ความห่วงใยให้ฉัน............ดูช่างสั้นเสียนักหนา
แว๊บเดียวกระพริบตา.........ดูเหมือนว่าไม่เคยมี
เพราะฉันไม่สำคัญ.................ความสัมพันธ์พลันจากหนี
เยื่อใยและไมตรี...........จึงถึงที่สิ้นสุดลง
ฉันคงไม่อาจห้าม.................แล้วแต่ความตามประสงค์
คิดครุ่นอย่างงุนงง.............สักวันคงคลายอาการ
ขอจำทุกคำกล่าว...........ในเรื่องราวที่ผันผ่าน
แม้เพียงจะไม่นาน...........ในดวงมานก็ซาบซึ้ง
ดีใจได้คบค้า...................ขอบคุณมาอีกครั้งหนึ่ง
แต่นี้คงรำพึง...............คิดคำนึงถึงพี่ชาย
ข้อความที่ฝากให้.........จะลบไปก็ใจหาย
ขอเก็บไว้มิคลาย...................ห่วงใยหมายให้เนิ่นนาน.
"กานต์ฑิตา"
๒๖ มกราคม ๒๕๕๔