึงเอ่ยถ้อยคำไม่เข้าที

ภาพจะดี ไม่ดีอยู่ที่แง่มุมของคนดู และการคิดว่าจะเปรียบเทียบกับสิ่งใด
(กลอนจะมั่วๆ ต้องขออภัยด้วยนะค่ะ)

[พรายม่าน]

สัจธรรมของใบไม้

เคยขจีสีเข้มอยู่เต็มต้น
สะพรั่งพ้นพฤกษ์ไพรด้วยใบเขียว
มีนกกาเกาะกู่อยู่กรูเกรียว
สมเป็นไม้ใหญ่เดียว บนแดนดิน

แต่เวลาพล่าพับสรรพสิ่ง
กับความจริงสัจธรรมคำตัดสิน
แม้ยืนยงวงศ์กล้าท้ากระบิล
ก็มีวันผันภิณท์ผินพนา

จากเขียวสดหมดใสเป็นใบเหลือง
ปลดเปล่าเปลืองเปรื่องปลิวปนเปลี่ยนป่า
หล่นเรียงโรยโหยไห้ไร้ราคา
จะเหลือค่าหาควรให้เคียงใด

เปรียบมนุษย์มุดมุ่งกับฟุ้งเฟ้อ
เหลิงลาภยศ รสละเมอ เผลอหลงไหล
ลืมแม้ตนรนเล่นว่าเป็นใคร
สว่างไสวใด้พะเนียง ก็เพียงดิน

พรายม่าน
สันทราย
๒๗.๐๑.๕๔

[ฉันเอง]

เหมือนแต่งแต้มลงบนหัวใจฉัน
ซึ่งนับวันร่วงโรยเฝ้าถดถอย
ให้ฟื้นคืนใจกลับความหวังคอย
ได้ไม่น้อยยามเห็นภาพเน้นตา

อยากสดใสสว่างไสวดังภาพนั่น
นับคืนวันฝันแต่จะโหยหา
อยากให้ภาพเก่าเก่านั้นกลับมา
นะแก้วตากลับมาเป็นเช่นดั่งเคย


ฉันเอง..

[bpmoon]

มองภาพนี้ทีไรใจสดชื่น
ยิ้มไม่ฝืนชื่นใจในดวงจิต
ความในใจแล้วไยมาปกปิด
ฉันมีสิทธิ์บ้างไหมในใจเธอ

มองยิ้มเธอสดใสในยามเช้า
ฟ้าว่างเปล่าสดชื่นยืนมองเหม่อ
ดั่งยิ้มใสอ่อนหวานผ่านมาเจอ
ยิ้มเสมอรับเช้าใหม่ในทุกวัน

[พรายม่าน]

กลอนไพเราะเกือบใช้ได้แล้วละครับ
ขอให้ข้อคิดนิดนึง เผื่อจะได้เห็นนักกลอนมือฉมังอีกสักคน

แนวคิด
กลอนบรรยายภาพ เบื้องแรกคงต้องถามตัวเองก่อนว่า ภาพที่เห็น กระทบความรู้สึกอะไร  ฝรั่งเขาเรียก Impression น่ะครับ เมื่อเกิดความรู้สึก ก็จะนำไปสู่อารมณ์ และเมื่อผนวกกับจินตนาการ เราก็จะได้....

เรื่องราว
เรื่องราวของกลอนก็สำคัญนะครับ เรื่องราวที่เราจะนำเสนอก็น่าจะแบ่งคร่าวๆได้สัก ๔ ส่วน
ส่วนแรก-เกริ่น เพื่อบอกว่า ใคร? เกิดอะไรขึ้น? กับใคร? ที่ไหน? เมื่อใด? อย่างไร? หรือแม้แต่ทำไม? ไม่ใช่ต้องตอบให้หมดหรอกนะครับ เพียงแต่เลือกว่าเราจะใช้คำถามใดจึงจะเข้าเรื่องราวที่เราจะนำเสนอ
ส่วนที่สอง-สนับสนุน หมายถึงข้อมูลความคิดเพื่อยืนยันความหนักแน่นทางอารมณ์ของเรื่องที่เรากำลังนำเสนอ
ส่วนที่สาม-ปัญหา(Conflict) หรือผลของปัจจัยที่เราได้เกริ่นและสนับสนุนไป ส่วนนี้น่าจะเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดของกลอนหนึ่งสำนวน
ส่วนที่สี่-สรุป ส่ง หรือปิด ต้องย้อนกลับไปดูที่แนวคิดครับว่า เราจะปิดกลอนสำนวนนี้อย่างไรจึงจะทำให้แนวคิดของเราสมบูรณ์
ฉันทลักษณ์
ความสวยงามของกลอนอยู่ที่ฉันทลักษณ์ครับ ข้อนี้คงไม่ต้องอธิบายอะไรเพิ่ม
คำ
การเลือกใช้คำที่ถูกต้องจะทำให้กลอนสละสลวยและไพเราะ ได้อารมณ์อย่างที่เราต้องการ ต้องระมัดระวังเรื่องวรรณยุกต์หน่อยนะครับ เพราะวรรณยุกต์เป็นเครื่องมือกำหนดเสียง ลองอ่านกลอนที่เราเขียนแล้วหลายๆเที่ยวก็จะรู้ว่า เราใช้คำและวรรณยุกต์ได้เหมาะสมหรือไม่ มีกฏอยู่บ้าง แต่อย่าไปเครียดขึงกับมันนักจะทำให้กลอนกระด้างไปเปล่าๆ นอกจากนั้นการเลือกใช้คำหนัก-เบา สั้น-ยาว ก็มีผลต่ออารมณ์และความไพเราะของกลอนเช่นเดียวกัน
  หมายเหตุ เนื่องจากกลอนหนึ่งวรรคมีเพียงแปดคำ เพราะฉะนั้น ต้องใช้คำแต่ละคำให้คุ้มค่า ลองตัดคำในกลอนที่เราเขียนดูครับว่า ตัดแล้วความหมายยังเหมือนเดิมหรือไม่ ถ้าความหมายไม่เปลี่ยนไป แสดงว่าคำนั้นน่าจะฟุ่มเฟือย ทุกคำจะทำหน้าที่สืบเรื่องให้เดินต่อไป
อารมณ์
เป็นผลมาจากการเลือกใช้คำให้เข้ากับแนวคิดและเรื่องราว
ความไพเราะ
บทสรุปรวมของที่กล่าวมาทั้งหมด ถ้าใช้ได้ถูกต้อง ความไพเราะจะเป็นดอกผลที่งดงามของกลอน

ขอให้มีความสุขกับการเขียนกลอน และหวังว่าจะได้อ่านกลอนงามๆยิ่งขึ้นต่อไป

พรายม่าน
สันทราย
๒๘.๐๑.๕๔

[elensar]

เกลื่อนกลาดดาษดาพารันจวน
เจ้าได้หวนประดับดินถิ่นรักษา
อร่ามเหลืองเฟื่องฟูดูงามตา
บุษบาดังพรมบนแผ่นดิน

เมื่อวันคืนผ่านไปให้ลาลับ
บุปผากลับสู่ดินสิ้นกังขา
แปรเปลี่ยนเป็นแร่ธาตุนานา
เวียนมาบำรุงต้นจนกิ่นใบ

พรรณไม้ยังหมุนเวียนเปลี่ยนแปร
แล้วคนเล่าที่แท้เป็นไฉน
ทุกสิ่งเป็นวัฏจักรผลัดกันไป
ฤ สิ่งไรยืนอยู่คู่เวลา